Ακούστε την συναδελφισσα του Κωστα Τουλγαρίδη, συγκινητικη κι αληθινη... Μέχρι την Νίκη!
Τα λόγια της Ναγιας Πυρνεα...
"Απο την μερια των εκπαιδευτικων του 1ου ΔΣ Πόρτο Ραφτη αισθανομαστε την αναγκη να μιλησουμε γιατι ειμαστε πραγματικα εξοργισμενοι με αυτο που συμβαινει στον Κωστα...
Ειμαστε εξοργισμενοι γιατι με την παραπομπη τον παρουσιαζουν ως εναν ανθρωπο αδιαφορο κι αμελη, να κοιταει το συμφερον του και την προσωπικη του βολη, να χρησιμοποιει τη συνδικαλιστικη του θεση για να επιβαρυνει εμας τους συναδελφους του και να κανει οτι θελει χωρις να υπολογιζει κανεναν και να θετει σε κινδυνο τα παιδια και το σχολειο.
Ε, ολα αυτα δεν εχουν καμια σχεση με την πραγματικοτητα. Τον Κώστα τον ξερουμε, τον ζουμε καθημερινα πολλα χρονια τωρα. Ειναι ακριβως το αντιθετο. Και ρωτάμε δημόσια... αυτοι που τόλμησαν να στήσουν το κατηγορητηριο αυτό, γιατι δε ρωτησαν εμας για τα πραγματικά περιστατικά; Αυτοι που λένε ανεπίτρεπτα πραγματα για τον Κωστα, αγνοούν την καθημερινή εικόνα του στο σχολείο... δεν έχουν δει τα παιδιά να τρέχουν πάνω του να τον αγκαλιάζουν να παιξουν να κανουν αστεία μαζί του. Ιδίως οι μαθητες των μικρότερων ταξεων βρίσκουν την ευκαιρία να σκαρφαλώνουν πάνω του, να κρεμαστούν από τον σβέρκο του.
Γιατί ο Κώστας παίζει μαζί τους μέσα κι έξω από το μάθημα και τα παιδια ξερουν ότι παίρνουν πολύ αγαπη, πολυ χαρα... αυτοι που τόλμησαν να γράψουν οτι χρησιμοποιει τη συνδικαλιστικη του θέση για να βολευεται προσωπικά και να επιβαρυνει τους συναδελφους του δεν ξερουν οτι ακομα κι οταν ηταν στο ΔΣ της ΔΟΕ, στην ΑΔΕΔΥ, περιφερειακος σύμβουλος, ερχοταν στο σχολειο και ηταν παντα εκει σε καθε δυσκολια.
Πως είναι πάντα ένας μεταξύ ίσων, πως δε ζητησε ποτε ειδικη μεταχειριση, πως βρίσκεται παντα εκεί και υπερασπιζεται τα δικαιωματα ολων και για τον πιο νεο αναπληρωτη. Ο Κωστας δεν κραταει κακιες και δεν κοιταξε ποτε τι πιστευει, τι ψηφιζει ο συναδελφος του για να τον βοηθησει.
Ειναι αυτος που υπερασπιζεται με παθος τη δημοκρατικη λειτουργια στο σχολειο και να αποφασιζει ο συλλογος διδασκοντων. Ειναι αληθεια οτι δεν αντεχει την αδικια και μαχεται με παθος για το κοινο συμφερον.
Αυτοι που γραφουν χωρις ντροπη οτι δεν τηρει το ωραριο του, προφανως δε θελουν να ξερουν οτι μπορει να καθισει με τις ωρες να ασχοληθει με τα προβληματα του σχολειου χωρις να υπολογιζει ωραρια. Αλλα δε θα κατσει ουτε λεπτο οταν καποιος παει να του επιβαλει ως υποχρεωτικο κατι που δεν ειναι. Δε θα ανεχτει οποιον δε σεβεται τον συναδελφο του και τον ιδιο.
Μπορει να κανει τα παντα στο σχολειο, απο τα σκηνικα σε μια γιορτη, να μεταφερει θρανια, να φτιαξει το καπακι του βοθρου, το ψυγειο... αν του το ζητησει ο συναδελφος, η καθαριστρια ή η διευθυντρια. Αυτα βεβαια δε γραφτηκαν ατυχως στο ημερολογιο σχολικης ζωης ισως γιατι θα επρεπε να διεκδικησει υπερωριες για τις ωρες που καθεται παραπανω στο σχολειο. Αυτα δε φροντισαν να τα μαθουν αυτοι που τον κατηγορουν σημερα. Στη δικη μας μνημη ομως ειναι καταγεγραμμενα.
Ξερουμε τον Κωστα! Ακουραστα ασχολειται με το τελευταιο σχολειο που θελουν να του κλεισουν ενα τμημα, να τρεχει στο Λαυριο για τις συγχωνευσεις, για την ντροπη του κοντεινερ στο ειδικο νηπιαγωγειο, για το δικαιωμα του αναπληρωτη που δεν του δινουν την αδεια ή τον αδικουν στο προγραμμα αλλα και να μιλαει για ολα οσα ζουμε εναντια στον πολεμο, για την αλληλεγγυη στην Παλαιστίνη, εναντια στη φτωχεια, για ολα. Ναι, ο Κώστας ειναι πραγματι επικινδυνος αλλα οχι για τα παιδια, οχι για το σχολειο οχι για τους γονεις.
Ειναι επικινδυνος για αυτους που ασχολουνται με το σχολείο του φαινεσθαι, της αξιολογησης, της ιεραρχιας, της αγορας, της αποξενωσης, γι αυτους που μας θελουν υποταγμενους, φοβισμενους, χωρις δικαιωματα.
Γι' αυτο το λογο τον κυνηγανε. Γι' αυτο κι εμεις ειμαστε μαζι του και τον στηριζουμε οπως αυτος μας στηριζει ολα τα χρονια, οπως στηριζει τον καθε γονεα, συναδελφο, τον καθε ανθρωπο που αδικειται. Ολοι μαζι με την αλληλεγγυη μας θα γκρεμισουμε τα ψεματα και τις βρομιές τους. Δε θα αφησουμε ουτε να λερωσουν ουτε να πειραξουν τον Κώστα ουτε και κανεναν αλλον. Με τον Κώστα ως τη νικη!"
Τα λόγια της Νάγιας Πυρνέα αποκαλυπτικά. Πώς να κρυφτεί η αληθεια; Οταν νοιώθουν την αναγκη να την βρωντοφωναξουν πρώτα απ' όλα οι συναδελφισσες/οι του Κώστα Τουλγαρίδη... ακούγοντας την, φάνηκε καθαρά γιατι η ΔΟΕ, η ΟΛΜΕ, η ΑΔΕΔΥ δεν έχουν βγάλει στήριξη στον Κωστα, όπως δεν έβγαλαν ποτε οταν διωκονταν ο Σμηλιος, ο Αγαπητός, η Ελευθερια Παλαιστιδου, η Ρέππα και τοσοι αλλοι...
και γιατί για να βγάλουν μια στήριξη πρέπει σχεδόν να γίνει επανασταση... γιατί η στάση του Κωστα είναι κόντρα με οτι εκπροσωπούν όλοι τουτοι που έχουν κατσικωθει στις καρέκλες των συνδικαλιστικων αδειών εδώ και δεκαετίες, που δεν ξέρουν τι σημαίνει σχολειο και δουλεια (σε αντίθεση με τις Παρεμβάσεις που έχουν εναλλαγή, παραιτούνται και πηγαινει ο επομενος/η συντροφος/ισσα και γυρίζουν στις ταξεις τους)... που έχουν χρησιμοποιήσει ολα τα συνδικαλιστικα προνόμια παντα από οποια θέση βρίσκονται (αρκεί να δει κανείς τα οικονομικά της ΔΟΕ και θα το καταλάβει αμεσως)... που κάνουν συνδικαλιστικα ρουσφέτια στους δικούς τους εκμαυλιζοντας συνειδήσεις για να παίρνουν ψήφους... που στηρίζουν τις κυβερνήσεις και γίνονται οι βασικοί υποστηρικτές των πιο αντιλαϊκών πολιτικών... που συναγελαζονται στα υπουργικά γραφεία και τη διαδηλωση την ξερουν μόνο για να φωτογραφιζονται...
Υπηρετούμε άλλους κόσμους, άλλες αξίες, αλλα οράματα... και υπηρετούμε άλλα σε όλα, στον αγώνα αλλά και στη στάση ζωής... για μια ακόμα φορά η ιστορία της Ομοσπονδίας θα γράψει αυτό το ψηφισμα που δεν βγήκε ως τη ντροπή του Συνδικάτου μαζι με όλα τα άλλα που δε βγηκαν ποτε, για τους διωκομενους, τις κινητοποιησεις για τα πειθαρχικα, τις απειλές...
Κι όπως πάντα τα δεκάδες ψηφισματα των πρωτοβαθμιων σωματείων, των συλλογικοτητων χωρις καταστατικα, οι χιλιαδες υπογραφες των συναδελφων , τα σημειώματα των μαθητριών και των μαθητών , των γονιών... θα φωτίζουν πολύ περισσότερο από τις μεγαλόσχημες ομοσπονδίες...
κι οσοι τις λιβανιζουν να θυμουνται παντα οτι λιβανιζουν αυτες τις ντροπες... λιβανιζουν αυτους που η πρόσδεση τους με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας είναι τόσο στενή ώστε να μην μπορούν ουτε για τα μάτια του κόσμου να δώσουν στηριξη, αλληλεγγυη και αγωνα, παρά μόνο με το "λουρί στο σβερκο"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου