Την περίοδο που διανύουμε η επίθεση κυβέρνησης-κεφαλαίου στο βιοτικό επίπεδο, στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων οξύνεται σε πρωτόγνωρο βαθμό δοκιμάζοντας τα όρια και τις αντοχές της κοινωνίας. Ωστόσο το πρόσφατο κύμα των φοιτητικών αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, οι αγώνες των αγροτών, οι κινητοποιήσεις των υγειονομικών ενάντια στην κατάρρευση της δημόσιας υγείας και του αίσχους των ιδιωτικών απογευματινών χειρουργείων, η εξέγερση της βάσης των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου, οι ποικίλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην καταστολή, τις διώξεις εργαζομένων και στη συγκάλυψη εγκλημάτων (Τέμπη, παιδοβιαστές, κλπ), η πετυχημένη απεργία στις 28/2, αποδεικνύουν την ογκούμενη λαϊκή οργή και επιβάλλουν την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, ώστε να εκφραστεί και να δημιουργήσει ανατρεπτικές ρωγμές στην πολιτική της φτώχειας, των ιδιωτικοποιήσεων και του πολέμου.
Σε μια τέτοια περίοδο, η πλειοψηφία του υποταγμένου συνδικαλισμού στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ 2/4, όχι μόνο δεν διαμόρφωσε ένα αγωνιστικό σχέδιο κλιμάκωσης με 48ωρη απεργία και άλλες πολύμορφες δράσεις, αλλά αποφάσισε να μην συμπορευτεί ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα στην απεργία στις 17/4. Από την αρχή και από κοινού σε ένα μέτωπο ο κυβερνητικός, υποταγμένος συνδικαλισμός των ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ, ΕΑΕΚ και ΣΥΝΔ. ΑΝΑΤΡΟΠΗ τοποθετήθηκε και ψήφισε ενάντια στην απεργιακή κινητοποίηση. Ακύρωσαν τη δυνατότητα πραγματοποίησης μιας ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις 17/4 που θα δημιουργούσε ένα σοβαρό πολιτικό γεγονός και θα πίεζε ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση σε μια περίοδο που είναι στριμωγμένη πολιτικά, ενώ θα έδινε τον τόνο της αντίθεσης στην κυνική και προκλητική πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, των εξοργιστικών εξοπλιστικών δαπανών, των ιδιωτικοποιήσεων, της συγκάλυψης κρατικών εγκλημάτων, των απολύσεων, της καταστολής και του αυταρχισμού. Θα έδινε δυνατότητα να φανεί στο δρόμο η λαϊκή οργή και θα άφηνε παρακαταθήκη για παραπέρα πίεση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες για την κλιμάκωση του αγώνα. Με πρόσχημα την φιλοκυβερνητική και απαξιωτική στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία της ΑΔΕΔΥ 28/2, οι παραπάνω δυνάμεις έκαναν ακριβώς το ίδιο… Πέταξαν τη μπάλα στην …εξέδρα, βάζοντας μια ξεχωριστή απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 21/5 (!), δίνοντας χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση να συνεχίσει τη βάρβαρη πολιτική της τώρα που είναι στριμωγμένη από τους μεγάλους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω και με βάση το αγωνιστικό πρόγραμμα που είχαμε καταθέσει από την αρχή της χρονιάς ως ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, η πρότασή μας στο Γενικό Συμβούλιο ήταν:
· κλιμάκωση με 48ωρη απεργία 16-17/4, ώστε η πρώτη μέρα να είναι πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία για παιδεία, υγεία και ιδιωτικοποιήσεις, διώξεις εκπαιδευτικών, ποινικοποίηση των αγώνων και η δεύτερη πανεργατική για μισθούς, συντάξεις, δημόσια κοινωνικά αγαθά, δημοκρατικές ελευθερίες-δικαιώματα, ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, του πολέμου και των προκλητικών εξοπλιστικών δαπανών.