Η Pizza Fan ζήλεψε το υπουργείο παιδείας… και το αντίστροφο!

της Δήμητρας Τάσσου,

Πριν μερικές μέρες έγινε γνωστό ότι η Pizza Fan απέλυσε τον Πάρι Ρούπο, έναν stand up κωμικό, με τον οποίο είχε συνάψει σχέση εργασίας για 5 χρόνια, γιατί ακροδεξιοί youtubers και γνωστός πρώην βουλευτής/δημοσιογράφος/ενίοτε ποιητής του επιτέθηκαν σχετικά με κωμικό υλικό την ημέρα της μεγάλης συναυλίας στα Λιπάσματα στα πλαίσια του Αντιρατσιστικού Σεπτέμβρη. Συγκεκριμένα ο κωμικός αφού δέχτηκε επίθεση με email, μηνύματα και άλλους τρόπους γιατί στην stand up κωμωδία του στα Λιπάσματα είπε αστεία με αντιφασιστικό περιεχόμενο και οι ακροδεξιοί αυτοί τύποι… θίχτηκαν! Έτσι λοιπόν η εταιρία πίτσας έφτασε στην ακραία πρακτική να απολύσει έναν εργαζόμενό της, υπακούοντας τυφλά στις πιέσεις ακροδεξιών επικίνδυνων τύπων!

Αχ, σαν κάτι να μου θυμίζει…

Ήταν καλοκαίρι του 2025 όταν η διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ζακύνθου ξεκίνησε την δίωξη της Έφης Λάζου, εκπαιδευτικό θεατρικής αγωγής και πρόεδρο του συλλόγου της περιοχής, για το θεατρικό της έργο «Η Άννα Φρανκ συνομιλεί με τα παιδιά της Παλαιστίνης» υπακούοντας στις πιέσεις της ελληνοισραηλίτικης κοινότητας του νησιού.

Ήταν φθινόπωρο του 2024 όταν ο διευθυντής Π.Ε. Δ’ Αθήνας ανταποκρινόμενος (υποτίθεται) σε καταγγελία γονιού κάλεσε σε απολογία την -για πάνω από 20 χρόνια- εκπαιδευτικό Ελευθερία Παλαιστίδου για εικαστική δημιουργία που έφτιαξε με τους μαθητές της και κρέμασε έξω από το σχολείο με καρδιές, ήλιους και λουλούδια και στην μέση έγραφε «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Το υπουργείο και γενικά οι διευθύνσεις εκπαίδευσης έχουν επιδοθεί σε κρεσέντο διώξεων εργαζόμενων που αντιδρούν!

Η δασκάλα Σοφία Καψαλάκη από την Ανατολική Αττική, διώκεται επειδή μίλησε δημόσια για την αδυναμία ενός μαθητή της να πάει στο σχολείο αφού δεν υπάρχει σχολικός νοσηλευτής! Ο Κώστας Τουλγαρίδης διώκεται εκδικητικά από τον Διευθυντή Εκπ/σης Ανατολικής Αττικής για την συνδικαλιστική του δράση. Η καθηγήτρια Σοφία Στεφανίδου μίλησε στην συνέλευση των παιδιών του σχολείου της ενάντια στις εξετάσεις PISA και τώρα διώκεται από την Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης. Κόπτονται τρομερά για τις απονομιμοποιημένες αυτές εξετάσεις. Το ΥΠΑΙΘΑ από πέρυσι έχει επιβάλλει στην Χρύσα Χοτζόγλου δυνητική αργία, γιατί «τόλμησε» να διαδηλώσει έξω από το σχολείο της για την απόπειρα να κατηγοριοποιηθεί αυτό και οι μαθητές/τριές του με τις ίδιες εξετάσεις. Στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της έρευνας έχουμε την αδιανόητη απόλυση του συμβασιούχου Δημήτρη Αντωνίου και τις διώξεις στο ΣΕΡΕΤΕ, το σωματείο των ερευνητών, που ο πρύτανης του ΕΚΠΑ αποκάλεσε «ξένο μόσχευμα» του πανεπιστημίου.

Τα παραδείγματα στην εκπαίδευση είναι πολλά, τόσα όσα και τα χιλιάδες πειθαρχικά που έχουν λάβει εκπαιδευτικοί νεοδιόριστες/οι που κάνουν απεργία-αποχή (απεργούν δηλαδή) από την ατομική αξιολόγηση. Τα παραδείγματα σε άλλους χώρους δουλειάς, και στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, τελικά όλα μαζί είναι πολλές χιλιάδες.

Τι ενώνει λοιπόν την Pizza Fan και το Υπουργείο Παιδείας;

Μια εταιρεία που συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις ακροδεξιών στοιχείων και απολύει έναν εργαζόμενό της για τον αντιφασιστικό του λόγο και μια κυβέρνηση διώκει και απειλεί με απολύσεις ανθρώπους που μιλούν για το δίκαιο, που απαιτούν δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά είναι καθαρό: ζούμε σε μια χρονική στιγμή που η επίθεση κυβέρνησης, κάθε λογής υπουργείων και κεφαλαίου στους εργαζόμενους/ες, στον λαό και την νεολαία είναι εξαιρετικά πλατιά και έντονη με στόχο κάθε ένας και κάθε μια από εμάς να υποταχθούμε πλήρως στις επιταγές και τις ανάγκες του κέρδους και του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Κι όμως… από παντού ξεπηδά δύναμη. Όχι ατομική, συλλογική! Τον Πάρι Ρούπο έσπευσαν να τον στηρίξουν χιλιάδες, το σωματείο στον χώρο του stand up και απλός κόσμος! Τον ΠΑΤΕΡΑ Πάνο Ρούτσι έχουμε δώσει υπόσχεση αγώνα από κάθε γωνιά της χώρας ότι δεν θα τον αφήσουμε μόνο, όπως και τους γονείς που δίνουν μάχη να ξεσκεπαστεί η αλήθεια, γιατί όλες μας και όλοι μας παλεύουμε για δικαιοσύνη για τον λαό, για δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά. Την Χρύσα, την Σοφία, την Έφη, τον Κώστα, τον Ακρίτα, τον Παντελή, τον Δημήτρη και τόσες και τόσες άλλες/άλλους θα τους/τις δικαιώσουμε όλες και όλους, γιατί τα παιδιά μας που πάνε στο σχολείο δεν αξίζουν σκυφτούς εκπαιδευτικούς γιατί πρέπει να μάθουν κι αυτά… να πετούν! Γιατί η ζωή μας είναι μια, και δεν θέλουμε να την ζήσουμε σκυφτές και σιωπηλές, αλλά αγέρωχες και δυνατές!