Το φετινό μήνυμα της Υπουργού Παιδείας για την 28η Οκτωβρίου είναι πράγματι ένα μνημείο ιστορικής ακρισίας, καρπός μιας νόθας ιστορικής συνείδησης που, αντίστροφα με τη γνωστή ρήση του Σολωμού, θεωρεί αληθινό ό,τι με πολιτικό τρόπο και εκ των προτέρων έχει κατασκευαστεί ως εθνικό. Ό,τι δηλαδή η κυρίαρχη ιδεολογία της εθνικοφροσύνης έχει μέσα από το ιστορικό παρελθόν καταστήσει αποδεκτό ή έχει ανασκευάσει στα πλαίσια της δικής της οπτικής.
Εκείνο που ξεπροβάλλει από το κείμενό της είναι η προσπάθειά της να ακυρώσει την αντιφασιστική πάλη των λαών και του ελληνικού λαού, να διαγράψει τον ρόλο τους μέσα στην ιστορία και να αποσιωπήσει τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε μια πρωτοφανή καταστροφή, κάνοντας λόγο γενικά και αόριστα για δυνάμεις βίας και μίσους, έξω από την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής. Δεν υπάρχει σταγόνα ιστορικής αλήθειας στο ασυνάρτητο, παχυλής άγνοιας και νεοσυντηρτικής εμπνευσης κείμενο του μηνύματος της κ. Κεραμέως. Η 28η Οκτωβρίου εμφανίζεται να συμβαίνει στις παραμονές του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν στην πραγματικότητα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ξεκινήσει από την 1η Σεπτεμβρίου 1939 με την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Πολωνία.
Έχοντας διαγράψει από τη μελέτη και προφανώς και από τη διδασκαλία της ιστορίας την κοινωνική και πολύ περισσότερο την ταξική οπτική, δεν έχει κανένα πρόβλημα να βάζει στην προκρούστεια κλίνη μιας πολιτικά κατασκευασμένης εθνικής μνήμης όποια πλευρά της ιστορικής πραγματικότητας θεωρείται επικίνδυνη να ακουστεί και να γίνει βαθύτερα κατανοητή για την καθεστωτική τάξη που εκφράζει. Αν η κ. Κεραμέως βλέπει δυνάμεις βίας και μίσους να διαμορφώνουν κορυφαία γεγονότα του 20ου αιώνα, όπως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, σίγουρα υπάρχουν ασφαλέστερα εργαλεία και κριτήρια κατανόησης της ιστορίας απ’ αυτά που παρέχει η νεοσυντηρητική ιδεολογία. Γι’ αυτό η καταφυγή σε γενικόλογες έννοιες βίας και μίσους είναι απλά συσκότιση της πραγματικότητας. Στην άνοδο του ναζισμού δεν μπορεί να μη βλέπεις τη βαθιά κρίση του συστήματος, την προσπάθεια να θωρακιστούν οι εθνικοί καπιταλισμοί της Ευρώπης από την άνοδο του εργατικού κινήματος. Στην προετοιμασία του πολέμου δεν μπορεί να μη βλέπεις την προσπάθεια της ηττημένων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου να μοιραστούν και πάλι οι αποικίες και να χτυπηθεί μέχρι πλήρους συντριβής η Ε.Σ.Σ.Δ.
Η Υπουργός Παιδείας επικαλείται ακραίες φωνές λαϊκισμού που στις μέρες μας επιδιώκουν να δυναμώσουν, αλλά αυτές δεν είναι άλλες από τα ακροδεξιά και φασιστικά ρεύματα, προϊόντα της καπιταλιστικής κρίσης του σήμερα, όπως και στον Μεσοπόλεμο. Ο λαϊκισμός είναι μόνο μια πλευρά της πολιτικής που συμπληρώνεται από τον ρατσισμό.
Μη θέλοντας ν’ αναγνωρίσει τον εγκληματικό ρόλο του ναζισμού και του φασισμού στην ιστορία κάνει λόγο για δυνάμεις βίας και μίσους, δυνάμεις ακαθόριστες από κοινωνική και πολιτική άποψη που αποφάσισαν ν’ αντιταχθούν οι Έλληνες.
Για την κ. Κεραμέως δεν υπήρξε Εθνική Αντίσταση, ούτε ο αγώνας του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ που έδωσαν με αυταπάρνηση και συνέπεια τον αγώνα εναντίον των ναζί και των συνεργατών τους, αλλά γενικώς οι Έλληνες. Μόνο που από τον στόχο της ελευθερίας απουσιάζει η τάξη που εκπροσωπεί και εκφράζει η κ. Κεραμέως και η κυβέρνηση της, η αστική τάξη. Γιατί στο μόνο που μεγαλούργησε η αστική τάξη στα χρόνια της Κατοχής ήταν στο να σώσει το τομάρι της. Είτε με τον Βασιλιά, τον Ε. Τσουδερό και τον Γ. Παπανδρέου, από την πρώτη στιγμή το κομμάτι αυτό του αστικού πολιτικού κόσμου βρέθηκε στη Μ. Ανατολή στη ζεστή αγκαλιά των Άγγλων, αφήνοντας τον λαό στα νύχια του κατακτητή και της πείνας, ενώ το άλλο κομμάτι της συνεργάστηκε ανοιχτά με τον κατακτητή με κορυφαίο »επίτευγμα» τα Τάγματα Ασφαλείας του Ιωάννη Ράλλη.
Η κ. Κεραμέως απευθύνθηκε στην εκπαιδευτική κοινότητα μ’ ένα μήνυμα που δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την Ιστορία αλλά με την πολιτική και ιδεολογική της χρήση για τις καθεστωτικές ανάγκες του σήμερα. Γι’ αυτό και το γραπτό μήνυμά της δεν χρησιμεύει απολύτως τίποτα στην εκπαιδευτική κοινότητα.
του Χρήστου Ρέππα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου