«Όλοι θα αξιολογούν και θα αξιολογούνται», διατυμπανίζει η υπουργός Ν. Κεραμέως. Ώρα λοιπόν να αξιολογηθεί το υπουργείο για το έργο του, και μάλιστα με τους δείκτες που το ίδιο προτείνει!
1. Διδασκαλία, μάθηση και αξιολόγηση
Μέσα από την εισαγωγή των εργαστηρίων δεξιοτήτων κατακερματίζει τη γνώση και τη μετατρέπει σε απλή πληροφορία και δεξιότητα.
Το υπουργείο εισάγει το «ψηφιακό σχολείο» χωρίς να εξοπλίζει ανάλογα τα σχολεία. Χωρίς υλικοτεχνικές υποδομές οι μαθητές αποκλείονται από τη μάθηση λόγω οικονομικο-κοινωνικών ανισοτήτων.
Τα προγράμματα σπουδών και το υλικό αποφασίζονται και σχεδιάζονται χωρίς τη συμμετοχή του εκπαιδευτικού της τάξης. Αποτέλεσμα: υπερφορτωμένα βιβλία, χωρίς οργανική συνέχεια, δυσνόητα και γεμάτα λάθη, γραμμένα από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τις ανάγκες της πραγματικής τάξης στο δημόσιο σχολείο, χωρίς να υπολογίζεται καθόλου η εμπειρία και η άποψη του εκπαιδευτικού.
Η παιδαγωγική σχέση και ο μακρόπνοος εκπαιδευτικός σχεδιασμός δυσχεραίνονται λόγω της μη μονιμότητας των εκπαιδευτικών και της συνεχούς μετακίνησής τους από σχολείο σε σχολείο. Οι πολιτικές της ελαστικής εργασίας που ακολουθεί το υπουργείο έχουν στερήσει από τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τα σχολεία την απόλυτα αναγκαία για την εκπαίδευση, έννοια της οργανικής συνέχειας.
Το υπουργείο θέλει να αξιολογήσει άλλους για ελλείψεις και δυσλειτουργίες για τις οποίες φταίει το ίδιο και η πολιτική του. Θέλει να αξιολογήσει την παρεχόμενη εκπαίδευση χωρίς να προσφέρει και να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για αυτή. Η αξιολόγηση των σχολείων οδηγεί στον ανταγωνισμό, στην κατηγοριοποίηση και στην υποβάθμιση των σχολείων.
Το σχολείο μετατρέπεται σε μαγαζί, το οποίο για να διασφαλίσει την ύπαρξή του θα πρέπει να διαφημίζει την παραγωγή του, τις αποδόσεις του και τις ατραξιόν του. Ο εκπαιδευτικός, οι μαθητές και η διδακτική διαδικασία μετατρέπονται σε προϊόντα.
2. Σχολική διαρροή – φοίτηση.
Καμία υποστήριξη ευάλωτων ομάδων. Αντίθετα, περικοπή εκπαιδευτικών παράλληλης στήριξης, αδιαφορώντας για τα δικαιώματα των μαθητών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες.
Καμία πρόβλεψη για την πρόσβαση των προσφυγόπουλων στο σχολείο. Ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση δομών. Μεγάλο ποσοστό των προσφυγόπουλων έχει αποκλειστεί από την εκπαίδευση, και παραμένει αόρατο για το ελληνικό κράτος.
Με την εισαγωγή της «τράπεζας θεμάτων» και της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η πρόσβαση στο Γενικό Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο. Το υπουργείο ενισχύει τα φροντιστήρια και τον ιδιωτικό τομέα (κολλέγια, ΙΕΠ κτλ.) βαθαίνοντας ακόμη περισσότερο τις ταξικές ανισότητες, αποκλείοντας τους νέους από την εκπαίδευση.
Η πρόχειρη ένταξη της «τηλεκπαίδευσης», της «αντεστραμμένης τάξης» και του «ψηφιακού σχολείου» χωρίς τις αντίστοιχες παρεμβάσεις, την αντίστοιχη χρηματοδότηση και εξοπλισμό του σχολείου αφήνει τον μαθητή και την οικογένειά του να επιβιώσει μόνο με τα δικά τους μέσα, καταργώντας κάθε έννοια δημόσιας, δωρεάν και ισότιμης παιδείας, δημιουργώντας μια εκπαίδευση για λίγους.
3. Σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών
Οι σχέσεις και η συνεργασία των εκπαιδευτικών δυσχεραίνεται λόγω της ύπαρξης εκπαιδευτικών με διαφορετικές σχέσεις εργασίας. Η πολιτική της αναπλήρωσης δημιουργεί ανισότητα μεταξύ των εκπαιδευτικών και στον τομέα των εργασιακών δικαιωμάτων και στο ζήτημα της συμμετοχικότητας στις διαδικασίες του σχολείου και του συλλόγου διδασκόντων.
Δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για την ουσιαστική επικοινωνία και λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, όταν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που μοιράζονται σε 4-5 σχολεία και έχουν συχνά πάνω από 200 μαθητές.
Μέσα από την αξιολόγηση που θέλει να επιβάλει το υπουργείο, διαρρηγνύει τον συνεκτικό και κυρίαρχο δημοκρατικό χαρακτήρα του συλλόγου διδασκόντων, μετατρέποντας τον διευθυντή από εκπαιδευτικό σε «αφεντικό» επιχείρησης, ο οποίος θα επεμβαίνει, θα παρακολουθεί την εκπαιδευτική διαδικασία, θα αξιολογεί και θα επιβάλει κυρώσεις στους πρώην συναδέλφους του.
Το υπουργείο με την αξιολόγηση αποσκοπεί να καλλιεργήσει τον ατομικισμό και να δημιουργήσει ανταγωνισμό μεταξύ των εκπαιδευτικών, υπονομεύοντας έτσι τη συλλογική δράση και το πνεύμα που πρέπει να διακρίνει την εκπαιδευτική κοινότητα.
4. Σχέσεις μεταξύ υπουργείου και εκπαιδευτικών
Το υπουργείο αδιαφορεί για την άποψη των εκπαιδευτικών για τα καίρια ζητήματα της παιδείας.
Παντελής έλλειψη κλίματος συνεργασίας. Το υπουργείο κατηγορεί συνεχώς τους εκπαιδευτικούς για τις δικές του αστοχίες.
Το υπουργείο δεν συζητά, απλά επιβάλλει μέσα από εγκυκλίους τα ήδη προαποφασισμένα από οργανισμούς και όργανα άσχετα με την εκπαίδευση, όπως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων.
Όταν οι εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται, το υπουργείο απαντά με ψέματα στα ΜΜΕ, αγωγές στα δικαστήρια και τρομοκρατία στον δρόμο.
Το υπουργείο επιμένει να απαξιώνει τους εκπαιδευτικούς, τους στυλοβάτες της δημόσιας εκπαίδευσης.
5. Σχέσεις σχολείου – οικογένειας
Μέσα από τη συνεχή παραπληροφόρηση και λασπολογία κατά των εκπαιδευτικών, για να κρύψει τη δική του αντιεκπαιδευτική πολιτική, το υπουργείο αποσκοπεί στη διατάραξη των σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων.
Το υπουργείο μέσα από τις πολιτικές του προωθεί τον ιδιωτικό τομέα (φροντιστήρια, ιδιωτικές δομές μαθησιακής υποστήριξης, κέντρα ξένων γλωσσών, κολλέγια). Η οικογένεια πλήττεται ακόμα περισσότερο οικονομικά από ένα σχολείο που κάτω από το βάρος αυτών των πολιτικών δεν μπορεί να της εξασφαλίσει τη δωρεάν παιδεία που δικαιούται.
Η επιδιωκόμενη αξιολόγηση και η παιδεία των «αρίστων» θα βαθύνει ακόμα περισσότερο τις οικονομικές ανισότητες και την κοινωνική αδικία για τις οικογένειες.
6. Ηγεσία – Οργάνωση και διοίκηση της σχολικής μονάδας
Παντελής έλλειψη έγκαιρης οργάνωσης της εκπαίδευσης. Χιλιάδες κενά στα σχολεία λόγω ελλιπούς σχεδιασμού και οργάνωσης από την αρχή της χρονιάς.
Υποστελέχωση σχολείων. Με στόχο τη μείωση του κόστους, το υπουργείο συρρικνώνει συνεχώς το εκπαιδευτικό προσωπικό με μείωση προσλήψεων, αναγκάζοντας τα σχολεία να υπολειτουργούν.
Για να «αντιμετωπίσει» τα κενά για τα οποία το ίδιο είναι υπεύθυνο, το υπουργείο προχωρά σε συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, στοιβάζοντας ακόμα περισσότερους μαθητές στις ήδη συνωστισμένες αίθουσες.
Η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης συνεχίζεται δυσχεραίνοντας τη λειτουργία των σχολείων ακόμα και στα βασικά. Πολλά σχολεία αναγκάζονται να κλείνουν τη θέρμανση από τις 12:00 το μεσημέρι, ενώ λειτουργούν μέχρι τις 16:00.
Το υπουργείο μεταθέτει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες κι ευθύνες στους διευθυντές, προϊσταμένους και διδακτικό προσωπικό, επιβαρύνοντας το πρόγραμμά τους και βλάπτοντας το διδακτικό τους έργο.
Για να υλοποιηθούν τα σχέδιά του και με το φόβητρο της αξιολόγησης εκβιάζει τους εκπαιδευτικούς να προσφέρουν υπερωριακή εργασία άνευ αμοιβής, πράγμα παράτυπο και παράνομο.
7. Σχολείο και κοινότητα
Το υπουργείο δεν συνυπολογίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε κοινότητας. Θέτει υπερφίαλους και ταξικούς στόχους που σε συνδυασμό και με την αξιολόγηση των σχολείων που επιδιώκει το υπουργείο, ολόκληρες κοινότητες θα εγκλωβιστούν σε έναν φαύλο κύκλο οικονομικής και κοινωνικής υποβάθμισης.
8. Συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε επιμορφωτικές δράσεις
Οι εκπαιδευτικοί στερούνται εδώ και χρόνια του δικαιώματος εκπαιδευτικής άδειας. Αντίθετα, ωθούνται να επιμορφώνονται εκτός ωραρίου μέσω ασύγχρονων σεμιναρίων, επιβαρύνοντας τον προσωπικό και οικογενειακό χρόνο του εκπαιδευτικού. Μην ξεχνάμε ότι ο κάθε εκπαιδευτικός εκ των πραγμάτων δουλεύει και προετοιμάζεται εκτός ωραρίου πολλές ώρες, οι οποίες μετά την κατάργηση του επιδόματος εξωδιδακτικής εργασίας δεν πληρώνονται.
Τα σεμινάρια που διοργανώνει το υπουργείο είναι πρόχειρα φτιαγμένα, με πολλά λάθη και αστοχίες, και οργανώνονται με σημαντική καθυστέρηση (π.χ. σεμινάρια «τηλεκπαίδευσης», «αγγλικής γλώσσας στο νηπιαγωγείο»)
Οι μέθοδος (ασύγχρονη) των σεμιναρίων απαιτεί τεχνολογικό εξοπλισμό από τους εκπαιδευτικούς τον οποίο δεν διαθέτουν πάντα, επιβάλλοντας ακόμα ένα κόστος στον ήδη κακοπληρωμένο εκπαιδευτικό.
Το προσοντολόγιο και η απειλή της αξιολόγησης από το υπουργείο αναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να συσσωρεύουν τίτλους σπουδών και σεμιναρίων επί αδρά πληρωμή, επιβαρύνοντάς τους ακόμη περισσότερο οικονομικά και προσωπικά.
9. Συμμετοχή του υπουργείου σε ευρωπαϊκά προγράμματα
Το υπουργείο εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές του ΟΟΣΑ και του PISA στον δρόμο της νεοφιλελευθεροποίησης και της απορρύθμισης του δημόσιου σχολείου, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες που θα έχουν αυτές στην εκπαίδευση και στην κοινωνία.
Όπως προκύπτει από όλα τα προαναφερθέντα:
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΚΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ!
της Σοφίας Χατζοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου