Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή αγώνας ρήξη ανατροπή!

http://aakaristotelis.blogspot.gr/                                     Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη 2013

Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή

αγώνας ρήξη ανατροπή!

Τις μέρες αυτές χιλιάδες καθηγητές, χιλιάδες εργαζόμενοι του δημόσιου, με τον παρατεταμένο αγώνα και την πενθήμερη απεργία, επέβαλαν την επιστροφή του κινήματος και την εισβολή στο πολιτικό σκηνικό αγώνων με πολιτικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά.

Οι εργαζόμενοι με διαδικασίες βάσης αντιστάθηκαν στην επιδρομή και πάλεψαν για την ανατροπή της, γιατί καθημερινά διαπιστώνουν συνεχίζονται τα άμεσα χτυπήματα που επιφέρει η πολιτική της συγκυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. με χιλιάδες απολύσεις-διαθεσιμότητες-κλείσιμο σχολείων –νοσοκομείων.

Ταυτόχρονα όλο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ και προετοιμάζεται νέο μνημόνιο και διαιώνιση της καταστροφής και φτωχοποίησης για τον

κόσμο της εργασίας.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, από τις συνελεύσεις του Μαΐου, οι καθηγητές πρώτα απ’ όλα δημιούργησαν μια αίσθηση απειλής για την κυβέρνηση, που αποφασισμένη να αποτρέψει τις απρόβλεπτες μαζικές λαϊκές εξεγέρσεις, ενεργοποίησε όλους τους μηχανισμούς του συστήματος για να χτυπήσει στη γένεση του αυτόν τον ηρωικό αγώνα. Το σύστημα αξιοποίησε ακόμα και τη στυγερή δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα, για να σταματήσει τη νέα ανάταση του  εργατικού κινήματος. Πρώτα απ’ όλα όμως, επειδή φοβάται την ανεξέλεγκτη δυναμική και τον ανατρεπτικό πολιτικό ρόλο του σκληρού απεργιακού μετώπου που μπορούσε τώρα να συγκροτηθεί, αξιοποίησε τις χρυσές εφεδρείες του αστικοποιημένου κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε ρόλο πυροσβέστη.

ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ η παράταξη του μαύρου μετώπου στον κλάδο

Η γαλαζοπράσινη πλειοψηφία (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ) στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, από την πρώτη στιγμή που διαμορφώθηκε η δυνατότητα για απεργιακό αγώνα διαρκείας από τον «αδελφό» κλάδο των καθηγητών, ανέλαβε διατεταγμένη υπηρεσία να σταματήσει με κάθε τρόπο τη συμπόρευση όλης της εκπαίδευσης. Κρύφτηκε πίσω από τις ψοφοδεής κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ και προσπάθησε να αποτρέψει τις διαδικασίες βάσης που δεκάδες σύλλογοι κόντρα στις επιλογές της ηγεσίας υλοποίησαν. Έκαναν ότι μπορούσαν για να απομαζικοποιήσουν τις Γ.Σ. επιβάλλοντας ασφυκτικά χρονικά όρια, καλλιεργώντας την απογοήτευση και τη λογική της αναποτελεσματικότητας και του χαμένου μεροκάματου. Ακολουθώντας ως καλοί «υπάλληλοι» τις πολιτικές και συνδικαλιστικές κατευθύνσεις των «αφεντικών τους», προσπάθησαν με ψέματα συκοφαντίες και ανοιχτή υπονόμευση, να αποτρέψουν τον ενιαίο απεργιακό συντονισμό και τη διαμόρφωση πανίσχυρου απεργιακού μετώπου, που πραγματικά μπορούσε να κλονίσει τη συγκυβέρνηση και να ανατρέψει την επίθεση.

Πούλησαν τον κλάδο στην πιο κομβική στιγμή της επίθεσης

Η προδοσία τους γίνεται ακόμα μεγαλύτερη γιατί συντελείται την ίδια ώρα που η πρωτοβάθμια εκπαίδευση και το δημόσιο σχολείο δέχονται πρωτοφανή, σε βιαιότητα, επίθεση. Εκατοντάδες εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται σε μετακινήσεις εκτός του ΠΥΣΠΕ που ανήκουν, για να καλύψουν τα κενά που δημιουργεί η πολιτική της ανεργίας, των μηδενικών διορισμών, των απολύσεων αναπληρωτών και των συμφωνιών κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ για χιλιάδες διαθεσιμότητες-απολύσεις στο δημόσιο.  Σε ολόκληρη τη χώρα καταργούνται χιλιάδες θέσεις στα ολοήμερα σχολεία, δημιουργώντας τις επόμενες λίστες των διαθεσίμων, προετοιμάζεται η αναστολή των τμημάτων ένταξης, κλείνουν νηπιαγωγεία, διώχνονται οριστικά τα προνήπια, ειδικά σχολεία λειτουργούν εκ περιτροπής. Αποτέλεσμα όλων αυτών, να δημιουργούνται λίστες πλασματικών υπεραρίθμων που τα ΠΥΣΠΕ τους μετακινούν υποχρεωτικά σε άλλα ΠΥΣΠΕ, να μη γίνονται αποσπάσεις ώστε οικογένειες να διαλύονται και χιλιάδες δάσκαλοι και νηπιαγωγοί με μισθούς πείνας να βιώνουν αδιέξοδο! Κι όλα αυτά μέσα σε πρωτόγνωρο καθεστώς παρανομιών και αυταρχισμού, με τα στελέχη της διοίκησης με ωμούς εκβιασμούς, παραβιάζοντας κάθε νομιμότητα, να προχωρούν σε όργιο απειλών, ανομιών και φυσικά ρουσφετιών! Αυτή την κρίσιμη στιγμή όπου το συνδικαλιστικό κίνημα όφειλε να αντιτάξει αποφασιστικούς αγώνες για να προστατεύσει στοιχειωδώς τους εκπαιδευτικούς, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ, σε αγαστή συνεργασία με το ΠΑΜΕ, από το πρώτο δευτερόλεπτο της απεργίας των καθηγητών καθησύχασαν την κυβέρνηση στέλνοντας μήνυμα υπακοής στις επιταγές της! Σε πολλούς συλλόγους όπου έχουν την πλειοψηφία,  έγιναν μετακινήσεις χωρίς μια ανακοίνωση, μια διαμαρτυρία. Αντίθετα, άφησαν τους συναδέλφους να παλεύουν μόνοι τους με τη διοίκηση. Ένας και μοναδικός στόχος: να μην κουνηθεί φύλλο, να μην ταραχτεί το κυβερνητικό σχέδιο!

ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κυβερνητικοί εταίροι

Στην ίδια κατεύθυνση και τα «νεκροταφεία των ελεφάντων» ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που όχι μόνο σφύριζαν αδιάφορα, αλλά αρνήθηκαν και αγνόησαν το κάλεσμα για αγώνα διαρκείας. Η  ΓΣΕΕ δεν έκανε τίποτε και ακόμα αυτή τη δήθεν αποφασισμένη απεργία στις 24/9 την τελευταία στιγμή την αρνήθηκε. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι αποδεδειγμένα πια εχθρός του κινήματος. Η ΑΔΕΔΥ κάτω από την πίεση των χιλιάδων απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων περιορίστηκε στις γνωστές απεργίες διαμαρτυρίας, με πυροσβεστική λογική μπλόκαρε τους κλάδους αποτρέποντας αυτό που τώρα ήταν αναγκαίο και όπλο πανίσχυρο, τη συμπόρευση των κλάδων που χτυπιούνται από το ασταμάτητο πογκρόμ των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων. Η παράταξη της συγκυβέρνησης ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ αλλά και ΠΑΜΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση λειτούργησαν στις υπόλοιπες ομοσπονδίες του δημοσίου (ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΕΥΝΑΠ, ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΗΝ κ.λπ.) με τη λογική των αποσπασματικών και μικρής έντασης απεργιών.

ΠΑΜΕ : Μνημείο πολιτικής και ταξικής ανευθυνότητας

Όμως δυστυχώς, στην ίδια υπονομευτική λογική κινήθηκε και η ηγεσία του ΠΑΜΕ που λέγοντας συνεχώς πως δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για παρατεταμένους απεργιακούς αγώνες, έδωσε μάχη για να μην υπάρχει συντονισμός και απεργιακή κλιμάκωση. Έπαιξε την κρίσιμη αυτή περίοδο το ρόλο του κυματοθραύστη, κερδίζοντας «διδακτορικό ηττοπάθειας». Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη υπονόμευση της απεργίας και του απεργιακού αγώνα, μνημείο  πολιτικής και ταξικής ανευθυνότητας αλλά και μεγαλύτερη δυσφήμιση της Αριστεράς και της κομμουνιστικής πρωτοπορίας, από την τακτική του ΠΑΜΕ. «Μιλώντας στο όνομα των απεργών αλλά δρώντας εναντίον τους». Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα όλων των κινήσεων και των τοποθετήσεων του ΠΑΜΕ… Το ΠΑΜΕ έχοντας την πολιτική εκτίμηση ότι δεν μπορούν να νικήσουν οι αγώνες και ότι οι απεργίες ευνοούν την αντιπολίτευση, συνειδητά πολέμησε το ξεδίπλωμα ενός αποφασιστικού αγώνα. Αντί να προσπαθήσει να ενισχύσει τον ξεσηκωμό του κόσμου της εκπαίδευσης, επένδυσε στην ήττα του, ξεχνώντας ότι η ήττα είναι κοινή για όλους. Με αυτή την τακτική στηρίζει την προσπάθεια της συγκυβέρνησης και της επίθεσης κεφαλαίου - Ε.Ε. - ΔΝΤ, ενάντια στον λαϊκό ξεσηκωμό, το συντονισμό των αγώνων και των κλάδων. Βάζει φρένο στην κλιμάκωση, ειδικά όταν το μαζικό κίνημα πάει να γίνει πολιτικά επικίνδυνο και να προκαλέσει ρήγμα στην κυβέρνηση και την αντιδραστική πολιτική. Θεωρεί "υπερεπαναστατισμό" τον παρατεταμένο αγώνα και τις μαχητικές μορφές πάλης, γι’ αυτό και προκλητικά ταυτίζει και ψηφίζει στην ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ-ΔΟΕ-ΟΛΜΕ παντού τελικά, τις απεργιακές προτάσεις των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, έχοντας ως άλλοθι ότι δήθεν διαχωρίζεται στο περιεχόμενο!!! Είναι αδιόρθωτη η ηγεσία του ΠΑΜΕ, γιατί ενώ σ’ όλες τις μαζικές διαδικασίες βάσης οι προτάσεις της  αν και στηρίζονται απ’ όλο το μπλοκ της συγκυβέρνησης δε συγκεντρώνουν παρά ελάχιστες ψήφους, επιμένει στην ίδια λανθασμένη γραμμή.  Αντικειμενικά λοιπόν βοηθά το έργο της κυβέρνησης Σαμαρά και της τρόικα να περνούν τα αντιδραστικά νομοσχέδια όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και δίνει άλλοθι και χείρα βοηθείας σε ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ για το φρενάρισμα του απεργιακού κύματος.

To   πιο επικίνδυνο όμως είναι πως στην προσπάθειά τους να κρατήσουν αρραγές το εσωτερικό τους, καταφεύγουν στη γνωστή παλιά μέθοδο της όξυνσης και της καταγγελίας του «εσωτερικού εχθρού του κινήματος», των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων. Έχουν περισσέψει το τελευταίο διάστημα οι χυδαίοι χαρακτηρισμοί και οι προσωπικές επιθέσεις.

Η μάχη είναι μπροστά μας!

Είναι σαφές ότι ο χώρος της εκπαίδευσης αλλά και συνολικά το δημόσιο, μπήκε σε εντελώς νέα περίοδο. Όσα διαδραματίστηκαν το καλοκαίρι στη δευτεροβάθμια κι όσα συμβαίνουν τώρα στην πρωτοβάθμια, δεν είναι περιστασιακά στιγμιότυπα με ημερομηνία λήξης. Το νέο κράτος της εποχής της πιο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης δείχνει το αποτρόπαιο πρόσωπό του. Σ’ αυτό το κράτος, οι δημόσιες δομές, όπως η εκπαίδευση, η υγεία, τα κοινωνικά αγαθά, δεν είναι δεδομένα. Στην Ελλάδα των Ελεύθερων Οικονομικών ζωνών, στην Ελλάδα της υπερεκμετάλλευσης, στην Ευρωπαϊκή Ένωση της ανεργίας και της παρατεταμένης ύφεσης, της καταστροφής της εργασίας, οι δημόσιες δομές και τα κοινωνικά αγαθά θα συρρικνώνονται, θα υποβαθμίζονται, θα καταστρέφονται και πολλές φορές θα ιδιωτικοποιούνται. Ότι γνωρίσαμε ως σύγχρονη εκπαίδευση, υγεία, ασφάλιση… ξεθεμελιώνεται από τον καπιταλιστικό Προκρούστη! Το νέο κράτος έχει δομές κινούμενη άμμο. Σ’ αυτό το κράτος, ο εργαζόμενος θα βρίσκεται σε μόνιμο καθεστώς κινητικότητας. Με δικαιώματα που θα αμφισβητούνται κάθε στιγμή, σε μόνιμη μετακίνηση όχι μόνο από τον ένα τόπο στον άλλο αλλά και εργασιακή περιπλάνηση, από μόνιμος σε μειωμένου ωραρίου, σε ωρομίσθιο, σε ανασφάλιστο «ωφελούμενο» των 425 ευρώ, σε διαθέσιμο και σε απολυμένο. Σ’ αυτή την εκπαίδευση, σ’ αυτό το κράτος δεν υπάρχουν δικαιώματα ούτε νομιμότητες. Υπάρχει μόνο το «δίκαιο του ισχυρού» και τα ρουσφέτια του.

Μας αξίζει καλύτερη ζωή! Να τη διεκδικήσουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτή!

Συνάδελφοι/ισσες, ότι και να κάνουν τα επιτελεία του συστήματος, κάθε μέρα που περνά ο χείμαρρος της οργής φουσκώνει και γίνεται ποτάμι συλλογικού αγώνα για την ανατροπή. Αυτό είναι δεδομένο και χρέος των κλάδων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επίθεσης, όπως είναι οι εκπαιδευτικοί, είναι να λειτουργήσουν ως ατμομηχανή για τη συνολική αντεπίθεση του λαού.

Όμως η εμπειρία της απεργίας των καθηγητών δείχνει πως για να ξεδιπλωθούν και να νικήσουν οι αγώνες είναι απαραίτητη η ανασυγκρότηση του κινήματος, η ρήξη και η υπέρβαση του αθεράπευτα κυβερνητικού συνδικαλισμού, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη. Με την ελεγχόμενη και υποταγμένη πλειοψηφία της ΔΟΕ δεν μπορείς να οδηγήσεις τον κλάδο σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ήττα. Απέδειξαν ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ όλες αυτές τις μέρες με την προδοτική τους στάση, πως κάνουν αποτελεσματικά την δουλειά τους και ελπίδα να αλλάξουν και να σκεφτούν έστω και την τελευταία στιγμή τη ζωή και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, δεν υπάρχει!!!!! Το χρέος και το στοίχημα της περιόδου είναι αν μπορούμε κι αν υπάρχουν οι τρόποι για να ανατρέψουμε αυτή τη γραμμή της ήττας και της υπονόμευσης του πραγματικού και αναγκαίου αγώνα.

Η απάντηση νομίζουμε πως έχει δοθεί καθαρά. Αποφασιστικοί και νικηφόροι αγώνες μπορούν να ξεσπάσουν. Αυτοί οι αγώνες χρειάζεται να αποφασιστούν μέσα από Γενικές Συνελεύσεις στις οποίες θα συμμετέχουμε μαζικά οι εργαζόμενοι. Εκεί υπάρχει ανάγκη να συζητηθεί ουσιαστικά ο συντονισμός των σωματείων και των Γ.Σ. ώστε οι αγώνες να οργανώνονται ξεπερνώντας τα σχέδια των υποταγμένων ηγεσιών.  Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να έχουν τον έλεγχο του αγώνα, να  πνεύσει επιτέλους, ένας νέος άνεμος δημιουργίας.

Αν κάθε κλάδος, κάθε σωματείο, κάθε εργαζόμενος, κόντρα στις ξεπουλημένες ηγεσίες παλέψει για τη συγκρότηση ενός αποφασιστικού, απεργιακού μετώπου, που θα δίνει δύναμη και προοπτική και θα συσπειρώνει το σύνολο των δυνάμεων που θέλουν ν’ ανοίξουν δρόμους αμφισβήτησης και ανατροπής της βάρβαρης κυβερνητικής πολιτικής.

Τις επόμενες μέρες, με ψηλά το κεφάλι να συζητήσουμε και να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για τη μεγάλη μάχη που είναι μπροστά μας, διεκδικώντας στόχους για:

1. Ψωμί-παιδεία-ελευθερία, απόκρουση πλευρών της επίθεσης, βελτίωση της θέσης των εκπαιδευτικών, όλοι/ες οι συνάδελφοι/ισσες πίσω στα σχολεία.

2. Σπάσιμο της βάρβαρης επιδρομής κεφαλαίου-Ε.Ε.-ΔΝΤ και ανατροπή της, με τους κομβικούς στόχους της διαγραφής του χρέους, της εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε.
3. Τσάκισμα της κυβερνητικής-κρατικής και φασιστικής βίας και τρομοκρατίας και σάρωμα της Χρυσής Αυγής, με την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό που είναι το παρόν και το μέλλον του αστικού πολιτικού συστήματος και της Ε.Ε.
4. Ανατροπή της συγκυβέρνησης που λεηλατεί τα πάντα, με τη δύναμη του μαζικού κινήματος, αλλά και κάθε άλλης κυβέρνησης που θα εφαρμόσει την ίδια πολιτική.

 Συνάδελφε/ισσα, δε θα τους δώσουμε τη δυνατότητα να μας γονατίσουν. Με μεγαλύτερο πείσμα κι αντοχές, γιατί ξέρουμε καλά πως  «χαμένα δεν είναι τα μεροκάματα» του αγώνα. Αλλά όσα μας κλέβουν καθημερινά και οι ζωές μας που νεκρώνονται.

Το επόμενο δεκαήμερο, να οργανώσουμε ΓΣ στους συλλόγους μας για να εκτιμήσουμε την πορεία της επίθεσης και των αγώνων μας, για να συντονιστούμε και να σχεδιάσουμε κοινή απεργιακή δράση και κινητοποιήσεις με άλλους συλλόγους-ΕΛΜΕ-σωματεία. Από αύριο πιο μαζικά, πιο αποφασιστικά στους δρόμους πάλι του αγώνα. Γιατί εκεί υπάρχει η ελπίδα.  Εκεί θα τους νικήσουμε!

Είμαστε χιλιάδες

Κι είναι πέντε έξι

Εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη!