Κάνουμε αυτή τη συζήτηση δυο μέρες πριν τις 28 Οκτώβρη, επέτειο που σημαδοτεί την έναρξη του πολέμου της φασιστικής Ιταλίας ενάντια στην Ελλάδα και λίγες μέρες μετά την επέτειο της 12ης Οκτώβρη του 44 της απελευθέρωσης της Αθήνας από τη ναζιστική κατοχή που ακολούθησε.
Μιας κατοχής από τους ναζί που κόστισε στη χώρα μας πάνω από 700.000 νεκρούς (κατά άλλους μελετητές 800.000) από μάχες, σφαγές, ολοκαυτώματα, μπλόκα, εκτελέσεις, εξόντωση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, θανάτους από πείνα και κακουχίες. Πάνω από το 10% του πληθυσμού εκείνης της εποχής.
Και όμως σήμερα οι πνευματικοί απόγονοι των συνεργατών των ναζί και δωσίλογων σηκώνουν κεφάλι, οργανώνονται και βρίσκουν απήχηση. Ώστε φτάνουν εκτός από τη Χ.Α., την Προπάτρια, τους Σπαρτιάτες και άλλες ναζιστικές συμμορίες, να συγκεντρώνουν όχι αμελητέα ποσοστά και οι ακροδεξιές εκδοχές της Ελληνικής Λύσης και της Λατινοπούλου.
Γιατί; Έχει κοντή μνήμη ο λαός; Δεν διδάχτηκε από την ιστορία;
Ας δούμε τα εξής:
Μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, παρά την αντιφασιστική νίκη, οι φασίστες δεν συντρίφτηκαν ολοκληρωτικά. Οι καταδίκες ήταν για ελάχιστους πρωταγωνιστές. Οι περισσότεροι δεν τιμωρήθηκαν, δεν καταδικάστηκαν, δεν απομονώθηκαν. Συνέχιζαν να παίζουν ρόλο στο πολιτικό σύστημα σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες μέσα από επίσημα κόμματα, ή με σκιώδη θέση σε κυβερνητικά πόστα, μέσα στον κρατικό μηχανισμό σε δυνάμεις καταστολής, μυστικές υπηρεσίες, στρατό, λιμενικό, δικαστικό σώμα. Αλλά ακόμα και να κυβερνούν με χούντες όπως στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία.
Μεγάλη μερίδα των καπιταλιστών συνέχισε να συντηρεί ακροδεξιές συμμορίες, να χρησιμοποιεί ΜΜΕ για την προώθηση της ακροδεξιάς ιδεολογίας, να στήνει και να χρηματοδοτεί ιδρύματα, να διατηρεί διαύλους μέσα στο κράτος και στην εκκλησία. Να παρεμβαίνει στο εργατικό δυναμικό και τα μικρομεσαία στρώματα σε πόλεις και χωριά για την επίδραση οπισθοδρομικών, αντεργατικών, αντικομμουνιστικών αντιλήψεων.
Στη χώρα μας με την πτώση της χούντας το 1974 και παρά τη μεγάλη άνοδο του αριστερού κινήματος, η ακροδεξιά ιδεολογία επιβιώνει και όχι εν υπνώσει. Μετά τη μεταπολίτευση εκδηλώνονται δράσεις φασιστικών συμμοριών. Από βομβιστικές επιθέσεις σε κινηματογράφους με προοδευτικές ταινίες, μέχρι και επιθέσεις σε βάρος αγωνιζόμενων εργατών και φοιτητών. και παρά την μη εμφάνισή τους στις εκλογές του 1974, εμφανίζονται σε επόμενο χρόνο και σε αυτό το πεδίο. Η απήχησή τους έχει σκαμπανεβάσματα με χαρακτηριστικό το 1977 το 6,82% της Εθνικής Παράταξης του Στεφανόπουλου που έπεσε το 0,67% το 1990. Ενώ εμφανίστηκε το 1984 η ΕΠΕΝ με ιδρυτή το δικτάτορα Παπαδόπουλο. Στη συνέχεια εμφανίζονται κόμματα όπως το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη που πήρε 5,62% το 2009, για να το παραδώσει στη Χ.Α. που έφτασε στο 6,97% στις εκλογές του 2012. Και φτάσαμε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2023 το άθροισμα των ακροδεξιών κομμάτων να αγγίζει το 10%.
Σε αυτό το διάστημα δολοφονικές επιθέσεις εκδηλώνονται και από στελέχη της Χ.Α. αλλά και από τα συγκοινωνούντα δοχεία της με την ΟΝΝΕΔ, όπως κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων της περιόδου 1990-91 η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα από τον Καλαμπόκα Γιάννη, δημοτικό σύμβουλο Πάτρας και πρόεδρο της τοπικής ΟΝΝΕΔ. Χαρακτηριστική του ρόλου των συμμοριών αυτών είναι η δολοφονική επίθεση την περίοδο των μεγάλων κινητοποιήσεων του 1998 από την Χ.Α. με την ομάδα Περίανδου (Ανδρουτσόπουλου) εναντίον του Μιχάλη Κουσουρή, μέλους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ και συντονιστή της σπουδάζουσας της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση και των φοιτητών Ηλία Γιάννη Καραμπαστώλη και Ηλία Φωτιάδη έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Οι επιθέσεις και βανδαλισμοί σε γραφεία αριστερών οργανώσεων, κινήσεων και συλλογικοτήτων συνεχίστηκαν και εντάθηκαν ιδιαίτερα από το 2012 και μετά και από παρακλάδια της ΧΑ, όπως η ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαίανδροι Εθνικιστές) με στόχο της, τα γραφεία της Αριστερής Παρέμβασης Βύρωνα, της «Εκτός σχεδίου» στη Ν. Ιωνία, τα κεντρικά γραφεία του Νέου Αριστερού Ρεύματος και άλλα. Και με επιθέσεις σε συλλογικότητες, αγωνιστές, μετανάστες που είχαν έρθει από τις πρώην «σοσιαλιστικές» χώρες, σε Κολωνό, Ακαδημία Πλάτωνος, Εξάρχεια κ.α..
Σε ένα ανταγωνισμό μεταξύ των διάφορων φατριών για το ποια θα έχει την πρωτοκαθεδρία στις επιθέσεις, η Χ.Α παίρνει το πάνω χέρι με τις μαζικές παραστρατιωτικές ομάδες που στήνει. Εμφανίζεται φανερά στο δρόμο με ανακοινωμένες λαμπαδηδρομίες από τα τάγματα εφόδου και ξεδιπλώνει τις εγκληματικές της δράσεις κυρίως στο σκοτάδι αλλά και στο φως της μέρας με βαριά και δολοφονικά κτυπήματα, που άλλα έχουν καταγραφεί και άλλα όχι, σε μετανάστες, στους Αιγύπτιους ψαράδες το 2012, στη δολοφονία Λουκμάν το 2013, στους συνδικαλιστές εργάτες του ΠΑΜΕ στο Πέραμα το 2013, στη σχεδιασμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα επίσης το 2013.
Παρά τις συλλήψεις της ηγεσίας της Χ.Α. λουφάζουν για λίγο, αλλά δεν σταματούν. Εδώ στο Ν. Ηράκλειο χτυπούν το 2019 φοιτητή στην πλατεία. Και μετά την καταδίκη της Χ.Α. το 2020 συνεχίζουν τις επιθέσεις όπως ξανά τον Οκτώβρη του 2021 στο Ν. Ηράκλειο κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στην κεντρική και τις δολοφονίες, όπως του πακιστανού μετανάστη τον Αύγουστο του 2023 στον Περισσό. Έχουν αποκτήσει βάσεις και σε μικρές ηλικίες και οργανώνουν επιθέσεις μαζί τους, όπως στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης το 2021. Ενώ αποκαλύπτεται ότι και σε άλλα εγκλήματα, ανάμεσά τους και γυναικοκτονίες ένοχοι είναι μέλη της Χ.Α. και δηλωμένοι θαυμαστές της ναζιστικής ιδεολογίας.
Το αυγό του φιδιού έσκασε με τη φασιστική και ναζιστική μορφή του ήδη από το 1990 συνδεόμενο με δύο διαφορετικές αλλά συγκλίνουσες εξελίξεις: την μαζική είσοδο μεταναστών από τις ανατολικές χώρες στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και τον αναπτυσσόμενο εθνικισμό σε σχέση με τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» (συμφωνία των Πρεσπών κλπ).
Είναι γεγονός από την ιστορική εμπειρία ότι ο εθνικισμός μεγενθύνεται και εξαπλώνεται πάνω στο έδαφος της οικονομικής ανέχειας που δημιουργούν οι πόλεμοι, ο καπιταλισμός και οι κρίσεις του και αποτελεί ένα εργαλείο της ολιγαρχίας για την υποταγή των καταπιεσμένων.
Και πάνω στον εθνικισμό πατά η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και εξαπλώνονται η ακροδεξιά ατζέντα, ο σκοταδισμός, ο φασισμός.
Μπορεί και εξαπλώνεται πάνω στην αδυναμία της αριστεράς να υπερασπίσει τα σοσιαλιστικά ιδεώδη μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του ανύπαρκτου σοσιαλισμού και με την εμπλοκή στις άλλες καπιταλιστικές χώρες κομμάτων που μιλούν στο όνομα της αριστεράς σε κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν προγράμματα σκληρής λιτότητας.
Αποτέλεσμα με τη συκοφάντηση της αριστεράς, αυτή δυσκολεύεται να ανατάξει, να εκφράσει με μαζικούς όρους τις εργατικές ανάγκες, να εμπνεύσει και να κερδίσει την εργατική συνείδηση και να στρατεύσει με τις αξίες της εργατικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό και στις δήθεν αξίες της επιβολής της δύναμης του ισχυρού στους αδύναμους, του ανταγωνισμού, της ελεύθερης αγοράς, του πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.
Υπάρχουν παράγοντες που συμβάλλουν στη στήριξη και άνοδο της ακροδεξιάς και στη χώρα μας.
Η επιβολή από τις κυβερνήσεις όλων των μνημονιακών χρόνων και η αποδοχή από τα αστικά κόμματα της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της κατεδάφισης εργατικών δικαιωμάτων και κατακρήμνισης μισθών και συντάξεων που έχει οδηγήσει μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας σε φτωχοποίηση, εξατομίκευση και απόγνωση. Ο εμφύλιος των φτωχών είναι αποτελεί εξάλλου μια χρήσιμη μέθοδος για την στερέωση της οικονομικής εξουσίας, τη μακροημέρευση της ηγεμονίας του πολιτικού κατεστημένου και την εξασφάλιση των κερδών του κεφαλαίου που πατούν πάνω στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Η υιοθέτηση, εφαρμογή της ακροδεξιάς ατζέντας που τελικά έχει γίνει η επίσημη πολιτική της Ε.Ε., των κυβερνήσεων και όλων των αστικών κομμάτων για όξυνση των εθνικών ανταγωνισμών Οι εντάσεις και αντιπαραθέσεις με τους γείτονες Αλβανία, Β. Μακεδονία, Τουρκία, το σύρσιμο σε αντιδικίες για τα κυριαρχικά δικαίωματα και για τις ΑΟΖ προς εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές εταιρείες της ενέργειας.
Η σύμπλευση σε πολεμικές επιθέσεις και επεμβάσεις σε βάρος άλλων κρατών εκτός Ε.Ε.. Το καθεστώς πολεμικής εμπλοκής της χώρας στα μέτωπα της Μ. Ανατολής και της Ουκρανίας χρειάζεται τον εθνικισμό και πλέον απαιτεί και θέλει να επιβάλει συμμόρφωση και υποταγή στην κυρίαρχη αφήγηση για στήριξη του αξιόμαχου του στρατού, της άμυνας της «πατρίδας» και την έγκριση των εξοπλισμών.
Η ταύτιση με την προπαγάνδα της εκκλησίας για θέματα όπως οι ταυτότητες, η στάση απέναντι στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων κ.α.
Η αναγόρευση από την Ε.Ε. και το πολιτικό κατεστημένο και τα συστημικά ΜΜΕ των προσφύγων ως απειλή των ευρωπαϊκών και ελληνικών συνόρων. Η στοχοποίηση των μεταναστών ως υπεύθυνων για όλα τα δεινά των φτωχών. Η παρουσίαση των μειονοτήτων και μεταναστών ως πολιτιστικά κατώτερων. Η γκετοποίηση των προσφύγων. Η εμφάνιση της βοήθειας σε διάσωση και προστασία των προσφύγων με ως «διακίνηση» και η ποινικοποίηση της. Η προπαγάνδα για ανωτερότητα του δυτικού και ελληνικού πολιτισμού έναντι του καθυστερημένου ισλαμικού και η ισλαμοφοβία.
Ο περιορισμός των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Με στροφή σε ένα ολοκληρωτισμό στο πολιτικό σύστημα, στο συγκεντρωτισμό των δήθεν αντιπροσωπευτικών θεσμών, στους αποκλεισμούς εκπροσώπησης όσων δεν έχουν οικονομική δυνατότητα και λόγω των εκλογικών συστημάτων. Στον κρατικό αυταρχισμό, την αστυνομική καταστολή, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις διώξεις σε βάρος αγωνιστών, συνδικαλιστών, αντιφρονούντων.
Η συστηματική προβολή από τα καθεστωτικά ΜΜΕ των ιδεολογημάτων της ακροδεξιάς ατζέντας και γενικά η αντιδραστική στροφή στο δημόσιο λόγο.
Η αποενοχοποίηση των ακροδεξιών από τα αστικά κόμματα. Όπως με τη συμμετοχή σε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις της Ν.Δ. των Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη κ.α.
Και με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και με την επίσκεψη στο Καστελόριζο βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ΧΑ.
Το νομοθετικό σύστημα που δίνει άσυλο στη δράση των ακροδεξιών.
Η στήριξη αυτή του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στην προβολή και δράση της ακροδεξιάς έχει και συγκεκριμένους υλικούς όρους.
Η χρηματοδότηση της Χ.Α. από τον κρατικό προϋπολογισμό παλιότερα. Αλλά και πρόσφατα του διαδόχου της, του κόμματος των Σπαρτιατών με 1.081.477 € μέχρι τώρα.
Η οικονομική στήριξη από τους διάφορους Εμφιετζόγλου, εφοπλιστές και βαρώνους των ΜΜΕ σε πολιτικές ομάδες, συμμορίες, οπαδικούς στρατούς.
Η δράση των μηχανισμών καταστολής, του στρατού, του λιμενικού, της Frontex για τις δολοφονικές επιθέσεις και επαναπροωθήσεις σε πρόσφυγες, εκτελέσεις Ρομά από αστυνομικούς. Οι φυλακίσεις προσφύγων που αποτελούν σήμερα το πιο πολυάριθμο κομμάτι των φυλακισμένων.
Η ύπαρξη μέσα στους μηχανισμούς καταστολής, της αστυνομίας, της ΕΥΠ, του στρατού, του λιμενικού θυλάκων των ναζί. Ούτε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, πόσο μάλλον η Ν.Δ. δεν προχώρησαν σε εκκαθάριση των μηχανισμών αυτών. Ενώ, και η επίσημη κυβερνητική πολιτική σε βάρος μεταναστών και μειονοτήτων να υλοποιείται από την αστυνομία με ιδιαίτερο ζήλο και κάλυψη από το Υπουργείο με δολοφονίες, όπως των 3 Ρομά Νίκου Σαμπάνη τον Οκτώβριο του 2021, Κώστα Φραγκούλη τον Δεκέμβριο του 2022, Χρήστου Μιχαλόπουλου το 2023. Και με δολοφονίες μεταναστών από την αστυνομία, όπως του Μοχάμεντ Καμράν στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα, του Εμπουκά στο Α.Τ. Ομόνοιας, που σε αυτό έγινε και η πρόσφατη περίεργη αυτοκτονία του 29χρονου, Μία Νάχλις, μετανάστη από το Μπαγκλαντές, αλλά και ντόπιων όπως του Κώστα Μανιουδάκη στη Σούδα Χανίων Αστυνομικά τμήματα όπως του Κολωνού να εμπλέκονται σε κυκλώματα βιαστών, παιδεραστίας και μαστροπίας.
Και μαζί με τα παραπάνω τα τάγματα εφόδου των ναζιστικών συμμοριών, χρησιμοποιώντας και τις θέσεις, την ενημέρωση και τους εξοπλισμούς όντας μέσα σε αυτούς τους μηχανισμούς για δικές τους επιχειρήσεις παράνομων επαναπροωθήσεων, δολοφονίες, ληστείες σε βάρος προσφύγων στα σύνορα του Έβρου, στις θάλασσες και τα νησιά του Αιγαίου, για επιθέσεις, σε ρατσιστικές επιθέσεις όπως οι πρόσφατες στα Σεπόλια σε δομή ανήλικων προσφυγόπουλων και στον ντελιβερά, ακόμα και σε δολοφονίες μεταναστών, όπως τον Αύγουστο του 2023 στη Ν. Ιωνία. Δρώντας μαζί, παράλληλα ή χωριστά, ως κράτος και παρακράτος.
Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την άνοδο της επιρροής και τη δράση της ακροδεξιάς ;
Το τραγούδι του Φώντα Λάδη λέει: «Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον. Μα πάλι θε ν’ απλώσει σα χολέρα, πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου, και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.»
Αποτελεί ένα ρεύμα που στηρίζεται εκτός από την απήχησή του σε μεγάλα ακροατήρια και στη προώθησή του από μερίδες της κεφαλαιοκρατίας. Αποτελεί σαφώς μια διαφορετική βαθιά αντιδραστική μορφή εξουσίας και επιβολής στον καπιταλισμό, όμως όχι μια παρεκροπή του, αλλά, το όπλο του όταν κινδυνεύει. Τη μορφή επιβολής και διακυβέρνησης όταν οι συνθήκες το καθιστούν απαραίτητο για τη διαφύλαξη της εξουσίας των αστών, ειδικά μπροστά σε επαναστατικές ανατροπές. Ο ρόλος τους είναι η εφεδρεία του καπιταλιστικού συστήματος συστήματος.
Η μάχη ενάντια στην ακροδεξιά και το φασιστικό φαινόμενο είναι πολυεπίπεδη.
Κρίνεται πριν απόλα στην προβολή των αξιών και ιδανικών για μια άλλη κοινωνία ειρήνης, φιλίας των λαών, αλληλεγγύης. Σε σύγκρουση με το σάπια ιδεολογήματα της καθαρότητας της φυλής, της μοναδικότητας του έθνους, των κοινών συμφερόντων καπιταλιστών-εργατικής τάξης, της περιούσιας ελληνικής ταυτότητας και πολιτισμού. Κόντρα στο όλοι τα ίδια είναι, τις θεωρίες των άκρων, τις συνωμοσιολογίες, τον αντικομμουνισμό, την ανάδειξη ενός δήθεν σύγχρονου πατριωτισμού, ξανά με τις αραχνιασμένες αξίες της χούντας του 3πτυχου πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.
Κρίνεται αν θα μπορέσουν ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και μια αντισυστημική αριστερά να εκφράσει τις λαϊκές ανάγκες και τα εργατικά συμφέροντα, να ενώσει και να κερδίσει το νου και την καρδιά της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των καταπιεσμένων.
Κρίνεται στη διάδοση της γνώσης της ιστορίας και των ταξικών στοιχείων για το ρόλο του φασισμού. Στη διάδοση μιας βαθιάς αντιφασιστικής συνείδησης.
Κρίνεται στην αποκάλυψη της επίπτωσης των διολισθήσεων από την αριστερά σε στήριξη των αφηγημάτων της εθνικής ενότητας για υπεράσπιση από τις «εξωτερικές απειλές» και στο διαχωρισμό από αυτές τις αντιλήψεις που δίνουν αριστερό άλλοθι στον εθνικισμό της ντόπιας αστικής τάξης.
Αυτή η μάχη χρειάζεται και μπορεί να δοθεί παντού στα σχολειά, τις σχολές, τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, στους δρόμους, συγκροτώντας ένα μαζικό αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό κίνημα υπεράσπισης των προσφύγων, των μεταναστών, των μειονοτήτων, των αγωνιστών, των διωκόμενων του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Ένα κίνημα διεκδίκησης λαϊκών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Να μην αφήσουμε χώρο να δοθεί ρόλος στους φασίστες να πατήσουν πάνω στα προβλήματα και την απελπισία για να δηλητηριάσουν και να τυφλώσουν με το μίσος, την ξενοφοβία, τον φανατισμό και τον αντικομμουνισμό τους φτωχούς και καταπιεσμένους. Να μην μείνει ούτε σπιθαμή χώρου για τη δράση των φασιστών και την προπαγάνδα της ακροδεξιάς.
Να δράσουμε για να οργανωθεί ο λαϊκός κόσμος μέσα στα σωματεία, στα σχολειά, στους φοιτητικούς συλλόγους, στις γειτονιές μέσα από συλλογικότητες διεκδίκησης, πάλης, πολιτισμού. Για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και για να καλύψει στο σήμερα χωρίς εκπτώσεις τις ανάγκες του, σε σύγκρουση με τις πολιτικές των κυβερνήσεων και τη συναίνεση κομμάτων και παρατάξεων. Για μια κοινωνία της ελευθερίας, της συνεργασίας, της εξάλειψης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, των ανισοτήτων και των διακρίσεων, της άνθισης του πολιτισμού, της αλληλεγγύης, της δημιουργικότητας και της φιλίας των λαών.
Για να τελειώσουμε το αρχινισμένο σύνθημα «Δεν θα περάσει ο φασισμός».
*της Μαρίας Μπικάκη, μέλος του συντονιστικού της ΚΕΔΔΑ, σε αντιφασιστική εκδήλωση στο Ν. Ηράκλειο, 26/10/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου