Πρόταση Παρεμβάσεων για άμεσες συλλογικές διαδικασίες των πρωτοβάθμιων σωματείων με γενικές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και απεργιακούς σταθμούς
Ομολογία ήττας των αστικών επιτελείων επί 41 χρόνια, αποτελούν οι δηλώσεις της υπουργού Παιδείας σχετικά με την αξιολόγηση, όταν μάλιστα επισημαίνουν συνεχώς ότι αυτό που θεωρείται «αυτονόητο» μπλοκάρεται μανιωδώς από «κάποιους λίγους». Βέβαια, η επιστροφή των επιθεωρητών στην εκπαίδευση μόνο αυτονόητο δεν είναι για χιλιάδες εκπαιδευτικούς που από το 1982 και τον νόμο 1304 μέχρι σήμερα συγκρούονται μαζικά με την αξιολόγηση, με όποιον μανδύα και κυβέρνηση κι αν εμφανίζεται, απονομιμοποιώντας τις βασικές αξίες του σχολείου της αγοράς, τον ανταγωνισμό, την κατηγοριοποίηση, τη χειραγώγηση και την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών.
Στην εκπνοή αυτής της Βουλής και ενώ επί τέσσερα χρόνια το υπουργείο Παιδείας και η Νίκη Κεραμέως δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μαζικό ρεύμα υποστήριξης της αξιολόγησης παρ’ όλο που υποχρεώθηκαν να επιστρατεύουν όλο τους το οπλοστάσιο, –από τα δικαστήρια, τον νόμο Χατζηδάκη, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό…–, επιδιώκουν τώρα με διαδικασίες fast track να καλύψουν το χαμένο έδαφος, διακηρύσσοντας την έναρξη της ατομικής αξιολόγησης. Στόχος τους είναι να ολοκληρωθεί η τριπλέτα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος μέσω των επιδόσεων μαθητών και τις εξετάσεις PISA και της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Με τον τρόπο αυτό η ΝΔ επιδιώκει να εμπεδωθεί η αξιολόγηση έστω και την τελευταία στιγμή και να εμφανιστεί ως η βασική εγγυήτρια για τη συνέχιση της αντιεκπαιδευτικής λαίλαπας. Γι’ αυτό κι επιλέγει να προχωρήσει όπως-όπως, έστω και σε κάποιες περιοχές (Κρήτη, νησιά ΝΑ Αιγαίου, Πελοπόννησος), στρώνοντας το χαλί στο όποιο επόμενο κυβερνητικό σχήμα.
Όμως, η οργή του κόσμου της εκπαίδευσης ξεχειλίζει, ειδικά γιατί στρέφεται ενάντια στη νέα γενιά, εκβιάζοντας και απειλώντας την με μη μονιμοποίηση. Άλλωστε, η συναίνεση στην ατομική αξιολόγηση κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τη μονιμοποίηση αφού με την κατίσχυσή της τίθεται υπό αίρεση η μονιμότητα συνεχώς και σε κάθε επόμενη αξιολογική διαδικασία.
Η μάχη είναι στρατηγικής σημασίας για το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό μέσα σε αυτό και οφείλει να δοθεί σε συνδυασμό με τα αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς ενάντια στα κέρδη τους, την αξιοβίωτη ζωή και εργασία, με την ίδια αποφασιστικότητα όπως των νοσοκομειακών στην υπεράσπιση του ΕΣΥ. Σε σύγκρουση με το κλίμα προεκλογικής αναμονής και κυβερνητικής εναλλαγής που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον ρεφορμισμό του ΚΚΕ που καθορίζει την τακτική του με τα μάτια στραμμένα στις κάλπες.
Κι ενώ η Κεραμέως βιάζεται και παίρνει τα μέτρα της σε αυτή την κατεύθυνση, ο αστικοποιημένος κυβερνητικός συνδικαλισμός σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ δίνει χρόνο στην κυβέρνηση και το υπουργείο να προχωρήσουν, μεταφέροντας τις μαζικές διαδικασίες των κλάδων για τις 20/2 στην ΠΕ και τις 11/2 στη ΔΕ χωρίς να τις συνοδεύει με αγωνιστικές αποφάσεις! Εν τω μεταξύ, οι σχολικοί σύμβουλοι πήραν ήδη θέση και ετοιμάζονται να αξιολογήσουν τις/τους νεοδιόριστες/ους.
Γι’ αυτό και έχει μεγάλη σημασία να είναι μαζικές οι γενικές συνελεύσεις του επόμενου διαστήματος και να προχωρήσουν σε μαχητικές αποφάσεις. Στην παραπάνω κατεύθυνση κινείται η πρόταση των Παρεμβάσεων όπου βασικό στοιχείο της είναι ένα συνεκτικό σχέδιο που θα έχει βάθος και συνέχεια, θα στηρίζεται στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων με γενικές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και απεργιακούς σταθμούς αναβαθμίζοντας και το αίσθημα συλλογικής αντίστασης στις/ους εργαζόμενους/ες. Με πρόταση για άμεση απεργιακή απάντηση με γενικές συνελεύσεις για την απεργιακή κλιμάκωση, κήρυξη νέας απεργίας-αποχής από το σύνολο του νόμου 4823 και ότι προβλέπει για την αξιολόγηση, στάσεις εργασίας ώστε να μην τολμήσει κανείς νέο-επιθεωρητής να βάλει πόδι στην σχολική τάξη.
Ένα τέτοιο σχέδιο έχει ως βασική προϋπόθεση έναν αυθεντικό συντονισμό των εκπαιδευτικών σωματείων, που θα μπορούν να ξεδιπλώνουν αυτοτελή δράση χωρίς να περιμένουν αν και πότε θα αποφασίζει η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ και ταυτόχρονα θα ασκούν ισχυρή πίεση σε αυτές υποχρεώνοντας τους σε αγωνιστικές αποφάσεις.
Πρόταση συμβολή σε ένα ανατρεπτικό εργατικό κίνημα που θα ανοίγει δρόμους όχι μόνο ως μορφή πίεσης στη γραφειοκρατία και στα όρια που εκείνη θέτει αλλά και που θα βαδίζει αυτοτελώς με κινητήριο δύναμη τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις αποφάσεις τους. Αυτούς τους δρόμους που βάδισε το εκπαιδευτικό κίνημα, μαζικά και όχι «κάποιοι λίγοι» 41 χρόνια τώρα, απαιτώντας το δικό μας «αυτονόητο». Την παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία σε ένα σχολείο που θα υπερασπίζεται τα μορφωτικά δικαιώματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων!
του Μάνθου Κυριακόπουλου
πηγή: https://prin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου