Μάης 2017
Η πρόταση των Παρεμβάσεων κατατέθηκε στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ στις 24/5/2017, με στόχο τη διαμόρφωση από την ΑΔΕΔΥ ενός ενιαίου πλαισίου διεκδίκησης του συνδικαλιστικού κινήματος στην εκπαίδευση και στους Δήμους. Η συνεδρίαση, με πρόταση των ΔΗΣΥΠ (πρώην ΠΑΣΚ) - ΔΑΚΕ και την ανοχή όλων των άλλων δυνάμεων, δεν κατέληξε σε απόφαση. Αποφασίστηκε νέα συνάντηση της ΑΔΕΔΥ με τη ΔΟΕ και την ΠΟΕ-ΟΤΑ για να ξανασυζητηθεί το θέμα.
Από χρόνια, τόσο η φροντίδα και ευρύτερη κοινωνική μέριμνα όσο και η προσχολική αγωγή, αποτελούν μεγάλα προβλήματα των εργαζόμενων και των νέων. Με την πολιτική όλων των κυβερνήσεων και της «τοπικής αυτοδιοίκησης» (περιφέρειες και δήμοι), που κινούνται στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ, χιλιάδες παιδιά οδηγούνται σε αποκλεισμό από τις δημόσιες δομές. Οι δημόσιες δομές έχουν τεράστια προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής, ενώ οι εργαζόμενοι/νες στο χώρο βιώνουν μια διαρκή επιδείνωση των όρων εργασίας, καθώς αυξάνει το ποσοστό των ελαστικών μορφών εργασίας, επιτείνοντας την επισφάλεια, την ομηρία και την εναλλαγή από την εργασία στην ανεργία.
Οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με τους Δημάρχους και την ΚΕΔΕ, δεν επιχείρησαν ούτε και θέλουν να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα, ενώ τα κοινωνικά προβλήματα και οι ανάγκες μεγαλώνουν όσο βαθαίνει η κρίση. Η σημερινή κυβέρνηση και το «τοπικό κράτος» του Καλλικράτη συνεχίζουν στο δρόμο των Μνημονίων και της υλοποίησης των κατευθύνσεων της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για την εργασία, την εκπαίδευση και τις λαϊκές ανάγκες γενικότερα: μετατρέπουν την ανάγκη και το δικαίωμα σε ατομική υποχρέωση, για την οποία πρέπει να πληρώσει ο γονέας ή να τη στερηθεί το παιδί που η οικογένειά του «δεν έχει», ενώ οι δημόσιες δομές και η λειτουργία τους σταδιακά απαξιώνονται. Προωθούν την ιδιωτικοποίηση, παραδίδοντας έτοιμη πελατεία στους ιδιώτες.
· Στους δημοτικούς παιδικούς μειώνουν την κρατική χρηματοδότηση, επεκτείνουν τη στήριξη της λειτουργίας τους κυρίως στα ΕΣΠΑ, εισάγουν τα τροφεία/δίδακτρα, «παγώνουν» τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ενώ η ελαστική εργασία εμφανίζεται με κάθε μορφή (συμβασιούχοι, «ωφελούμενοι» κλπ). Το 4ο Μνημόνιο (άρθρο 4 - «Βρεφονηπιακή φροντίδα») προβλέπει την επέκταση και δημιουργία νέων βρεφονηπιακών σταθμών από δημοτικές επιχειρήσεις, ΚΟΙΝΣΕΠ (συνεταιριστικές επιχειρήσεις) και ΚΟΙΣΠΕ (κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις), δηλαδή η όποια επέκταση δομών παραπέμπεται στη χρηματοδότηση ΕΣΠΑ, στην επιχειρηματική λειτουργία και στη μετατροπή των εργαζόμενων σε εργοδότες του εαυτού τους («επιχειρηματίες- συνεταιριστές»!).
· Αντίστοιχα, το Υπουργείο Παιδείας απαξιώνει την προσχολική αγωγή, με την Υπουργική Απόφαση Φίλη, τη διάσπαση του ολοήμερου προγράμματος σε πρωινό υποχρεωτικό και απογευματινό προαιρετικό και τις προϋποθέσεις φοίτησης σε αυτό (για αποκλεισμό παιδιών), τα μικτά τμήματα παιδιών για πρωινό και ολοήμερο, την αύξηση του αριθμού των ελάχιστων παιδιών για τη δημιουργία τμημάτων, τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και το κλείσιμο νηπιαγωγείων, την αύξηση του ωραρίου των νηπιαγωγών. Η εργασία ως αναπληρωτές/τριες (κυρίως με ΕΣΠΑ), σε όλο και λιγότερες θέσεις και με μηδενικές μόνιμες προσλήψεις, είναι η μόνη διέξοδος για τις αδιόριστες/ους αναπληρώτριες/τες νηπιαγωγούς.
Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα και αντί να αντιμετωπίσουν την ουσία του θέματος για το παιδί και την οικογένεια, συνεχίζουν την καταστροφική πολιτική τους για τις δημόσιες δομές, τόσο για την φροντίδα όσο και για την αγωγή, καλλιεργώντας συντεχνιακές λογικές μεταξύ των εργαζόμενων στις δομές αυτές! Επιδιώκουν να αναπτυχθεί «εμφύλιος» μεταξύ των βρεφονηπιοκόμων και νηπιαγωγών, ώστε να μένει στο απυρόβλητο η πολιτική της καταστροφής χιλιάδων θέσεων εργασίας, οι άθλιες εργασιακές σχέσεις των εργαζόμενων, η παραπέρα ιδιωτικοποίηση, η απουσία κρατικής χρηματοδότησης, η αμφίβολη, μειούμενη και με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ, η οικονομική επιβάρυνση των γονέων, ο αποκλεισμός χιλιάδων παιδιών από τις δημόσιες δομές.
Τι λέμε ως Παρεμβάσεις - Κινήσεις - Συσπειρώσεις
Οι Παρεμβάσεις λέμε καθαρά ότι τόσο η φροντίδα όσο και η προσχολική αγωγή πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσιες, να παρέχονται με κρατική χρηματοδότηση, από μόνιμο προσωπικό, δωρεάν σε όλα τα παιδιά όσων διαμένουν στη χώρα, Ελλήνων και μεταναστών ή προσφύγων.
Όλοι αναγνωρίζουν ότι στα 4 έτη αρχίζει για το παιδί η εκπαιδευτική διαδικασία. Γι' αυτό, από το 1976 (νόμος 309/76, άρ. 4, παρ. 2-3, αλλά και 1566/85, άρ 3, παρ 3-4) η πολιτεία θεσμοθέτησε τη Δίχρονη Προσχολική Αγωγή, δίνοντας τη δυνατότητα να εγγράφονται τα προνήπια και τα νήπια (4-6) στα δημόσια νηπιαγωγεία, χωρίς ωστόσο να κατοχυρώνει την υποχρεωτικότητα που αποτελεί αίτημα χρόνων, παρ όλο που ο 1566 προέβλεπε τη σταδιακή επέκτασή της καθολικά. Είναι δεδομένο ότι η τυπική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα πρέπει να παρέχεται από δομές του Υπουργείου Παιδείας. Η Προσχολική Αγωγή, ως το πρώτο βήμα της εκπαίδευσης, πρέπει να υποδέχεται υποχρεωτικά όλα τα παιδιά 4-6 χρόνων, καθώς, έχει αποδειχτεί τόσο επιστημονικά όσο και από την εκπαιδευτική πράξη, ότι η ανάπτυξη, η πρόοδος και η διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού έχουν καλύτερα αποτελέσματα στη δίχρονη προσχολική αγωγή έναντι της μονοετούς φοίτησης στο Νηπιαγωγείο. Η προσχολική αγωγή δεν πρέπει να έχει χαρακτηριστικά Δημοτικού σχολείου (σχολειοποίηση), αλλά να καλλιεργεί τη συναισθηματική, τη νοητική ανάπτυξη και τη φαντασία και να συμβάλει στην κοινωνική ένταξη. Είμαστε αντίθετοι σε διαδικασίες που επιδιώκουν να εντατικοποιήσουν την εκπαίδευση των προνηπίων - νηπίων, εισάγοντας βίαια ύλη εκμάθησης με τους όρους του Δημοτικού σχολείου.
Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί πρέπει να είναι δημόσιοι και να καλύπτουν όλα τα παιδιά 0-4 χρόνων, όσων εργαζόμενων και ανέργων το επιθυμούν. Είναι απαράδεκτο να διώχνουν παιδιά των οποίων οι γονείς απευθύνονται στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς (έως 40.000 μένουν εκτός βρεφονηπιακών κάθε χρόνο). Είναι απαράδεκτο να αποκλείονται παιδιά με εισοδηματικά κριτήρια και εντοπιότητα. Είναι απαράδεκτο τα κριτήρια να είναι αν το παιδί θα έχει έγκριση χρηματοδότησης ΕΣΠΑ ή αν μπορούν οι γονείς του να πληρώσουν τροφεία/δίδακτρα. Είναι καταστροφικό για τους δημόσιες δομές φροντίδας το σύστημα των Vouchers/κουπονιών κρατικής χρηματοδότησης ανά κεφαλή παιδιού, με δυνατότητα επιλογής όποιας δομής θέλει ο γονέας. Μεταφέρεται, έτσι, μέρος ακόμα και της πενιχρής κρατικής χρηματοδότησης στους ιδιωτικούς σταθμούς! Μάλιστα αυτό προβλέπεται, με το 4ο Μνημόνιο, να επεκταθεί για περισσότερα παιδιά. Κυβέρνηση και ΚΕΔΕ επιδιώκουν να μετατρέψουν τους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς σε χώρους φύλαξης και να επιβάλουν την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας, για όλες τις ημέρες του χρόνου. Θέλουν την επαναφορά του 8ωρου, την αύξηση των παιδιών ανά τμήμα, με λιγότερο προσωπικό.
Η επαγγελματική κατοχύρωση όλων των εργαζόμενων δεν μπορεί να γίνει μέσα από
τη διαμάχη μεταξύ τους για το πού θα πηγαίνουν τα παιδιά και ποιος θα δουλεύει εκεί.
Άλλωστε και η σημερινή κατανομή των παιδιών (ύπαρξη προνηπίων 4-5 και στους Δήμους) κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τις θέσεις και τους όρους εργασίας τόσο των βρεφονηπιοκόμων όσο και των νηπιαγωγών.
Αυτό που πραγματικά απειλεί το εργασιακό μέλλον όλων των εργαζόμενων στους χώρους αυτούς είναι η ραγδαία ιδιωτικοποίηση, η συρρίκνωση των δημόσιων δομών και η επέκταση της λειτουργίας τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ο αποκλεισμός χιλιάδων παιδιών από τις δημόσιες δομές φροντίδας και χιλιάδων προνηπίων από το δημόσιο Νηπιαγωγείο, η απαγόρευση των μόνιμων διορισμών στο πλαίσιο της συρρίκνωσης του κράτους, η ραγδαία χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων με τις κάθε είδους ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Η πράξη έχει αποδείξει ότι η πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ είναι αυτή που καταστρέφει την εργασία! Όσο δεν διαμορφώνεται ενιαίο κίνημα διεκδίκησης της κάλυψης των λαϊκών αναγκών από δημόσιους φορείς, τόσο θα χειροτερεύει η εργασιακή προοπτική για τους εργαζόμενους σε όλους τους χώρους (στην περίπτωση μας, βρεφονηπιοκόμους και νηπιαγωγούς) και θα βάλλονται τα δικαιώματα παιδιών και γονιών.
Ο Υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση μάς κοροϊδεύουν!
Ο Υπουργός Παιδείας και ο Πρωθυπουργός εμπαίζουν για άλλη μια φορά την κοινωνία και τους εργαζόμενους, με τις δηλώσεις τους για τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική φοίτηση μαζί με τη 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, «παίζοντας» με το χρόνια ανικανοποίητο αίτημα για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Στην πραγματικότητα:
1. Ο υπουργός δηλώνει ότι δεν πρόκειται να θεσμοθετήσει την 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια και παραπέμπει την εξέταση(!) της θεσμοθέτησης της μετά από τρία χρόνια, δηλαδή μετά τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης και του ίδιου. Επαναλαμβάνει το χιλιοπαιγμένο έργο των εξαγγελιών σε βάθος 3ετίας, όπως τους 20.000 διορισμούς, προϊδεάζοντας για την τύχη των εξαγγελιών. Το 3ετές πρόγραμμα για την εκπαίδευση που ανακοίνωσε αναφέρει: «Εκτίμηση της ενδεχόμενης ανάγκης επέκτασης της προσχολικής αγωγής με την προσθήκη ενός ακόμη έτους φοίτησης», δηλαδή δεν είναι βέβαιο ότι χρειάζεται η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και θα πρέπει να εκτιμηθεί...
2. Συνδυάζει την εξαγγελία για 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με την 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση - χωρίς το ενιαίο 12χρονο. Χρησιμοποιεί δηλαδή την εξαγγελία για το Νηπιαγωγείο για να «χρυσώσει» την πολιτική του για κατακερματισμό της εκπαίδευσης(γενική - τεχνική - κατάρτιση) με το μικρό ελιτίστικο - αριστοκρατικό λύκειο που έχει ετοιμάσει, με ένταση των ταξικών φραγμών και του εξεταστικού πλέγματος, το οποίο θα συνοδεύεται από τη μαζική στροφή των 16χρονων στην κατάρτιση και τη μαθητεία. Πιο απλά, η 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση που σχεδιάζουν σημαίνει ένας στους δύο έφηβους να μετατραπούν σε φτηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις.
3. Η 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, σε βάθος τριετίας, συνδέεται, σύμφωνα με τις δηλώσεις Γαβρόγλου και Τσίπρα, με τη δυνατότητα επιλογής των γονέων μεταξύ ιδιωτικών και δημοτικών παιδικών σταθμών και Δημόσιου Νηπιαγωγείου. Δηλαδή θα συντηρείται το σημερινό καθεστώς και πολύ χειρότερα, αν θεσμοθετηθεί έτσι η υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή, θα λειτουργεί για πρώτη φορά κομμάτι της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (τα προνήπια 4-5) στα πλαίσια των Δήμων. Ανοίγει ο δρόμος - με προπομπό το Νηπιαγωγείο - για την εφαρμογή των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και της ΕΕ για λειτουργία της εκπαίδευσης σε ΟΤΑ αλλά και για την είσοδο των vouchers, των διδάκτρων/τροφείων, των ωραρίων και των άθλιων εργασιακών σχέσεων που ισχύουν στους Δήμους και στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Οι μεθοδεύσεις αυτές οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της προσχολικής αγωγής με τη συνδρομή κουπονιών και δράσεων ΕΣΠΑ, όπου ιδιωτικοί φορείς ή φορείς με ιδιωτικοοικονομική λειτουργία (δημοτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί) θα ανταγωνίζονται για την εξασφάλιση δημόσιας χρηματοδότησης.
Πίσω από τη ρητορική της κυβέρνησης για δίχρονη προσχολική αγωγή κρύβεται η ιδιωτικοποίηση και η προώθηση των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και της ΕΕ στην εκπαίδευση. Πέρα από τις απατηλές δεσμεύσεις, δεν υπάρχει ούτε ένα συγκεκριμένο βήμα για την κατασκευή νέων νηπιαγωγείων και για διορισμούς Νηπιαγωγών, ενώ οι όποιες νέες δομές βρεφονηπιακών προβλέπονται μόνο μέσα από επιχειρήσεις και ΚΟΙΝΣΕΠ, με ελαστικά εργαζόμενους.
Για τη στάση των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα
Μεγάλες ευθύνες έχουν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις, τόσο στους ΟΤΑ όσο και στην εκπαίδευση. Αντί να βάλουν στο κέντρο τις κοινές διεκδικήσεις για όλους τους εργαζόμενους και να οργανώσουν την κοινή δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα, ενάντια σ’ αυτούς που επιβάλουν αυτή την πολιτική σε βάρος των παιδιών, των γονέων και των εργαζόμενων στο χώρο, αφήνουν στο απυρόβλητο την πολιτική Κυβέρνησης - ΕΕ - ΟΟΣΑ και ΚΕΔΕ και εξαντλούνται στον «εμφύλιο» για το μοίρασμα της διαρκούς μειούμενης «πίτας» στην εργασία. Η ανάδειξη της συντεχνιακής λογικής και η αντιπαράθεση με τους/τις εργαζόμενους/νες στον «άλλο» εργασιακό χώρο κυριαρχούν στη στάση των ΔΑΚΕ και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ (πρώην ΠΑΣΚ) στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, καθώς και των ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ (πρώην ΠΑΣΚ), ΑΕΕΚΕ και ΕΡΑ στη ΔΟΕ.
Η ΔΑΚΕ, εντελώς προκλητικά, στη ΔΟΕ υποστηρίζει το αίτημα για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή στο δημόσιο Νηπιαγωγείο, ενώ στην ΠΟΕ-ΟΤΑ υποστηρίζει πως πρέπει να επιστρέψουν και τα νήπια των 5 ετών στους βρεφονηπιακούς των Δήμων και να αποκοπούν από τη δημόσια εκπαίδευση!
ΑΝΑΤΡΟΠΗ και ΔΑΚΕ στην ΠΟΕ-ΟΤΑ κάνουν κυρίαρχο το ζήτημα της αντίθεσης με τη θεσμοθέτηση της υποχρεωτικότητας της δίχρονης προσχολικής αγωγής, ακόμα και με απεργίες στις οποίες δεν αναδεικνύουν καθόλου τις εργασιακές σχέσεις των εργαζόμενων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς των Δήμων ούτε εναντιώνονται στην οικονομική επιβάρυνση των γονέων. Αντί να διεκδικήσουν κρατική χρηματοδότηση, κατάργηση των τροφείων, δημιουργία νέων δομών, μονιμοποίηση των συμβασιούχων και κατάργηση της ελαστικής εργασίας, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ώστε να μην διώχνεται κανένα παιδί από 0-4 που ζητάει θέση στους βρεφονηπιακούς των δήμων, τρομοκρατούν πως αν φύγουν τα προνήπια από τους βρεφονηπιακούς θα χαθούν τα ΕΣΠΑ, οι βρεφονηπιακοί θα κλείσουν και χιλιάδες εργαζόμενοι/ες θα απολυθούν! Αν δεν υπήρχαν τα τροφεία, χιλιάδες από τα 40.000 παιδιά που βρίσκονται εκτός θα έμπαιναν στους δημόσιους βρεφονηπιακούς. Όχι μόνο θα συνέχιζαν να δουλεύουν και θα κατοχυρώνονταν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά θα χρειαζόταν και χιλιάδες νέες προσλήψεις!
ΑΝΑΤΡΟΠΗ και ΔΑΚΕ ταυτίζονται με την ΚΕΔΕ στη διεκδίκηση λειτουργίας δομών της δημόσιας εκπαίδευσης από τους Δήμους, κάνοντας πλάτες στην κυβέρνηση που έχει συμφωνήσει στην υλοποίηση της κατεύθυνσης του ΟΟΣΑ για πέρασμα κομματιών της δημόσιας εκπαίδευσης στους ΟΤΑ, ενώ δεν αντιστατεύονται τη βασική επιλογή του 4ου Μνημονίου για μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση των βρεφονηπιακών (ΚΟΙΝΣΕΠ, επιχειρήσεις κλπ), η οποία είναι πραγματική απειλή για την εργασία των βρεφονηπιοκόμων. Ούτε η κυβέρνηση δε θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει καλύτερα για να περάσει το διχασμό, την ιδιωτικοποίηση, τις επιταγές του ΟΟΣΑ και την αίσθηση απόλυτης εξάρτησης από τα ΕΣΠΑ και την ΕΕ για τη λειτουργία των σταθμών με τις άθλιες ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Στη ΔΟΕ, από την άλλη μεριά, η ΔΗΣΥ (πρώην ΠΑΣΚ), από κοινού με την ΑΕΕΚΕ (που, σε επίπεδο ΑΔΕΔΥ, έχει ενταχθεί στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ), τη ΔΑΚΕ και την ΕΡΑ, αρνούνται πεισματικά να αντιπαρατεθούν με την ουσία της πολιτικής της κυβέρνησης σε Παιδεία και Εργασία, που υλοποιεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Αρνούνται να αντιπαλέψουν την χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ και να διεκδικήσουν κρατική χρηματοδότηση για τις προσλήψεις αναπληρωτών και ευρύτερα για την εκπαίδευση. Υιοθετούν την εξαγγελία του υπ. Παιδείας για «ενιαία υποχρεωτική 14χρονη εκπαίδευση» ως αίτημα της ΔΟΕ(!), επιχειρώντας να εξαφανίσουν από την απόφαση του συνεδρίου της ΔΟΕ το ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο σχολείο που πάει μαζί με τη 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Στηρίζουν στην πράξη την πολιτική του Υπ. Παιδείας, ενώ δεν αποκαλύπτουν τα επικοινωνιακά του κόλπα. Εξαντλούνται στα χαρακώματα της αντιπαράθεσης με την ΠΟΕ-ΟΤΑ και το διχασμό των εργαζόμενων, διευκολύνοντας την κυβέρνηση.
Στην ΑΔΕΔΥ, όλες αυτές οι παρατάξεις μαζί, δε διαμορφώνουν ένα ενιαίο πλαίσιο διεκδίκησης για την φροντίδα και για αγωγή, για την κατοχύρωση εργαζόμενων, γονέων και παιδιών και στους δύο χώρους, ώστε να αναδείξουν τα πραγματικά ενιαία συλλογικά συμφέροντα. Δεν έχουν μια ενιαία τοποθέτηση και για τους δύο εργασιακούς χώρους, ώστε να μπορούν άλλα να λένε στον ένα και άλλα στον άλλο χώρο συντηρώντας το διχασμό.
Εντύπωση προκαλεί η στάση του ΜΕΤΑ, που ακολουθεί τακτική «συγκερασμού» χαϊδεύοντας συντεχνιακά αντανακλαστικά. Στην ΠΟΕ-ΟΤΑ κρατά «ίσες αποστάσεις», μιλώντας για θεσμοθέτηση μεν της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής αλλά με «δικαίωμα επιλογής από το γονέα» αν θα πάει το προνήπιο στο δημόσιο Νηπιαγωγείο ή στο βρεφονηπιακό, ό,τι λέει δηλαδή και το Υπουργείο Παιδείας που επιχειρεί να ανοίξει το δρόμο για λειτουργία κομματιού της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στους Δήμους! Στη ΔΟΕ υποστηρίζει τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, ενώ στην ΑΔΕΔΥ καταλήγει σε ταυτόχρονη προβολή αντιθετικών αιτημάτων: και 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή (δηλαδή εκπαίδευση) και ενιαία προσχολική αγωγή (δηλαδή ενιαία 0-6 έτη)!
Δυστυχώς καμία παράταξη - ούτε και το ΠΑΜΕ - δεν έχει την ίδια ανακοίνωση στους ΟΤΑ και την εκπαίδευση. Έτσι μπορεί να διαφοροποιεί τη θέση είτε γραπτά είτε προφορικά στην παρέμβαση του στους εργαζόμενους ανάλογα το χώρο που βρίσκεται...
Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ προτείνουν
ένα ΕΝΙΑΙΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ για τη φροντίδα και την αγωγή
- Δημόσια και δωρεάν φροντίδα και αγωγή για όλα τα παιδιά. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή - κομμάτι της εκπαίδευσης και πρώτο βήμα για το Ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο.
- Κανένα νήπιο και προνήπιο (4-6) έξω από δημόσιο υποχρεωτικό Νηπιαγωγείο. Μείωση του αριθμού των παιδιών σε 15 ανά τμήμα στα Νηπιαγωγεία - κατάργηση των αυξημένων ελάχιστων παιδιών που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Καμία κατάργηση-συγχώνευση νηπιαγωγείου ή τμήματος. Όχι στο Νέο ενιαίο ολοήμερο Νηπιαγωγείο της υπ. απόφασης Φίλη. Όχι στην απόσπαση του ολοήμερου τμήματος (προαιρετικού) από το πρωινό (υποχρεωτικό). Λειτουργία των τμημάτων των Νηπιαγωγείων με αμιγή σύνθεση: τμήματα κλασικού προγράμματος, τμήματα ολοήμερου προγράμματος. Όχι στη σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί νηπιαγωγών και βοηθητικού προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών στα δημόσια νηπιαγωγεία. Μείωση του ωραρίου των Νηπιαγωγών στα επίπεδα αυτού των εκπαιδευτικών ΠΕ και όλων μαζί μείωση στα επίπεδα του ωραρίου στη ΔΕ.
- Όχι στην Παιδεία της αγοράς. Όχι σε κουπόνια/vouchers, δίδακτρα, χρηματοδότηση ΕΣΠΑ και χορηγούς στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και στα Νηπιαγωγεία. Απεξάρτηση των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών από ευρωπαϊκά κονδύλια (ΕΣΠΑ). Γενναία και επαρκής για όλες τις ανάγκες αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης.
- Κανένα παιδί ηλικίας 0-4, που οι γονείς του το επιθυμούν, έξω από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Όχι τροφεία - δίδακτρα. Μείωση του αριθμού των παιδιών στα τμήματα βρεφονηπιακών στα 15 παιδιά και δημιουργία όλων των αναγκαίων τμημάτων που θα χρειαστούν.
- Απόλυτη διασφάλιση των θέσεων εργασίας όλων των εργαζόμενων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Μετατροπή των συμβάσεων των ελαστικά εργαζόμενων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Μαζικοί διορισμοί μόνιμων βρεφονηπιοκόμων και του αναγκαίου προσωπικού (ψυχολόγοι, παιδίατροι, βοηθητικό προσωπικό) στους Δήμους, για την κάλυψη όλων των αναγκών. Σταθερή μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα και αξιοπρεπείς αμοιβές. Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας (όχι ΕΣΠΑ). Κατοχύρωση της δυνατότητας οι νηπιαγωγοί που τώρα εργάζονται στους Παιδικούς Σταθμούς των Δήμων, να περάσουν στα Δημόσια Νηπιαγωγεία και στο προσωπικό του Υπουργείου Παιδείας, με την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής. Καμία αμφισβήτηση του εργασιακού 6ωρου και του ωραρίου λειτουργίας στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.
- Νέα κτίρια και σύγχρονες και ασφαλείς υποδομές για τα δημόσια νηπιαγωγεία και για τους δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς, με κρατική χρηματοδότηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου