Από την Βηρυτό και τη Βαγδάτη, μέχρι το Χονγκ Κονγκ και το Σαντιάγκο της Χιλής χιλιάδες άνθρωποι υποδέχτηκαν το νέο χρόνο διαδηλώνοντας. Σε καμιά πρωτεύουσα του κόσμου όμως δεν είδαμε τον εργατικό ξεσηκωμό που σημάδεψε την είσοδο του 2020 στο Παρίσι.
Ο αέρας φύσαγε προς το μέρος των απεργών πολλές μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Δημοσκόπηση που διεξήχθη σε τυχαίο δείγμα έδειξε ότι το 62% του κόσμου υποστήριζε τις απεργίες. Το ποσοστό αποδοχής μάλιστα ήταν κατά 3 μονάδες υψηλότερο σε σχέση με το ποσοστό που καταγράφτηκε μία εβδομάδα πριν, δείχνοντας ότι η κυβερνητική προσπάθεια ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού που θα επιχειρούσε να ολοκληρώσει ότι δεν κατάφερε η αστυνομική βία έπεσε στο κενό. Σημείο τομής για τους Γάλλους απεργούς που έδωσε επιπλέον ώθηση στον αγώνα τους ήταν η συνάντηση με τα «κίτρινα γιλέκα» το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, όταν οι επίμονοι διαδηλωτές με τα αντανακλαστικά γιλέκα συμπλήρωναν το 59ο συνεχές Σάββατο αντικυβερνητικών διαδηλώσεων.
Η στάση των Γάλων ήταν δικαιολογημένη και προβλέψιμη, μιας και οι αλλαγές στο συνταξιοδοτικό που προτείνει ο Μακρόν θα επιδεινώσουν απότομα τη ζωή εκατομμυρίων Γάλλων. Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει την άνοδο του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη και την περικοπή δεκάδων απολαβών που έπαιρναν κατά την συνταξιοδότησή τους οι Γάλλοι εργαζόμενοι. Αυτά τα έσοδα, που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει προνόμια προσπαθώντας να διασύρει τους απεργούς, είναι ωστόσο που εξασφαλίζουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας μεταξύ των ηλικιωμένων που απολαμβάνουν οι Γάλλοι σε σύγκριση με άλλες χώρες του ΟΟΣΑ. Εξασφαλίζουν επίσης ότι το προσδόκιμο ζωής στη Γαλλία μετά την σύνταξη είναι κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερο σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ. Τα γαλλικά συνδικάτα εκτιμούν ότι οι αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, που πέραν της μείωσης των απολαβών και της αύξησης του ορίου ηλικίας, περιλαμβάνουν επίσης την ενοποίηση 42 ξεχωριστών συνταξιοδοτικών ταμείων σε ένα και μοναδικό, με τη σύγκλιση προς τα κάτω των παροχών και την σύγκλιση προς τα πάνω των υποχρεώσεων που συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις, θα σημάνουν την καταβαράθρωση του επιπέδου ζωής των εργαζομένων κι επίσης την αύξηση της ανεργίας. Γιατί, η παραμονή στους εργασιακούς χώρους για δύο χρόνια παραπάνω εργαζομένων που διαφορετικά θα λάβαιναν σύνταξη θα σημάνει την ισόποση αύξηση του αριθμού των ανέργων…
Καθόλου αναπάντεχο δεν είναι επομένως πώς απέτυχαν κι όλες οι προσπάθειες της κυβέρνησης να εκτονώσει τις απεργίες. Από τις πιο σοβαρές όπως ήταν οι μετριοπαθέστερες προτάσεις για την αλλαγή του συνταξιοδοτικού των πυροσβεστών, των αστυνόμων και των στρατιωτικών, μέχρι τις πιο επικοινωνιακές όπως ήταν η ανακοίνωση του προέδρου Μανουέλ Μακρόν πώς παραιτείται από την σύνταξη που λαμβάνουν όλοι οι απελθόντες Γάλλοι πρόεδροι ύψους 6.000 ευρώ τον μήνα. Ο Μακρόν μάλλον ξέχασε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των απεργών δεν έχει άλλες πηγές εισοδήματος πέραν της σύνταξης….
Αποτέλεσμα αυτής της ζοφερής προοπτικής είναι το ηθικό των απεργών να παραμένει άκαμπτο. Η απεργία μπορεί να έχει ως κέντρο της τους σιδηροδρόμους και το αριστερό συνδικάτο CGT, έχει επεκταθεί εν τούτοις στους δασκάλους, τους εργαζόμενους στη ενέργεια και δεκάδες άλλους κλάδους, όπως για παράδειγμα οι εργαζόμενοι στο χώρο του θεάματος. Εξ ου και η καταπληκτική παράσταση της Λίμνης των Κύκνων που δόθηκε ανήμερα των Χριστουγέννων μπροστά από την όπερα Γκαρνιέ. Οι εργαζόμενοι στην ενέργεια αποφάσισαν να μπλοκάρουν τις παραδόσεις καυσίμων από ένα από τα τέσσερα διυλιστήρια της Total που βρίσκεται έξω από το Παρίσι, μέχρι τις 6 Ιανουαρίου 2020. Το αποτέλεσμα θα είναι αργά ή γρήγορα τα βενζινάδικα της γαλλικής πρωτεύουσας να αντιμετωπίσουν πρόβλημα ανεφοδιασμού… Υπό παράλυση βρίσκεται και το σιδηροδρομικό δίκτυο της Γαλλίας λόγω των απεργιών, με αποτέλεσμα περισσότερα από τα μισά δρομολόγια ημερησίως να ακυρώνονται, περιλαμβανομένων και όσων πάνε στις γειτονικές χώρες.
Μια σαφέστατη ένδειξη της αποδοχής που βρίσκουν οι απεργίες στη γαλλική κοινωνία και της πίεσης που δέχεται ο Μακρόν είναι το 1 εκ. ευρώ που συγκέντρωσε η CGT, απευθυνόμενη στην κοινωνία και ζητώντας της να ενισχύει οικονομικά τους απεργούς. Να σημειωθεί πώς με το απεργιακό κύμα που ξεκίνησε τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου οι διαμαρτυρίες εισήλθαν στην τέταρτη εβδομάδα, ξεπερνώντας το ρεκόρ του 1995, όταν και πάλι με μια απεργία 22 ημερών ακυρώθηκε μια προγραμματισμένη νεοφιλελεύθερη αλλαγή του συνταξιοδοτικού καθεστώτος.
Για τους απεργούς και όλη την κοινωνία της Γαλλίας το μεγάλο ραντεβού είναι μπροστά τους: Στις 9 Ιανουαρίου συγκεκριμένα που ήδη έχει χαρακτηριστεί ως εθνική ημέρα διαδηλώσεων κι αναμένεται οι δρόμοι της Γαλλίας να γεμίσουν απεργούς και διαδηλωτές…
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Πηγή : Νέα Σελίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου