Το παιχνίδι των διαρροών και των διαψεύσεων…
Τις προηγούμενες μέρες είχαμε για άλλη μία φορά δημοσιεύματα για επικείμενη αύξηση του διδακτικού ωραρίου, αυτή τη φορά ως απαίτηση των δανειστών προκειμένου να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση. Το υπουργείο έσπευσε να διαψεύσει κατηγορηματικά ότι υπάρχει τέτοια πρόθεση…
Λίγο μετά, ο Υπουργός δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα συγχωνευτούν 300 σχολεία και ότι θα ανατραπεί το εργασιακό ωράριο των καθηγητών σε υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο 8-2.
Ο Υπουργός ψευδώς αναφέρει ότι το εργασιακό αυτό ωράριο, η υποχρεωτική παραμονή δηλαδή 8-2 στο σχολείο, ισχύει από το 1985 (νόμος 1566). Ο αντίστοιχος νόμος αναφέρει:
Νόμος 1566/1985, Άρθρο 13
8. Όλοι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως συμμετοχή σε γιορταστικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, τήρηση βιβλίων του σχολείου και εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Κάθε εκπαιδευτικός παραμένει υποχρεωτικά στο σχολείο, στις εργάσιμες ημέρες πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου που του έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα, με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 της περίπτωσης ΣΤ΄ του άρθρου 11.
Εκπαιδευτικοί εμείς, καθηγητής -και μάλιστα Πανεπιστημίου – ο κ. Γαβρόγλου. Να διαβάζει ξέρει. Στον νόμο η λέξη υποχρεωτικά αναφέρεται στις εργασίες που μας έχουν ανατεθεί. Η δε παραμονή μας δεν μπορεί να ξεπεράσει -άρα είναι έως 30 ώρες-, πράγμα διαφορετικό από το υποχρεωτικά 30 ώρες ακριβώς. Τα παραπάνω είναι γνωστά και στους συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ εδώ και χρόνια, άσχετα αν τώρα παπαγαλίζουν τις ανακοινώσεις του Υπουργείου χωρίς ντροπή.
Αξίζει, λοιπόν, να θυμηθούμε ότι:
- Στο τρίτο Μνημόνιο ότι «δεσμεύονται να ευθυγραμμίσουν τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού, καθώς και την αναλογία μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ, το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2018» (Ν4336/2015, άρθρο 3, παρ. Γ.4.1).
- καθώς και Η έκθεση του ΟΟΣΑ του 2011, που μνημονεύεται παραπάνω, πρότεινε την αύξηση του εβδομαδιαίου διδακτικού ωραρίου του συνόλου των καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στις 22 ώρες, με πλήρη κατάργηση της προοδευτικής μείωσης ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας.
- Στις ετήσιες εκθέσεις του για την εκπαίδευση στις χώρες-μέλη του, ο ΟΟΣΑ, χρησιμοποιώντας διάφορα «τερτίπια» (βλέπε παρακάτω), διατείνεται ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί διδάσκουμε σημαντικά λιγότερες ώρες σε σχέση με τους συναδέλφους μας διεθνώς.
Μια νέα αύξηση του ωραρίου την επιδιώκου όλοι, κυβέρνηση, ΕΕ, ΟΟΣΑ, γιατί μόνο έτσι μπορούν να επιτευχθούν τα δυσθεώρητα πρωτογενή πλεονάσματα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Είναι χαρακτηριστικό, ότι η αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου ακόμη και κατά μία ώρα για τους 60.000 εκπαιδευτικούς της τάξης επαρκεί για να εκμηδενιστούν όλες οι προσλήψεις αναπληρωτών στη Πρωτοβάθμια μέσω του τακτικού προϋπολογισμού. Σήμερα, ο ΟΟΣΑ έχει ήδη παραδώσει την ενδιάμεση έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος (την οποία το υπουργείο φρόντισε να κρατήσει κρυφή για μεγάλο χρονικό διάστημα) και αναμένεται η παράδοση της τελικής έκθεσης η οποία θα δρομολογήσει και τις εξελίξεις αναφορικά με το ωράριο. Το πότε αυτή θα υλοποιηθεί ή το ποια μορφή θα έχει (αν θα είναι οριζόντια, αν θα στοχεύσει κυρίως στο ωράριο των παλαιότερων εκπαιδευτικών, αν θα αυξηθούν τα απαιτούμενα χρόνια για να αλλάξει κάποιος κλιμάκιο ωραρίου, κτλ.) είναι ερωτήματα των οποίων οι απαντήσεις εξαρτώνται από τη γενικότερη πολιτική και δημοσιονομική συγκυρία αλλά και από τα δικά μας αντανακλαστικά.
Τι ισχύει στην πραγματικότητα για το ωράριο (και όχι μόνο για αυτό)
Επικοινωνιακά, το έδαφος για την αύξηση του διδακτικού ωραρίου έχει στρωθεί εδώ και χρόνια με τα μονότονα επαναλαμβανόμενα δημοσιεύματα που επιχειρούν να εμφανίσουν τους Έλληνες εκπαιδευτικούς ως τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας». Τα «καύσιμα» για αυτή την επίθεση λάσπης τα παρέχει –ποιος άλλος;- ο ΟΟΣΑ, σύμφωνα με τον οποίο διδάσκουμε μόλις 528 ώρες ετησίως έναντι 663 (στην Κατώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) και 629 ωρών (στην Ανώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) των συναδέλφων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βέβαια, αυτό που εντέχνως παραλείπεται να αναφερθεί είναι ότι η συγκεκριμένη απόκλιση δεν οφείλεται στο μικρό εβδομαδιαίο διδακτικό ωράριο –κάθε άλλο – αλλά στην εξεταστικολαγνεία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ας τα ξεκαθαρίσουμε λοιπόν:
- Το μέσο εβδομαδιαίο διδακτικό ωράριο στην Ελλάδα είναι 20,5 ώρες, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 20. Μάλιστα, το μέγιστο ωράριο των 23 ωρών είναι ένα από τα μεγαλύτερα πανευρωπαϊκά, καθώς μόνο στη Γερμανία (28 ώρες), στη Φινλανδία, στο Βέλγιο και στην Κύπρο (24 ώρες) συναντάμε εκπαιδευτικούς που διδάσκουν εβδομαδιαίως περισσότερες ώρες από έναν Έλληνα καθηγητή με λιγότερα από έξι χρόνια υπηρεσίας. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι παραπάνω ώρες διδασκαλίας συνοδεύονται από υψηλότερες αποδοχές ή μικρότερο αριθμό μαθητών ανά τάξη.
- Οι εργάσιμες εβδομάδες είναι 39 στη χώρα μας, έναντι 38 του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το περίφημο δίμηνο των καλοκαιρινών διακοπών συναντάται, εκτός από την Ελλάδα, στην Αυστρία (2,5μήνες), το Βέλγιο, την Κύπρο, τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο, τη Μάλτα, την Πολωνία, την Ισπανία και τη Β. Ιρλανδία, ενώ στις υπόλοιπες χώρες οι διακοπές είναι διάσπαρτες κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους (δείτε ΚΕΜΕΤΕ, 2010, σσ. 7-10).
- Οι ετήσιες ημέρες διδασκαλίας είναι πράγματι λιγότερες (153 έναντι 176), αυτό ωστόσο οφείλεται αποκλειστικά στην σχεδόν δίμηνη μετατροπή των σχολείων σε εξεταστικά κέντρα κατά τις περιόδους του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου. Αυτός είναι και ο βασικός παράγοντας που συμβάλει στο να εμφανίζονται οι Έλληνες εκπαιδευτικοί ότι διδάσκουν λιγότερο του διεθνούς μέσου όρου ετησίως.
- Ακόμη και ο ΟΟΣΑ παραδέχεται ότι ο συνολικός χρόνος που περνούν οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο στην Ελλάδα είναι σημαντικά μεγαλύτερος του διεθνούς μέσου όρου (1.170 ώρες έναντι 1.030). Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί μετά την αποχώρησή τους από το σχολείο επιφορτίζονται με ένα μεγαλύτερο φόρτο εργασίας σε όρους προετοιμασίας, διόρθωσης γραπτών και εργασιών, κ.α., εξαιτίας της ενασχόλησής τους με άσχετα προς το αντικείμενο της διδασκαλίας καθήκοντα (γραμματειακής υποστήριξης) κατά την παραμονή τους σε αυτό.
- Τέλος, ένα ζήτημα για το οποίο σπάνια γίνεται λόγος είναι η μισθολογική απαξίωση, καθώς όποιον μισθολογικό δείκτη και αν επιλέξει κανείς είναι ξεκάθαρο ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί κατατάσσονται στους χειρότερα αμειβόμενους πανευρωπαϊκώς.
|
Εβδομαδιαίο Ωράριο Διδασκαλίας
και Κατώτατος Μισθός στην Ευρωπαϊκή Ένωση
|
||||||
|
Χώρα
|
Εβδομαδιαίο ωράριο διδασκαλίας
|
Ετήσιος κατώτατος μισθός
|
||||
|
Ελάχιστο
|
Μέγιστο
|
Μέσο
|
Κατώτατος
Ονομαστικός
μισθός
|
Κατώτατος μισθός
σε Ισοδύναμα Αγοραστικής Δύναμης
(ΡΡS)
|
Κατώτατος μισθός ως % του κατά
κεφαλήν ΑΕΠ
|
|
|
Ελλάδα
|
18
|
23
|
20,5
|
12.424,5
|
14.608,2
|
75,3
|
|
Βέλγιο*
|
20
|
24
|
22
|
31.434,8
|
27.902,8
|
88,3
|
|
Γερμανία
|
21
|
28
|
24,5
|
47.948,4
|
45.705,2
|
140,2
|
|
Ισπανία
|
20
|
20
|
20
|
33.480,0
|
37.200,0
|
148,8
|
|
Γαλλία
|
15
|
18
|
16,5
|
28.119,6
|
24.878,4
|
87,6
|
|
Ιταλία
|
18
|
18
|
18
|
25.731,5
|
25.537,3
|
97,1
|
|
Κύπρος
|
18
|
24
|
21
|
26.397,0
|
29.665,2
|
125,7
|
|
Λετονία
|
21
|
21
|
21
|
4.565,5
|
6.749,0
|
39,7
|
|
Λιθουανία
|
18
|
18
|
18
|
3.811,4
|
6.266,2
|
32,3
|
|
Λουξεμβούργο
|
21
|
21
|
21
|
81.249,3
|
67.085,7
|
95,7
|
|
Μάλτα
|
20
|
20
|
20
|
19.117,2
|
24.487,2
|
107,4
|
|
Αυστρία
|
20
|
22
|
21
|
33.756,6
|
30.212,6
|
88,6
|
|
Πορτογαλία
|
14
|
22
|
18
|
21.999,6
|
28.246,4
|
135,8
|
|
Σλοβενία
|
19
|
20
|
19,5
|
17.202,5
|
21.429,4
|
98,3
|
|
Σλοβακία
|
22
|
22
|
22
|
6.881,6
|
10.120,0
|
50,6
|
|
Φινλανδία
|
16
|
24
|
20
|
35.882,6
|
29.052,4
|
96,2
|
|
Κροατία
|
18
|
20
|
19
|
8.690,4
|
13.717,2
|
85,2
|
|
Ουγγαρία
|
22
|
22
|
22
|
6.446,4
|
11.123,2
|
63,2
|
|
Ρουμανία
|
16
|
18
|
17
|
3.391,2
|
6.829,5
|
47,1
|
|
Μέσος όρος Ε.Ε.
|
18,8
|
21,2
|
20
|
24.228,1
|
24.789,3
|
90,4
|
|
*Μέσος όρος
και για τις τρεις κοινότητες.Σημείωση:
Τα μισθολογικά δεδομένα αναφέρονται στη σχολική χρονιά 2013-14 και αφορούν
την Κατώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.Πηγές:
ΔίκτυοΕυρυδίκη, Eurostat, Eurydice, 2015. The Teaching Profession in Europe: Practices,Perceptions, and Policies.
|
||||||
Και τώρα τι κάνουμε;
Είναι γεγονός ότι το νέο σχολείο θέλει και ένα νέου τύπου εκπαιδευτικό. Η αξιολόγηση με τις ένα σωρό φόρμες και γραφειοκρατικά που θα πρέπει να συμπληρώνουμε, η «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, δηλαδή να τρέχει ο εκπαιδευτικός να καλύπτει τις τρύπες (σε προσωπικό, σε υλικά) που αφήνει η υποχρηματοδότηση και η εγκατάλειψη του σχολείου από το κράτος, όλα αυτά απαιτούν πολλές περισσότερες ώρες εργασίας και αυτό το βλέπουμε ήδη.
Ακόμα κι έτσι όμως και με βάση την ισχύουσα νομοθεσία ο μόνος τρόπος για να κρατάει η διοίκηση όλους τους εκπαιδευτικούς στο σχολείο 8-2 είναι το μαζικό… καψώνι! Ποιος ο στόχος την αύξησης του εργασιακού ωραρίου; Στόχος της αλλαγής του ωραρίου είναι να κάμψουν την αντίδραση του εκπαιδευτικού και να τον πειθαρχήσουν. Να συνηθίσει ένα καθεστώς που θα θυμίζει «μέρες Μητσοτάκη 2013». Και αύριο μεθαύριο που θα συνηθίσει το 8-2 θα πει και πιο εύκολα ναι και στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου.
Τη γνωρίζουμε τη λογική του κοινωνικού αυτοματισμού για τον «τεμπέλη καθηγητή που θέλει να είναι σπίτι από τις 13.00, όταν οι άλλοι εργαζόμενοι σχολάνε στις 20.00». Η λογική «όλοι μαζί τα φάγαμε» είδαμε πως κατακρεούργησε τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων τελικά. Η λογική αυτή είναι ένα χαρακτηριστικό της δεξιάς και του συστήματος. Όμως ο εκπαιδευτικός όταν μπαίνει στην τάξη δε μπορεί να ανασάνει λεπτό. Ο καθηγητής έχει προετοιμασία στο σπίτι, γραπτά κοκ. Οι όροι εργασίας γίνονται λιγότερο ανθρώπινοι για όλους. Για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, για τους γιατρούς που τους επέβαλλαν 60ωρο, για τους καθηγητές!
Να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών απέναντι στα κάθε λογής «παπαγαλάκια» του κοινωνικού κανιβαλισμού, επικαλούμενοι την πραγματικότητα της εργασιακής και μισθολογικής εξουθένωσης του κλάδου, την δραματική πραγματικότητα της υποχρηματοδότησης και της έλλειψης υποδομών, την άμεση ανάγκη δραστικής μείωσης – αντί αύξησης – του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα. Και να μην πέσουμε στην παγίδα του εφησυχασμού, διαμηνύοντας, με αρχή την απεργία της 14ης Δεκέμβρη, ότι δε θα ανεχθούμε καμία αύξηση είτε του διδακτικού είτε του εργασιακού ωραρίου, ότι δε θα ανεχθούμε να πεταχτούν οι συνάδελφοι μας αναπληρωτές στο δρόμο και να μεταβληθούμε σε «περιπλανώμενους Ιουδαίους» προκειμένου να καταφέρουμε να συμπληρώσουμε ωράριο σε τρία και τέσσερα σχολεία. Και να προετοιμαστούμε για ένα μεγάλο και δύσκολο αγώνα για να μείνουν σχέδια επί χάρτου αυτές και οι υπόλοιπες αντιδραστικές αλλαγές που εξυφαίνονται για την δημόσια εκπαίδευση.
Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης- ΕΕ - ΟΟΣΑ- κεφαλαίου
· Δουλειά με δικαιώματα για όλους
Όλοι στην πανεργατική απεργία την Πέμπτη 14/12, Μουσείο, 11.00 πμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου