του Νίκου Πέρπερα
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε, σε πολλούς, η είδηση για την τεράστια κερδοφορία που ανακοίνωσαν για το Α’ εξάμηνο του έτους οι τέσσερις λεγόμενες «συστημικές» ελληνικές τράπεζες. Αυτές που – κατά τα άλλα – οι κυβερνώντες ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζαν περίπου ως …αναξιοπαθούσες, ενώ μια ενδεχόμενη χρεοκοπία τους θα ισοδυναμούσε, όπως έλεγαν, περίπου με καταστροφή της χώρας, αν όχι με έναν νέο …κατακλυσμό του Νώε!
Να, όμως που με βάση τα επίσημα αποτελέσματα Α΄ εξαμήνου του 2013 έχουμε τα εξής κέρδη:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ - 344 εκατ. ευρώ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ - 3,5 δισ. ευρώ
Eurobank - 44 εκατ. ευρώ
ALPHA Bank - 2,7 δισ. ευρώ
Δικαιολογημένα θα σκέφτεται τώρα ο κάθε αναγνώστης: Ποιός μάγος Χουντίνι έβαλε το χέρι του και εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης υπάρχουν τέτοια κέρδη για τις τράπεζες;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ωστόσο, θαύματα στην εποχή μας – τουλάχιστον τέτοια – δεν γίνονται. Αντίθετα, το χέρι τους το έβαλαν άλλοι, πολύ πιο ανθρώπινοι. Ειδικότερα:
Καταρχήν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση και ειδικότερα με το υπουργείο Οικονομικών, την Τράπεζα της Ελλάδος και τις διοικήσεις των μεγάλων ελληνικών τραπεζών, διαμόρφωσαντο νέο τοπίο στο χώρο του τραπεζικού συστήματος. Έτσι εν μέσω των – σκανδαλωδών εν πολλοίς - εξαγορών και συγχωνεύσεων στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ εξαγόρασε την First Business Bank
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ εξαγόρασε τις: Νέα Αγροτική, Millennium, Γενική, καθώς και τα καταστήματα των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα: Κύπρου, Λαϊκής, Ελληνικής
Eurobank εξαγόρασε τις: Νέα Proton, Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο
ALPHA Bank εξαγόρασε την Εμπορική Τράπεζα
Οι τράπεζες, λοιπόν, αυτές όχι μόνο γιγαντώθηκαν, αλλά και τα σχέδια αναδιάρθρωσής τους που εκπονήθηκαν και τα οποία περιλαμβάνουν μεγάλες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τις θέσεις εργασίας άνοιξαν νέους ορίζοντες κερδοφορίας, σε βάρος βέβαια των χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν στο τραπεζικό σύστημα. Πιο συγκεκριμένα:
Έχουν ήδη ξεκινήσει να υλοποιούνται τα σχέδια εθελουσίας εξόδου, οι τραπεζοϋπάλληλοι από 1/07/2013 αμείβονται με τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας που προβλέπει μείωση των αποδοχών τους. Καταργείται το επίδομα ισολογισμού. Ταυτόχρονα σχεδιάζεται μείωση του αριθμού των καταστημάτων.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στο χώρο των τραπεζών εργάζονται (με βάση τα στοιχεία της ΟΤΟΕ 31/12/2012) περίπου 55.000. Στόχος είναι να μειωθεί το προσωπικό κατά 20%με 25% κατά περίπτωση μέσα στην ερχόμενη τριετία.
Συμπέρασμα: Οι «αναξιοπαθούσες» τράπεζες, με αφορμή την κρίση και τα μνημόνια και γιγαντώθηκαν και μείωσαν «εργατικό κόστος», όπως συνηθίζουν να ονομάζουν την αμοιβή εργασίας, αυξάνοντας τα κέρδη τους.
Ανακεφαλαιοποίηση με ξένα κόλυβα
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η κρίση το 2008 οι τράπεζες άρχισαν να αποσπούν από τις διαδοχικές κυβερνήσεις δεκάδες δισεκατομμύρια ως κρατικές ενισχύσεις για την ανακεφαλαιοποίησή τους και τη στήριξή τους με αντάλλαγμα μάλιστα προνομιούχες μετοχές , οι νέοι κάτοχοι των οποίων (δηλαδή το κράτος και όλοι εμείς που φορολογεί αγρίως) δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, συνεπώς δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στην πολιτική των τραπεζών, ενώ αφήνουν ανέγγιχτους τους μεγαλοϊδιοκτήτες τους να συνεχίζουν απτόητοι το θεάρεστο έργο τους της κερδοσκοπίας. Με τον τρόπο αυτό, άνοιξε ο τρελός χορός των αφειδών ενέσεων ρευστότητας προς τις τράπεζες από το ελληνικό Δημόσιο χωρίς αυτό να αποκομίζει κανένα όφελος ούτε για τα κρατικά ταμεία, αλλά ούτε καν για την πραγματική οικονομία, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες, παρότι όλα αυτά επικαλούνταν ως πρόσχημα οι κυβερνώντες και τα διάφορα παπαγαλάκια τους για να προπαγανδίσουν την όλη επιχείρηση: «σωτηρία των τραπεζών». Ας δούμε, λοιπόν, με αριθμούς τι μας στοίχισε αυτό το «σώσιμο», που οδήγησε να δηλώνουν σήμερα τεράστια κέρδη οι τράπεζες:
- Με το νόμο 3723/2008 θεσπίζεται η χρηματοδότηση των τραπεζών συνολικού ποσού 28 δισ. ευρώ.
- Με το νόμο 3845/2010, γνωστότερος ως 1ο μνημόνιο, χορηγούνται άλλα 15 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
- Με το νόμο 3864/2010 χορηγούνται άλλα 10 δισ. ευρώ στα τραπεζικά ιδρύματα.
- Με το νόμο 3872/2010 δίνονται επιπλέον 25 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
- Με το νόμο 3965/2011 χορηγούνται επιπρόσθετα άλλα 30 δις. ευρώ στις τράπεζες.
Συνολικά λοιπόν μέχρι το τέλος του 2011 είχε θεσπιστεί με νόμους να χορηγηθούν στις τράπεζες 108 δισ. ευρώ για τη σωτηρία τους!
Υπενθυμίζουμε ότι από το πρώτο μνημόνιο το δημόσιο έχει δανείστηκε από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ συνολικά το ποσό των 110 δισ. ευρώ. Δηλαδή τα λεφτά του πρώτου μνημονίου, για τα οποία μάτωσε ο λαός, σχεδόν όλα παραχωρήθηκαν για την στήριξη των τραπεζών, ενώ με το 2ο μνημόνιο (Ν.4046.2012), με το οποίο ξαναματώνει ο ελληνικός λαός, συμφωνήθηκε να δοθούν – και δόθηκαν - άλλα 75 δισ. ευρώ!
Δηλαδή συνολικά η σωτηρία των τραπεζών κόστισε 183 δισ. ευρώ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας το 2011 ήταν 215,088 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή το κόστος διάσωσης των τραπεζών αντιστοιχεί στο 85% του ΑΕΠ του 2011!
Από την άλλη, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, το συνολικό χρέος της χώρας, ύστερα από συνεχή, μνημόνια και «κουρέματα» έχει φτάσει αισίως στα 302 δισ. ευρώ. Δηλαδή το 61% του δημόσιου χρέους δημιουργήθηκε για να διασωθούν οι τράπεζες! Αν δηλαδή δεν δανειζόμασταν αυτά τα 183 δισ. ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και τις αφήναμε να πτωχεύσουν, όπως έκανε, για παράδειγμα, η Ισλανδία, τότε το δημόσιο χρέος της χώρας, στη χειρότερη περίπτωση, θα ήταν 119 δισ. ευρώ - πολύ κοντά στο 50% του ΑΕΠ - σχετικά εύκολα διαχειρίσιμο και χωρίς να επιβληθούν μνημόνια. Δεν θα χρειαζόταν επίσης τα «κουρέματα» των αποθεματικών Ασφαλιστικών Ταμείων και των Νοσοκομείων, που κατείχαν κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα τώρα να δρομολογούνται νέες περικοπές στις συντάξεις, τα επικουρικά, τα εφάπαξ, τα προνοιακά επιδόματα, 25αρια για κρεβάτι στα δημόσια νοσοκομεία, κλείσιμο κλινικών κ.λπ.
Κορωνίδα του συστήματος
Δεν ισχύουν, λοιπόν, όλα αυτά που ακούγονται από αυτούς (αστοί πολιτικοί, ΜΜΕ, ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι) που στήριξαν και στηρίζουν τα μνημόνια, ότι με τις δανειακές συμβάσεις και τα επαχθή μέτρα των μνημονίων σώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, η χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών και η εν γένει λειτουργία του κράτους. Αντίθετα, με όλα αυτά, ο λαός λεηλατήθηκε. Εκείνοι που σώθηκαν είναι οι καπιταλιστές που είδαν το «εργατικό κόστος»να μειώνεται δραματικά ενισχύοντας την κερδοφορία τους, που εφορμούν για να αρπάξουν κοψοχρονιά τις δημόσιες επιχειρήσεις και τα «φιλέτα» της ακίνητης δημόσιας περιουσίας. Αυτές που σώθηκαν φυσικά, πριν απ’ όλους, είναι οι τράπεζες που αύξησαν το ελληνικό δημόσιο χρέος και τα δανεικά θα πληρώνονται από τους Έλληνες εργαζόμενους φορολογούμενους με ιδρώτα και αίμα μέχρι και το 2040 και 2050, ενώ αυτές παράλληλα θα απειλούν με κατασχέσεις ακόμη και της πρώτης κατοικίας των εξαντλημένων από τα αντιλαϊκά μέτρα οικογενειών με τα «κόκκινα» δάνεια.
Και γιατί οι τράπεζες; Μα γιατί είναι η κορωνίδα του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, καθώς αυτό «λαδώνει» τις μηχανές για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την επικράτηση των μονοπωλίων. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συμβολή των τραπεζών στη διατήρηση του πολιτικού συστήματος. Το στήριξαν ακόμη και με (θαλασσο)δάνεια που χορήγησαν στα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν – και όχι μόνο. Το στήριξαν και μέσω δανείων προς τα διάφορα συγκροτήματα της ενημέρωσης, που έχουν αναλάβει εργολαβικά να αποπροσανατολίσουν το λαό και να τον πείσουν πόσο …ευτυχής πρέπει να είναι, ακόμη και με την ανεργία να φτάνει επίσημα στο 28%, με μισθούς και συντάξεις πείνας, με παιδεία και υγεία στο ναδίρ, με τεράστια αύξηση της φορολογίας (έφτασαν να φορολογούν ακόμη και τα μπαΐρια, δηλαδή την ακαλλιέργητη γη στα κατσάβραχα και να μελετούν νέα χαράτσια, όπως το «σεισμόσημο»)! Είναι επίσης οι τράπεζες που έδωσαν και δίνουν άξια στελέχη – υπηρέτες του συστήματος, όπως ο πρώην πρωθυπουργός και ο πολυπράγμων νυν υπουργός Οικονομικών, που, εκτός όλων, είχε χρηματίσει και Διοικητής του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου…
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε, σε πολλούς, η είδηση για την τεράστια κερδοφορία που ανακοίνωσαν για το Α’ εξάμηνο του έτους οι τέσσερις λεγόμενες «συστημικές» ελληνικές τράπεζες. Αυτές που – κατά τα άλλα – οι κυβερνώντες ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζαν περίπου ως …αναξιοπαθούσες, ενώ μια ενδεχόμενη χρεοκοπία τους θα ισοδυναμούσε, όπως έλεγαν, περίπου με καταστροφή της χώρας, αν όχι με έναν νέο …κατακλυσμό του Νώε!
Να, όμως που με βάση τα επίσημα αποτελέσματα Α΄ εξαμήνου του 2013 έχουμε τα εξής κέρδη:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ - 344 εκατ. ευρώ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ - 3,5 δισ. ευρώ
Eurobank - 44 εκατ. ευρώ
ALPHA Bank - 2,7 δισ. ευρώ
Δικαιολογημένα θα σκέφτεται τώρα ο κάθε αναγνώστης: Ποιός μάγος Χουντίνι έβαλε το χέρι του και εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης υπάρχουν τέτοια κέρδη για τις τράπεζες;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ωστόσο, θαύματα στην εποχή μας – τουλάχιστον τέτοια – δεν γίνονται. Αντίθετα, το χέρι τους το έβαλαν άλλοι, πολύ πιο ανθρώπινοι. Ειδικότερα:
Καταρχήν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση και ειδικότερα με το υπουργείο Οικονομικών, την Τράπεζα της Ελλάδος και τις διοικήσεις των μεγάλων ελληνικών τραπεζών, διαμόρφωσαντο νέο τοπίο στο χώρο του τραπεζικού συστήματος. Έτσι εν μέσω των – σκανδαλωδών εν πολλοίς - εξαγορών και συγχωνεύσεων στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ εξαγόρασε την First Business Bank
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ εξαγόρασε τις: Νέα Αγροτική, Millennium, Γενική, καθώς και τα καταστήματα των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα: Κύπρου, Λαϊκής, Ελληνικής
Eurobank εξαγόρασε τις: Νέα Proton, Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο
ALPHA Bank εξαγόρασε την Εμπορική Τράπεζα
Οι τράπεζες, λοιπόν, αυτές όχι μόνο γιγαντώθηκαν, αλλά και τα σχέδια αναδιάρθρωσής τους που εκπονήθηκαν και τα οποία περιλαμβάνουν μεγάλες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τις θέσεις εργασίας άνοιξαν νέους ορίζοντες κερδοφορίας, σε βάρος βέβαια των χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν στο τραπεζικό σύστημα. Πιο συγκεκριμένα:
Έχουν ήδη ξεκινήσει να υλοποιούνται τα σχέδια εθελουσίας εξόδου, οι τραπεζοϋπάλληλοι από 1/07/2013 αμείβονται με τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας που προβλέπει μείωση των αποδοχών τους. Καταργείται το επίδομα ισολογισμού. Ταυτόχρονα σχεδιάζεται μείωση του αριθμού των καταστημάτων.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στο χώρο των τραπεζών εργάζονται (με βάση τα στοιχεία της ΟΤΟΕ 31/12/2012) περίπου 55.000. Στόχος είναι να μειωθεί το προσωπικό κατά 20%με 25% κατά περίπτωση μέσα στην ερχόμενη τριετία.
Συμπέρασμα: Οι «αναξιοπαθούσες» τράπεζες, με αφορμή την κρίση και τα μνημόνια και γιγαντώθηκαν και μείωσαν «εργατικό κόστος», όπως συνηθίζουν να ονομάζουν την αμοιβή εργασίας, αυξάνοντας τα κέρδη τους.
Ανακεφαλαιοποίηση με ξένα κόλυβα
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η κρίση το 2008 οι τράπεζες άρχισαν να αποσπούν από τις διαδοχικές κυβερνήσεις δεκάδες δισεκατομμύρια ως κρατικές ενισχύσεις για την ανακεφαλαιοποίησή τους και τη στήριξή τους με αντάλλαγμα μάλιστα προνομιούχες μετοχές , οι νέοι κάτοχοι των οποίων (δηλαδή το κράτος και όλοι εμείς που φορολογεί αγρίως) δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, συνεπώς δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στην πολιτική των τραπεζών, ενώ αφήνουν ανέγγιχτους τους μεγαλοϊδιοκτήτες τους να συνεχίζουν απτόητοι το θεάρεστο έργο τους της κερδοσκοπίας. Με τον τρόπο αυτό, άνοιξε ο τρελός χορός των αφειδών ενέσεων ρευστότητας προς τις τράπεζες από το ελληνικό Δημόσιο χωρίς αυτό να αποκομίζει κανένα όφελος ούτε για τα κρατικά ταμεία, αλλά ούτε καν για την πραγματική οικονομία, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες, παρότι όλα αυτά επικαλούνταν ως πρόσχημα οι κυβερνώντες και τα διάφορα παπαγαλάκια τους για να προπαγανδίσουν την όλη επιχείρηση: «σωτηρία των τραπεζών». Ας δούμε, λοιπόν, με αριθμούς τι μας στοίχισε αυτό το «σώσιμο», που οδήγησε να δηλώνουν σήμερα τεράστια κέρδη οι τράπεζες:
- Με το νόμο 3723/2008 θεσπίζεται η χρηματοδότηση των τραπεζών συνολικού ποσού 28 δισ. ευρώ.
- Με το νόμο 3845/2010, γνωστότερος ως 1ο μνημόνιο, χορηγούνται άλλα 15 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
- Με το νόμο 3864/2010 χορηγούνται άλλα 10 δισ. ευρώ στα τραπεζικά ιδρύματα.
- Με το νόμο 3872/2010 δίνονται επιπλέον 25 δισ. ευρώ στις τράπεζες.
- Με το νόμο 3965/2011 χορηγούνται επιπρόσθετα άλλα 30 δις. ευρώ στις τράπεζες.
Συνολικά λοιπόν μέχρι το τέλος του 2011 είχε θεσπιστεί με νόμους να χορηγηθούν στις τράπεζες 108 δισ. ευρώ για τη σωτηρία τους!
Υπενθυμίζουμε ότι από το πρώτο μνημόνιο το δημόσιο έχει δανείστηκε από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ συνολικά το ποσό των 110 δισ. ευρώ. Δηλαδή τα λεφτά του πρώτου μνημονίου, για τα οποία μάτωσε ο λαός, σχεδόν όλα παραχωρήθηκαν για την στήριξη των τραπεζών, ενώ με το 2ο μνημόνιο (Ν.4046.2012), με το οποίο ξαναματώνει ο ελληνικός λαός, συμφωνήθηκε να δοθούν – και δόθηκαν - άλλα 75 δισ. ευρώ!
Δηλαδή συνολικά η σωτηρία των τραπεζών κόστισε 183 δισ. ευρώ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας το 2011 ήταν 215,088 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή το κόστος διάσωσης των τραπεζών αντιστοιχεί στο 85% του ΑΕΠ του 2011!
Από την άλλη, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, το συνολικό χρέος της χώρας, ύστερα από συνεχή, μνημόνια και «κουρέματα» έχει φτάσει αισίως στα 302 δισ. ευρώ. Δηλαδή το 61% του δημόσιου χρέους δημιουργήθηκε για να διασωθούν οι τράπεζες! Αν δηλαδή δεν δανειζόμασταν αυτά τα 183 δισ. ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και τις αφήναμε να πτωχεύσουν, όπως έκανε, για παράδειγμα, η Ισλανδία, τότε το δημόσιο χρέος της χώρας, στη χειρότερη περίπτωση, θα ήταν 119 δισ. ευρώ - πολύ κοντά στο 50% του ΑΕΠ - σχετικά εύκολα διαχειρίσιμο και χωρίς να επιβληθούν μνημόνια. Δεν θα χρειαζόταν επίσης τα «κουρέματα» των αποθεματικών Ασφαλιστικών Ταμείων και των Νοσοκομείων, που κατείχαν κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα τώρα να δρομολογούνται νέες περικοπές στις συντάξεις, τα επικουρικά, τα εφάπαξ, τα προνοιακά επιδόματα, 25αρια για κρεβάτι στα δημόσια νοσοκομεία, κλείσιμο κλινικών κ.λπ.
Κορωνίδα του συστήματος
Δεν ισχύουν, λοιπόν, όλα αυτά που ακούγονται από αυτούς (αστοί πολιτικοί, ΜΜΕ, ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι) που στήριξαν και στηρίζουν τα μνημόνια, ότι με τις δανειακές συμβάσεις και τα επαχθή μέτρα των μνημονίων σώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, η χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών και η εν γένει λειτουργία του κράτους. Αντίθετα, με όλα αυτά, ο λαός λεηλατήθηκε. Εκείνοι που σώθηκαν είναι οι καπιταλιστές που είδαν το «εργατικό κόστος»να μειώνεται δραματικά ενισχύοντας την κερδοφορία τους, που εφορμούν για να αρπάξουν κοψοχρονιά τις δημόσιες επιχειρήσεις και τα «φιλέτα» της ακίνητης δημόσιας περιουσίας. Αυτές που σώθηκαν φυσικά, πριν απ’ όλους, είναι οι τράπεζες που αύξησαν το ελληνικό δημόσιο χρέος και τα δανεικά θα πληρώνονται από τους Έλληνες εργαζόμενους φορολογούμενους με ιδρώτα και αίμα μέχρι και το 2040 και 2050, ενώ αυτές παράλληλα θα απειλούν με κατασχέσεις ακόμη και της πρώτης κατοικίας των εξαντλημένων από τα αντιλαϊκά μέτρα οικογενειών με τα «κόκκινα» δάνεια.
Και γιατί οι τράπεζες; Μα γιατί είναι η κορωνίδα του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, καθώς αυτό «λαδώνει» τις μηχανές για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την επικράτηση των μονοπωλίων. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συμβολή των τραπεζών στη διατήρηση του πολιτικού συστήματος. Το στήριξαν ακόμη και με (θαλασσο)δάνεια που χορήγησαν στα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν – και όχι μόνο. Το στήριξαν και μέσω δανείων προς τα διάφορα συγκροτήματα της ενημέρωσης, που έχουν αναλάβει εργολαβικά να αποπροσανατολίσουν το λαό και να τον πείσουν πόσο …ευτυχής πρέπει να είναι, ακόμη και με την ανεργία να φτάνει επίσημα στο 28%, με μισθούς και συντάξεις πείνας, με παιδεία και υγεία στο ναδίρ, με τεράστια αύξηση της φορολογίας (έφτασαν να φορολογούν ακόμη και τα μπαΐρια, δηλαδή την ακαλλιέργητη γη στα κατσάβραχα και να μελετούν νέα χαράτσια, όπως το «σεισμόσημο»)! Είναι επίσης οι τράπεζες που έδωσαν και δίνουν άξια στελέχη – υπηρέτες του συστήματος, όπως ο πρώην πρωθυπουργός και ο πολυπράγμων νυν υπουργός Οικονομικών, που, εκτός όλων, είχε χρηματίσει και Διοικητής του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου