Επιμέλεια Ηρακλής Κακαβάνης
Τα ξημερώματα της Παρασκευής έφυγε ο Λέναρντ Κόεν, μα πριν φύγει με τα τραγούδια του άγγιξε την ψυχή και την καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων.
Κέρδισε την αθανασία με τις μελωδίες του.
Σε συνέντευξή του πριν από μερικές εβδομάδες, δήλωσε: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Ελπίζω ότι δεν είναι πάρα πολύ άβολα».
Με την ελπίδα ότι η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα τον αποχαιρετούμε με την υπενθύμιση της φρικτής ιστορίας του πιο ερωτικού ίσως τραγουδιού που έχει γραφτεί ποτέ του «Dance Me To The End Of Love» (1984).
Γεννήθηκε από τον θάνατο, για να υμνεί τον έρωτα και τη ζωή. Γράφτηκε για να λυτρωθούν οι ψυχές εκείνων που βίωσαν την κτηνωδία στα κρεματόρια των ναζί. Είναι ένα τραγούδι εμποτισμένο με τη μυρωδιά της καμένης ανθρώπινης σάρκας στα κρεματόρια του φασισμού.
Πίσω από το τραγούδι είναι η γνώση ότι όταν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως έκαιγαν αιχμαλώτους, οι ναζί διάλεγαν μερικούς τους οποίους έβαζαν να παίζουν μουσική ενώ οι συγκρατούμενοί τους περνούσαν μπροστά τους στην ουρά του Άουσβιτς, του Νταχάου, πηγαίνοντας από την ουρά της φρίκης, να θανατωθούν και να καούν στα κρεματόρια. Το «Dance Me To The End Of Love» μιλά για έναν χορό μέχρι το τέλος της ύπαρξης.
Γι’ αυτό και οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού λένε «Dance me to your beauty with a burning violin / Dance me through the panic ‘till I’m gathered safely in / Lift me like an olive branch and be my homeward dove» (Χόρεψέ με στα κάλλη σου με φλεγόμενο βιολί / Χόρεψέ με στον πανικό μέσα ως λιμάνι να βρεθεί / Σήκωσέ με ελαίας κλώνο γίν’ η περιστερά»
Ο ίδιος ο Leonard Cohen διηγήθηκε κάποτε χαρακτηριστικά γι’ αυτό το τραγούδι:
«Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική, την ώρα που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική λοιπόν το “χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί” εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εντέλει να γνωρίζει κανείς την απαρχή της γένεσής του, γιατί εάν και η ίδια η γλώσσα προέρχεται απ’ αυτή την γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια».
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με στα κάλλη σου με φλεγόμενο βιολί
Χόρεψέ με στον πανικό μέσα ως λιμάνι να βρεθεί
Σήκωσέ με ελαίας κλώνο γίν’ η περιστερά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Άσε να δω τα κάλλη σου σαν οι μάρτυρες χαθούν
Κάνε με στην Βαβυλώνα να νιώσω πως ριγούν
Δείξε που δεν φτάνει ο νους και κάνε το αργά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με στον γάμο τώρα, και παντοτινά
Χόρεψέ με τρυφερά και πέρα μακριά
πιο πάνω απ’ την αγάπη μας και πιο χαμηλά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με ως τα παιδιά που θε να γεννηθούν
Χόρεψέ με απ’ τις κουρτίνες, μ’ αγκαλιές που θα φθαρούν
Στήσε μου μια τέντα και ας σπάσαν τα σχοινιά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με στα κάλλη σου με φλεγόμενο βιολί
Χόρεψέ με στον πανικό μέσα ως λιμάνι να βρεθεί
Σήκωσέ με ελαίας κλώνο γίν’ η περιστερά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με σ’αγάπης εσχατιά
(Η μετάφραση του τραγουδιού από το lyricstranslate.com)
πηγή: http://atexnos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου