Μαζικές γενικές συνελεύσεις με κεντρικό επίδικο τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα, όπου αποφασίζονται η προκήρυξη νέας απεργίας-αποχής και στάσεων εργασίας. «Θεατές» οι γραφειοκρατικές ηγεσίες σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.
Την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση συντελείται «εξέγερση» της βάσης των εκπαιδευτικών. Σε όλη τη χώρα πραγματοποιούνται μαζικές γενικές συνελεύσεις με κεντρικό επίδικο τον αγώνα των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και οι αποφάσεις τους παντού προσπερνούν τις εισηγήσεις «παράδοσης των όπλων» από την πλευρά των ομοσπονδιών ΔΟΕ-ΟΛΜΕ και ψηφίζουν προκήρυξη νέας απεργίας-αποχής και στάσεων εργασίας από τα ίδια τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία, χωρίς να περιμένουν από τις ΔΟΕ και ΟΛΜΕ και ταυτόχρονα απαιτούν από αυτές την επαναπροκήρυξη. Ήδη πάνω από 30 σύλλογοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ΕΛΜΕ έχουν προχωρήσει σε αποφάσεις, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη καταθέσει εξώδικα κήρυξης και συνεχίζονται με εκθετικό ρυθμό.
Προηγήθηκαν, η προσφυγή του υπουργείου Παιδείας στα δικαστήρια των αγώνων των εκπαιδευτικών, όπου έβγαλαν την απεργία-αποχή για δωδέκατη φορά παράνομη και η στάση των πλειοψηφιών στα ΔΣ των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ από ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ-ΠΕΚ (ΠΑΣΟΚ)/ΔΙΚΤΥΟ-ΣΥΝΕΚ(ΣΥΡΙΖΑ) που κήρυξαν τη λήξη αυτού του αγώνα. Η απόφαση αυτή «άδειασε» πρώτα και κύρια τις/τους χιλιάδες νεοδιόριστες/ους εκπαιδευτικούς που δίνουν αγώνα με «θεούς και δαίμονες» εδώ και ενάμιση χρόνο, στέκονται όρθιες/οι απέναντι σε πρωτοφανούς σφοδρότητας απειλές και εκβιασμούς και χιλιάδες μόνιμες/ους, αναπληρωτές/τριες.
Πολλά πρωτοβάθμια σωματεία δεν επέτρεψαν να χαθεί πολύτιμος χρόνος που θα αποδιοργάνωνε, απογοήτευε και αποσυντόνιζε τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς, θα επέτρεπε στους αξιολογητές να κάνουν «πάρτι» εκβιασμών και πιέσεων, το υπουργείο να τρομοκρατεί και να εκφοβίζει χωρίς αντίπαλο. Αρνήθηκαν τον ρόλο του «τίμιου καταγγέλλοντος» πλην επαίτη στις ομοσπονδίες και σήκωσαν το γάντι της αντιπαράθεσης, προκηρύσσοντας αυτά νέα απεργία-αποχή. Φυσικά, δεν περίμεναν να βρεθούν στο χείλος του γκρεμού, αντίθετα, έχοντας εκτιμήσει σωστά τις εξελίξεις, τη σφοδρότητα της επιθετικότητας του κράτους και του υπουργείου, των ορίων και της πολιτικής γραμμής του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, σε πολλά από αυτά είχαν συζητηθεί και παρθεί αυτές οι αποφάσεις από προηγούμενες γενικές συνελεύσεις. Πραγματοποίησαν την περασμένη βδομάδα συντονισμό ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ, συζήτησαν και οργάνωσαν την πάλη τους, έθεσαν τα επίδικα ζητήματα.
Οι δυνάμεις των Παρεμβάσεων και η ριζοσπαστική, ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική πτέρυγα στην εκπαίδευση έθεσαν αυτή την πολιτική γραμμή, πρωτοστάτησαν μέσα στα σωματεία ώστε να παρθούν οι αποφάσεις, αποτέλεσαν το πολιτικό νεύρο αυτής της γραμμής, συνέβαλαν ώστε να κρατηθεί ο αγώνας ζωντανός, υπογράμμισαν στην αυτοοργάνωση και στις διαδικασίες βάσης, στις επιτροπές αγώνα και στον αναγκαίο συντονισμό των σωματείων.
Γιατί ήταν αναμενόμενες οι εξελίξεις. Όταν η σύγκρουση με το υπουργείο Παιδείας οξύνθηκε, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός έκανε αυτό για το οποίο είναι ταγμένος, να αναπαράξει την τρομοκρατία και τον εκφοβισμό του υπουργείου για ποινές και διώξεις όσων συμμετέχουν στον αγώνα ώστε να δικαιολογήσει τη στάση του. Γι’ αυτό η πλειοψηφία αυτών των δυνάμεων στη ΔΟΕ προχώρησε σε δύο αποφάσεις «ντροπή και όνειδος», οι οποίες επαναλαμβάνουν όλη την κυβερνητική προπαγάνδα των ποινών με τρόπο μάλιστα που σηματοδοτεί υπόγειες συνεννοήσεις με το υπουργείο και η ΟΛΜΕ άφηνε ακάλυπτους τις/τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς επί δέκα μέρες.
Τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία μπαίνουν μπροστά για τη συνέχιση του αγώνα
Προηγουμένως, είχαν επιδιώξει να «κλαδέψουν» τα πόδια των αγωνιζόμενων, όπου σε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να υπονομεύσουν την ηρωική μάχη των εκπαιδευτικών. Άλλωστε, από την αρχή δεν στήριξαν πραγματικά αυτό τον αγώνα. Υποχρεώθηκαν να ακολουθούν λόγω της σημαντικής αντίστασης των εκπαιδευτικών και της τακτικής του κράτους που δεν τους επέτρεψε κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης.
Εμπόδια και υπεκφυγές από ΑΣΕ/ΠΑΜΕ
Οι δυνάμεις της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ πολέμησαν με ένταση από την πρώτη στιγμή την ανάγκη της πρωτοβουλίας των κινήσεων από τα πρωτοβάθμια σωματεία, κατήγγειλαν την πρόταση των Παρεμβάσεων για επαναπροκηρύξεις από αυτά, επένδυσαν και προπαγάνδισαν στην πολιτική της ενότητας «από τα πάνω», αγνόησαν την ανάγκη της αγωνιστικής ενότητας της βάσης. Έκαναν «σημαία» τους την «ενιαία» στάση όταν γνώριζαν ότι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός την κρίσιμη ώρα θα «σφύριζε τη λήξη», ακολούθησαν την τακτική των συμπερασμάτων και της κατάθεσής τους στις διαφόρων μορφών κάλπες και στην αλλαγή των συσχετισμών στις ομοσπονδίες μπροστά στα εκλογικά συνέδρια του καλοκαιριού. Γι’ αυτό και την κρίσιμη ώρα, δεν δέχτηκαν να στηρίξουν στα σωματεία τον συντονισμό ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ, ούτε να προχωρήσουν σε επαναπροκηρύξεις τα πρωτοβάθμια. Δεν είναι τυχαίο ότι ούτε σε έναν ΣΕΠΕ ή ΕΛΜΕ που έχουν πλειοψηφία δεν προχώρησαν ως τώρα σε επαναπροκήρυξη, έβαλαν τις απαρτίες ως προϋπόθεση για αποφάσεις, άφησαν να χαθεί πολύτιμος χρόνος που ο κόσμος κινδύνευε να μείνει μόνος/η χωρίς καμία πυξίδα παρά μόνο συμπεράσματα από την ήττα.
Οι επόμενες μέρες είναι πολύ κρίσιμες για τον αγώνα. Ο πολλαπλασιασμός των σωματείων που προκηρύττουν απεργία-αποχή, η μαζική συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις και οι πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών σωματείων, ο συντονισμός που καλούν την Κυριακή 24/3, θα κρίνουν τις εξελίξεις, αποτελούν εγγύηση για τη συνέχιση του αγώνα και τη νίκη!
της Ντίνας Ρέππα, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ από τις Παρεμβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου