Από την επομένη των Ευρωεκλογών, στελέχη, οπαδοί και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, δημοκρατικοί άνθρωποι και αγωνιστές των κινημάτων που κατά τα άλλα στέκονται κριτικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για την διαφαινόμενη «παλινόρθωση της δεξιάς», την «επιστροφή στην προ-2015 εποχή» και την «ακύρωση όλων των προοδευτικών μέτρων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ», ιδιαίτερα στο πεδίο της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων «των πολλών». Με αφορμή τη συλλογική αμνησία που εκφράζεται και πάλι προεκλογικά και την ξεκάθαρη προσπάθεια να πιεστούν «απ’ τα αριστερά» άνθρωποι που πράγματι ανησυχούν για τις ρεβανσιστικές τάσεις της Νέας Δημοκρατίας και την διαφαινόμενη επίθεση σε όποια δικαιώματα και κατακτήσεις έχουν απομείνει «στους πολλούς», θυμίζω παρακάτω ένα μόνο ενδεικτικό παράδειγμα της «αριστερής, δημοκρατικής» διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του, που πριν αναρριχηθεί στην εξουσία είχε αναγάγει -σωστά- σε μείζον ζήτημα, ενδεικτικό της πολιτικής της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά, την ίδια την ύπαρξη και τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων μεταναστών στο προαναχωρησιακό κέντρο Αμυγδαλέζας.
Πράγματι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, χαρακτήριζε τη δομή της Αμυγδαλέζας στρατόπεδο συγκέντρωσης που, ανάλογα με την μαχητικότητα όποιου έκανε τις δηλώσεις ή έγραφε τις ανακοινώσεις, αποκαλούνταν από Γκουαντανάμο έως σύγχρονο Νταχάου. Ενδεικτικά, τον Απρίλη του 2013, με αφορμή την απόπειρα αυτοκτονίας δύο κρατουμένων, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Β. Κατραβάνου και Δ. Τσουκαλάς επισκέπτονται την Αμυγδαλέζα, με το τότε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκδίδει ανακοίνωση στην οποία παρομοιάζει τα κέντρα κράτησης με «σύγχρονα Γκουαντάναμο». Στην ίδια ανακοίνωση, κατηγορεί τον τότε υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Δένδια για αναλγησία, ενώ χαρακτηρίζει την κράτηση των μεταναστών σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους ως «ένα πείραμα για την εξοικείωση της ελληνικής κοινωνίας με την λογική των στρατοπέδων» που ως αποτέλεσμα έχει «την απώλεια ζωών, την απώλεια της αξιοπρέπειας και την απώλεια της δημοκρατίας»[1].
Ένα χρόνο μετά, το Νοέμβρη του 2014, με αφορμή το θάνατο του 24χρονου Μοχάμεντ Ασφάκ (ο τέταρτος μετανάστης που χάνει τη ζωή του στην Αμυγδαλέζα), το τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει την Αμυγδαλέζα «σύγχρονο Νταχάου» όπου «στοιβάζονται άνθρωποι σε συνθήκες απάνθρωπες και εξευτελιστικές», ενώ τονίζει πως είναι αντισυνταγματική η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που υιοθέτησε η κυβέρνηση για την κράτηση πάνω από 18 μήνες των μεταναστών. Επιπλέον, προσθέτει ότι παρά τις εσωτερικές και διεθνείς αντιδράσεις για το κέντρο της Αμυγδαλέζας «η κυβέρνηση Σαμαρά, όχι μόνο δεν κλείνει αυτό το στρατόπεδο, αλλά ούτε καν βελτιώνει τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν εκεί». Στην ανακοίνωσή του, το τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ ζητά επίσης να κλείσουν όλα τα κέντρα κράτησης μεταναστών και να αφεθούν ελεύθεροι όσοι κρατούνται παρανόμως πάνω από 18 μήνες[2].
Τον Ιανουάριο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας με τους ΑΝ.ΕΛΛ. Στις 10 Φεβρουαρίου 2015, ο 23χρονος Σαγιέντ Μεχντί Αχμπαρί που κρατούνταν στην Αμυγδαλέζα, μεταφέρεται σε κωματώδη κατάσταση στο Νοσοκομείο Σωτηρία με βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού, όπου και κατέληξε. Σύμφωνα με καταγγελία της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό, “Πέθανε πολύ γρήγορα και η διαπίστωση των γιατρών ήταν πως οι αρμόδιες αρχές καθυστέρησαν να τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο, «τόσο που δεν μπορούσε πια να γίνει κάτι»”[3]. Τρεις μέρες μετά, ο κρατούμενος στην Αμυγδαλέζα Πακιστανός μετανάστης Μοχάμεντ Ναντίν αυτοκτονεί στο κελί του, απελπισμένος για το γεγονός ότι συνελήφθη και μεταφέρθηκε για τρίτη φορά στην Αμυγδαλέζα[4]. «Οι συνθήκες κολαστηρίου, που αποδεδειγμένα πια κοστίζουν ζωές, καθιστούν επείγοντα τον τερματισμό της απάνθρωπης και παράνομης πρακτικής της διοικητικής κράτησης και δημιουργούν υποχρέωση, πολιτική και ηθική, η κυβέρνηση να προχωρήσει στο κλείσιμο των στρατοπέδων-κολαστηρίων» τονίζει σε ανακοίνωσή του την ίδια ημέρα το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ[5]. Την επομένη, ο τότε αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Γιάννης Πανούσης επισκέπτεται την Αμυγδαλέζα: «Ήρθα να εκφράσω την ντροπή μου ως Ευρωπαίος. Τα κέντρα κράτησης τελειώνουν… Το είπαμε πριν από τις εκλογές, το είπαμε και στη Βουλή ότι αυτό δεν θα συνεχιστεί. Θέλουμε μόνο λίγες μέρες» αναφέρει[6].
Όπως διαβάζουμε σε άρθρο του Γιάννη Ελαφρού στην Καθημερινή, «στα τέλη Φεβρουαρίου 2016, ένα χρόνο μετά, η Αμυγδαλέζα όχι μόνο δεν έχει κλείσει, αλλά έχει αρχίσει να συγκεντρώνει και πάλι μετανάστες που τελούν υπό καθεστώς απέλασης. Ο αριθμός των κρατουμένων πίσω από τη διπλή ή και τριπλή περίφραξη αυξάνεται βδομάδα τη βδομάδα κι είναι ήδη περίπου 250 άτομα. Τον Νοέμβριο κρατούνταν περίπου 70 άτομα, ενώ από τότε έρχονται συνεχώς υπό απέλαση μετανάστες από τα νησιά και τις άλλες πύλες εισόδου. Στην Αμυγδαλέζα μένουν για ένα διάστημα έξι μηνών και στη συνέχεια αφήνονται ελεύθεροι με ένα έγγραφο που πιστοποιεί πως πρέπει μέσα σε συγκεκριμένο διάστημα να εγκαταλείψουν την Ελλάδα»[7].Φεβρουάριος 2015
Στις 4 Μαρτίου του 2016, ο Δωδεκανήσιος βουλευτής Νεκτάριος Σαντορινιός, δηλώνει σε συνέντευξη του στον ΒΗΜΑ FM πως το κλείσιμο του κέντρου (σ.σ. το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε, ούτε και θα πραγματοποιηθεί ποτέ, σύμφωνα και με δήλωση του τότε αναπληρωτή υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής Γιάννη Μουζάλα σε συνέντευξή του στον Alpha[8]), «ίσως ήταν μια λάθος εκτίμηση». «Όμως, σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να διαμορφώσουμε τους χώρους αυτούς και θα το κάνουμε με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες»[9]. Την ίδια μέρα, μετά από αντιδράσεις, ο Ν. Σαντορινιός καταγγέλλει ότι οι δηλώσεις του παραποιήθηκαν και παραθέτει το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνέντευξης, στο οποίο επισημαίνει ότι ερωτώμενος για το ενδεχόμενο δημιουργίας κέντρων κλειστού τύπου για μετανάστες σε καθεστώς επανεισδοχής, τόνισε ότι αυτά θα έχουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, κάτι που δεν υπήρχε στην Αμυγδαλέζα. Η Αμυγδαλέζα, έκλεισε (σ.σ. δεν έκλεισε) γιατί «είχαμε καταδίκες», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε λέγοντας «Θα υπάρχουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Δε θα είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι καθημερινά θα προσπαθούν να αυτοκτονήσουν». «Η εναντίωση για την Αμυγδαλέζα ήταν και για τις συνθήκες διαβίωσης. Μην το ξεχνάτε αυτό. Και τις καταδίκες δεν τις έφαγε η χώρα εξαιτίας του ότι ήταν κλειστού τύπου. Τις έφαγε η χώρα εξαιτίας του ότι οι συνθήκες των ανθρώπων που ήταν εκεί μέσα πόρρω απείχαν από τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης»[10].
Πράγματι, έξι μήνες μετά, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας και ο γενικός γραμματέας Τζανέτος Φιλιππάκος, εγκαινιάζουν τη νέα Αμυγδαλέζα, «όπου θα φιλοξενηθούν οικογένειες μεταναστών που πρόκειται να επιστρέψουν οικειοθελώς στις χώρες καταγωγής τους». «Στόχος», διαβάζουμε, «είναι η παραμονή τους εκεί να μην ξεπερνά τις δύο εβδομάδες. Δηλαδή, πρόσφυγες και μετανάστες θα ζουν εκεί έως 15 ημέρες και κατόπιν θα φεύγουν για την πατρίδα τους». Μάλιστα, το κέντρο έχει υποστεί “λίφτινγκ”, μιας και “συνήθως οι πρόσφυγες που επιθυμούν να επιστρέψουν είναι οικογένειες. Για το λόγο αυτό κατασκευάστηκε στο προαύλιο του κέντρου παιδική χαρά, ενώ οι υπεύθυνοι μιλούν για «ολική αναμόρφωση του χώρου που έχει γίνει αγνώριστος»”. “Στους χώρους έχουν τοποθετηθεί κλιματιστικά, καινούργιες τουαλέτες και κρεβάτια”[11].
Ένα χρόνο μετά, στις 4 Ιουλίου 2017, κλιμάκιο της οργάνωσης ΑΡΣΙΣ επισκέπτεται την Αμυγδαλέζα και διαπιστώνει ότι 25 ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες κρατούνται «σε συνθήκες εξευτελιστικές και απάνθρωπες, χωρίς καθαριότητα, με χαλασμένα κλιματιστικά και τουαλέτες, κάποιοι σε στρώματα στο πάτωμα χωρίς σεντόνια». Σύμφωνα με την ΑΡΣΙΣ, στους 25 ανηλίκους δεν έχει οριστεί επίτροπος ούτε παρέχεται καμία ψυχοκοινωνική στήριξη και διερμηνεία από το κράτος, ενώ πλημμελείς είναι οι παρεχόμενες ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες. Ακόμα, στους ανηλίκους δεν παρέχεται καμία αθλητική ή άλλου τύπου ψυχαγωγική δραστηριότητα. Η οργάνωση σημειώνει ότι «ένας ανήλικος κρατούμενος έκανε απόπειρα αυτοκτονίας καταπίνοντας σαμπουάν», ενώ «η απόφασή τους να κρατηθούν προς απέλαση παραβιάζει τη νομοθεσία για τους ασυνόδευτους ανήλικους, που αποτελούν ευάλωτη ομάδα και δεν απελαύνονται»[12].
Λίγες μέρες μετά, στις 14 Ιουλίου 2017, αντιπροσωπεία του τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ επισκέπτεται την Αμυγδαλέζα, το κέντρο δηλαδή που κρατούνται μετανάστες χωρίς χαρτιά, μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στη διαδικασία της εθελούσιας επιστροφής μέσω του ΔΟΜ ή και στη διαδικασία επανένωσης οικογενειών. Στην αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι βουλεύτριες Ελένη Σταματάκη, Αφροδίτη Σταμπουλή, τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας Κατερίνα Κνήτου, Πάνος Λάμπρου και οι Φώτης Ανδρεόπουλος και Λένα Κουγέα. Παρών ήταν, επίσης, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη Τζανέτος Φιλιππάκος. Η αντιπροσωπεία συζήτησε αναλυτικά με τη διοίκηση της Αμυγδαλέζας, ενώ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μίλησε με μεγάλο αριθμό μεταναστών και προσφύγων, τόσο για τις συνθήκες όσο και «για την εύλογη απορία τους, που αφορά την πολύμηνη παραμονή τους στο χώρο, παρότι η πλειοψηφία από αυτούς δεν έχει υποπέσει σε κάποιο αξιόποινο αδίκημα και συνεπώς δεν υπάρχει λόγος κράτησης». Η αντιπροσωπεία διαπιστώνει ότι «αν και σε σχέση με το παρελθόν, οι συνθήκες κράτησης έχουν σαφώς βελτιωθεί -ελάχιστα θυμίζει το “Νταχάου” επί ημερών Νέας Δημοκρατίας-, απόρροια μιας συστηματικής δουλειάς από το προσωπικό, τους αλληλέγγυους και τις οργανώσεις που βρίσκονται στο χώρο, παραμένουν προβλήματα, κυρίως αυτά που προκύπτουν από το καθεστώς ομηρίας ανθρώπων που δεν διαθέτουν χαρτιά ή διαθέτουν, αλλά αναμένουν για μεγαλύτερο διάστημα από το αναμενόμενο την επανένωση ή την εθελούσια επιστροφή». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η αντιπροσωπεία του τμήματος Δικαιωμάτων, θεωρεί ότι «ιδιαίτερα τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που πράγματι χρήζουν απόλυτης προστασίας, δεν έχουν καμία θέση σε κλειστά κέντρα κράτησης ακόμα και αν αυτά είναι προσωρινές λύσεις λίγων ημερών μέχρι να βρεθεί ανοιχτή δομή φιλοξενίας. Τα ασυνόδευτα παιδιά, οι ανήλικοι, που βιώνουν τραυματικά την εγκατάλειψη της πατρίδας, τη διαδρομή των χιλίων κινδύνων μέχρι να φτάσουν στη γη της… επαγγελίας, χρειάζεται να βρουν μια μεγάλη αγκαλιά, ένα σπίτι, μια οικογένεια και ασφαλώς όχι κέντρα κράτησης, συρματοπλέγματα, μικρότερες ή μεγαλύτερες φυλακές». Η ανακοίνωση καταλήγει με το συμπέρασμα ότι «η Αμυγδαλέζα, μπορεί να μη θυμίζει την “Αμυγδαλέζα”, να έχουν γίνει αρκετά βήματα εξανθρωπισμού, απέχει όμως από το επιθυμητό. Απέχει από ένα χώρο, που θα ζουν άνθρωποι για μικρό χρονικό διάστημα και όχι για μήνες και που εκεί θα μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες δημιουργικής απασχόλησης, ψυχαγωγίας και μόρφωσης»[13].
Το επόμενο καλοκαίρι, τον Ιούνιο του 2018, η ΑΡΣΙΣ εκδίδει νέα ανακοίνωση, στην οποία χαρακτηρίζει ανεπίτρεπτη και απαράδεκτη εξέλιξη στο πεδίο της κράτησης ασυνόδευτων ανηλίκων την επαναλειτουργία του Ειδικού Χώρου Παραμονής Αλλοδαπών (ΕΧΠΑ), δηλαδή ενός επιπλέον χώρου κράτησης ασυνόδευτων ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα. «Θεωρούσαμε ότι ο ως άνω χώρος κράτησης ανηλίκων αποτελούσε μια μελανή σελίδα που είχε κλείσει το Δεκέμβριο του 2016. Δυστυχώς, από τις 22 Μαΐου 2018 μέχρι και σήμερα ανησυχητικά αυξημένος αριθμός ασυνόδευτων ανηλίκων κρατείται στο ΠΡΟΚΕΚΑ Αμυγδαλέζας και το “πρώην κλειστό” ΕΧΠΑ». «Την 24η Μαΐου 2018, στο πλαίσιο της τακτικής επίσκεψης του κλιμακίου της ΑΡΣΙΣ, καταγράφηκαν 80 ασυνόδευτοι ανήλικοι, 40 στον Τομέα Ανηλίκων του ΠΡΟΚΕΚΑ Αμυγδαλέζας και 40 ασυνόδευτοι ανήλικοι, οι οποίοι κρατούνταν στο ΕΧΠΑ. Το κλιμάκιο της ΑΡΣΙΣ έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα άλλες τρεις επισκέψεις στους ως άνω χώρους κράτησης. Μέχρι και σήμερα κρατούνται 46 ανήλικοι, 21 στον Τομέα Ανηλίκων του ΠΡΟΚΕΚΑ Αμυγδαλέζας και 25 στο Ε.Χ.Π.Α. υπό συνθήκες που συνιστούν απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση». Σύμφωνα με την ΑΡΣΙΣ, «στο ΕΧΠΑ επαναλειτουργούν τρεις πτέρυγες, στις οποίες δεν υπάρχουν παράθυρα και ως εκ τούτου, φυσικός αερισμός και φως. Οι ανήλικοι κοιμούνται επί γυμνού τσιμέντου πάνω σε λεπτά στρώματα γυμναστικής. Τους παρέχονται μόνο μάλλινες κουβέρτες (παρά την υψηλή θερμοκρασία της εποχής), οι οποίες δεν πλένονται, αλλά απλώς στοιβάζονται σε έναν χώρο, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν από τους επόμενους κρατούμενους και οι οποίες αποτελούν εστία μικροβίων. Οι συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας είναι απαράδεκτες (απουσία συστηματικής υπηρεσίας συνεργείου καθαρισμού, προβληματική λειτουργία των υποδομών και υδραυλικών εγκαταστάσεων – χαλασμένες και πλημμυρισμένες ντουζιέρες, βουλωμένες τουαλέτες κλπ). Δεν παρέχεται κανενός είδους αθλητική ή ψυχαγωγική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα την επίταση των εντάσεων από τις ήδη κακές συνθήκες εγκλεισμού. Ακόμα, δε, και ο προαυλισμός στο ΕΧΠΑ, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παιδιών, δεν πραγματοποιείται καθημερινά και εναπόκειται στις διαθέσεις των αστυνομικών βάρδιας ενώ, από την Παρασκευή 1η έως και την 4η Ιουνίου οι ανήλικοι δεν προαυλίστηκαν καθόλου. Τόσο στον Τομέα Ανηλίκων στο ΠΡΟΚΕΚΑ Αμυγδαλέζας όσο και στο ΕΧΠΑ υπάρχει παντελής έλλειψη διερμηνείας. Οι ανήλικοι αγνοούν τη νομική τους κατάσταση, το καθεστώς και το χρόνο παραμονής τους στα ως άνω Κέντρα Κράτησης. Δεν τους παρέχεται ενημέρωση σχετικά με τα δικαιώματά τους, για τον κανονισμό λειτουργίας του Κέντρου, για τις οργανώσεις που παρέχουν δωρεάν συνδρομή κ.ά.[14]
Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε και κάτι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. Επί των ημερών της, στο πλαίσιο της «Παγκόσμιας Ημέρας Μετανάστη», πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2018, στο προαναχωρησιακό κέντρο της Αμυγδαλέζας, εκδήλωση «για το σύνολο των μεταναστών και αιτούντων άσυλο» (sic), στην οποία παρέστη ο προερχόμενος από τους ΑΝΕΛΛ Γενικός Γραμματέας Συντονισμού, αρμόδιος επί θεμάτων αλλοδαπών, υπηκόων τρίτων χωρών και παράτυπης μετανάστευσης, Τζανέτος Φιλιππάκος, συνοδευόμενος από 5 υψηλόβαθμους αξιωματικούς της αστυνομίας (αντιστράτηγους, υποστράτηγους, διευθυντές και υπαστυνόμους). Όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου, «κατά την διάρκεια της εκδήλωσης, έλαβαν χώρα ψυχαγωγικές δραστηριότητες, σε συνεργασία με Μη Κερδοσκοπικά Σωματεία, ενώ προσφέρθηκαν δώρα στα παιδιά των οικογενειών που διαμένουν στο Κέντρο»[15].
Μάλιστα, για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η λειτουργία της Αμυγδαλέζας, όπως και των υπολοίπων ΠΡΟΚΕΚΑ που λειτουργούν στη χώρα, παρατάθηκε πρόσφατα με υπουργική απόφαση, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2022[16]. Ίσως μέχρι τότε εγκατασταθούν και γήπεδα 5×5, ποιος ξέρει.
Το παραπάνω είναι ένα μόνο παράδειγμα της «διαφορετικής φιλοσοφίας» στη διαχείριση του μεταναστευτικού-προσφυγικού φαινομένου στη χώρα μας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. Αντίστοιχα, θα μπορούσαν να γραφτούν (και έχουν γραφτεί) τόμοι ολόκληροι που περιγράφουν τις συνθήκες Γκουαντανάμο και Νταχάου που επικρατούν σε όλο το φάσμα του μεταναστευτικού/προσφυγικού. Από τα κρατητήρια-κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη, τα «hot spot» στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Λέσβο-Χίο-Σάμο κ.ά., τα υπό κατάρρευση κτίρια του Λαυρίου που στεγάζουν εκατοντάδες Κούρδους πολιτικούς φυγάδες και πρόσφυγες πολέμου (και που ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ. Μουζάλας φρόντισε να απεντάξει από τις μόνιμες δομές, διακόπτοντας τη χρηματοδότηση του κέντρου, με άμεσες ολέθριες συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων που ζουν εκεί), τα άθλια και υπερπλήρη στρατόπεδα στην ενδοχώρα, τις πρόσφατες εξώσεις οικογενειών αναγνωρισμένων προσφύγων από διαμερίσματα, την -σε συνεργασία με διάφορες διεθνείς και εγχώριες ΜΚΟ- απίστευτη κακοδιαχείριση (φαγοπότι) κονδυλίων που προορίζονταν για την αντιμετώπιση των αναγκών των μεταναστών, αιτούντων άσυλο και αναγνωρισμένων προσφύγων, τις εκκενώσεις καταλήψεων κτιρίων που στέγαζαν πρόσφυγες και μετανάστες, την άγρια καταστολή όσων αντιδρούσαν στην απάνθρωπη πολιτική τους, τις βίαιες επαναπροωθήσεις από παρακρατικές ομάδες στον Έβρο κ.ά.
Ακόμα, τον διαχωρισμό των μαθητών προσφύγων και μεταναστών από τα υπόλοιπα παιδιά σε σχολεία-γκέτο μέσα στα στρατόπεδα ή σε απογευματινά προγράμματα που βάθαιναν τον διαχωρισμό και αποτέλεσαν βούτυρο στο ψωμί φασιστών και «παραπλανημένων», «αγανακτισμένων» γονιών για να ξεσπάσουν το ρατσιστικό μίσος τους σε κατατρεγμένα ανήλικα προσφυγόπουλα. Την ανελέητη συκοφάντηση και τον πλήρη εξοβελισμό των ανεπιθύμητων αλληλέγγυων (των ίδιων που για πολλούς μήνες τους ξελάσπωναν από την πλήρη ανυπαρξία ή ανικανότητά τους να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις ανάγκες χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων) από την απλή έστω είσοδο στα στρατόπεδα «φιλοξενίας», από τα οποία επίσης αποκλείστηκαν τα μη ελεγχόμενα σωματεία, σύλλογοι, πολιτικές-κοινωνικές συλλογικότητες κλπ., τις τροφικές δηλητηριάσεις, τα «ατυχήματα» και τους θανάτους από φωτιές και αναθυμιάσεις, τις αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοκτονίας, τους θανάτους από το κρύο, από τη ζέστη, από την ανυπαρξία ή ελλιπή παρουσία υπηρεσιών υγείας, τους εκατοντάδες (ή και χιλιάδες) άστεγους ακόμα και σήμερα πρόσφυγες και μετανάστες στις πλατείες και τα πάρκα των πόλεων και φυσικά, την ευλαβική τήρηση της εγκληματικής, δολοφονικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, με έναν βασιλικότερο του βασιλέως υπουργό να επιχαίρει εντελώς κυνικά για την επιτυχία της στη μείωση των προσφυγικών ροών, χωρίς καν να αναφέρεται στις ουκ ολίγες «παράπλευρες απώλειες».
Ένα αβίαστο πρώτο συμπέρασμα που ο γράφων τουλάχιστον συνάγει από τα παραπάνω, είναι ότι η «δημοκρατικά ευαίσθητη» και «αλληλέγγυα» κατά τα άλλα συν-κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να κλείσει το Γκουαντανάμο-Νταχάου της προηγούμενης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, παράτεινε μέχρι και το τέλος του 2022 την λειτουργία του, εξάγοντας μάλιστα το ίδιο μοντέλο σε όλη την Ελλάδα, στα νησιά και την ενδοχώρα. Το «πείραμα για την εξοικείωση της ελληνικής κοινωνίας με την λογική των στρατοπέδων» που ως αποτέλεσμα έχει «την απώλεια ζωών, την απώλεια της αξιοπρέπειας και την απώλεια της δημοκρατίας», όπως έλεγε τον Απρίλη του 2013, απλώθηκε παντού και αποτέλεσε την επίσημη μεταναστευτική πολιτική του, ενώ, σε ένα ρεσιτάλ υποτίμησης της νοημοσύνης όσων ασχολούνται με το ζήτημα, το «τμήμα δικαιωμάτων» του ΣΥΡΙΖΑ αλώνιζε στα στρατόπεδα και εντόπιζε ανεπάρκειες και δυνατότητες βελτίωσης, με το βανάκι της «αλληλεγγύης για όλους» να μοιράζει τσάι και συμπάθεια στους έγκλειστους των κάθε λογής «Γκουαντανάμο» και «Νταχάου».
Απ’ ότι φαίνεται, οι μετανάστες και πρόσφυγες θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές να είναι τα θύματα μιας απάνθρωπης και εγκληματικής πολιτικής που τους μετατρέπει σε ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, στο έλεος των ανθρωποφυλάκων που παραμένουν ίδιοι κι απαράλαχτοι απέναντί τους, με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Για να παραφράσουμε τη δήλωση Μουζάλα, η μεταναστευτική πολιτική της χώρας (και βέβαια της Ε.Ε.), ούτε άλλαξε, ούτε θα αλλάξει ποτέ. Τουλάχιστον, όχι λόγω επανεκλογής του ΣΥΡΙΖΑ ή -εννοείται- με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Παραπομπές:
[1] iefimerida (9 Απριλίου 2013): “ΣΥΡΙΖΑ: Η Αμυγδαλέζα έχει μετατραπεί σε Γκουαντάναμο” – https://bit.ly/2QCRzuE
[2] Η ΑΥΓΗ (20 Νοεμβρίου 2014): “Τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Να κλείσει άμεσα το σύγχρονο Νταχάου της Αμυγδαλέζας” – https://bit.ly/2EMH8zE
[3] Tvxs (10 Φεβρουαρίου 2015): “Μετανάστης με AIDS αφέθηκε να πεθάνει στην Αμυγδαλέζα” – https://bit.ly/2XqoB3m
[4] Tvxs (13 Φεβρουαρίου 2015): “Νέα αυτοκτονία μετανάστη στην Αμυγδαλέζα” – https://bit.ly/2JNFWAj
[5] Left.gr (13 Φεβρουαρίου 2015): “Τρίτος νεκρός κρατούμενος στην Αμυγδαλέζα” – https://bit.ly/2XjzT9E
[6] Tvxs (14 Φεβρουαρίου 2015): “Πανούσης: Ντρέπομαι… τα κέντρα κράτησης τελειώνουν!” – https://bit.ly/2MnIKGk
[7] Η Καθημερινή (28 Φεβρουαρίου 2015): “Η Αμυγδαλέζα ξαναγεμίζει με πολλά προβλήματα” – https://bit.ly/30UVQOC
[8] Iefimerida (23 Μαρτίου 2016): “Μουζάλας: Η Αμυγδαλέζα ούτε έκλεισε ούτε θα κλείσει ποτέ” – https://bit.ly/2Xhojfb
[9] Tvxs (4 Μαρτίου 2016): “Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: Ισως ήταν λάθος που κλείσαμε την Αμυγδαλέζα” – https://bit.ly/30Q2c1E
[10] Tvxs (4 Μαρτίου 2016): “«Κοπτοραπτική» στις δηλώσεις του καταγγέλει ο Νεκτάριος Σαντορινιός” – https://bit.ly/2HMNiSj
[11] Thetoc.gr (20 Σεπτεμβρίου 2016): “Ξανανοίγουν την Αμυγδαλέζα που ήθελαν να κλείσουν” – https://bit.ly/2Wxne5N
[12] Εφημερίδα των Συντακτών (6 Ιουλίου 2017): “ΑΡΣΙΣ: Απάνθρωπες συνθήκες κράτησης ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα” – https://bit.ly/2WDc1AI
[13] Syriza.gr (14 Ιουλίου 2017): “Επίσκεψη του Τμήματος Δικαιωμάτων & βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην Αμυγδαλέζα” – https://bit.ly/2QC0PPw
του Δηράκη Γιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου