Ανακοίνωση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στους ΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΊΗΣΗ 26/2 ενάντια στη 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή

Επειδή θεωρούμε κρίσιμη τη συζήτηση που γίνεται και την κατάθεση πολιτικής και θέσεων αρχών που οφείλουν να ενώνουν τους εργαζόμενους σε όλους τους χώρους, δημοσιεύουμε την ανακοίνωση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΟΤΑ) 

Αλήθεια μπορούν να μας ενημερώσουν και άλλες παρατάξεις για τις ανακοινώσεις των αντίστοιχων παρατάξεων τους τόσο στο χώρο της εκπαίδευσης όσο και στο χώρο των ΟΤΑ και να δούμε κατά πόσο τοποθετούνται με τον ίδιο τρόπο;

Φεβρουάριος 2018

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η ΠΟΕ-ΟΤΑ καλεί σε νέα κινητοποίηση μέσα σε 5 μέρες  και στάση εργασίας από 11:00 π.μ.έως λήξη για όλο το προσωπικό τη Δευτέρα 26/2 με αίτημα να μην ψηφιστεί η 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για απεργία αλλά για lock out της ΚΕΔΕ και της πλειοψηφίας των δημάρχων οι οποίοι κλείνουν τους παιδικούς με το ίδιο αίτημα με την πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ. Εργαζόμενοι και εργοδοσία μαζί, λοιπόν! Γιατί; Έχουμε τα ίδια συμφέροντα;

Γιατί δε μπαίνει στην προμετωπίδα το αίτημα για καμία απόλυση συμβασιούχου (και στους βρεφονηπιακούς) όταν είναι σε εξέλιξη χιλιάδες απολύσεις εργαζόμενων μέσω ΕΣΠΑ (στους παιδικούς μέχρι το 2020), ενώ τον επόμενο μήνα η κυβέρνηση από κοινού με τους δημάρχους ετοιμάζουν χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων στις ανταποδοτικές υπηρεσίες; Γιατί εγκατέλειψε το αίτημα για μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και μονιμοποίηση των συμβασιούχων;

Εμείς απαιτούμε:

1. Μονιμοποίηση όλων των Συμβασιούχων εδώ και τώρα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμιά απόλυση συμβασιούχου.
2. Μαζικές μόνιμες προσλήψεις για όλες τις ειδικότητες των εργαζομένων στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς και ευρύτερα.
3. Κατάργηση των τροφείων για να μην επιβαρύνεται η λαϊκή οικογένεια.
4. Δημόσια χρηματοδότηση των δομών για την υποδοχή όλων των παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς – κανένα αποκλεισμό παιδιού που έρχεται στους δημόσιους σταθμούς από 0-4 ετών.
5. Βελτίωση των δομών ώστε να μπορούν να υποδέχονται και όλα τα παιδιά μέχρι 2,5 χρονών – επέκταση των σταθμών και σε βρεφονηπιακούς.
6. Όχι στο πρόγραμμα (της Φωτίου) δημιουργίας νέων βρεφονηπιακών μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, που σημαίνει επέκταση της ιδιωτικοποίησης και στον τομέα αυτό. Κατάργηση της ρύθμισης που επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση λειτουργιών των ΟΤΑ και ευρύτερα του δημοσίου.
7. Μείωση του αριθμού παιδιών ανά τμήμα και καμία καταστρατήγηση του πρότυπου κανονισμού, όπως γίνεται σε αρκετές περιπτώσεις, σε ώρες, αναλογία και καθήκοντα.
8. Όλοι οι παιδικοί σταθμοί στους δήμους και όχι στα νομικά πρόσωπα και τις δημοτικές επιχειρήσεις.
9. Απόλυτη κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων στους βρεφονηπιακούς (βρεφονηπιοκόμων, νηπιαγωγών και βοηθητικού προσωπικού) με την δυνατότητα να συνεχίσουν το επάγγελμά τους σε κάθε περίπτωση. Ανωτατοποίηση όλων των ΤΕΙ Βρεφονηπιοκόμων.
    
   Η ΠΟΕ ΟΤΑ πρέπει να συνεχίσει να υπερασπίζεται το αίτημα

για 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή όπως έκανε και στο παρελθόν

Εμείς, το  λέμε  πάντα  καθαρά. Η ΠΟΕ ΟΤΑ πρέπει να παλεύει για να καλύπτονται οι ανάγκες της κοινωνίας από δημόσιες δομές υποχρεωτικά για όλα τα παιδιά, τόσο για τα παιδιά πριν από το σχολείο όσο και για τα παιδιά που φτάνουν στην ηλικία για εκπαίδευση. Πρέπει να παλεύει ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την επιχειρηματική λειτουργία πάνω στις κοινωνικές ανάγκες.  Η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή είναι πρώτα και κύρια μία παιδαγωγική και κοινωνική αναγκαιότητα που αφορά την ανάπτυξη, εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Είναι μέρος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και γι αυτό πρέπει να παρέχεται από το δημόσιο Νηπιαγωγείο.

Γιατί όλοι ξέρουμε ότι, αν η 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή – για τα παιδιά ηλικίας 4-5 χρόνων – παρέχεται από τους Δήμους, τότε θα μπουν στα δημόσια νηπιαγωγεία τα voucher, δηλαδή θα περικοπεί η κρατική χρηματοδότηση, θα επεκταθούν τα τροφεία-δίδακτρα και στα δημόσια νηπιαγωγεία, υποχρεώνοντας τους γονείς να πληρώνουν για τη μόρφωση του παιδιού τους, και θα επεκταθούν οι εργασιακές σχέσεις γαλέρας που βιώνει η πλειοψηφία των εργαζόμενων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Αυτό όχι μόνο δε θα είναι προς όφελος της  κοινωνίας αλλά θα καταδικάσει και τους εργαζόμενους στους παιδικούς –βρεφονηπιακούς σταθμούς μόνιμα στην σημερινή εργασιακή πραγματικότητα. την οποία θα επεκτείνει και στα δημόσια νηπιαγωγεία και την εκπαίδευση.  

 

Αυτό θέλει η ΚΕΔΕ και η πλειοψηφία των δημάρχων, η οποία άλλωστε διεκδικεί την ανάληψη της ευθύνης  λειτουργίας και των νηπιαγωγείων στο σύνολό τους. Θέλει να μεγαλώσει το κομμάτι των κοινωνικών υπηρεσιών που διαχειρίζεται, ώστε να εισπράττει περισσότερες επιδοτήσεις ΕΣΠΑ και τροφεία και να στήνει πελατεία τόσο σε μεγαλύτερο κομμάτι γονέων όσο και στις προσλήψεις περισσότερων εργαζόμενων, μοιράζοντας ψίχουλα και συμβάσεις γαλέρας. Άλλωστε, η ΚΕΔΕ ήταν αυτή που ήταν αντίθετη στην επαναφορά του ωραρίου στις έξι ώρες στους εργαζόμενους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, ενώ οι δήμοι αποτελούν το χειρότερο παράδειγμα εργασιακών σχέσεων όπου δοκιμάζονται όλες οι νέες ελαστικές μορφές απασχόλησης (συμβασιούχοι, ωφελούμενοι, 2μηνα, μαθητεία, πρακτική άσκηση, ΕΣΠΑ κλπ). Δεν περνάνε τους παιδικούς σταθμούς στους Δήμους αλλά τους αφήνουν εσκεμμένα στα νομικά τους πρόσωπα και τις δημοτικές τους επιχειρήσεις. Γιατί άραγε; Λένε ότι νοιάζονται να μην χαθούν θέσεις εργασίας, με την εφαρμογή της 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, επειδή θα έρθουν λιγότερα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, όταν ξέρουν ότι είναι χιλιάδες τα παιδιά που μένουν εκτός κάθε χρόνο. Η απορρόφηση τους και μόνο, δημιουργεί την ανάγκη για επιπλέον προσωπικό. Φορτώνουν τα τμήματα με επιπλέον παιδιά και δεν τηρούν την αναλογία παιδιών/παιδαγωγών. 

 Αυτό θέλουν και οι ιδιοκτήτες παιδικών σταθμών, που κάνουν πάρτι με τα voucher και την αρπαγή μέσω αυτών της χρηματοδότησης που όφειλε να πηγαίνει στις δημόσιες δομές. Γι αυτό και η ΠΟΣΙΠΣ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών) συντάσσεται σε αυτό το μέτωπο.Αισθάνεται ότι χάνει απότην πίτα των voucher       

                               

Αυτό είναι το μοντέλο που θέλει ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ, τους οποίους προβάλουν κατά γράμμα ο  ΠΑΣΥΒΝ –  στελέχη  του οποίου είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – και οργανώνει συνέδριο με βασικό εισηγητή εκπρόσωπο του ΟΟΣΑ!!! δηλαδή του παγκόσμιου οργανισμού του κεφαλαίου, που προωθεί όλο το αντιδραστικό αγοραίο μοντέλο πλήρους απόδοσης των κοινωνικών αναγκών στην επιχειρηματική λειτουργία και την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Αυτό προωθεί στην πραγματικότητα η κυβέρνηση και το Υπ. Παιδείας, καθώς εμπαίζει την κοινωνία για τη δήθεν θεσμοθέτηση της 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, ενώ δε δίνει ούτε ένα ευρώ, τηρώντας πιστά τα πλαίσια των μνημονιακών περικοπών, τους «δημοσιοοικονομικούς περιορισμούς», την περικοπή δαπανών  από την Παιδεία και τις κοινωνικές παροχές, για να πιαστούν τα ματωμένα πλεονάσματα. Όχι μόνο δε δίνει ούτε ένα ευρώ για δημιουργία δημόσιων νηπιαγωγείων και προσλήψεις νηπιαγωγών, αλλά αντίθετα λέει ότι ακόμα και εκεί που θα εφαρμόζεται σταδιακά η 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή θα υπάρχει δυνατότητα επιλογής του γονέα σε ποια δομή θα πάει το παιδί του, διατηρώντας έτσι στην πράξη το σημερινό καθεστώς! Ανοίγει έτσι το δρόμο ώστε να παρέχεται μέρος της δημόσια υποχρεωτικής εκπαίδευσης από τους Δήμους, με απροσδιόριστο χρονικό ορίζοντα, όπως απαιτεί ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ, για όλη την εκπαίδευση, στα πρότυπα των άλλων κοινωνικών υπηρεσιών, με ιδιωτικοοικονομική λειτουργία και ανταποδοτικότητα, δηλαδή πληρωμή από τον πολίτη.

                                                                      

  Γιατί όμως η ΠΟΕ ΟΤΑ άλλαξε τη θέση της;

Γιατί προσαρμόζει τα αιτήματά της στα όρια της ΚΕΔΕ και του υπ. Εσωτερικών ;

Σήμερα  που η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τη σταθερή και μόνιμη δουλειά γενικεύεται και η ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων παροχών και υπηρεσιών επελαύνει με βάρβαρο τρόπο, θα έπρεπε να στρέφεται ακόμα πιο επιθετικά ενάντια στη λεηλασία των επαγγελματικών δικαιωμάτων και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, αλλά και σε όσους επιβάλουν την πολιτική των Μνημονίων (την κυβέρνηση και την ΚΕΔΕ, την ΕΕ και το κεφάλαιο). Η ΠΟΕ ΟΤΑ όχι μόνο έχει εγκαταλείψει όλο τον αγώνα ενάντια στο Χρέος και την μάχη για την ανατροπή της πολιτικής αυτής, αλλά κινείται στα όρια του «υπεύθυνου κοινωνικού εταίρου» και της συνεργασίας και στήριξης αυτής της πολιτικής.

Το Υπουργείο και η ΚΕΔΕ δεν είναι το σπίτι μας, αλλά οι σκληροί εργοδότες μας

Πώς εξηγείται το ότι ο Πρόεδρος της ΠΟΕ ΟΤΑ  στην τελευταία συνάντηση στο ΥΠ.ΕΣ. (23-2-18 ) είπε πως «το ΥΠ.ΕΣ. είναι το σπίτι μας» και πως «ο υπουργός και η ΚΕΔΕ η οικογένειά μας»;  Σίγουρα δεν έχουμε το ίδιο σπίτι – τα υπουργεία είναι τα κέντρα άσκησης την αντεργατικής πολιτικής και ούτε κουβέντα για τέτοια οικογένεια! Αυτή είναι η εργοδοσία, που γίνεται όλο και σκληρότερη όπως και οι όροι εργασίας μας που επιβάλλει με τα Μνημόνια.                                                                                                                                       

Αυτός ο απροκάλυπτος κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός της πλειοψηφίας της ΠΟΕ ΟΤΑ δεν είναι φρέσκος ούτε νέος. Έτσι εξηγείται και το κλείσιμο των αγώνων του καλοκαιριού για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων με πρωτοστατούντες τους ίδιους που ενδιαφέρονται για να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας. Έτσι ερμηνεύεται  η συμφωνία και η συγκρότηση προεδρείου στην ΑΔΕΔΥ από Συνδικαλιστική  Ανατροπή – ΔΑΚΕ μαζί με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΣΥΠ (πρ. ΠΑΣΚ - Κίνημα Αλλαγής), που κατά τα άλλα αντιπαρατίθενται (;). Μαζί κάνουν τα παζάρια με την Κυβέρνηση για μια «καλή» αξιολόγηση και ετοιμάζονται να κλείσουν τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση που δώσαμε. Δεν είμαστε με αυτόν το συνδικαλισμό και θα τον ξεσκεπάζουμε πάντα!

Δεν ήμαστε με την διγλωσσία, όπως κάνει το ΠΑΜΕ, που τοποθετείται ανάλογα το ακροατήριο. Άλλα στην εκπαίδευση: «..κάναμε σαφές ότι η μόνη απάντηση σήμερα είναι η καθιέρωση – εδώ και τώρα - Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, ώστε όλα τα νήπια προνήπια να είναι στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο με διασφάλιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των δύο κλάδων!»

άλλα στους δήμους όπου η ΔΑΣ ΟΤΑ όχι μόνο δε μιλάει για αποκλειστική ένταξη των παιδιών 4-6 ετών στο δημόσιο νηπιαγωγείο αλλά αντίθετα διεκδικεί : “Δίχρονη καθολική και υποχρεωτική, δημόσια και δωρεάν προσχολική αγωγή, με ευθύνη του Κράτους.”Γιατί δεν χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα και στους δύο χώρους; και το ΠΑΜΕ στα πρότυπα των καθεστωτικών δυνάμεων ψαρεύει στα θολά νερά; Δεν επιδιώκει να ενώσει τους εργαζόμενους από διαφορετικούς χώρους σε ενιαία αιτήματα και διεκδικήσεις και να στριμώξει την κυρίαρχη πολιτική της Κυβέρνησης – ΕΕ – ΟΟΣΑ. Όλα και όλοι θυσία στο βωμό των προεκλογικών παιχνιδιών, εν όψη συνεδρίου της ΠΟΕ ΟΤΑ.....;;;