Αφιερωμένο στα παιδιά μας που από σήμερα ξεκινούν τη μάχη των πανελλαδικών εξετάσεων.
Στο κυριακάτικο φύλλο της Καθημερινής στις 6 Ιούνη, δημοσιεύτηκαν δίπλα- δίπλα δύο άρθρα με θέμα τα Πανεπιστήμια. Οι συντάκτες τους κατάφεραν να χωρέσουν σε μια σελίδα όλη την ουσία μιας πολιτικής που αποθεώνει από μια την «αριστεία» του χρήματος και από την άλλη απαξιώνει με χυδαίο τρόπο τους κόπους, τις θυσίες και τα όνειρα μαθητών και φοιτητών που σε πρωτόγνωρες συνθήκες δίνουν τη μάχη τους.
«Ιστορικό άνοιγµα για την Ιατρική Σχολή Αθηνών», διατυμπανίζει η εφημερίδα, ανακοινώνοντας ότι από το 2022 θα λειτουργεί σε αυτήν το πρώτο αγγλόφωνο προπτυχιακό τμήμα. Με ένα απλό απολυτήριο Λυκείου ή αντίστοιχης βαθμίδας από όποια χώρα της αλλοδαπής, θα μπορεί ο απόφοιτός του να εισάγεται σε αυτό. Εδώ φυσικά υπάρχει μια ….μικρή λεπτομέρεια: με δίδακτρα 13000 ευρώ το χρόνο μπορείς να φοιτήσεις σε μια από τις πιο εμβληματικές σχολές της Πανεπιστήμιου της Αθήνας. Έτσι απλά. Σε μια σχολή που ο μαθητής/ η μαθήτρια που φοιτά σε Λύκειο της χώρας μας θα πρέπει να έχει γράψει στις πανελλαδικές εξετάσεις προσεγγίζοντας το 20 σε όλα τα μαθήματα. Που το όριο ανάμεσα στην ικανότητά του ή μη να γίνει γιατρός μπορεί να κριθεί από ελάχιστα μόρια. Ας πρόσεχε. Ας αποφοιτούσε από σχολείο της αλλοδαπής. Ας είχε στην τσέπη 78000 ευρώ για δίδακτρα. Είναι πράγματι «ιστορικό» άνοιγμα. Πάνω από όλα η «εξωστρέφεια» του ελληνικού Πανεπιστήμιου, πρέπει να βρεθεί το ρευστό, εξάλλου το δημόσιο πια δεν μπορεί, αναζητά κι άλλες πηγές χρηματοδότησης , από τους «άξιους» του χρήματος που το μόνο αποδεικτικό της αξιοσύνης τους είναι η παχιά τους τσέπη. Η συζήτηση για τις ελάχιστες βάσεις εισαγωγής, την αξιολόγηση, το ποιος μπορεί ή δεν μπορεί να σπουδάζει σταματά εδώ.
Θα πει κάποιος ότι η είδηση αυτή είναι παλιά, έχει ανακοινωθεί εδώ και καιρό, η φιλοδοξία είναι όλα τα τμήματα του ΕΚΠΑ να αποκτήσουν αγγλόφωνο τμήμα. Όμως το άρθρο που υπάρχει ακριβώς δίπλα και που υπογράφει ο υφυπουργός Παιδείας κ. Συρίγος δίνει μια άλλη διάσταση σε αυτή την ανακοίνωση. Χαστούκι πραγματικό στο πρόσωπο των παιδιών που ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια δίνουν το αγώνα τους μέσα στις απίστευτες συνθήκες της πανδημίας για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
«Από το δημοκρατικό 5 στο δημοκρατικό 1», τιτλοφορεί ο υφυπουργός το άρθρο του όπου με περίσσιο θράσος και με απίστευτες λογικές ακροβασίες – ξεκινώντας…. από την αποχουντοποίηση των Πανεπιστήμιων μετά τη διδακτορία μας λέει: « Είναι θέμα λογικής ότι ένας μαθητής που στις Πανελλήνιες βαθμολογείται με χαμηλούς βαθμούς, δεν μπορεί, όταν ακολούθως χριστεί φοιτητής, να μεταμορφωθεί. Είναι και θέμα ηθικής. Δεν μπορούμε να «πουλάμε» σε αυτά τα νέα παιδιά και στις οικογένειές τους την ψευδαίσθηση ότι είναι φοιτητές πανεπιστημίου. Διότι όλο αυτό είναι ένα θέατρο που δεν εξυπηρετεί τίποτε άλλο εκτός από μία απατηλή εικόνα».
Έχει δίκιο ο κ. Συρίγος. Είναι θέμα ηθικής. Μόνο που μιλάμε για την ηθική – ή μάλλον την ανηθικότητα – της τάξης εκείνης και όσων την εκπροσωπούν που λέει ότι ένα παιδί είναι από τη φύση του «ικανός/ή» ή «ανίκανος/η» , δεν έχει το δικαίωμα να ονειρευτεί και να πασχίσει για μια καλύτερη ζωή, η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ο αγώνας για τη μόρφωση πρέπει να του απαγορευθεί δια ροπάλου γιατί δεν τα κατάφερε σε αυτή την απίστευτη διαγωνιστική κούρσα – γιατί περί αυτού πρόκειται – να τερματίσει στη θέση που πιστεύει ο κάθε κ. Συρίγος ότι τους καθιστά ικανούς. Για αυτό και τα δικά τους παιδιά δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τρέξουν, αφού το τέρμα για αυτούς/ες είναι ήδη ορατό.
Στο ερώτημα «πόσοι μαθητές θα μείνουν εκτός ΑΕΙ» εξαιτίας της εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής ο κ. Συρίγος – και φυσικά στο πρόσωπό του το σύνολο της κυβέρνησης και του συστήματος που εκπροσωπούν – απαντά «εκείνοι που εάν εισαχθούν, θα εγκαταλείψουν τις πανεπιστημιακές τους σπουδές διότι δεν έχουν τα μαθησιακά εφόδια για να συνεχίσουν στο Πανεπιστήμιο». Με πραγματική αναλγησία, φτύνοντας στα μούτρα τους χιλιάδες μαθητές, κυρίως εκείνους από τα πιο φτωχά στρώματα, που αφού τους έχουν στερήσει αυτά τα μαθησιακά εφόδια για τα οποία κόπτεται ο υφυπουργός, τους ζητά μετά και τα ρέστα. Που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχουν και παιδιά που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους. Τολμά να λέει ότι τα παιδιά μας «αντιλαμβάνονται το πανεπιστήμιο ως τη Δ’ Λυκείου», όταν όποιος έχει μια στοιχειώδη επαφή με μαθητή/τρια που έχει δώσει πανελλαδικές εξετάσεις ξέρει ότι ισχύει ακριβώς το ανάποδο. Ότι η διαστροφική λογική του εξεταστικού μας συστήματος θεωρεί τους 17χρονους μαθητές ικανούς να ανταπεξέλθουν στην έκταση και στη δυσκολία μίας ύλης που σε κάποιες περιπτώσεις προσεγγίζει αυτή της πανεπιστημιακής.
Πότε θα έρθει η στιγμή που οι ύβρεις απέναντι σε μια νεολαία που μισούν τόσο βαθιά θα τους γυρίσουν πίσω με τη μορφή ενός άγριου ξεσηκωμού, μιας κραυγής που θα λέει «Φτάνει πια! Το μέλλον μας ανήκει». Και τότε μπροστά στη νεανική οργή, όσο κι αν προσπαθούν να φανούν ότι φέρνουν το «καινούριο», θα φαντάζουν εκπαιδευτικά απολιθώματα μιας ξεπερασμένης εποχής.
της Αιμιλίας Τσαγκαράτου
πηγή: https://selidodeiktis.edu.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου