Η ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος έχει γραφτεί με πολλούς και συλλογικούς αγώνες.
Είμαστε σε μια στιγμή αυτής της μακρόχρονης ιστορίας αυτού του κινήματος που καλούμαστε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να κάνουμε το θυμό, την αγανάκτησή και το δίκιο μας δράση και συσπείρωση.
Είμαστε σε μια στιγμή της ιστορίας που θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενεών όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας όχι μόνο το δικό μας των εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών μας.
Είμαστε σε μια στιγμή της ιστορίας που κινδυνεύουμε από μια λάθος κίνησή μας να κληροδοτήσουμε ένα εργασιακό μέλλον στις επόμενες γενιές εκπαιδευτικών πολύ χειρότερο από αυτό που παραλάβαμε.
Οι εκπαιδευτικοί έχουμε μάθει να ζούμε και να αναπνέουμε μέσα από την ομάδα. Είτε αυτή είναι της τάξης μας, είτε του συλλόγου διδασκόντων, είτε του σωματείου μας. Αυτό είναι το φυσικό μας περιβάλλον: η συλλογικότητα.
Η αξιολόγηση το πρώτο που θα διαλύσει είναι αυτή τη συλλογικότητα. Η αξιολόγηση όπου έχει εφαρμοστεί το μόνο που βοηθάει είναι να ανυψώσει τον πιο ανταγωνιστικό εαυτό μας.
Η εκπαίδευση έχει αγάπη. Η πολιτική όμως έχει πολλή υποκρισία. Τα παράγωγά της ζέχνουν υποκρισίας. Οι στημένες πλατφόρμες, ο στρατός των συμβούλων και αύριο των διευθυντών ζέχνει υποκρισία. Ζέχνει ομηρία εκπαιδευτικών. Ζέχνει υποταγή. Μας λένε… για το καλό σας. Ανέκαθεν όσοι έχουν εξουσία θέλουν να παρουσιάζουν το δικό τους καλό ως κοινό καλό όλων. Μας λένε…. για τη βελτίωσή σας. Πόσο βελτιωτικό και εκσυγχρονιστικό είναι άραγε να γυρνάς 41 χρόνια πίσω; Πίσω στη σκοτεινή εποχή των επιθεωρητών -αξιολογητών .
Για τον ΑΣΕΠ που εκκίνησε το 1997 χρειάστηκαν κάποια χρόνια και 2-3 διαγωνισμοί για να καταλάβουν- αποκαρδιωμένοι και μεσήλικες πια κάποιοι συνάδελφοι μας – ότι δεν είναι το σύστημα διορισμού που καθορίζει αν θα διοριστούν ή όχι αλλά η πολιτική βούληση να προχωρήσει σε διορισμούς !
Οι εκβιασμοί «για μονιμοποίηση νεοδιόριστων με συμμετοχή στην αξιολόγηση» είναι ένα παραμύθι με κακό τέλος. Η αποδοχή της διαδικασίας αξιολόγησης για μονιμοποίηση νεοδιόριστων ισοδυναμεί με την αποδοχή μη μόνιμης εργασίας. Επιτρέποντας να εκκινήσει μια τέτοια διαδικασία θα βρεθούμε σε μια δια βίου αγωνία, ομηρία και υποταγή της παιδαγωγικής μας ελευθερίας στις ορέξεις της κάθε κυβέρνησης προκειμένου να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε στο δημόσιο σχολείο. Να μην χρειαστεί πάλι μια -δυο δεκαετίες με αξιολόγηση-διαθεσιμότητες και απολύσεις για να καταλάβουμε ότι την πατήσαμε κι αυτή τη φορά και ότι η αξιολόγηση δεν βελτιώνει τις όποιες αδυναμίες αλλά εξασφαλίζει την υποταγή και τον ανταγωνισμό !
Να πούμε στην κοινωνία και στους γονείς των μαθητών μας ότι «ο επιθεωρητισμός» θα διογκώσει τα προβλήματα και γιατί θα χτυπήσει τον εκπαιδευτικό, αλλά και γιατί θα αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα της Παιδείας.
Αν επιτρέψουμε να περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης τα παιδιά τους θα ζουν ακόμα περισσότερο με το φόβο της απόρριψης από ένα πιο ανταγωνιστικό εξεταστικοκεντρικό σύστημα Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Να τους πούμε την αλήθεια:
Αυτοί που δε μειώνουν τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα.
Αυτοί που δε προσλαμβάνουν όλους τους εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων
Αυτοί που καμαρώνουν για τα σχολικά κτήρια 100ετίας που με το πρώτο κούνημα θα καταρρεύσουν και με μια έντονη βροχή θα γίνουν πισίνες.
Αυτοί που με τις εγκληματικές τους παραλείψεις και ενέργειες γίνονται αιτία ακόμη και για θανάτους παιδιών.
Αυτοί που αφήνουν παγωμένες τις σχολικές αίθουσες.
Αυτοί που αμείβουν τους εκπαιδευτικούς με μισθούς για 10-15 μέρες το μήνα.
Αυτοί που κάθε μέρα καταργούν τη δωρεάν παιδεία.
Αυτοί σας λένε ΨΕΜΜΑΤΑ. Η αξιολόγηση τους, θα γίνεται με μοναδικό κριτήριο πόσο σκυφτός εκπαιδευτικός είσαι και πόσο χειραγώγούμενους και ψευτοκαταρτισμένους μαθητές έχεις.
Και να πούμε ότι το τέρας είναι αχόρταγο και δε θα σταματήσει εδώ! Στην ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ κατατέθηκε νομοσχέδιο που : η εκπαίδευση περνά στους Δήμους! Έτσι ανοίγει ο δρόμος για ρουσφετολογικές προσλήψεις φίλων, κομματικών «κολλητών», συγγενών δημάρχων, δημοτικών συμβούλων κλπ.
Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να γράψουμε εμείς και στο δρόμο ξανά το τέλος αυτής της ιστορίας αν θέλουμε να είναι καλό!
της Βιολέττας Πατέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου