Μιὰ συμφορὰ τυλίγεται στὸ δέντρο.
Ὅλοι οἱ ἀδικούμενοι δέντρα εἶναι
ἂν τὸ προτίμησαν αὐτό, μονάχα ν᾿ ἀδικοῦνται.
Ἡ συμφορὰ μὲ γήινο χρῶμα
τυλίγεται στὸ δέντρο.
Ὢ δύναμη τῆς ζωῆς
λιῶσε τῆς συμφορᾶς τὸ κεφάλι.
«Τὸ δέντρο τῶν ἀγνοημάτων»
Νίκος Καρούζος
Ήταν λέει μια φορά κι έναν καιρό δύο αδελφοί που τσακώνονταν ποιος κυβερνάει τον κόσμο, το δίκιο ή το άδικο. Το δίκιο, έλεγε ο μικρός, το άδικο, έλεγε ο μεγάλος, και κάποια στιγμή ο μικρός εκνευρίστηκε κι είπε στον μεγάλο:
«Ξέρεις κάτι; Θα βάλουμε στοίχημα και θα κρίνει ο δεσπότης, κι αν κυβερνάει το δίκιο θα σου βγάλω τα μάτια, αν κυβερνάει το άδικο θα μου βγάλεις εσύ τα μάτια».
Γενικά δηλαδή όπως καταλαβαίνουμε ότι και να γίνει κάποιος θα βγάλει τα μάτια του αλλουνού. Στο σημείο αυτό σοβαρά σκεφτόμαστε σε ποια πλευρά της ιστορίας στεκόμαστε!
Και για να μην τα πολυλογούμε μετά από περιπέτειες και δοκιμασίες η απάντηση που δόθηκε ήταν «ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΑΔΙΚΟ»… και τα μάτια βγήκαν! Βέβαια μαζί με την τύφλωση να και ξεπετάγεται από ένα «ανενεργό» δαιμονικό του αδίκου και το γιατρικό.
Και σε αυτό το σημείο ξυπνάμε από το παραμύθι στον δικαστικό εφιάλτη του σήμερα όταν μόλις 2 χρόνια πριν η δικαστής – συγγραφέας – πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κατήγγειλε ότι «Στη γειτονική μας Τουρκία δικαστές βρίσκονται στις φυλακές, στην Ουγγαρία και την Πολωνία, για να περάσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι νέες πλειοψηφίες που διαμορφώνονται στις εκλογές περνούν ρυθμίσεις για την απομάκρυνση δικαστών πριν αυτοί συμπληρώσουν το όριο ηλικίας, ή ιδρύουν δικαστήρια προκειμένου να τα στελεχώσουν με δικαστές της επιλογής τους». Kαι συνέχιζε «Η δικαστική ανεξαρτησία είναι ένα βάρος για τον δικαστή, καλείται να την υπηρετήσει και δεν οχυρώνεται πίσω από αυτή για να καλύψει τις αδυναμίες του, αλλά για να εκπληρώσει τον λειτουργικό του ρόλο, προς όφελος πάντα του κοινωνικού συνόλου».
Και είμαστε εμείς μια ολόκληρη κοινωνία να βιώνουμε στο πετσί μας μήνες τώρα την ελληνική ανεξάρτητη δικαιοσύνη να μας θυμώνει με αποφάσεις δικαστηρίων – μονομελών πρωτοδικείων και εφετείων – που βγάζουν παράνομη οποιαδήποτε απεργία εργαζομένων σηκώνει κεφάλι. Είμαστε εμείς οι ίδιοι που γινόμαστε θεατές σε ένα σωρό προκλητικές αποφυλακίσεις όπως την πρόσφατη του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου ένοχου για βιασμούς ανηλίκων, του δολοφόνου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του ακροδεξιού μεσίτη που καταδικάστηκε για την κακουργηματική θανατηφόρα σωματική βλάβη σε βάρος του Ζακ Κωστόπουλου, γνωστού ηθοποιού κατηγορούμενου για βιασμούς και παρενοχλήσεις εξαρτώμενων από αυτών νεότερων γυναικών υποψήφιων ηθοποιών και συναδέλφων, των αστυνομικών που δολοφόνησαν τον Νίκο Σαμπάνη.
«Την ίδια ώρα που η ίδια δικαιοσύνη αφήνει τον Γιάννη Μιχαηλίδη ( όπως έκανε και με τον Κουφοντίνα) να αργοπεθαίνει μετά από 52 ημέρες απεργίας πείνας διαχωρίζοντας καταφανώς τους πολίτες σε α’ και β’ κατηγορίας» όπως αναφέρει το σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Κι όλα αυτά σε αντίθεση με δικαστικές αποφάσεις για τον καταδικασμένο για διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής-Νικόλαο Μιχαλολιάκο που έτυχε ιδιαίτερης περίθαλψης και φροντίδας μετά από νόσηση.
Βλέπουμε να σέρνονται μήνες τώρα οι ενάγοντες της δίκης των Σεπολίων με κατηγορούμενους συλληφθέντες στις 17.11.2020 στα πλαίσια της απαγόρευσης των συναθροίσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου που είχαν ξυλοκοπηθεί, είχαν κρατηθεί αυθαίρετα και επιπλέον τους φόρτωσαν τον μισό Ποινικό Κώδικα
Και εμείς τώρα τι κάνουμε;;
Περιμένουμε να βρούμε τη στάχτη που θα ανακατέψουμε με το νερό του πηγαδιού και θα αλείψουμε στα μάτια του τυφλού του μικρού αδελφού -που είναι με το μέρος του δίκιου- για να δει και να και να αποκαλυφθεί ότι και το ίδιο το γιατρικό είναι ένα είδος δικαιοσύνης αλλά να επαληθευθούν τα λόγια του προς τον μεγάλο αδελφό «Πάντα σου το ‘λεγα πως το δίκιο κυβερνάει τον κόσμο, ενώ εσύ επέμενες πως κυβερνάει το άδικο». Και να ζήσουμε και τη μαγική στιγμή που ο μεγάλος αδελφός του (πρεσβευτής του άδικου) σωριάζεται στο πάτωμα νεκρός από τη ζήλεια του;;
Σηκώνουμε πανό και μετά τα παρατάμε να μας τα ποδοπατήσουν μέχρι το επόμενο κακό, υποστέλλουμε τη σημαία του αγώνα, βρίσκουμε συμβιβαστικές λύσεις και ξανά προς τη δόξα τραβάμε και …μετά θα λογαριαστούμε όταν «η δικαιοσύνη του άλλου άκρου» δείχνει να διεκδικεί την δυναμική της επάνοδο και βγαίνει με ανακοινώσεις όπως της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να μας λέει ότι «δεν πρόκειται να ανεχθεί τη δημόσια και υποκινούμενη για πολιτικές σκοπιμότητες προσβολή και διαπόμπευση της προσωπικότητας της Προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, καθώς και των υπολοίπων Δικαστών της Συνθέσεως, που επί σειρά ετών κοσμούν την Ελληνική Δικαιοσύνη” & « διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι ο έλεγχος της Δικαιοσύνης και ο εκφοβισμός των εκπροσώπων της δεν θα περάσει” ή ανεχόμαστε Ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου ΥΠΠΟΑ ότι «η πολιτική ηγεσία του δεν παρέστη στην πρεμιέρα του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ως απολύτως συνειδητή επιλογή, προκειμένου να μη νομιμοποιήσει με την παρουσία της την εργαλειοποίηση του Πολιτισμού» και άλλα ανερμάτιστα ή παίρνουμε τις τύχες τις δικές μας και των παιδιών μας στα χέρια μας.
Γιατί όπως λέει ο Κώστας Παπαδάκης-Δικηγόρος «Η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει άμεσα και να αποβάλει αυτή τη «δικαιοσύνη» σαν έναν κακοήθη όγκο από τον οργανισμό της. Να επιβάλει την ανατροπή της ατιμωρησίας, την ισονομία, την προστασία από δολοφόνους και βιαστές, την λήξη των φρονηματικών αντιμετωπίσεων. Γιατί η δικαιοσύνη δεν χαρίζεται, κατακτιέται. Και δεν την χρωστάμε σε κανέναν.”
της Βιολέτας Πατέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου