Το λένε πάρα πολλοί εδώ και χρόνια χωρίς να είναι προφήτες. Το αντιπαλεύουν με νύχια και με δόντια όχι επειδή «φοβούνται την αξιολόγηση», ούτε επειδή έχουν προσωπικό όφελος. Το φωνάζουν για να το ακούσουν οι «ουδέτεροι» και οι λίγοι καριερίστες μα και όσοι με αγνές σκέψεις και αφελείς διαθέσεις πιστεύουν πως «δεν είναι δα και τόσο τραγικό».
Η εφαρμογή της αξιολόγησης, θα σημάνει, εκτός από τη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου, και τη μετατροπή του σε ανταγωνιστική αρένα, σε διάδρομο καλλιστείων κενών και «κενοτόμων» δράσεων του θεαθήναι και του φαίνεσθε, δήθεν για το καλό των μαθητών.
Η συναδελφικότητα και η αλληλεγγύη θα εκτελεστούν για να αναδειχθεί η αξιοσύνη εκείνων που για τα γλυκά μάτια της διοίκησης θα ξεχάσουν ότι εκπαιδευτικός σημαίνει πάνω απ’ όλα να διδάσκω με το παράδειγμά μου το πώς μετατρέπονται τα ένστικτα και οι ζωώδεις συμπεριφορές σε πράξεις που φτάνουν το μπόι του ανθρώπου πάνω από το ύψος του.
Ήδη εμφανίζονται δειλά-δειλά φαινόμενα ανθρωποφαγίας και μικροπρέπειας απέναντι σε συναδέλφους που θεωρούνται «απειλή» για όσους ασπάζονται τις επιταγές του συστήματος και σφίγγουν «τα μακριά χέρια» τού υπουργείου μέσα στα σχολεία.
Οι συζητήσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών αντί να έχουν σαν κέντρο τα προβλήματα των μαθητών, των σχολείων αλλά και την δυσβάσταχτη πλέον καθημερινή επιβίωση, υπό την πίεση της προσπάθειας να φανούν κάποιοι καλύτεροι έναντι όλων των υπολοίπων συναδέλφων, δημιουργούν κλίκες και κολλητιλίκια με τους διευθυντές και τους παρατρεχάμενους.
Μια πλημμυρίδα «εγκεκριμένων προγραμμάτων», κινδυνεύει να αφανίσει κάθε προσπάθεια να μπαίνουμε στις αίθουσες για να κάνουμε μάθημα και όχι για να «προωθήσουμε» το πρόγραμμά μας το οποίο, τις περισσότερες φορές, συνοδεύεται και από ένα «εκπαιδευτικό ταξίδι», γιατί όχι και στην Ευρώπη αν φτάνουν τα βαλάντια των γονέων των μαθητών.
Φυσικά μιλάμε για προγράμματα τα οποία ασφαλώς πραγματοποιούνται όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και στην πράξη.
Ή μήπως όχι;
Φυσικά μιλάμε για προγράμματα τα οποία πραγματοποιούνται εκτός διδακτικού ωραρίου, όπως ακριβώς προβλέπεται, και όχι στα κενά των ενδιαφερόμενων εκπαιδευτικών, «κλέβοντας» μαθητές από άλλα μαθήματα.
Ή μήπως όχι;
Τα σχολεία όμως δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρόκειται να γίνουν «μία ακόμη ευκαιρία» για να τα κονομήσουν τα ταξιδιωτικά γραφεία, ούτε βιοτεχνίες παραγωγής προγραμμάτων δήθεν εκπαιδευτικών και δήθεν προς όφελος των μαθητών που στοχεύουν στο άνοιγμα του σχολείου προς την κοινωνία.
Άλλη μία υποκριτική προσπάθεια της κυβέρνησης και όλων όσων η ίδια υπηρετεί να ξεχάσουμε πως η ίδια ευθύνεται για την εξαθλίωση και την φτωχοποίηση μεγάλων ομάδων της κοινωνίας.
Τη στιγμή που για μία ακόμη φορά έφτασαν Χριστούγεννα και τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία μας περιγελούν, τη στιγμή που τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα ειδικά μαθήματα δεν διδάσκονται στα σχολεία, τη στιγμή που πέφτουν ταβάνια στα κεφάλια μαθητών και εκπαιδευτικών, τη στιγμή που οι αμοιβές των εκπαιδευτικών και ειδικά των νεοδιόριστων και των αναπληρωτών, τους οδηγούν στα όρια της ανέχειας, είναι πρόκληση και ξετσιπωσιά να ισχυρίζονται κάποιοι πώς όλα αυτά τα «εκπαιδευτικά προγράμματα», γίνονται για το καλό των μαθητών και της κοινωνίας.
Αποτελούν στάχτη στα μάτια της εκπαιδευτικής κοινότητας, αντιπερισπασμός και προσπάθεια να σπάσουν τη συνοχή των συλλόγων των διδασκόντων μέσα στα σχολεία χωρίζοντας τους εκπαιδευτικούς σε «καλούς και κακούς», σε «άξιους και ανάξιους», σε «άριστους και άχρηστους», σε «βολικούς και αντιρρησίες», σε «συνεργάσιμους και προβληματικούς».
Το γεγονός ότι η αξιολόγηση στα σχολεία για μία ακόμη φορά «δεν περπατάει» όσο κι αν προσπαθούν να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν, κάνει τη διοίκηση να καταφεύγει σε πρακτικές και μεθόδους μακριά και πέρα από τις δημοκρατικές παραδόσεις και αγωνιστικές παρακαταθήκες του κλάδου των εκπαιδευτικών.
Για μία ακόμη φορά, απέναντι στην ανθρωποφαγία που προωθεί το σύστημα στο χώρο της εκπαίδευσης, θα αντιτάξουμε την συναδελφική αλληλεγγύη και τον ανυποχώρητο αγώνα ενάντια σε φαινόμενα εκφυλισμού της λειτουργίας του σχολείου και μετατροπής του από χώρο απόκτησης ουσιαστικών γνώσεων και ανθρώπινων αξιών σε χώρο απόκτησης ανούσιων δεξιοτήτων και διεξαγωγής προγραμμάτων χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Για μία ακόμη φορά οι εκπαιδευτικοί θα κρατήσουν όρθιο με τους αγώνες τους τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του στέλνοντας προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα πως ο αγώνας για την αξιοπρέπειά τους ταυτίζεται με τον αγώνα για την ουσιαστική μόρφωση των μαθητών μας, χωρίς διακρίσεις και χωρίς αποκλεισμούς.
του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου