Το καλοκαίρι σιγά σιγά φεύγει. Ένα καλοκαίρι μεγάλων προσδοκιών και σκληρών συνειδητοποιήσεων.
Το καράβι του γυρισμού πλέει γεμάτο από κόσμο – οι πληρότητες σπάσανε τα κοντέρ φέτος, όπως βουίζουν τα κανάλια καθημερινά. Κάποιοι, ενθουσιασμένοι, συνεχίζουν τις διακοπές τους εν πλω, άλλοι αναπολούν κοιτάζοντας τις φωτογραφίες που έσωσαν στο κινητό τους, άλλοι προσπαθούν να λύσουν σταυρόλεξα αλλά στα κρυφά κάνουν πράξεις για να βγάλουν τη σούμα των εξόδων τους, έναν πρόχειρο ισολογισμό που χαράζει μια βαθιά γραμμή στο καψαλισμένο τους μέτωπο…
Κάποιος άλλος πιο πέρα, μισοκρεμασμένος στο ρέλι του πλοίου, ρεμβάζει τον ήλιο που είναι έτοιμος να βουτήξει στη θάλασσα, αναπολεί τις όμορφες στιγμές στο νησί, όταν ξαφνικά διακρίνει μια μικρή ασυνέχεια στην μακρινή γραμμή του ορίζοντα. Κοιτάζει καλύτερα και το βλέπει. Ένα σώμα να επιπλέει, χωρίς βάρος, πάνω στην ήρεμη θάλασσα.