Bye bye Μόρια…

Η ζούγκλα καίγεται… Bye bye Μόρια… Τα τραγούδια αγκαλιάζουν το ζοφερό θέαμα της φωτιάς. Άνθρωποι με όσα από τα λίγα υπάρχοντα μπόρεσαν να μαζέψουν κατευθύνονται έξω από την πύρινη κόλαση. Γυρνούν πίσω και κοιτάνε. Η Μόρια πάντα ήταν κόλαση. Και τώρα καίγεται. Και αυτή η φωτιά δεν καταστρέφει αλλά αναγεννά, είναι καθαρτήρια, εξαφανίζει τις κραυγές, το κλάμα των μικρών παιδιών, το αίμα και τη λάσπη, τον φόβο και τον εγκλεισμό, και δίνει μια ανάσα ελπίδας, μια στιγμή ελευθερίας, μια αίσθηση αυτοκαθορισμού.

Ο κόσμος που έχει ένα σπίτι να μείνει, που δεν περιμένει 2 ώρες σε ουρά για να πάει τουαλέτα, ή για να πιει νερό, ο κόσμος που βλέπει άοσμες εικόνες στο γυαλί ακούει την κυβέρνηση και τους δημοσιογράφους να μιλάνε για υποκίνηση. Υποκίνηση… Συνωμοσία… Απειλή… Ξεκινά η φαντασιακή εκμετάλλευση της φωτιάς στη Μόρια… Η κατασκευή εχθρών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και αυτή τη στιγμή ο εχθρός είναι εντός των πυλών! Υποκίνηση… από ποιόν άραγε; Μήπως από τον μόνιμο “εχθρό”, την Τουρκία; Σίγουρα η σκέψη προσφέρεται ιδιαίτερα μέσα στα πλαίσια του πολεμοχαρούς και αιμοδιψούς σήριαλ που προβάλλεται εδώ και έναν μήνα με αφορμή τις εμπορικές και στρατηγικές κοκορομαχίες στο Αιγαίο. Ή μήπως από κάποια ΜΚΟ ή άτομα που ανάρτησαν την άποψή τους ελεύθερα και δημοκρατικά στα κοινωνικά δίκτυα, καταδεικνύοντας την εξαθλίωση και τη φρικαλεότητα που επικρατεί εδώ και χρόνια στο ΚΥΤ της Μόριας;

Κανείς δεν θέλει να δει ότι η μόνη υποκίνηση αυτής της πυρκαγιάς που σιγοκαίει χρόνια είναι η αθλιότητα, η αγανάκτηση, η οργή. Οι μόνοι υποκινητές είναι οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που εδώ και χρόνια αγοράζουν, πουλάνε, ανταλλάσσουν και συνθλίβουν ανθρώπινες ζωές, πνίγοντας ανθρώπους πρώτα στα νερά του Αιγαίου και μετά στις λάσπες της Μόριας.

Μα όχι! Η κυβέρνηση συνεχίζει την ιδεολογική κατασκευή μιας πραγματικότητας ορίζοντας ως πιθανούς υποκινητές τους τρομοκράτες. Προτάσεις όπως “οι Ισλαμιστές καίνε τη Μόρια” εντυπώνονται ύπουλα από τους τίτλους ειδήσεων στο μυαλό των θεατών ξυπνώντας μνήμες επιθέσεων του ISIS. Και το ρεπορτάζ συνεχίζει…“Η αντιτρομοκρατική υπηρεσία έχει αρχίσει έρευνες για τον εντοπισμό των εμπρηστών του ΚΥΤ της Μόριας”. Βουίζει από τα μεγάφωνα απευθείας μέσα στα αυτιά και στο μυαλό… τρομοκρατία… Ο πρόσφυγας, ο μετανάστης, το παιδί που έχει χάσει όλη του την οικογένεια, η γυναίκα που απανθρακώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019 όταν κάηκε το κοντέινερ όπου διέμενε, το βρέφος εννέα μηνών που πέθανε, οι άνθρωποι που πέθαναν το 2017 στον ύπνο τους καθώς προσπαθούσαν να ζεσταθούν στις σκηνές με μαγκάλια, τα μικρά παιδιά -κάτω από 10 χρονών- που προσπαθούσαν να αυτοκτονήσουν… όλοι αυτοί, όπως φαίνεται, ήταν και είναι τρομοκράτες για όσους αρνούνται να καταλάβουν, χωμένοι στη χλιδή και την άνεσή τους…

Αλλά υπάρχουν και άλλες λέξεις για να περιγράψεις την κατάσταση, τις οποίες όμως κανάλια και άρχοντες αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί όταν ονοματίσεις κάτι, τότε αυτό αρχίζει να υπάρχει. Τι θα λέγαμε για τη λέξη “εξέγερση”; Μα όχι! Αυτή τη λέξη την τρέμουν, όπως και τη λέξη “επανάσταση”, τη λέξη “αντίσταση”, τη λέξη “αγώνας”, οπότε τα βαπτίζουν όλα τρομοκρατία, έτσι ώστε να τρομοκρατήσουν αυτοί οι ίδιοι, οι παραχαράκτες της ιστορίας, τον λαό, και να εκμαυλίσουν κάθε καλό αίσθημα μέσα από τον ύπουλο χειρισμό των φόβων και του άγχους του, για τα οποία αυτοί οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι.

Και το συλλογικό άγχος φουντώνει ακόμη περισσότερο! Ο κοινωνικός αυτοματισμός πρέπει να δουλέψει και σε αυτό είναι αποφασισμένη η κυβέρνηση και οι τρομολάγνοι καναλάρχες, οπότε στην τρομοκράτηση μέσω της ελλοχεύουσας τρομοκρατίας έρχονται τώρα να προσθέσουν την “υγειονομική βόμβα” των 35 “μολυσμένων” με τον ιό. Οι λέξεις και η ατμόσφαιρα στα κανάλια έχουν διαλεχτεί επιμελώς, σαν να παρακολουθείς ταινία αποκάλυψης, ή προπαγανδιστική ταινία των Ναζί με μολυσμένα ζώα -απειλή γα την ανθρωπότητα. Ε, μα ναι! αυτό πρέπει επιτέλους να πετύχει για να φοβηθούν όλοι, για να νομιμοποιηθεί κάθε προσπάθεια απομόνωσής των εν δυνάμει “μολυσμένων” μακριά από τους οικογενειάρχες, τους πολιτισμένους, τους “υγιείς”. Και πού αλλού θα επιτευχθεί η καλύτερη απομόνωση εκτός από τις κλειστές δομές κράτησης;;; Να λοιπόν το σχέδιο της κυβέρνησης για να μην είναι οι αιτούντες άσυλο στον δρόμο, για να υπομένουν τα πάντα, για να μην εξεγείρονται, να μην απαιτούν, να μην υπάρχουν˙ η φυλάκισή τους. Η φυλάκισή τους για ένα έγκλημα που διαπράττουν χρόνια τώρα οι δεσμοφύλακές τους.

Η ζούγκλα της Μόριας στη Λέσβο… η ζούγκλα του Καλαί στη Γαλλία… η ζούγκλα. Μια λέξη που προκαλεί το φόβο, το ακριβώς αντίθετο του πολιτισμού. Μια λέξη που υποδηλώνει το αντίθετο του ανθρώπου κατασκευάζοντας την εικόνα του μετανάστη ως ζώου, επικίνδυνου για τον πολιτισμό.

Τι γίνεται όμως όταν η πραγματική ζούγκλα παραμονεύει καμουφλαρισμένη μέσα στον πολιτισμό, όταν ψεύτικα χαμόγελα βάζουν υπογραφές σε συμφωνίες καταδίκης αθώων, όταν τείχη, φράχτες και συρματοπλέγματα υψώνονται παντού, όταν η ανθρώπινη ζωή μεταφράζεται μόνο σε χρήμα και κέρδος, όταν όλη η “ανθρωπιά” εξαντλείται σε μια ολιγόλεπτη, φτιασιδωμένη εμφάνιση στο γυαλί; Το χαμόγελο των κυβερνώντων όμως, αυτών που ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων ανά τον κόσμο, πάντα παγώνει, σβήνει όσο φουντώνει μέσα στους ανθρώπους η λαχτάρα για ελευθερία και για αξιοπρέπεια, το αίτημα για δικαιώματα, για την ίδια τους τη ζωή.

Η πυρκαγιά αυτή δεν ήρθε ξαφνικά. Όσοι είχαν μάτια κι αυτιά την έβλεπαν εδώ και καιρό να έρχεται. Η φωτιά στο ΚΥΤ της Μόριας, στο ΚΥΤ που φτιάχτηκε για 3.000 ανθρώπους και κατέληξε σε έναν καταυλισμό 13.000, και τα τραγούδια των ανθρώπων γύρω του ένα πράγμα δηλώνουν˙ την εξέγερση, την άρνηση της ατέρμονης πια αναμονής και εμπαιγμού, την απαίτηση της ελευθερίας, καθώς οι αθώοι φυλακισμένοι φωνάζουν azadi – azadi.

Δεν είναι η πρώτη φορά που καίγεται η Μόρια, όπως δεν είναι η πρώτη φορά που καίγονται οι Μόριες του κόσμου. Και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία, όσο κι αν σφίγγει ο κλοιός, όσο κι αν παραποιούνται οι λέξεις, όσο κι αν ποινικοποιείται και διώκεται η ελευθερία του λόγου, της κίνησης, της ύπαρξης. Δεν θα είναι η τελευταία, όσο το μόνο που έχει να χάσει ο άνθρωπος είναι οι αλυσίδες του.

της Σοφίας Χατζοπούλου

πηγή: https://selidodeiktis.edu.gr