– Όταν η εξουσία νιώθει ότι απειλείται, οι περικοκλάδες της αναλαμβάνουν δράση. Και τότε αναδεικνύονται «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Πάνε περίπατο οι δεκάρικοι περί δημοκρατίας, συνδικαλιστικής ελευθερίας και όλα αυτά τα εύηχα που ούτε καν θεωρητικό ενδιαφέρον δεν έχουν πια για όσους ασκούν την εξουσία.
– Όμως ξεχνάνε πως η Ντίνα δεν είναι μόνη της. Καμία Ντίνα δεν είναι μόνη της. Το ξέρουν καλά και στο υπουργείο και στα γραφεία της διοίκησης. Είναι καλά καρφωμένο και στο μυαλό όσων διοικούν, γι’ αυτό και τρελαίνονται.
– Χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους γιατί δεν μπορούν να εξηγήσουν τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης απέναντι σε όποιον παλεύει για το δίκιο και διεκδικεί μέσα από κοινωνικούς αγώνες τη ζωή που μας αξίζει. Κι είναι απολύτως λογικό γιατί αυτοί εκπροσωπούν το άδικο και τη στέρηση όλων όσων δίνουν αξία και νόημα στη ζωή μας. Εκπροσωπούν το προσωπικό βόλεμα και τις ατομικές λύσεις. Το βύσμα, το κονέ και το ρουσφέτι. Τίποτε άλλο δεν έχουν να επιδείξουν.
– Γι’ αυτό και τους πονάει κάθε φορά που τρώνε παρόμοια «χαστούκια».
– Δίκη της χρυσής αυγής, λιμενεργάτες στην Cosco, εργαζόμενοι στην efood, δίκη των εκπαιδευτικών για την απεργία ενάντια στην αξιολόγηση, φοιτητές που αγωνίζονται ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, εργαζόμενοι που απειλούνται από τους πλειστηριασμούς.
– Μα και πολλές ακόμη περιπτώσεις εκδήλωσης αλληλεγγύης που όλοι συναντάμε στον μικρόκοσμό μας απέναντι σε ανθρώπους που την χρειάζονται.
– Κάτω λοιπόν τα ξερά σας από την Ντίνα και όποιον/όποια αντιστέκεται. Δεν είναι μόνη της. Απέναντί σας θα βρείτε και όλους εμάς.
– Βουτηγμένοι στον αυταρχισμό, δεν ξεχνάνε να συνεχίζουν με απύθμενη υποκρισία την επίθεση σε κάθε εργασιακό δικαίωμα και κοινωνική κατάκτηση.
– Το τελευταίο τους επίτευγμα είναι η διεύρυνση του ωραρίου των παιδικών σταθμών και των ολοήμερων δημοτικών σχολείων μέχρι στις 6.00 το απόγευμα για να αντιμετωπίσουν, λέει, το δημογραφικό πρόβλημα.
– Τι κι αν δεν υπάρχει καμία μέριμνα για όσους θέλουν να αποκτήσουν κάποιο παιδί;
– Τι κι αν η ανεργία και μάλιστα στους νέους είναι τεράστια;
– Τι κι αν οι μισθοί και τα μεροκάματα δεν φτάνουν όχι μόνο για να μεγαλώσει κάποιος ένα παιδί αλλά ούτε για να συντηρήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Τριαντάρηδες και σαραντάρηδες αναγκάζονται να μένουν ακόμα στο πατρικό τους.
– Τι κι αν παιδεία και υγεία, από δημόσια δωρεάν αγαθά τείνουν να καταντήσουν εμπόρευμα που πουλιέται κι αγοράζεται;
– Τι κι αν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τα εργασιακά ωράρια έχουν γίνει λάστιχο;
– Εργαζόμενοι με παιδιά δεν είναι χρήσιμοι γιατί δεν είναι ευέλικτοι. Γι΄αυτό και το τυράκι της διεύρυνσης του ωραρίου.
– Το μόνο για το οποίο νοιάζονται οι κυβερνώντες και οι σύμμαχοί τους είναι το πώς θα εξασφαλίσουν στα αφεντικά φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό για να αυγαταίνουν τα υπερκέρδη τους.
– Και συγχρόνως να μαθαίνουν τα παιδιά των εργαζομένων, από πολύ μικρά, πως η δουλειά ξεκινάει το πρωί και τελειώνει, αργά το απόγευμα, κι αυτό να τους γίνει μάθημα και συνήθεια για να μπορούν πιο εύκολα να δεχτούν το μέλλον που τους ετοιμάζουν. Ένα μέλλον που θα έχει μόνο δουλειά και καθόλου ζωή.
– Στην ηλικία αυτή τα παιδιά έχουν ανάγκη τους γονείς τους όπως έχουν ανάγκη για περισσότερο παιχνίδι, ξενοιασιά και χαρά. Όποιος τους τα στερεί μόνο τα παιδιά και το καλό τους δεν σκέφτεται. Όποιος τους τα στερεί θα μας βρει, όπως πάντα, απέναντί του.
– Και μέσα σε όλα αυτά ο εξεταστικός Γολγοθάς τελειώνει ή οδεύει προς το τέλος του. Όλη η γύμνια του εκπαιδευτικού συστήματος συμπυκνώνεται στη διαβεβαίωση του υπουργείου ότι «όλες οι εξετάσεις διεξήχθησαν ομαλά». Εξετάσεις με τράπεζα, εξετάσεις χωρίς τράπεζα και φυσικά εξετάσεις πανελλήνιες.
– Τι κι αν οι χαμένες ώρες λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών, λόγω ασθένειας και λόγω διαγνωστικών εξετάσεων για Covid ήταν εκατοντάδες χιλιάδες;
– Τι κι αν τα μαθησιακά κενά ήταν τεράστια, λόγω εξ αποστάσεως, και οι ψυχολογικές συνέπειες μεγάλες. Το αυτί των κυβερνώντων δεν ιδρώνει.
– Τώρα, λέει, σκέφτονται να παρακάμψουν τα δικά τους διορισμένα υπηρεσιακά συμβούλια για να μπορέσουν να διορίσουν διευθυντές στα σχολεία και να μην προχωρήσουν σε μια νέα παράταση θητείας για τους ήδη υπάρχοντες. Βλέπετε τα γαλάζια παιδιά φοβούνται ένεκα εκλογών «μη δεν προκάμουν» να γίνουν διευθυντές.
– Κατά τα άλλα έχουμε μπει για τα καλά στον πόλεμο στην Ουκρανία, αφού στέλνουμε, όπως αποκαλύφθηκε, και βαρύ οπλισμό ως βοήθεια στους Ουκρανούς ενώ συγχρόνως και στο εσωτερικό καλλιεργείται έντονα και έντεχνα η προσμονή ενός θερμού επεισοδίου με «τη γείτονα χώρα» μέλος του ΝΑΤΟ.
– Κάπως έτσι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε την ακρίβεια και την ολοφάνερη αδυναμία να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα με τους μισθούς που παίρνουμε στέλνοντάς μας το μήνυμα: «μη ζητάτε τώρα αυξήσεις, κινδυνεύει η πατρίδα και το έθνος».
– Είδατε τι γίνεται με τον Τράγκα. Τους ενοχλεί που εκβίαζε καλύπτοντας μεγάλα οικονομικά εγκλήματα αλλά καθόλου δεν τους πειράζει για τα ίδια αυτά καθαυτά τα εγκλήματα. Καπιταλισμός λέγεται, «υγιής» και αυθεντικός καπιταλισμός.
– Οι απαντήσεις λοιπόν αναδεικνύονται και πάλι ξεκάθαρα, όποια κι αν είναι τα ερωτήματα.
Δεν θα σκοτωθούμε για τα κέρδη τους αλλά θα αγωνιστούμε για τη ζωή που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας.
Δεν θα τους αφήσουμε να αφανίζουν τις ζωές μας αλλά θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου