Αν η υποχρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου (στους κρατικούς προϋπολογισμούς των ετών 2009 και 2015 παρατηρούμε μείωση του συνολικού προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας κατά 35% περίπου), το «μαχαίρι» στους μισθούς των εκπαιδευτικών, που οδηγούνται μήνα με τον μήνα σε φτωχοποίηση, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που πρέπει να αντιμετωπιστεί, κι αν οι πληθωρικές τάξεις και οι ευφάνταστοι τρόποι «κάλυψης» των κενών στα σχολεία με τη μείωση των διδακτικών ωρών και το «ξεχείλωμα» των αναθέσεων μαθημάτων (ο φιλόλογος διδάσκει θρησκευτικά, ο θεολόγος ιστορία, ο μηχανικός μαθηματικά και ο μαθηματικός φυσική), που βαθαίνουν το κράτος της αμάθειας, είναι ένα εξόχως σημαντικό ζήτημα, στο οποίο πρέπει να δοθεί απάντηση από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, εξίσου σημαντικό θέμα είναι και μια νέα κατάσταση που αθέατα και αθόρυβα διαμορφώνεται στο δημόσιο σχολείο.
Αναφερόμαστε σε δυο ολοένα διογκούμενες ομάδες εκπαιδευτικών που μέσα στους σχολικούς χώρους ονομάζονται υπαινιχτικά «μετανάστες» και «ντελίβερι».
ΟΙ «ΝΟΜΑΔΕΣ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο των μνημονίων, οι ελαστικές μορφές εργασίας αυξάνονται συνεχώς στη Δημόσια εκπαίδευση.
Βρισκόμαστε στην εποχή των αναπληρωτών «νομάδων δασκάλων», η επινόηση των οποίων καταργεί την παιδαγωγική σχέση και την αφοσίωση, που είναι απαραίτητες στην εκπαίδευση, η οποία είναι προφανέστατο ότι έχει ανάγκη από μόνιμους διορισμούς κι όχι από πλανόδιους εκπαιδευτικούς για να κλείνουν τρύπες του συστήματος.
Το σχολικό έτος 2011-2012 το ποσοστό των αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών επί των μονίμων εκπαιδευτικών ήταν 8% για να φτάσουμε το 2015-2016 στο 14,1%!
Και φέτος, για μια ακόμη χρονιά (έκτη στη σειρά), η αναλογία μόνιμου και ελαστικά εργαζόμενου προσωπικού (αναπληρωτές-ωρομίσθιοι) μεταβάλλεται υπέρ του δεύτερου, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο το εργασιακό μοντέλο που αργά και συστηματικά εμπεδώνεται στις σχολικές μονάδες.
Για να έχει κάποιος μια εικόνα της μείωσης του μόνιμου εκπαιδευτικού πληθυσμού τα τελευταία χρόνια, αρκεί να πάρει υπόψη του την αναλογία αποχωρήσεων/ συνταξιοδοτήσεων από τη μια και μόνιμων διορισμών από την άλλη. Για παράδειγμα, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση την περίοδο 2010/2011 – 2015/2016 αποχώρησαν περίπου 12.000 εκπαιδευτικοί και στη θέση τους διορίστηκαν μόλις 272!
Ακόμη περισσότερες είναι οι αποχωρήσεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς στην 6ετία 2010-2016 είχαμε συνολικά 18.794 αποχωρήσεις. Πιο αναλυτικά το 2010 είχαμε 2.839 αποχωρήσεις, το 2011 3.503 αποχωρήσεις, το 2012 3.186 αποχωρήσεις, το 2013 3.442 αποχωρήσεις, το 2014 3.235 αποχωρήσεις ,το 2015 1.638 αποχωρήσεις και τέλος το 2016 951 αποχωρήσεις μέχρι τέλη Οκτώβρη.
Η ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ
ΣΕ ΔΥΟ ΕΩΣ ΠΕΝΤΕ ΣΧΟΛΕΙΑ
1964/65 2-3% Καθηγητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης 23%
1976/77 4-5%
1985/86 7%
2011/12 8% Εκπαιδευτικοί Ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση 49%
2014/15 14%
ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ «ΝΤΕΛΙΒΕΡΙ»
Παράλληλα οι απανωτές ρυθμίσεις του Υπουργείου Παιδείας, κυρίως από το 2010 και μετά, οδηγούν σιγά σιγά στην πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μονίμων εκπαιδευτικών καθώς χιλιάδες καλούνται να συμπληρώνουν το υποχρεωτικό ωράριο κάνοντας… ακροβατικά για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μέχρι και σε πέντε διαφορετικά σχολεία.
Συγκεκριμένα την τρέχουσα σχολική χρονιά, περισσότεροι από 15.000 καθηγητές διδάσκουν σε 2 σχολεία και άνω στα Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ της χώρας. Συνολικά το 18% των καθηγητών διδάσκει σε 2 σχολικές μονάδες και το 5% σε 3 και πάνω σχολικές μονάδες! Πολύ χειρότερα, ακόμη, είναι τα πράγματα στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ιδιαίτερα με τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων (αγγλικών, γαλλικών, φυσικής αγωγής, πληροφορικούς, καλλιτεχνικών μαθημάτων, μουσικούς, θεατρικής παιδείας κλπ).
Αυτό κι αν είναι εκπαιδευτικό «delivery».
Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει για τον εκπαιδευτικό να διδάσκει σε δύο και τρία σχολεία την ίδια ημέρα. Σημαίνει, ιδιαίτερα στην επαρχία, δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινών μετακινήσεων. Σημαίνει φυσική εξόντωση και οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών. Σημαίνει να αγνοεί ο εκπαιδευτικός ακόμα και τα ονόματα των μαθητών του. Σημαίνει απρόσωπη εκπαιδευτική διαδικασία και διάλυση των παιδαγωγικών αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ δασκάλων και μαθητών, η ανάπτυξη των οποίων είναι απαραίτητος όρος για τη διατήρηση του αναγκαίου κοινωνικού ιστού για τη διαμόρφωση των προσωπικότητας των νέων.
Με βάση τα στοιχεία οι υπηρετούντες καθηγητές στις δευτεροβάθμια το 2015-2016 ήταν 68.221 γεγονός που σημαίνει ότι 15.690 εκπαιδευτικοί αναγκάζονται και διδάσκουν σε δυο έως και πέντε σχολεία με ότι αυτό συνεπάγεται για την εκπαιδευτική διαδικασία καθώς οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών αποτελούν και συνθήκες μάθησης των μαθητών.
Είναι χαρακτηριστική η επιστολή του εκπαιδευτικού Γιώργου Βαρδακώστα :
«Τελικά Εκπαιδευτικός ή Γάιδαρος;
Η 5η Οκτωβρίου καθιερώθηκε από την UNESCO και εορτάζεται κάθε χρόνο σε πάνω από 100 χώρες παγκοσμίως ως η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών. Ωστόσο μία μέρα πριν, στις 4 Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα των ζώων.
Ποια από τις δύο μέρες γιορτάζω;
Γιατί μπορεί να αυτοπροσδιορίζομαι ως εκπαιδευτικός, όμως η αλήθεια είναι ότι μου συμπεριφέρονται σαν ζώο.
– Τι είδους ζώο είμαι; Ίσως είμαι γάιδαρος επειδή:
πηγαίνω σε 5 διαφορετικά σχολεία για να συμπληρώσω το ωράριό μου, λες και η γνώση είναι πακέτο που παραδίδεται με delivery.
με βάζουν να διδάσκω διαφορετικά αντικείμενα από αυτά, που έχω σπουδάσει.
είμαι αναγκασμένος να ζω για πολλά χρόνια σαν γυρολόγος, μακριά από την οικογένειά μου, βοσκώντας από δω κι από κει σε όλη την Ελλάδα.
είμαι επιφορτισμένος με 100 διαφορετικές εργασίες, πέραν του διδακτικού μου ωραρίου, τις οποίες κανείς άλλος δεν γνωρίζει.
γυρίζω στον στάβλο μου κάθε μέρα και παρά την κούραση, συνεχίζω την εργασία μου με την προετοιμασία του μαθήματος της επόμενης μέρας, διορθώνοντας γραπτά ή βγάζοντας θέματα για κάποιο γραπτό τεστ, χωρίς ποτέ να διαμαρτύρομαι.
Μάλλον είμαι γάιδαρος γιατί ανέχομαι τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα, που έγιναν χωρίς παιδαγωγικά κριτήρια και χωρίς να με ρωτήσουν, μόνο και μόνο για να μην γίνουν προσλήψεις.
Ωστόσο, αν και γάιδαρος, αγαπάω το λειτούργημά μου και παρά τις αντιξοότητες συνεχίζω να προσπαθώ και να ελπίζω…»
Αποκαλυπτικά είναι και τα λόγια της Αναστασίας μιας αναπληρώτριας Θεατρικής Αγωγής: «Έχουμε γίνει εκπαιδευτικοί – λάστιχο. Πηγαίνουμε σε 4 και 5 σχολεία, όχι μόνο για να καλυφθούν τα κενά, αλλά για να φανεί ότι τελικά φέτος κάτι έγινε με την Παιδεία. Οι ειδικότητες έχουν εξαπλωθεί παντού, λένε. Αυτό όμως είναι μία κοροϊδία. Δεν έχουν εξαπλωθεί, απλά συμπληρώνουμε 2 ώρες σε ένα σχολείο, 3 ώρες σε ένα άλλο με μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Είμαστε εκπαιδευτικοί που πηγαίνουμε κάθε μέρα σε άλλο σχολείο, κάνουμε σε διαφορετικά τμήματα… Ξημερώνει μία ημέρα και δεν ξέρουμε σε ποιο σχολείο θα πάμε. Και όλα αυτά για να καλύψουμε τις “τρύπες” της εκπαίδευσης και για να φανεί πως κάτι γίνεται στην Παιδεία. Αυτό όμως μόνο ουσιαστικό δεν είναι…».
πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου