Η βιομηχανία των συνδικαλιστικών διώξεων πλέον κορυφώνεται. Με την απόλυση του εργαζόμενου συνδικαλιστή του ΕΚΠΑ Αντωνίου, μέχρι τη δυνητική αργία της Χρύσας Χοτζόγλου, καθηγήτρια στον Πειραιά, γίνεται ξεκάθαρο σε όλους /όλες πως οι απειλές της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας για αποσιώπηση κάθε φωνής που πάει κόντρα στους νόμους τους, δεν είναι απλά απειλές αλλά προγραμματικό σχέδιο εφαρμογής όλων αυτών των αντιλαϊκών νόμων που έχουν ψηφίσει.
Πλέον οι πειθαρχικές διώξεις των εκπαιδευτικών είναι χιλιάδες και οι εκπαιδευτικοί της χώρας αντιμετωπίζονται σαν ποινικοί. Το γεγονός όμως ότι συνηθίζουμε στην αγριότητα και αθλιότητα αυτής της Κυβέρνησης, δεν σημαίνει ότι αυτή η συνθήκη στην οποία έχουμε βρεθεί όλες και όλοι αντιμέτωποι είναι κάτι το αθώο και περαστικό. Μπορεί να λέμε μεταξύ μας ότι θα κάνουμε συλλογή από πειθαρχικά, αλλά δεν είναι αυτά καλαίσθητες κορνίζες διακόσμησης σε έναν τοίχο. Το υπουργείο είναι αποφασισμένο να προχωρήσει ακάθεκτο στα σχέδια διάλυσης του δημόσιου σχολείου και καταπάτησης των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών/ μαθητριών. Οι αγωνιστικές φωνές θα φιμώνονται και θα οδηγούνται με συνοπτικές διαδικασίες σε απόλυση εκτός σχολείου. Η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης δεν είναι μια διαπίστωση και απειλή βγαλμένη από τα μέλλον. Τη ζούμε τώρα. Δεν είναι μακριά μας. Είναι δίπλα μας. Είναι οι συνάδελφοί μας/ Οι συναδέλφισσές μας. Είμαστε εμείς.
Συγκεκριμένα, η πρώην πλέον υφυπουργός Παιδείας, Ζ. Μακρή δήλωσε από το βήμα της Βουλής ότι η εκπαιδευτικός Χρύσα Χοτζόγλου που τέθηκε σε αργία προκάλεσε αναστάτωση σε συναδέλφους και στους μαθητές. Προκάλεσε λέει ψυχική ταραχή και πίεση στη σχολική κοινότητα και άλλα φαιδρά, επικαλούμενη και τον νόμο περί ανάρμοστης συμπεριφοράς. Για το γεγονός ότι το ίδιο το υπουργείο και η κυβέρνηση προκαλεί καθημερινά ψυχική ταραχή και αναστάτωση σε εκπαιδευτικούς, μαθητές , γονείς με όλες αυτές τις τραγικές και εγκληματικές ελλείψεις και ανεπάρκειες σε προσωπικό και σε κτιριακές εγκαταστάσεις, τι έχουμε να πούμε; Η εικόνα των σχολείων μας δεν είναι καλή. Πλέον δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Κάποιος πρέπει να αναλάβει τη ευθύνη. Και τι πιο βολικό για μια κυβέρνηση όπως αυτή να μεταθέτει τις ευθύνες αλλού και συγκεκριμένα σε αυτούς που διαχρονικά παλεύουν για ένα καλύτερο σχολείο, σε αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι, σε αυτούς που προσπαθούν να τους ξεσκεπάσουν και να ανατρέψουν τα σχέδιά τους.
Δεν το βάζουμε κάτω. Είμαστε όλοι στο πλευρό των διωκόμενων και των απολυμένων, γιατί είτε είμαστε ήδη διωκόμενοι, είτε όχι, η σειρά μας και του διπλανού μας δεν αργεί. Δεν το βάζουμε κάτω και επιμένουμε. Ο Συντονισμός σωματείων ενάντια στις διώξεις, η ανοιχτή συνέλευση της πρωτοβουλίας ενάντια στις διώξεις ήταν μερικά από τα γεγονότα το Σαββατοκύριακου που υπογράμμισαν την αναγκαιότητα συνέχισης του αγώνα. Η απαίτηση για απεργία στις 21 Μάρτη καταδεικνύει τη σημασία και την κρισιμότητα μιας πραγματικά αγωνιστικής απάντησης απέναντι στην ανελέητη επίθεση του υπουργείου.
Αν όχι τώρα απεργιακός ξεσηκωμός τότε πότε;
της Αριάδνης Τακουρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου