Στην τέχνη της κυβερνητικής προπαγάνδας μυήθηκαν οι υπουργοί του
ΣΥΡΙΖΑ και ανερυθρίαστα σερβίρουν με τη μορφή «ερωταπαντήσεων» την
μνημονιακή πολιτική τους, επιχειρώντας να θολώσουν το τοπίο και να εξαπατήσουν
τους ασφαλισμένους και τον ελληνικό λαό για το μέλλον του ασφαλιστικού
συστήματος, των συντάξεων και των ασφαλιστικών εισφορών τους. Ας δούμε όμως πώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να περιτυλίξει την βαθιά
αντιδραστική και αντεργατική ασφαλιστική ανατροπή που βρίσκεται σε εξέλιξη με την δημοσιοποίηση του προτεινόμενου σχεδίου Κατρούγκαλου.
1ος μύθος: «Βιωσιμότητα και
εξορθολογισμός του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης»
«Ποτέ δεν ήταν ορθολογικό και δίκαιο και έχει πάψει και πριν από
την κρίση να είναι οικονομικά βιώσιμο», λέει η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου
Κατρούγκαλου κατά τα πρότυπα του… ΟΟΣΑ. Δε μας λέει όμως η κυβέρνηση πώς
φτάσαμε στη σημερινή χρεοκοπία των ταμείων. Ποιοι είναι υπεύθυνοι; Οι
ασφαλισμένοι; Οι υψηλές συντάξεις που δίνονται; Οι πρόωρα συνταξιοδοτημένοι; Ας
δούμε ορισμένα στοιχεία. Στο ΙΚΑ, το με διαφορά μεγαλύτερο Ταμείο της χώρας, η
μέση σύνταξη διαμορφώνεται σε 705 ευρώ. Εάν μάλιστα δούμε τις συντάξεις του ΙΚΑ
που αφορούν όσους δούλευαν στον ιδιωτικό τομέα, τότε η μέση σύνταξη
διαμορφώνεται σε 639 ευρώ. Στο ΕΤΑΑ (μηχανικών, δικηγόρων, ιατρών κ.λπ.) η μέση
σύνταξη διαμορφώνεται σε 840 ευρώ. Επίσης, το 25% των συνταξιούχων λαμβάνει
κάτω από 500 ευρώ. Η μέση επικουρική σύνταξη που δίνει το ΕΤΕΑ διαμορφώνεται σε
181 ευρώ. Τα στοιχεία που συνήθως αποκρύπτονται
από τις κυβερνήσεις -και τη σημερινή- την ΕΕ, το κεφάλαιο, δείχνουν ότι οι
πραγματικές αιτίες χρεοκοπίας του ασφαλιστικού αφορούν τη σταθερή και για
δεκαετίες λεηλασία των αποθεματικών του. Από την εποχή των
θαλασσοδανείων έως τις πιο πρόσφατες κλοπές με τα
κλεμμένα του PSI (που
ήταν 14 δισ. ευρώ), ταδομημένα
ομόλογα, το χρηματιστηριακό τζογάρισμα 3,5 δισ. ευρώ, τη γενικευμένη εισφοροδιαφυγή
της εργοδοσίας, που υπολογίζεται σε 13 δισ. ευρώ. Αλλά και την υψηλή
ανεργία, καθώς κάθε 1% αύξηση ανεργίας προκαλεί απώλειες 0,5
δισ. ευρώ, καθώς και τις άγριες περικοπές των μισθών. Για παράδειγμα, 6 δισ.
ευρώ χάθηκαν μόνο το 2011 από τις μειώσεις μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό
τομέα.