Περί εξουσιαστικής βίας

Η πολιτική και οικονομική εξουσία με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς επιβολής της, χρησιμοποιεί την αλόγιστη βία για τη διατήρηση και την επέκτασή της

Έτσι με όλες τις μορφές που μπορεί να πάρει επιβάλλεται στους «αδύναμους». Θέλει να τους καταστήσει ακόμη περισσότερο αδύναμους, ανίκανους να σκεφτούν, να δράσουν και να αντιδράσουν χρησιμοποιώντας τον εκβιασμό και τον φόβο στην καθημερινή ζωή.

-Μη μιλάς και υπόμεινε! Θα χάσεις τη δουλειά σου!

-Μη μιλάς και υπόμεινε! Θα γίνεις ρεζίλι, θα χάσεις την υπόληψή σου!

-Μη μιλάς και υπόμεινε! Θα χάσεις την εύνοιά μου!

-Μη μιλάς και υπόμεινε! Θα απολυθείς!

ΜΗ ΜΙΛΑΣ! ΜΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ! ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ!

Αυτή η χυδαία, άνιση, μισάνθρωπη συμπεριφορά που θέλει να υποτάξει με οποιοδήποτε τρόπο, υπάρχει κρυμμένη δίπλα μας και πάντα βρίσκεται ο σκοτεινός εκείνος χρόνος που βρίσκει πρόσφορο το έδαφος και ξεπηδά, φανερώνεται!

Αυτή η βία, η εξουσιαστική βία, πηγάζει μέσα από την ίδια την κοινωνική ανισότητα. Υπάρχει ο καταπιεστής και ο καταπιεζόμενος, ο διευθυντής και ο διευθυνόμενος, ο έχων τα πάντα και αυτοί που δεν έχουν τίποτα πάρα ίσως μόνο τη δουλειά τους και την οικογένειά τους.

Αυτό ακριβώς το κοινωνικό πρότυπο οργάνωσης πιστεύει και ευαγγελίζεται ο πολιτικός κόσμος της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Είναι θιασώτες της βίας. Επιθυμούν και βαθαίνουν τις κοινωνικές ανισότητες, τον εκτοπισμό προσφύγων και μεταναστών, την καταστολή όλων των διαμαρτυριών, την καταστολή της ελεύθερης έκφρασης της νεολαίας. Καλύπτουν τη ρατσιστική, την έμφυλη, την πατριαρχική βία και την σεξουαλική κακοποίηση, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από τους δικούς τους κύκλους.

Επιδιώκουν και βαθαίνουν ακόμη περισσότερο την οικονομική και κοινωνική κρίση. Στις μέρες μας με παρούσα την απειλή για τη δημόσια υγεία, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την «αντικειμενικά αδύνατη» αντίδρασή μας, απέναντι στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε, αφού είμαστε σχεδόν ένα χρόνο κλεισμένοι στα σπίτια μας.

Εφαρμόζονται όποιοι αντιλαϊκοί και αντικοινωνικοί νόμοι δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν δεκαετίες τώρα. Άρα περισσότεροι άνεργοι, περισσότερη φτώχεια, περισσότερες διακρίσεις, λιγότερες επιλογές, περισσότερος φόβος, μεγαλύτερη ανασφάλεια, μικρότερες αντιστάσεις. Από την πλευρά του κράτους περισσότερη αστυνόμευση παντού, βία και καταστολή οποιασδήποτε αντίδρασης.

«Είναι καιρός να ξεριζώσουμε την εξουσιαστική βία, εναντίον όποιου βρεθεί σε αδύναμη θέση. Είναι μάστιγα που υπονομεύει τα θεμέλια του πολιτισμού μας», δήλωσε με εμφατικότητα ο Κ. Μητσοτάκης, με αφορμή την αποκάλυψη της Σ. Μπεκατώρου για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη σε νεαρή ηλικία από αθλητικό παράγοντα.

Αν πραγματικά ήρθε αυτός ο καιρός να ξεριζωθεί η εξουσιαστική βία, με προτροπή μάλιστα της κυβέρνησης, τότε θα πρέπει να περιμένουμε πως:

- Δε θα υπάρξουν ξανά πολιτικά πρόσωπα που θα βιάζουν ανενόχλητα και ατιμώρητα νεαρά αγόρια στο εξωτερικό.

- Δεν θα υπάρξουν ξανά προπονητές που με κάλυμμα την κομματική τους ταυτότητα και την εξουσία που απορρέει από τη θέση τους στην τοπική κοινωνία, θα θωπεύουν και θα βιάζουν νεαρά κορίτσια.

- Δε θα υπάρξουν φασίστες γυμναστές που ανάμεσα στις επιθέσεις ρατσιστικής βίας, θα βιάζουν 14χρονες μαθήτριες.

- Δε θα υπάρξουν ξανά αθλητικοί παράγοντες και γιατροί σε αθλητικούς ομίλους που αντί να προάγουν τον αθλητισμό και την ευγενή άμυλα, ικανοποιούν τα διεστραμμένα ένστικτά τους σε νεαρές αθλήτριες και νεαρούς αθλητές.

- Δε θα υπάρξουν ξανά «ευυπόληπτοι νοικοκυραίοι» που κλωτσούν στο κεφάλι μέχρι θανάτου άνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη (Ζακ Κωστόπουλος) και μένουν ατιμώρητοι.

- Δε θα υπάρξουν ποτέ ξανά φασιστικά στοιχεία που τρομοκρατούν, κυνηγούν, μαχαιρώνουν, δολοφονούν μετανάστες ή πρόσωπα με διαφορετική ιδεολογική τοποθέτηση (Παύλος Φύσσας, Σαχζάτ Λουκμάν, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, Αιγύπτιοι ψαράδες και τόσα άλλα θύματα).

- Δε θα υπάρξει ξανά γυναίκα που θα βασανιστεί, θα βιαστεί και τελικά θα δολοφονηθεί από τους βιαστές της (Ελένη Τοπαλούδη).

- Δε θα υπάρξει ξανά γυναίκα που βρισκόμενη σε αυτοάμυνα θα σκοτώσει τον επί πολλά χρόνια βασανιστή και βιαστή της και μετά θα βρίσκεται ένοχη και φυλακισμένη (Μελέκ Ιπέκ).

- Δε θα υπάρξει αστυνομία που καταστέλλει ασκώντας «νόμιμη βία», που τρομοκρατεί, βασανίζει, υποτιμά, και εξευτελίζει προσβάλλοντας τη γενετήσια αξιοπρέπεια και γενικότερα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (ξεγυμνώματα διαδηλωτών σε δημόσια θέα, σεξιστικά σχόλια και επίδειξη ισχύος με οποιοδήποτε τρόπο, όπως ακινητοποίηση διαδηλωτών με τα γόνατα στο κεφάλι).

- Δε θα υπάρξουν απολύσεις, ανεργία, επισφάλεια, υποβαθμισμένη παιδεία και υγεία, συνταξιούχοι με σύνταξη φιλοδώρημα, μισθωτοί με πενιχρό μισθό.

Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος …

Γινόμαστε θεατές και ακροατές τραγικών γεγονότων. Εκπλησσόμαστε, φωνάζουμε, κλαίμε, συμπάσχουμε, αισθανόμαστε οργή και αγανάκτηση και ένας κόμπος μας πνίγει στο λαιμό… Σφίγγουμε τις γροθιές και με αγωνία περιμένουμε το τι μπορεί να γίνει… Και έρχεται το επόμενο γεγονός … και το επόμενο … και το επόμενο…

Αν ήρθε ο καιρός να ξεριζώσουμε την εξουσιαστική βία εναντίον όποιου βρίσκεται σε αδύναμη θέση, τότε θα πρέπει να βγούμε από τα σπίτια μας και να φωνάξουμε δυνατά για τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων ατομικά και κοινωνικά. Να φωνάξουμε για τα δικαιώματα της τάξης μας. Να ενωθούμε όλοι εμείς που είμαστε οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου. Όλοι εμείς που κρατάμε στα χέρια μας αυτόν τον κόσμο και ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τη δύναμή μας!

Να μιλήσουμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας στις παρέες μας, στις γειτονιές μας, στη δουλειά μας, παντού! Μέσα από την αλληλεγγύη, την αλληλοκατανόηση, την αλληλοβοήθεια και τη βαθιά μας πίστη στην ελευθερία και στην ισότητα, να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο εμφάνισης και άσκησης καμίας εξουσιαστικής βίας.

Μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν.

της Κατερίνα Μάλλιου, δασκάλας

πηγή: https://www.alfavita.gr