Το μνημονιακό προαπαιτούμενο σε βάρος
των δημόσιων υπηρεσιών και υπαλλήλων
ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Λίγους μήνες μετά τη λήξη της διαδικασίας αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων για το 2017 και μετά από τη μεγάλη επιτυχία της απεργίας/αποχής –συμμετοχή σε ποσοστά 70%- των δημοσίων υπαλλήλων, η κυβέρνηση προετοιμάζει την αξιολόγηση του 2018, φέρνοντας νέες διαδικασίες για να την επιβάλει ηλεκτρονικά. Έχει ψηφίσει και δεσμευτεί απέναντι σε ΕΕ και «Θεσμούς» ότι θα έχει ολοκληρώσει την αξιολόγηση του 2018 ηλεκτρονικά μέχρι τον Ιούνιο του 2018.
Η συντριπτική συμμετοχή στην απεργία/αποχή από τις διαδικασίες της αξιολόγησης και οι μαζικές συνελεύσεις στους χώρους, ανάγκασαν το προηγούμενο διάστημα την κυβέρνηση να δώσει τρεις παρατάσεις (Ιούνιο, Αύγουστο, Οκτώβριο ΄17) στη διαδικασία. Να στείλει εγκύκλιο με απειλές και διακηρύξεις του τύπου «η αξιολόγηση δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση, αλλά συνταγματική επιταγή»! Να ομολογήσει τελικά ότι αποτελεί συμφωνημένο μνημονιακό προαπαιτούμενο και να περάσει διάταξη για τον αποκλεισμό από τις θέσεις στελεχών των απεργών την οποία ψήφισε μαζί με τη ΝΔ. Να επιστρατεύσει μια τακτική εκβιασμών, αυθαιρεσιών, ψευτοδιλημμάτων και εκφοβισμού των εργαζομένων και να αμφισβητήσει την επιτυχία της απεργίας με την προώθηση αστήριχτων δημοσιευμάτων περί δήθεν μεγάλης συμμετοχής των υπαλλήλων στην αξιολόγηση. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν δόθηκαν επίσημα συγκεκριμένα στοιχεία από την Υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίλη, γεγονός που επιβεβαιώνει τα μεγάλα ποσοστά αποχής από την αξιολόγηση.
Η επιλογή για την εφαρμογή της ηλεκτρονικής αξιολόγησης δείχνει την προσήλωση της Κυβέρνησης στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων των μνημονίων. Από την άλλη αποτελεί τη μεγαλύτερη ομολογία της κυβέρνησης ότι η αξιολόγηση δεν πέρασε στην πλειοψηφία των υπαλλήλων (κονιορτοποιώντας τα παραμύθια της Γεροβασίλη). Η ηλεκτρονική αξιολόγηση επιχειρείται να εφαρμοστεί για να παρακαμφθούν οι συλλογικές αντιδράσεις των σωματείων, να εξατομικευτεί η στάση των υπαλλήλων, να προστατευθούν όσοι-όσες θέλουν να προωθήσουν το μέτρο και να αποφύγουν τον έλεγχο της διαδικασίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους, οι οποίοι το προηγούμενο διάστημα μάζευαν τα φύλλα αξιολόγησης στο σωματείο, μπλόκαραν τα γραφεία πρωτοκόλλου και συμμετείχαν ενεργά στην απεργία.
Αξιολόγηση, βασικό εργαλείο για τη συντηρητική αναδιάρθρωση του κράτους
Η επιθετική στάση της κυβέρνησης και η επιμονή όλου του εσωτερικού μνημονιακού μπλοκ και των «Θεσμών» για την επιβολή της αξιολόγησης, επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για ένα μέτρο που θα χρησιμεύσει ως βασικό εργαλείο για την αναδιάρθρωση του κράτους σε αντιλαϊκή, αντεργατική και αντιδραστική κατεύθυνση. Την επιβολή του «μικρού, ευέλικτου, επιτελικού κράτους» που λειτουργεί σε όφελος του κεφαλαίου, με ιδιωτικοποίηση πλευρών της λειτουργίας του, μετατρέποντας δημόσιες υπηρεσίες σε πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, ενώ οι εναπομείνασες δημόσιες υπηρεσίες θα λειτουργούν με βάση την επιχειρηματικότητα και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Παράλληλα με τη μείωση των δαπανών του κράτους για τις κοινωνικές ανάγκες (Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση), το γενικότερο χτύπημα στις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα, τις ιδιωτικοποιήσεις, εφαρμόζεται και το σχέδιο εσωτερικής αναδιάρθρωσης του Δημόσιου Τομέα, το οποίο περιλαμβάνει την τρομοκράτηση των δημοσίων υπαλλήλων, τον κατακερματισμό των εργασιακών σχέσεων με χτύπημα της σταθερής και μόνιμης δουλειάς και των δικαιωμάτων και επέκταση της ελαστικής εργασίας, τη δημιουργία εργαζομένων διαφορετικών ταχυτήτων, τη σύνδεση μισθού-απόδοσης, την υποχρεωτική κινητικότητα και τις απολύσεις. Όσο και αν προσπαθούν επιμελώς οι κυβερνώντες να κρύψουν αυτήν την πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ότι οι απαιτήσεις των δανειστών για απολύσεις στο δημόσιο τομέα ποτέ δεν έπαψαν να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και η αξιολόγηση θα χρησιμοποιηθεί, όταν το χρειαστούν, και γι’ αυτό. Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας που να πιστεύει ότι οι «Θεσμοί» άλλαξαν αυτά που ζητούσαν για το δημόσιο από τους Σαμαρά – Μητσοτάκη.
Η ΑΔΕΔΥ πέταξε «λευκή πετσέτα»
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΑΔΕΔΥ υιοθέτησε την πρόταση για την προκήρυξη της απεργίας/αποχής από την αξιολόγηση κάτω από την πίεση των Παρεμβάσεων, ΠΑΜΕ και ΜΕΤΑ, αλλά προσπάθησε από την αρχή να κάνει κυρίαρχο το ζήτημα των αξιολογητών που δεν προέρχονταν από κρίσεις Υπηρεσιακών Συμβουλίων, υποβαθμίζοντας άλλες σημαντικότερες πλευρές του θέματος, ενώ αρνήθηκε να συνδέσει τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση με τη συνολικότερη μάχη ενάντια στα μέτρα και το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης (την οποία άλλωστε αρνήθηκε να δώσει).
Ιδιαίτερα μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του αγώνα και τη συνέντευξη τύπου που έδωσε η ΑΔΕΔΥ με τα στοιχεία από τα ποσοστά συμμετοχής, η πλειοψηφία της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ υποβάθμισε συνειδητά το θέμα.
· Δεν απάντησε στην ψευδολογία της Γεροβασίλη περί επιτυχίας της αξιολόγησης. Δεν ανέδειξε ότι η υπουργός δεν ανακοίνωσε κανένα συγκεκριμένο στοιχείο για τη συμμετοχή μετά την 1 Νοέμβρη, όταν είχε συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που προφανώς έδιναν μια πολύ κακή και μη αξιοποιήσιμη εικόνα για την κυβέρνηση.
· Δε σχολίασε καν την κατάπτυστη απάντηση της Γεροβασίλη στη Βουλή το Γενάρη του 2018, σε ερώτηση βουλευτή της ΝΔ, όπου εμφάνισε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης στο 80-90 ακόμα και 100% μιλώντας μόνο για τα Υπουργεία(!). Δηλαδή όταν παρουσίασε μια εικονική πραγματικότητα, προφανώς αναφερόμενη στις εκθέσεις αξιολόγησης που απέσπασαν από ανώτερα στελέχη, χωρίς τη συμμετοχή των εργαζόμενων και αυτό μόνο σε κάποιους εργασιακούς χώρους, αφού σε άλλους ακόμα και πολλά στελέχη συμμετείχαν στην απεργία/αποχή.
· Δεν έδωσε κατευθύνσεις στους εργαζόμενους για το πώς να αντιμετωπίσουν την κοινοποίηση των εκθέσεων αξιολόγησης. Δεν ζήτησε από τις ομοσπονδίες και τα σωματεία να διερευνήσουν την κατάσταση για τις εκθέσεις αξιολόγησης που έγιναν και τα συμπεράσματα που αναδεικνύουν.
· Δεν ανέδειξε ούτε τα συμπεράσματα από μια πρώτη εικόνα για τις εκθέσεις αξιολόγησης που έγιναν και καταγγελίες που έφτασαν στην ΑΔΕΔΥ, όπου αποκαλύπτεται το διάτρητο της όλης διαδικασίας, ακόμα και όπου έγινε με συναίνεση, π.χ. το γεγονός ότι: 1) Μπήκαν βαθμολογίες κυρίως ανάμεσα στο 60-90, ώστε τα στελέχη που αξιολόγησαν να μην υποχρεούνται (σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο νόμο) να αιτιολογήσουν τη βαθμολογία τους. 2) Η τιμωρητική βαθμολογία, ακόμα και για συνδικαλιστικούς λόγους, ήταν μέχρι 75, ώστε να μη δικαιούται ο εργαζόμενος να κάνει ένσταση. 3) Υπήρχαν εκτεταμένα παραδείγματα με μεροληπτικές βαθμολογίες στην περιοχή του 60 σε εργαζόμενους με περισσότερα προσόντα από τον αξιολογητή τους -εν δυνάμει ανταγωνιστές τους- ώστε να πριονιστεί η δυνατότητα τους να διεκδικήσει τη θέση του στελέχους κ.ο.κ.
· Δεν έδωσε σε καμία φάση το στίγμα της συνέχισης του αγώνα.
· Δεν τοποθετήθηκε ούτε για την αναγγελία και την ψήφιση στο πακέτο της 3ης αξιολόγησης του συστήματος της ηλεκτρονικής αξιολόγησης, αποτέλεσμα της συμφωνίας κυβέρνησης και ΕΕ- «Θεσμών» με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης μέχρι τον Ιούνιο. Δεν ανέδειξε ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη ομολογία της κυβέρνησης πως η αξιολόγηση δεν πέρασε.
· Δεν κατήγγειλε πως η στροφή στην ηλεκτρονική αξιολόγηση, ακριβώς όπως και στην περίπτωση των πλειστηριασμών, υπαγορεύτηκε από την ανάγκη της κυβέρνησης να παρακάμψει το κίνημα και τη συλλογική αντίσταση που δεν μπορούσε να σπάσει. Δεν κατήγγειλε την προσπάθεια να εξατομικευτεί η σχέση των υπαλλήλων με μια διαδικασία μη προσβάσιμη στο κίνημα και τα σωματεία, ώστε να μπορεί η κυβέρνηση να καταστείλει τη συλλογική αντίσταση των εργαζόμενων και να κατασκευάζει όποια εικόνα θέλει για τη συμμετοχή.
· Αρκέστηκε στη δικαστική αμφισβήτηση της (ν)τροπολογίας Γεροβασίλη που θέλει να αποκλείσει τους απεργούς από τις κρίσεις στελεχών, χωρίς να επιχειρήσει καμία κλιμάκωση αγωνιστικής απάντησης στους κυβερνητικούς εκβιασμούς ενώ δεν οργανώνει τη συνέχιση της απεργίας αποχής για την αξιολόγηση του 2018. Η μάχη για την ακύρωση της απεργοσπαστικής (ν)τροπολογίας είναι μια σοβαρή μάχη που είναι σε εξέλιξη με αφορμή τις προκηρύξεις θέσεων Γενικών Διευθυντών. Δεν μπορεί να περιοριστεί στις δικαστικές κινήσεις. Απαιτεί τη γενίκευση του αγώνα ώστε να διασφαλίσουμε με όρους κινήματος το σύνολο των εργαζόμενων που έδωσαν τη μάχη και συμμετείχαν στην απεργία/αποχή.
Τα ζητήματα αυτά επέμειναν να τα βάζουν με κάθε ευκαιρία οι Παρεμβάσεις, σε όλες τις συνεδριάσεις της ΕΕ από το Νοέμβρη και μετά, απαιτώντας να παρθούν συγκεκριμένες σχετικές αποφάσεις. Η πλειοψηφία της ΕΕ δεν το θέλησε. Αντίθετα, στην εσωτερική συζήτηση στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, οι ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ (πρ. ΠΑΣΚ), ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή προσπάθησαν να υποτιμήσουν τα αποτελέσματα της απεργίας, να επαναφέρουν τη συζήτηση για την πρόταση μιας άλλης, «καλής» αξιολόγησης που πρέπει να υιοθετήσει η ΑΔΕΔΥ και μίλησαν ευθέως για την ανάγκη να επανακαθορίσει η ΑΔΕΔΥ την στάση της στην επερχόμενη αξιολόγηση του 2018 και γι’ αυτό προκάλεσαν τη συνδιάσκεψη!
Οι ίδιες παρατάξεις, στην ίδια ακριβώς χρονική συγκυρία, αρνήθηκαν, για πρώτη φορά απέναντι σε ψήφιση μνημονιακού πακέτου μέτρων, την προκήρυξη έστω και μιας 24ωρης απεργίας διαμαρτυρίας εν όψει της ψήφισης των αντιλαϊκών μέτρων της 3ης αξιολόγησης, που περιελάμβανε και τις αντιαπεργιακές διατάξεις, ακολουθώντας τη ΓΣΕΕ στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό!
Μάλιστα, την επόμενη μέρα ψήφισης των μέτρων, ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ (πρ. ΠΑΣΚ), ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή συγκρότησαν το προεδρείο της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ μετά από 4 χρόνια! Η απροκάλυπτη πολιτική τους συνεννόηση και ταύτισή τους στον κυβερνητικό συνδικαλισμό της «υπευθυνότητας», στην πολική βάση των ορίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Χρέους και της ταξικής συνεργασίας συμπίπτει –καθόλου τυχαία– και με την ψήφιση του αντισυνδικαλιστικού μέτρου για την κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Γίνεται έτσι φανερός ο λόγος για τον οποίο μεθοδεύεται η αποδυνάμωση των πρωτοβάθμιων σωματείων και της βάσης των εργαζομένων, ώστε να καταπνιγεί κάθε αντίσταση στην επέλαση των μνημονιακών πολιτικών.
Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση και την καπιταλιστική αναδιάρθρωση του κράτους.
Μπροστά στα νέα δεδομένα, είναι ακόμα περισσότερο αναγκαία η οργάνωση των συλλογικών αντιστάσεων, με συλλογικές διαδικασίες στη βάση, με συνολική αντιπαράθεση με το σχέδιο της Κυβέρνησης και των «Θεσμών» για το Δημόσιο Τομέα.
ΤΩΡΑ πρέπει τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι Ομοσπονδίες να πάρουν αποφάσεις για την αποφασιστική συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση του 2018, για να συνεχίσουμε το μπλοκάρισμα ενός βασικού μνημονιακού μέτρου που είναι εργαλείο για την προώθηση όλων των αναδιαρθρώσεων στις υπηρεσίες του δημοσίου, αλλά και τις εργασιακές σχέσεις των ΔΥ.
Η αντιμετώπιση της ηλεκτρονικής αξιολόγησης χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια, ένταση των συλλογικών διαδικασιών και συλλογική προετοιμασία ώστε ακόμα πιο συνειδητά, με την εμπειρία της επιτυχίας το 2017, να προχωρήσουμε για το μπλοκάρισμα και το 2018.
Να μην επιτρέψουμε να υλοποιηθεί το μνημονιακό μέτρο που είναι προϋπόθεση για την 4η αξιολόγηση. Οι κυβερνώντες έχουν το πρόβλημα ότι ακόμα και αν έχουν εξατομικεύσει τη διαδικασία και αν προσπαθούν να απομονώσουν τον κάθε εργαζόμενο να πατήσει μόνος του το κουμπί από το σπίτι του στα κρυφά, αν η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων σταθεί αποφασιστικά και συνειδητά απέναντι στην αξιολόγηση δε θα βρουν τους πρόθυμους και δεν μπορούν να σπάσουν το μέτωπο των εργαζόμενων.
Τα σωματεία και οι Ομοσπονδίες να πάρουν αποφάσεις για τη συνέχιση της απεργίας/αποχής για να πιέσουν και την ΑΔΕΔΥ και να μην επιτρέψουν να ξετυλιχτούν απεργοσπαστικά σχέδια κανενός πολιτικού κέντρου και να μην τολμήσει να εκδηλωθεί καμιά πολιτική συμφωνία ξεπουλήματος του αγώνα.
Η συνδιάσκεψη πρέπει να επιβάλουμε να πάρει ξεκάθαρη απόφαση για τη συνέχιση ακόμα πιο αποφασιστικά και ενιαία, δικαιωμένοι και από τις εξελίξεις και την επιτυχία του 2017, με:
· νέο γύρο Γενικών Συνελεύσεων παντού
· επικαιροποίηση των αποφάσεων απεργίας/αποχής και από την αξιολόγηση του 2018, ηλεκτρονική ή μη
· συλλογικές διαδικασίες οργάνωσης του αγώνα, περιοδείες σε όλους τους χώρους δουλειάς και προετοιμασία των εργαζόμενων από τώρα και όχι όταν η κυβέρνηση στείλει την εγκύκλιο
· οργάνωση εκδηλώσεων και συζητήσεων για τους εργαζόμενους και την κοινωνία, αποκαλύπτοντας το ρόλο της αξιολόγησης στην αναδιάρθρωση του δημοσίου και τις επιπτώσεις στη χειροτέρευση των υπηρεσιών για τους πολίτες και την ιδιωτικοποίηση λειτουργιών του δημοσίου.
Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να μην αφήσουμε να περάσουν τώρα ό,τι δεν κατάφεραν ούτε το 2014, ούτε το 2017. Να μην επιτρέψουμε την αλλαγή της θέσης της ΑΔΕΔΥ, να απαιτήσουμε τη συνδικαλιστική κάλυψη όλων με την προκήρυξη απεργίας/αποχής και από την αξιολόγηση του 2018.
Καλούμε όλες τις αγωνιστικές και ταξικές δυνάμεις που θέλουν να στηρίξουν αυτή τη μάχη, αξιοποιώντας και την εμπειρία της μάχης για την απεργία ενόψει της 3ης αξιολόγησης, να στηρίξουμε από κοινού αποφάσεις σε αυτή την κατεύθυνση, στα πρωτοβάθμια σωματεία και τις ομοσπονδίες και να επιβάλουμε τη συνέχιση του αγώνα στο δημόσιο, σε κάθε περίπτωση.
30/1/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου