Επανάληψη του ίδιου σκηνικού (για τη συγκρότηση του προεδρείου της ΔΟΕ)

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ συλλ. «ο Αριστοτέλης»

           ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Δήλωση των εκπροσώπων

των Παρεμβάσεων – Κινήσεων – Συσπειρώσεων στο Δ.Σ της ΔΟΕ

Θανάση Αγαπητού 6975308409, Γιάννη Νικολάρα 6974750410

paremvasisdoe@gmail.com,   www.paremvasis.gr

Επανάληψη του ίδιου σκηνικού

            Οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ που συμφώνησαν σε όλα στο συνέδριο της ΔΟΕ τον Ιούνιο και πήραν από κοινού τις αποφάσεις που καθορίζουν και φέτος τον προσανατολισμό της Ομοσπονδίας αποδεχόμενες τις βασικές αφετηρίες της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ, για άλλη μια φορά δε συγκρότησαν το προεδρείο της ΔΟΕ και ταυτόχρονα αρνήθηκαν να υπάρξει οποιαδήποτε αγωνιστική απόφαση. 

            Η επίκληση από τη μεριά τους της θέσης για προεδρείο με τη συμμετοχή όλων των  παρατάξεων και ανάληψη της ευθύνης της λειτουργίας  της ΔΟΕ από όλους είναι κάλπικη και προσχηματική καθώς δεν απαντά στη αναγκαία προγραμματική βάση για τη συγκρότηση του προεδρείου, τον προσανατολισμό και τη δράση της ΔΟΕ. Την ίδια στιγμή αρνούνται κατηγορηματικά να συζητήσουν και να δεσμευτούν σε μια κατεύθυνση ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΥ  ΑΓΩΝΑ για την ανατροπής της πολιτικής εξαθλίωσης που επιβάλουν στον κόσμο της εκπαίδευσης κεφάλαιο-Ε.Ε. και οι πολιτικοί διαχειριστές της. Ζήτημα  που επίμονα  βάζουν οι Παρεμβάσεις, ως αναγκαία προϋπόθεση για την οποιαδήποτε εμπλοκή τους στη συγκρότηση του προεδρείου. Γιατί είναι δεδομένο πως χωρίς αντίστοιχη δέσμευση, θα συνεχιστεί –όπως τα προηγούμενα χρόνια- η ίδια φιλοκυβερνητική συναινετική λειτουργία της ΔΟΕ και η πολιτική ουράς και ταύτισης με «τα νεκροταφεία των ελεφάντων»  ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ,  που συνειδητά λειτουργώντας, χωρίς καμία ουσιαστική προετοιμασία και οργάνωση θα οδηγήσουν πάλι τους εργαζόμενους στην ήττα και την απογοήτευση.

            Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτοί που κόπτονται τάχα (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) για τη μη συγκρότηση του προεδρείου της ΔΟΕ γιατί δεν μπορεί να παίξει ρόλο και να απαντήσει στις εξελίξεις  αρνήθηκαν κατηγορηματικά για άλλη μια φορά την πρόταση των Παρεμβάσεων, να ξεπεραστούν τα τυπικά προβλήματα της συγκρότησης και να λειτουργήσει το Δ.Σ. παίρνοντας της αναγκαίες αποφάσεις για την υπεράσπιση της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού κόσμου. Ακόμα και στην πρόταση,  λόγω του έκτακτου χαρακτήρα των εξελίξεων και της ασταμάτητης επίθεσης της συγκυβέρνησης, να γίνει ειδική συνεδρίαση του ΔΣ της ΔΟΕ με θέμα τα μέτρα του Υπουργείου ενάντια στην εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς και να πάρει αποφάσεις για την αποφασιστική αγωνιστική συμπόρευση με τους καθηγητές και ευρύτερα, πεισματικά και εκβιαστικά αρνήθηκαν και απέτρεψαν κάθε συζήτηση.             Άλλωστε αποφάσεις από ΔΣ έχουν υπάρξει σε πολλούς συλλόγους με μερική ή καθόλου συγκρότηση του προεδρείου τους. Την ίδια στιγμή, ενώ αναφέρονται διαρκώς στην κρισιμότητα της περιόδου, αρνούνται να τοποθετηθούν στο βασικό επίδικο της περιόδου που είναι η πρόταση της κάθε παράταξης για το πρόγραμμα δράσης του κλάδου. Καμία απολύτως πρόταση δεν καταθέτουν η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ για το αγωνιστικό σχέδιο, όπως άλλωστε δεν κατέθεσαν καμία πρόταση και στο συνέδριο. Γενικόλογες αναφορές περί επίθεσης και αγώνων, αυτή την κρίσιμη στιγμή που έχουν υπογραφεί οι πρώτες απολύσεις εκπαιδευτικών, είναι λόγια του αέρα, και γίνονται μόνο για τις εντυπώσεις και για να δικαιολογήσουν την προηγούμενη και την τωρινή συμπόρευσή τους  με τους τροϊκανούς και τις συγκυβερνήσεις.

            Ειδικά η ΠΑΣΚ, που καταγγέλλει τις Παρεμβάσεις για ανευθυνότητα, προσπαθεί να αποσιωπήσει ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια όχι μόνο  συγκροτούσε μαζί με τη ΔΑΚΕ το προεδρείο του Δ.Σ. της ΔΟΕ αλλά έπαιρναν και όλες οι αποφάσεις μαζί. Μόνο που τότε η ΠΑΣΚ έπαιρνε τον πρόεδρο ενώ τώρα είναι υποχρεωμένη λόγω του αποτελέσματος να αποδεχτεί δεύτερο ρόλο. Έτσι εξηγείται τόσο μελάνι περί υπευθυνότητας!!! Αν έχεις συνηθίσει στη θέση του «χαλίφη» με όλα τα προνόμια που σου εξασφαλίζει, η δεύτερη θέση δεν σου αρέσει και ο μικρομεγαλισμός σου σε οδηγεί στα σημερινά «παιχνίδια» και τα στημένα κόλπα και τους εκβιασμούς.

            Προεδρείο θα συγκροτήσουν ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ και “θα ΄ναι ντάλα μεσημέρι'” όπως λέει και ο λαός. Όμως για μια ακόμη φορά τον τυχοδιωκτισμό  τα μικροκομματικά και προσωπικά τους συμφέροντα τα πληρώνει ο αγωνιζόμενος κλάδος που δεν μπόρεσε να τους οδηγήσει στη μειοψηφία “και στο χρονοντούλαπο της ιστορίας” όπως τον πολιτικό τους φορέα.

            Εντύπωση και ερωτηματικά όμως προκαλεί και η στάση της ΕΣΑΚ – ΠΑΜΕ στο θέμα της συγκρότησης. Συνέχισαν την επίθεση, με ανεπίτρεπτους και αντιαριστερούς χαρακτηρισμούς, εγκαλώντας τις Παρεμβάσεις να συμμετέχουν στο προεδρείο ανεξάρτητα από την κατεύθυνση της δράσης του. Μάλιστα δήλωναν ότι η μη συγκρότηση συμβάλει στη διάλυση του συνδικάτου και αυτό θέλει  η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και η επόμενη δήθεν αριστερή, για να περάσουν την πολιτική τους πιο εύκολα. Βέβαια δεν απαντά πώς θα εμποδίσει αυτή την πολιτική, τώρα αλλά και στο μέλλον, ένα προεδρείο που δεν δεσμεύεται σε μια κατεύθυνση ανατροπής της και ίσα-ίσα όπως και οι ίδιοι διαπιστώνουν θα είναι αναγκαστικά συγκροτημένο σε προγραμματική βάση που θα έχει διαμορφωθεί από την πλειοψηφία ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ (πλειοψηφία έξι εδρών έχουν για όσους το ξεχνάνε). Τελικά πώς το ΠΑΜΕ θα συμμετέχει σε ένα τέτοιο προεδρείο  όταν την ίδια στιγμή δηλώνει ότι αν δεν αποδέχεται τις αποφάσεις του δε θα τις υλοποιεί.

            Το κρίσιμο ζήτημα είναι να συμβάλουν όλες οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις στην αυτοπεποίθηση του εκπαιδευτικού κόσμου και στη συγκρότηση ενός αγωνιστικού ρεύματος στον κλάδο που θα ανοίξει την προοπτική των αποφασιστικών και νικηφόρων αγώνων του κόσμου της εκπαίδευσης και της εργασίας.

            Οι σύλλογοι χρειάζεται να προχωρήσουν από την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη σε Γ.Σ. αποφασιστικής σημασίας με στόχο αγωνιστικό σχέδιο απεργιακής συμπόρευσης με τους καθηγητές. Τα σχολεία δεν μπορούν να ανοίξουν με διαπιστωτικές πράξεις διαθεσιμότητας να επικρέμονται πάνω από το κεφάλι χιλιάδων εκπαιδευτικών και τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στον πόλεμο που κήρυξαν, το συνδικάτο οφείλει να απαντήσει υπερασπίζοντας και προστατεύοντας με τους αγώνες μας το ιερό δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους! Μόνο τότε, μόνο γι’ αυτό, έχουν λόγω ύπαρξης τα προεδρεία.