Ως Ανεξάρτητη Αγωνιστική Κίνηση/Παρεμβάσεις Αριστοτέλη προτείναμε στο ΔΣ τα βασικά σημεία αυτής της ανακοίνωσης να γίνουν απόφαση του σωματείου
Το Υπουργείο Παιδείας για δεύτερη φορά μετά την ημι-επαναλειτουργία των σχολείων μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, δίνει οδηγίες στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και τους Διευθυντές σχολείων να ενεργοποιηθεί η τηλεκπαίδευση (!) για όσα σχολεία και όσες μέρες μείνουν κλειστά σε όλη τη χώρα λόγω της κακοκαιρίας.
H ρήση της Υπουργού Παιδείας: «Η τηλεκπαίδευση ήρθε για να μείνει» επιβεβαιώνεται περίτρανα με την εφαρμογή της εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» λόγω καιρικών συνθηκών τη Δευτέρα 15/2/2021. Μάλιστα καταργώντας κάθε έννοια εκπαιδευτικής διαδικασίας που ισχύει για την λειτουργία των σχολείων. Την Κυριακή έστειλαν μέσω mail σε πολλά σχολεία της χώρας οδηγία (σε ορισμένες περιοχές και ανυπόγραφη) «Σας ενημερώνουμε ότι για όσα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά λόγω δυσμενών συνθηκών με αποφάσεις των Δήμων ή με απόφαση του αντιπεριφερειάρχη, τα μαθήματα θα πραγματοποιηθούν με την σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία - τηλεκπαίδευση. Παρακαλούμε να ενημερωθούν οι μαθητές.»
Είναι απαράδεκτο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, που δεν πήρε κανένα μέτρο ώστε να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια, να δημιουργεί τετελεσμένα γεγονότα και στο όνομα των «έκτακτων συνθηκών» να ανοίγει το δρόμο για τη γενίκευση της τηλεκπαίδευσης. Είναι ξεκάθαρο ότι το υπουργείο Παιδείας αξιοποιεί την τηλεκπαίδευση ως “εμβόλιο για όλες τις χρήσεις”. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της χρησιμοποίησής της ενάντια στις κινητοποιήσεις των μαθητών, για την ταυτόχρονη αναμετάδοση της δια ζώσης διδασκαλίας σε ευπαθείς ομάδες μαθητών, για τη λειτουργία της ενισχυτικής στα καλλιτεχνικά μαθήματα επιλογής στα Λύκεια για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, της ενισχυτικής διδασκαλίας στα Γυμνάσια που οι εκπαιδευτικοί θα εργαστούν μόνο εξ αποστάσεως για όλο το υπόλοιπο της φετινής χρονιάς κ.ά.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η τηλεκπαίδευση δεν είναι καθόλου αθώα και προσωρινή, αφού αξιοποιείται και εκτός πανδημίας για καταστάσεις που χαρακτηρίζονται «έκτακτες», όπως είναι οι καιρικές συνθήκες. Θέτουν τις βάσεις για νομιμοποίησή της και μονιμοποίησή της ως ισότιμη διαδικασία εκπαίδευσης με τη ζωντανή διδασκαλία. Αποτελεί ένα μέσο για να πληγούν ανεπανόρθωτα τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, ιδιαίτερα των πιο φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, καθώς και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών. Ταιριάζει γάντι με στους νόμους που ψηφίζουν, τον έναν μετά τον άλλον και αποδομούν το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, προωθούν την ιδιωτικοποίησή της και καταργούν εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες. Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη για τα ΑΕΙ και την προώθηση της αξιολόγησης, η εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» ανάγεται σε οργανικό μόνιμο στοιχείο λειτουργίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Οι κίνδυνοι που είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή για γενίκευση της εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» για κάθε ημέρα και στιγμή που για οποιοδήποτε λόγο θα κλείνει το σχολείο ή θα απουσιάζει ο εκπαιδευτικός, επιβεβαιώνονται. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από τους εκπαιδευτικούς και το εκπαιδευτικό κίνημα, αφού τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ζωντανή εκπαίδευση.
Τα ζητήματα που ανοίγονται είναι τεράστια! Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, ούτε ένα παιδαγωγικό, εκπαιδευτικό, μορφωτικό επιχείρημα για να λειτουργήσει η τηλεκπαίδευση όταν το σχολείο κλείσει υποχρεωτικά για λίγες μέρες. Αντίθετα, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μην το αποδεχτούμε! Το υπουργείο παιδείας επιδιώκει να δημιουργήσει μια νέα κανονικότητα και τετελεσμένα που θα τα βρούμε μπροστά μας!
-Η τηλεκπαίδευση ακόμα και όταν το σχολείο κλείνει και ως κτήριο λόγω καιρικών συνθηκών σημαίνει ότι ο εκπαιδευτικός πρέπει υποχρεωτικά να διαθέσει το σπίτι του ως χώρο εργασίας και να έχει και να διαθέσει προσωπικό του εξοπλισμό για να την πραγματοποιήσει. Καθιερώνεται λοιπόν, με εντολή του κράτους ότι ο εκπαιδευτικός οφείλει να έχει και να παρέχει τα απαιτούμενα εργαλεία ο ίδιος προσωπικά και δεν αποτελεί αυτό υποχρέωση της πολιτείας!
-Νομιμοποιείται ότι είναι φυσικό ακόμα και για ευτελείς λόγους και για ολιγοήμερη διακοπή του σχολείου, να «λειτουργεί» υποτίθεται το σχολείο χωρίς μέρος των μαθητών του (όσοι δεν έχουν εξοπλισμό κ.λπ.) ή να θεωρείται φυσικό να παρακολουθούν οι μαθητές μέσω κινητών και να συνεχίζονται όλα «κανονικά».
-Νομιμοποιείται ότι οι γονείς γίνονται μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας μόνιμα και σταθερά κι όταν δεν μπορούν αυτοί να βοηθήσουν τα παιδιά τους ή λείπουν εργάζονται κ.λπ., δεν πειράζει, το παιδί δε θα συμμετέχει ενώ το σχολείο υποτίθεται ότι συνεχίζεται κανονικά.
Κι όταν όλα αυτά γίνονται σε πρωτοβάθμια και ειδικά στη Β’ βάθμια τότε καταλαβαίνει κανείς που πάει η κατάσταση.
Γιατί αυτή τη στιγμή, τα παιδιά της Γ’ Λυκείου καλούνται να δώσουν πανελλαδικές σε ύλη που δεν διδάχτηκαν ΠΟΤΕ στο σχολείο, αλλά «διδάχτηκαν» από το κινητό του τηλεσχολείου! Και όταν οι παιδαγωγοί καθηγητές σεβόμενοι τον ρόλο τους, αρνούνται να καταγράψουν στα βιβλία της ύλης ότι η παράδοση στο τηλεσχολείο είναι προχώρημα της ύλης, απειλούνται με πειθαρχικά! Εν τω μεταξύ χιλιάδες φτωχόπαιδα που δνε έχουν χρήματα για φροντηστήρια κι ιδιαίτερα και περίμεναν το σχολείο να μάθουν και να δώσουν εξετάσεις, κυριολεκτικά οδηγούνται στον Καιάδα. Το ίδιο ακριβώς και η Α’ και Β’ Λυκείου που καλούνται να δώσουν προαγωγικές εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων (δηλαδή με θέματα που μπαίνουν κεντρικά, αυξημένης δυσκολίας) σε ύλη που δεν διδάχτηκαν ΠΟΤΕ στο σχολείο αλλά μόνο στο τηλεσχολείο!
Δηλώνουμε καθαρά ότι δεν θα επιτρέψουμε την απόλυτη διάλυση του δημόσιου σχολείου, το πέταγμα των μαθητών στον μορφωτικό Καιάδα της εξ αποστάσεως.
Όπως έχουμε δηλώσει από την πρώτη στιγμή η εμπέδωση της εξ αποστάσεως και της τηλεκπαίδευσης δεν ήταν καθόλου αθώα και δεν αφορούσε την πανδημία!
Θεωρούμε ότι το ΔΣ της ΔΟΕ καθώς και η στάση παρατάξεων που υποτίμησαν ή τοποθετήθηκαν ένθερμα με τη λογική «...με όλα τα μέσα», έχουν μέρος της ευθύνης για τις εξελίξεις. Η τηλεκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση! Η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι το υπουργείο δε διστάζει να βάζει τη λειτουργία των σχολείων στο ζύγι και να διαλέγει να κλείνουν με τη δικαιολογία ότι μπορούν να κάνουν τηλεκπαίδευση.
Υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα αποτελεί η μη δυνατότητα συμμετοχής του συνόλου των μαθητών με τους ίδιους όρους και η αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την κατοχή των εργαλείων (δεν διαθέτουν όλοι τον τεχνολογικό εξοπλισμό που απαιτείται, ή τις επαρκείς γνώσεις χειρισμού και καλή πρόσβαση στο διαδίκτυο, ή πρόκειται για πολυμελείς οικογένειες, όπου οι γονείς εργάζονται με κάποιου είδους τηλεργασία, ή υπάρχει έλλειψη χώρου απομόνωσης και άλλα οικονομικά προβλήματα). Κυριώς έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα παιδιά των λαϊκών τάξεων, που η σχέση τους με τη γνώση δεν έχει δρομολογηθεί λόγω δυσκολιών του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, αλλά οικοδομείται στο σχολείο μέρα με τη μέρα, όταν αυτό λείπει, πιο εύκολα οδηγούνται στην παραίτηση και την εγκατάλειψη. Πολύ περισσότερο τα παιδιά ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, τα παιδιά των μεταναστών και προσφύγων ή άλλων που το σχολικό πλαίσιο αποτελεί γι’ αυτά ένα από τα λίγα σημεία αναφοράς.
Στην τηλεκπαίδευση υπάρχει μια απίστευτη πληροφοριοποίηση της διδασκαλίας, όσο κι αν διανθιστεί από τη χρήση εργαλείων. Με παιδιά που ο εκπαιδευτικός δεν βλέπει και μπορεί να μην τον βλέπουν ή να μην τον ακούν, αλλά και σε μη κοινό χώρο, ώστε να υπάρχει ένα ελάχιστο στοιχείο συνεκτικότητας. Ο εκπαιδευτικός νιώθει ανά πάσα στιγμή ανασφαλής ως προς το αποτέλεσμα που επιφέρει -αν επιφέρει- αυτό που λέει. Ακόμη και η συγκέντρωση προσοχής των μαθητών είναι πολύ δύσκολη, έως αδύνατη μερικές φορές. Αυτό υπογραμμίζεται ακόμη περισσότερο από την παραμονή των μαθητών 6 και 7 ώρες μπροστά σε μια οθόνη tablet ή κινητού, με τα πολλαπλά προβλήματα που επιφέρει. Ο βομβαρδισμός με πλήθος πληροφοριών, η προσπάθεια πρόσληψης, η αναντιστοιχία με τη σωματική δραστηριότητα που είναι η καθήλωση μπροστά στην οθόνη στο παραπάνω πλαίσιο, διαμορφώνει γρήγορα ένα πλαίσιο ψυχικής κόπωσης όλων. Δημιουργείται ένα περιβάλλον, δηλαδή, ακατάλληλο και βλαβερό για την ανάπτυξη εκπαίδευσης αλλά και δημιουργικότητας, προσωπικότητας και αυτονομίας. Ακόμη η συστηματική έκθεση ιδίως των μαθητών μικρότερων ηλικιών στην οθόνη, βλάπτει την ανάπτυξη του εγκεφάλου, καθώς δεν του επιτρέπει να αναπτύξει χωροχρονικές διανοητικές ικανότητες, όπως «ανάπτυξη περιέργειας, θάρρους, θέλησης, κοινωνικής συμπεριφοράς, λήψης αποφάσεων» κ.λπ. Κατά αντίστοιχο τρόπο επηρεάζει σαφώς και τη λειτουργία του εγκεφάλου των ενηλίκων.
Η επίμονη προσπάθεια η τηλεκπαίδευση να αναγνωριστεί ως μια ισότιμη –με τη δια ζώσης- μορφή εκπαίδευσης, είναι συνυφασμένη με τη θεώρηση της παιδαγωγικής διαδικασίας εκ μέρους της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας αντιλαμβάνονται το σχολείο σε γενικές γραμμές ως μια διαδικασία μετάδοσης τυποποιημένων πληροφοριών, ώστε να χρειάζεται απλά ένας πομπός κι ένας δέκτης κι ένα ικανοποιητικό μέσο σύνδεσής τους, αδιαφορώντας αν πρόκειται για τον αέρα της σχολικής τάξης, του αμφιθεάτρου ή μια ψηφιακή πλατφόρμα. Η τελευταία μπορεί να λειτουργήσει εξαιρετικά αποτελεσματικά στη μεταφορά τεράστιου όγκου δεδομένων, με πολύ χαμηλότερο κόστος, αλλά αυτό δεν είναι εκπαίδευση. Για τους κυβερνώντες η γνώση προκύπτει μέσα από μια μηχανική διαδικασία αποταμίευσης από τους μαθητές, των πληροφοριών που μεταφέρουν οι εκπαιδευτικοί διαμέσου ενός ιεραρχικού και μονόπλευρου καναλιού επικοινωνίας. Ένα τέτοιο σχολείο επιβραβεύει, όχι όσους μαθαίνουν να σκέφτονται και να αμφισβητούν, αλλά αυτούς που μαθαίνουν να αποδέχονται και να αποστηθίζουν αυτό που τους παρουσιάζεται ως ορθό και μάλιστα σε ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους. Οι πληροφορίες, όμως, χωρίς επεξεργασία από τη νόηση και τη συνείδηση των ανθρώπων είναι νεκρό υλικό. Γίνονται γνώση όταν εντάσσονται στη διανοητική, πρακτική δραστηριότητα κάθε ανθρώπινης προσωπικότητας, ως σκεπτόμενου υποκειμένου σε σχέση με άλλους σκεπτόμενους ανθρώπους, μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό, ιστορικό πλαίσιο που αυτή αναπτύσσεται και την καθορίζει. Κι όταν, τέλος, ενεργοποιείται μέσα από αυτή τη διαδικασία ένα ευρύτερο πλέγμα παραγόντων, όπως η αισθαντικότητα, η φαντασία, η δημιουργικότητα, ηθικές, αισθητικές πτυχές, φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες, πολιτικές πεποιθήσεις και κοινωνικά ιδανικά.
Από την άλλη το μηχανικό και στείρο σχολείο που οραματίζονται οι κυβερνήσεις μπορεί να μεταφερθεί στον ψηφιακό κόσμο με μεγάλη ευκολία. Τελικά όμως η τηλεκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση, παρά μια καρικατούρα της. Το μάθημα σε όλες τις βαθμίδες, ακόμη και στην τριτοβάθμια, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν είναι διάλεξη σεμιναριακού τύπου. Το μάθημα συνίσταται κυρίως στη διαπροσωπική αλληλεπίδραση που διαμορφώνεται και αναπτύσσεται μεταξύ δασκάλων και μαθητών. Η σχέση αυτή συνιστά μια ανώτερη ενότητα μαθητών και εκπαιδευτικών που βασίζεται στην κοινή συνεργατική προσέγγιση του περιεχομένου της εκπαίδευσης με σαφείς ρόλους. Η νόηση των ανθρώπων αναπτύσσεται, όχι όταν έρχεται σε επαφή με κατακερματισμένες πληροφορίες, αλλά όταν έρχεται σε επαφή με τη νόηση άλλων ανθρώπων. Αυτό προϋποθέτει το πλαίσιο της συλλογικότητας, της ζώσας τάξης ή ομάδας, που επιτρέπει τη συνεχή αλληλεπίδραση όλων των συμμετεχόντων, ώστε να διδάσκεται ό ένας από τον άλλον και να επιδρά ο ένας στη διαμόρφωση του άλλου.
Για όλους αυτούς τους λόγους συνεχίζουμε τη μάχη που δίνουμε οι εκπαιδευτικοί για να λειτουργήσουν τα σχολεία με ασφάλεια, δηλ. με ολιγομελή τμήματα, προκειμένου να μείνουν τα σχολεία ανοιχτά, με επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό και μόνιμο επαρκές προσωπικό καθαριότητας, με κονδύλια για επαρκή θέρμανση και συντήρηση των σχολικών κτηρίων.
Δε θα επιτρέψουμε την αμφισβήτηση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας, των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Καμία συναίνεση με τις πολιτικές του κράτους «έκτακτης ανάγκης», και την «κατάσταση εξαίρεσης» που γίνεται κανόνας. Να μη νομιμοποιηθεί η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δήθεν για «έκτακτες συνθήκες» λόγω καιρικών συνθηκών.
Δηλώνουμε ότι τώρα που τα σχολεία μας είναι απροσπέλαστα από το χιονιά ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας και υπάρχει αδυναμία να ανοίξουν, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί καμία τηλεκπαίδευση ούτε από τα σχολεία ούτε από τα σπίτια.
Σήμερα η μέρα ανήκει στη χαρά του χιονιού! Σήμερα το καθήκον των εκπαιδευτικών και των παιδών είναι το παιχνίδι με τα χιόνια και όχι με τις τηλεοθόνες! Μόνη μας έγνοια κι ανησυχία, τα σπίτια των παιδιών μας που δεν έχουν θέρμανση. Αυτή την έγνοια οφείλει να έχει και το υπουργείο παιδείας και η κυβέρνηση. Να ζεσταθούν όλα τα σπίτια, μόνο αυτό!
Καλούμε το ΔΣ του Αριστοτέλη να πάρει σαφή θέση ενάντια στις εξελίξεις αυτές και να καταγγείλει την τακτική της κυβέρνησης!
Καλούμε την ΔΟΕ να πάρει σαφή θέση ενάντια στις εξελίξεις αυτές και να χρησιμοποιήσει κάθε συνδικαλιστικό μέσο για τη διεκδίκησή του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου