Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και με τι να πρωτοεξοργιστεί από το τελευταίο πολύμηνο βασανιστήριο στην covid-19 εποχή! Κλείσιμο, απομάκρυνση, αδιέξοδο, βάσανο, δάκρυ κι αναστεναγμός! Κι αυτή η παιδικότητα κι η εφηβεία, παιδιά και νέοι, εγκλωβισμένοι να αναζητούν σαστισμένοι σε τέσσερις τοίχους μέσα τη χαμένη άνοιξη της ζωής τους.
Κι έπειτα; Πρόσχημα ο κορονοϊός … και όλοι στον «γύψο»! Η κρίση, η ύφεση, η ανεργία κι η φτώχεια χέρι-χέρι με την καταστολή! Η περιστολή των ατομικών, των συλλογικών και κοινωνικών ελευθεριών, όπως και η αλληλεγγύη κάθε μορφής μπήκαν εμφανώς πια στο στόχαστρο της εξουσίας. Στα ΚΥΤ η προσφυγιά να αναστενάζει κι η κοινωνία να συντηρητικοποιείται, να απομονώνεται και να απομονώνει!
Μετά τη χαμένη άνοιξη, να σου και το χαμένο καλοκαίρι με μια παρατεταμένη «ξηρασία» από τέχνη, τραγούδι, συναπάντημα, χαρά, αγκαλιά και φιλί! Restart tourism και κόκκινα χαλιά στα εισαγόμενα κρούσματα που επέβαιναν «παστωμένα» στα αεροπλάνα και τα βαπόρια … για να «ανασάνει» η οικονομία μας, βρε αδερφέ!
Κι από την άλλη, βία κι αστυνομοκρατία στη νεολαία που διεκδικούσε το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, αλλά και στη νεολαία της καλοκαιρινής πλατείας, όπου απλώς έβγαινε για να ξεσκάσει! Έπρεπε να μάθει από νωρίς αυτή η νεολαία ότι δεν έχει δικαίωμα πια για καμιά μορφή συλλογικότητας, είτε αυτή είναι η διαδήλωση στις λεωφόρους είτε είναι η παρέα και οι φίλοι στην πλατεία και το πάρκο της γειτονιάς!
Γκλοπιές στα κεφάλια τους, για να μάθουν να σκύβουν, και χημικά στα πνευμόνια τους, για να μάθουν να σιωπούν, όταν γύρω τους χορεύουν τα εκατομμύρια των σκόιλ ελικικού, των «Μεγάλων Περιπάτων» και των μεγάλων καναλαρχών! Άρτος και θεάματα με φοίνικα, τσίγκινη ζαρντινιέρα και δελτίο των 8 με μπόλικο ντρέσσινγκ εθνικιστικού παροξυσμού και πανηγύρια για τα δις των εξοπλιστικών.
Κι ενώ από τη μια γεμίσαμε φρεγάτες, αντιαρματικά και τορπίλες, από την άλλη γιατρούς κι εκπαιδευτικούς … ούτε με το κιάλι! Άλλωστε, τι να τους κάνεις αυτούς; Έτοιμο το μέλλον της νεολαίας και το πεδίον της δόξης της λαμπρό! Ποιος θα κρατήσει, άλλωστε, την –κατά τον πρωθυπουργό της χώρας Κ. Μητσοτάκη- την «εθνική ασπίδα»; Μα οι νέοι μας, φυσικά! Όταν θα κληθούν να πολεμήσουν με τα σούπερ νέα μας υπερόπλα για τα οικόπεδα στη θάλασσα και τις ΑΟΖ-αυλές, όπου «παίζουν» τα γεωστρατηγικά τους παιχνιδάκια οι ένθεν κακείθεν μεγαλοκαρχαρίες αστοί-μπισνεσμέν, τότε -αργά πια- θα καταλάβουμε ότι δεν γεννήσαμε παιδιά, αλλά «κρέας» για τα κανόνια τους και «κόκαλα» για τα τρυπάνια τους!
Και καθώς από το χαμένο καλοκαίρι βαδίζαμε ολοταχώς προς το χαμένο φθινόπωρο, ήρθε στο προσκήνιο ως κεντρικό θέμα το άνοιγμα των σχολείων! Κι ενώ σε άλλες χώρες τα σχολεία είχαν ήδη αρχίσει να ανοίγουν με λιγότερους μαθητές (από άλλες χρονιές) σε κάθε τάξη, στην Ελλάδα … μαντέψτε … η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως -και μάλιστα εν μέσω πανδημίας- όχι μόνο δεν αποφάσισε να αραιώσει τα τμήματα των μαθητών στα σχολεία, αλλά θεσμοθέτησε την αύξηση των μαθητών από 22 σε 26 ανά τάξη!
Και για να μην ανησυχούμε, η λαμπρή υπουργός μας διαβεβαίωνε ότι έτσι κι αλλιώς ο μ.ο. των μαθητών σε κάθε τάξη στην Ελλάδα ανέρχεται το πολύ στα 17 παιδιά … και μετά γέλασαν κι οι πέτρες! Κι επειδή γέλασαν κι οι πέτρες, με τη νέο-φιλελεύθερη στατιστική, είπαν να επιστρατεύσουν κι άλλα νέο-φιλελεύθερα μαθηματικά μοντέλα και σχεδιαγράμματα.
Ο νεόκοπος ιολόγος κ. Γκίκας Μαγιορκίνης υποστήριξε ότι το αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας και όλης της κοινωνίας για τάξεις των 15 μαθητών είναι ανούσιο, καθώς η συγκρότηση ολιγομελών τμημάτων δεν θα επέφερε κανένα κέρδος. Είναι ο ίδιος που, όταν ρωτήθηκε αν ο κορονοϊός μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία, η απάντησή του ήταν ότι … ο δημόσιος διάλογος δεν βοηθάει (!) σε αυτό το θέμα, αφήνοντάς μας εμβρόντητους και κατάπληκτους να πέφτουμε άλλη μια φορά από τα σύννεφα, αναλογιζόμενοι πόσο βαθιά διαπλεκόμενη μπορεί να είναι η επιστήμη με τη θρησκεία και την πολιτική των συμφερόντων των λίγων και όχι των πολλών!
Κι έτσι άνοιξαν τα σχολεία με την Υπουργό να λανσάρει περιχαρής τα νέα παγουρίνια και τις μάσκες-αερόστατα, παροχή στους στοιβαγμένους … 26, 27 και βάλε μαθητές των τάξεων των ελληνικών σχολείων! Ειλικρινά, θα έπρεπε να ανησυχήσουμε εάν η νέα γενιά τα «χώνευε» όλα αυτά εύκολα, αδιάφορα κι αμάσητα!
Ευτυχώς, λοιπόν, ως απάντηση στον γελοίο εμπαιγμό μας άρχισαν τα αγόρια και τα κορίτσια μας να σηκώνουν κεφάλι και να ζητούν τα αυτονόητα: ολιγομελή τμήματα, μαζικούς-μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, διορισμούς καθαριστριών στα σχολεία, λεφτά για την παιδεία και την υγεία! Οι μαθητικές καταλήψεις ήταν πια μονόδρομος! Οι μαθητές και οι μαθήτριες, η μελλούμενη κοινωνία μας, κούνησαν το δάχτυλο στην Υπουργό Παιδείας κι έσωσαν την τιμή όλων μας. Με σοβαρό, λογικό, τεκμηριωμένο και βαθιά πολιτικό και κριτικό λόγο ήρθαν αυτά τα παιδιά να διεκδικήσουν ό,τι δικαιώνει το φως και τον ανθό της νιότης τους.
Αυτό το κίνημα ήταν που δημιούργησε μεγάλη αμηχανία κι εκνευρισμό στα κυβερνητικά επιτελεία. Η υπουργός-τιμωρός τελώντας σε πλήρη σύγχυση και νομική παραφροσύνη απείλησε τους καταληψίες με απουσίες από την online-«εκπαίδευση» που είχε οργανώσει (αλήθεια κάτι υπολογιστές που ήταν να έρθουν στα σχολεία, πού βρίσκονται;). Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια … αλλά και να απειλείς από πάνω με μαθήματα -για να καλυφθούν οι χαμένες ώρες- τα Σάββατα, τις εορτές και τις αργίες. Αλήθεια, ποιες ώρες να εννοεί άραγε η κ. Κεραμέως; Μήπως τις εκατοντάδες, τις χιλιάδες χαμένες ώρες από την έλλειψη εκπαιδευτικών στα σχολεία; Τις ώρες που δεν γίνονταν λόγω των χιλιάδων κενών σε εκπαιδευτικούς κι ενώ τα σχολεία ήταν ανοιχτά; Για αυτές τις χαμένες ώρες, ποιος έχει την ευθύνη κ. Κεραμέως;
Το μίσος απέναντι στους μαθητές, όπως και στη νεολαία, δεν άργησε να φανεί! Διαμαρτύρεσαι; Αγωνίζεσαι; Διεκδικείς; Είσαι νέος; Είσαι ύποπτος! Είσαι οιονεί ένοχος! Είσαι κακούργος κι εχθρός της κοινωνίας! Τρεις σημαντικές στιγμές -μέσα σε λίγες μέρες- βίας και καταστολής, στις οποίες συμπυκνώνεται η λογική της άγριας και αντιδραστικής αντεπίθεσης σε κάθε τι που αποπνέει συλλογικότητα και αγώνα.
Βία και καταστολή σε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις όλων των εποχών, στη δίκη της Χρυσής Αυγής, όπου «το τείχος της δημοκρατίας» το συγκροτούσε κυρίως η νέα γενιά. Δυο μέρες μετά στο Μαρούσι, στο σιδερόφραχτο Υπουργείο Παιδείας, οι νεώτεροι έφηβοι κυνηγήθηκαν από τα ΜΑΤ, προπηλακίστηκαν, χτυπήθηκαν, πνίγηκαν στα χημικά με αρκετές προσαγωγές παράλληλα προς γνώση και συμμόρφωση. Το success story της κ. Κεραμέως και του επιτελείου της περιείχε μπόλικη καταστολή, σε βαθμό να τους εκθέτει ανεπανόρθωτα! Αλλά η κορύφωση της κρατικής τρομοκρατίας ήρθε με τη σύλληψη των ανήλικων μαθητών στο μεγάλο μαθητικό συλλαλητήριο, στις 15 Οκτωβρίου, και την κράτησή τους στη ΓΑΔΑ για 4 μέρες μέχρι να απαγγελθούν κατηγορίες, ακόμη και σε βαθμό κακουργήματος.
Η αυταρχική κατρακύλα δεν έχει πάτο! Οι εικόνες των νέων εφήβων με τα χέρια στον τοίχο, τα κεφάλια σκυμμένα ή ακινητοποιημένα με κεφαλοκλειδώματα στις «ανοιχτές αγκάλες» των κρατικών οργάνων της τάξης, προκαλούν θυμό, σοκ και ανατριχίλα. Παιδιά με κοντά παντελονάκια και κοντομάνικα μπλουζάκια, στημένα στον τοίχο να υπομένουν τον εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο. Ο στόχος; Να ταπεινωθεί, να φοβηθεί και να οπισθοχωρήσει -με τραυματικές εγγραφές στη μνήμη, όταν και αν ξανατεθεί στο μέλλον θέμα αγωνιστικών σκιρτημάτων- ό,τι πιο υγιές και όμορφο είδαμε κι ακούσαμε μέσα στον «ορυμαγδό» των τελευταίων μηνών!
Να υποθέσουμε ότι ούτε για τον ανήλικο 14χρονο κρατούμενο μαθητή έχει ευθύνη η κυρία Κεραμέως! Όταν της έγινε ερώτηση στη Βουλή, δεν σχολίασε απολύτως τίποτα! Καμία δήλωση, κανένα σχόλιο, η απόλυτη απαξίωση μέσω της σιωπής της. Ο σερίφης Μ. Χρυσοχοΐδης, ωστόσο, μας έκανε τη χάρη δηλώνοντας ότι οι μαθητές δεν έχουν καμία δουλειά στους δρόμους κι ότι πρέπει να βρίσκονται στα σχολεία τους, δείχνοντας με το δάχτυλο γονείς κι εκπαιδευτικούς.
Όλα αυτά, λοιπόν, προς γνώση και συμμόρφωση, ολόκληρης της κοινωνίας. Σαν να μας λένε … μαζέψτε τα παιδιά σας, γιατί μόνο έλεγχος, βούρδουλας κι εξευτελισμός τα περιμένει εκεί έξω. Κι από το όμορφο και τρυφερό, που τόσο μας διασκέδαζε να το λέμε, το «ζακέτα να πάρεις», φτάσαμε να λέμε «ταυτότητα να πάρεις»! Μην τυχόν και τα ελέγξουν και δεν έχουν και τα πάνε για εξακρίβωση. Φτάσαμε να λέμε «σακίδιο πλάτης μην πάρεις»! Μην τυχόν και τους φυτέψουν τίποτα εκεί μέσα και τρέχουμε… «Κι όλοι μαζί να πηγαίνετε και ποτέ μόνοι». «Και αυτή την μπλούζα με τον Τσε … αλίμονο αν πετύχεις και κανέναν φασίστα στον δρόμο!»…
Χούντα δεν θυμάμαι, μα ούτε ελευθερία και τώρα πια το κακό παράγινε! Γεμίσαμε Κορκονείς, Ρουπακιάδες, Χρυσαυγίτες-Νεοναζί, Ράμπο-Ματατζήδες, σύγχρονους Μπουραντάδες και κυρ Παντελήδες νοικοκυραίους. Βαρύς ο φόρος αίματος της νεολαίας: Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Σαχζάτ Λουκμάν, Παύλος Φύσσας, Ζακ Κωστόπουλος, Βασίλης Μάγγος. Σφαίρα, μαχαίρι, γκλοπ, χημικά, άγριο ξύλο και κλωτσιά… Απλοί νεολαίοι ή μετανάστες εργάτες ή αντιφασίστες και ακτιβιστές. Θάνατος η πληρωμή σε αυτούς και τόσους άλλους που θέλησαν ή ονειρεύτηκαν μια δικαιότερη κοινωνία!
Είμαστε καταδικασμένοι στην αυτοκαταστροφή μας, αν δεν μεγαλώσουμε και δεν διαπαιδαγωγήσουμε παιδιά που θα φέρουν τα πάνω-κάτω! Είναι η ώρα να ανατρέψουμε το κλίμα της απογοήτευσης και του φόβου και να δείξουμε στα παιδιά μας τον δρόμο και τον τρόπο να παλεύουν για τη ζωή τους. Να τους μιλήσουμε για την αξία των απελευθερωτικών οραμάτων της ανθρωπότητας. Να τους δείξουμε ότι πίσω από την οποιαδήποτε μάσκα έχουμε φωνή κι ότι μπορούμε κι έχει αξία να παραμένουμε πάντοτε ενεργοί. Να μεγαλώσουμε και να διαπαιδαγωγήσουμε παιδιά με σεβασμό στον άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο κι όχι κουρντισμένα ανθρωπάκια που κοιτάνε το τομάρι τους και τη δουλίτσα τους και «κανιβαλίζουν» πού και πού τον διπλανό τους με το άλλοθι του «ο σώζον εαυτόν σωθήτω» μέσα στον οδοστρωτήρα του σύγχρονου ανταγωνισμού!
Τα παιδιά μας, οι μαθητές μας και οι μαθήτριές μας διαμόρφωσαν νέα ατζέντα συζήτησης και απαίτησαν δυναμικά ικανοποιητικές απαντήσεις μέσω των καταλήψεών τους. Όσο πιο «ατσαλάκωτη» η κ. Κεραμέως, τόσο πιο «τσαλακωμένοι» και κουρασμένοι και απαξιωμένοι οι εκπαιδευτικοί. Όπως άλλωστε και οι υγειονομικοί! Κι αντί να το φωνάξει ολόκληρη η κοινωνία, ήρθαν τα παιδιά με τα κοντά παντελονάκια να το πουν: «Δώστε λεφτά για υγεία και παιδεία!». Και ξαφνικά αρχίζεις ξανά να σιγοτραγουδάς … τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή, το όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί … καθώς σε κυριεύει μια ανεξέλεγκτη χαρά κι αισιοδοξία!
Ναι, σε αυτά τα παιδιά χρωστάμε πολλά και ως γονείς κι ως εκπαιδευτικοί!
Και για το τέλος …
Κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας!
Τα παιδιά μας δεν είναι κακούργοι!
Τα παιδιά μας δεν είναι κόστος!
Τα παιδιά μας είναι το μέλλον!
Και παραφράζοντας τον ποιητή, οι χιλιάδες μικρές πυρκαγιές που πυρπολούν τη νιότη των παιδιών μας, είναι σίγουρο ότι μπορούν να χαρίσουν τελικά σε όλους μας μια άνοιξη, ένα χαμόγελο και τη θέληση για μια αξιοπρεπή ζωή!
Φωτογραφία εξωφύλλου: Μάριος Λώλος
της Χρύσας Καραμήτρου
πηγή: https://selidodeiktis.edu.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου