Το νομοθετικό μπαράζ της κυβέρνησης που σαρώνει την εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, συνεχίζεται.
Ο νόμος Κεραμέως και υπουργική απόφαση με τίτλο «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο», αποτελούν το «νέο» νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση.
Χρόνια μετά την κατάργηση του επιθεωρητισμού στα σχολεία, και παρά το γεγονός ότι η εκπαιδευτική κοινότητα έχει στείλει στον κάλαθο των αχρήστων δεκάδες απόπειρες εφαρμογής της αξιολόγησης με όποιο μανδύα και αν εμφανίστηκαν, η εφαρμογή της σε όλα τα επίπεδα αναδεικνύεται σε στρατηγικής σημασίας στόχος για το κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς οργανισμούς.
Ανατρέχοντας κανείς στο ΦΕΚ θα διαπιστώσει πως το ρήμα «διδάσκω» λείπει από το σχεδιάγραμμα που περιγράφει σχηματικά τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης, αφού το βάρος δίνεται στο πολύπτυχο «ελέγχω, παρακολουθώ, εντοπίζω, ιεραρχώ, προσαρμόζω, αξιολογώ». Όλη η διαδικασία της εσωτερικής αυτοαξιολόγησης στηρίζεται σε άξονες που αφορούν στη διοικητική λειτουργία, στην ηγεσία της σχολικής μονάδας, στη διαχείριση των πόρων και την συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, δείχνοντας ξεκάθαρα το στίγμα του σχολείου που οραματίζονται.
αλούν τους εκπαιδευτικούς να αναλάβουν «δράσεις» και να επιλύσουν χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης, από το εκρηκτικό κτιριακό μέχρι την υποχρηματοδότηση, ανοίγοντας στην ουσία το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση και την επιχειρηματικότητα, μεταφέροντας έτσι την ευθύνη για όλα τα προβλήματα στους ίδιους τους γονείς, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου!
Την ίδια στιγμή, οι ελάχιστοι δείκτες που αφορούν αυτή καθαυτή την εκπαιδευτική διαδικασία αναφέρονται στις καινοτόμες πρακτικές, τις ήπιες δεξιότητες (soft skills) και τις ψηφιακές δεξιότητες. Με άλλα λόγια στην στροφή της ολόπλευρης μόρφωσης στην εξειδίκευση, τον κατακερματισμό της γνώσης, την προσαρμογή του περιεχομένου του σχολείου στις δεξιότητες και την πληροφορία!
Έτσι τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών κατακερματίζονται, αν δεν εξαφανίζονται πλήρως, και τη θέση του μαζικού δημόσιου δωρεάν σχολείου παίρνει το φθηνό ανταγωνιστικό σχολείο της αγοράς, των ατελείωτων εξεταστικών φραγμών. Άλλωστε αυτό που μπορεί να ποσοτικοποιηθεί και μετρηθεί στις ρούμπρικές τους είναι οι επιδόσεις των μαθητών!
Προάγγελος της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών που ακολουθεί, αποτελεί και ο άξονας που αναφέρεται στην «επαγγελματική ανάπτυξη» των εκπαιδευτικών. Με άλλα λόγια, το προσοντολόγιο για τις προσλήψεις αναπληρωτών που αμφισβητεί το δικαίωμα στην εργασία, καλώντας τους εργαζόμενους να αποδεικνύουν διαρκώς την «αξιοσύνη» και την καταλληλότητά τους να εργάζονται, κυνηγώντας αέναα προσόντα, επεκτείνεται και αφορά όλο το εκπαιδευτικό σώμα.
Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να εξοικειωθούν στον ανταγωνισμό, τον διαχωρισμό, την προσωπική ανέλιξη σε βάρος των υπολοίπων. Κάθε συναδελφική και συλλογική σχέση θα διαταράσσεται κάτω από το βάρος της «ατομικής» ευθύνης του καθενός στην συνολική βαθμολογική κατάταξη του σχολείου.
Όλο τα παραπάνω δεν αποτελούν μια εσωτερική διαδικασία ανατροφοδότησης. Αντίθετα το πλαίσιο και τα κριτήρια είναι εξωτερικά και αυστηρά καθορισμένα. Η αυτοαξιολόγηση γίνεται αυτολογοκρισία, αυτοπεριορισμός, εν τέλει αυτοπροσδιορισμός του έργου του εκπαιδευτικού με βάση αυτό που πιστεύει ότι θέλει να ακούσει ο εξωτερικός αξιολογητής, εν προκειμένω το κράτος.
Η εξωτερική αξιολόγηση είναι μια αξιολογική διαδικασία που ποσοτικοποιεί, καταμετρά, κατανέμει και κατηγοριοποιεί τις σχολικές μονάδες με βάση το πανοπτικό σύστημα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) με εκθέσεις ανά σχολείο, ανά ομάδα σχολείων, ανά περιφέρεια και τελικά ανά την επικράτεια. Η δημοσιοποίηση των εκθέσεων σε πλατφόρμες με ελεύθερη πρόσβαση, όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία χρήσης τέτοιων διαδικασιών δημοσιοποίησης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δημόσια πια κατάταξη των σχολείων σε «καλά» και «κακά», με ό,τι αυτό σημαίνει για τις άλλες νεοφιλελεύθερες πρακτικές στην εκπαίδευση, όπως χρηματοδότηση ανάλογα με τα αποτελέσματα, γονεϊκή επιλογή κ.ο.κ.
Το υπουργείο Παιδείας προκαλεί! Την ώρα που η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας αφήνει τα σημάδια της στο κορμί της εργαζόμενης/άνεργης κοινωνικής πλειοψηφίας, την ίδια στιγμή που τα σχολεία και τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά για σχεδόν ένα χρόνο (!), συνεχίζει χωρίς σταματημό το καταστροφικό της έργο.
Ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης, η βάση των εκπαιδευτικών πρέπει να ανατρέψει κάθε τέτοιο σχέδιο με την αγωνιστική δυναμική του. Με φάρο την αγωνιστική στάση και συσπείρωση των 77 πρωτοβάθμιων σωματείων της εκπαίδευσης, η πρωτοβουλία των οποίων οδήγησε στις ομόφωνες αποφάσεις των ομοσπονδιών (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) για απεργία-αποχή! Έχοντας την εμπειρία της νικηφόρας μάχης του 2013-2014, του 2017 και με όπλο την απεργία-αποχή, σαν ένας άνθρωπος, η ζωντανή εκπαίδευση πρέπει να ορθώσει αδιαπέραστο τείχος αντίστασης απέναντι στους αξιολογητές.
της Βαγγελίτσας Δινοπούλου (αναπληρώτρια δασκάλα)
πηγή: https://prin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου