Το κύμα γίνεται ταχυδρόμος, η θάλασσα γίνεται διάδρομος ανθρωπιάς/Στην Αίγυπτο, άνθρωποι στέλνουν στη Γάζα ό,τι μπορούν να χωρέσουν σ’ ένα μπουκάλι

Κάποτε, ναι, κάποτε, θα κριθούν οι λαοί από τα πιο μικρά τους έργα: 

ένα μπουκάλι, λίγο ρύζι, λίγο "κάτι"
κι έναν άνθρωπο που τα πρόσφερε
με τον ίδιο τρόπο που ανέπνεε.

Στη Γάζα, μία Μάνα βρίσκει ένα μπουκάλι.
Το ανοίγει,
κι από μέσα δεν πέφτει μόνο ρύζι -
πέφτει μια μέρα σχολείου,
ένα κουκλάκι με σπασμένο χέρι,
κι ένα «σ’ αγαπώ να μην φοβάσαι»,
που δεν γράφτηκε ποτέ.

Στην Αίγυπτο, άνθρωποι στέλνουν στη Γάζα ό,τι μπορούν να χωρέσουν σ’ ένα μπουκάλι. Το κύμα γίνεται ταχυδρόμος, η θάλασσα γίνεται διάδρομος ανθρωπιάς. Και τότε αυτό είναι η σπάνια στιγμή όπου η ίδια χειρονομία του «πετάω» αλλάζει σημασία. Από την εγκατάλειψη περνάμε στην ελπίδα. Από το απόβλητο στο θαύμα..