Τρία κείμενα συνδικαλιστών που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Informations Ouvrières, ν. 687, 6-12 Ιανουαρίου, για το άνοιγμα των σχολείων στη Γαλλία και τα νέα μη μέτρα.
Μετάφραση/Επιμέλεια: Λίτσα Φρυδά
“Το σχολείο δεν είναι αυτό!”
Του Ροντρίγκο Αρένας, πρώην Προέδρου της Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων Μαθητών (FCPE)
Ο Μπλανκέ μόλις άλλαξε το υγειονομικό του πρωτόκολλο για άλλη μια φορά. Κυριακή βράδυ, παραμονή της επανέναρξης του σχολείου! Την τελευταία στιγμή, σαν μαθητής που δίνει την κόλλα του την τελευταία στιγμή. Για ποιο λόγο; Επειδή αυτή η εκδοχή του πρωτοκόλλου, η οποία υποτίθεται ότι θα καθησύχαζε, λέγοντας: “κοιτάξτε, δεν είμαστε παροπλισμένοι, θα μείνετε στο σπίτι για 17 ημέρες εάν είστε επαφή κρούσματος”, θα έθετε χιλιάδες δασκάλους σε καραντίνα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για έναν απίστευτο αριθμό απουσιών εκπαιδευτικών! Πάντως, η μείωση του αριθμού των ημερών καραντίνας δεν επιλύει το ζήτημα. Επειδή το πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού. Επειδή υπάρχει πρόβλημα προσλήψεων στην Εθνική Εκπαίδευση, και ο Μπλανκέ είναι υπεύθυνος για αυτό. Το πρώτο μέτρο προστασίας δεν είναι οι μάσκες, δεν είναι το αντισηπτικό διάλυμα.
Το πρώτο μέτρο προστασίας δεν είναι καν το εμβόλιο. Όχι, Το πρώτο μέτρο προστασίας είναι η μείωση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις, είναι η αντικατάσταση των απόντων εκπαιδευτικών.
Δεδομένου ότι δεν έχει μειώσει τον αριθμό των μαθητών, δεδομένου ότι συνεχίζει να μειώνει τον αριθμό των εκπαιδευτικών, δεδομένου ότι υπάρχουν περισσότεροι μαθητές στην ίδια αίθουσα, δεδομένου ότι δεν αναζήτησε επιπλέον αίθουσες εκτός από τις υπάρχουσες στα σχολεία για να εργαστούν εκεί μικρές ομάδες και να επιτρέψουν τη φυσική απόσταση, αναπόφευκτα, οι μολύνσεις ήταν πολύ περισσότερες. Έτσι, όχι, ο Ζαν-Μισέλ Μπλανκέ δεν καταπολέμησε την πανδημία. Όχι, και συνεχώς προσπαθεί να απαλλάξει τον εαυτό του από τις ευθύνες του. Γι’ αυτόν, είναι ευθύνη των τοπικών αρχών όσον αφορά τον εξοπλισμό των χώρων, και είναι ευθύνη των εκπαιδευτικών όταν απουσιάζουν, ή των γονέων και των μαθητών. Αλλά για αυτόν τον υπουργό, τίποτα δεν είναι ποτέ δική του ευθύνη. Δεν είναι αυτή η δική μου γνώμη. Τον θεωρώ υπεύθυνο. Τον θεωρώ ένοχο.
Μεταξύ των γονέων, υπάρχει μεγάλος θυμός, καθώς και όλο μεγαλύτερη αντίδραση στο να υπαχθούν τα παιδιά σε τόσο αυστηρά, και μάλιστα βίαια, μέτρα. Με αυτό το κλίμα, όλα αυτά τα μέτρα, το σχολείο γίνεται ο τόπος όπου μαθαίνουμε τον φόβο. Είναι απίστευτα, όλα όσα περνούν τα παιδιά. Είμαστε στη διαδικασία να τους κάνουμε να υποστούν το ανεπίτρεπτο. Το σχολείο δεν είναι αυτό.
Ως γονείς μαθητών, δεν ζητάμε χώρους φύλαξης. Αυτό που θέλουμε είναι οι εκπαιδευτικοί να έχουν τα μέσα για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Και σήμερα, αυτά τα μέσα δεν είναι εδώ. Ακόμη χειρότερα, έχουν μειωθεί την τελευταία επταετία.
Στη διάρκεια του λοκ ντάουν, σφίξαμε τα δόντια. Κάναμε κατ’ οίκον εκπαίδευση. Είδαμε ότι αυτό ήταν αδύνατο. Η διδασκαλία είναι επάγγελμα. Αλλά ο δάσκαλος δεν είναι μια απασχόληση. Ωστόσο, αυτό κάνει ο Μπλανκέ όταν καλεί συνταξιούχους ή φοιτητές. Το ίδιο κάνει και όταν αναθέτει, όπως έκανε στην Somme, την πρόσληψη και τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού των εκπαιδευτικών σε μια νεοσύστατη επιχείρηση (η οποία το κάνει αυτό με τη βοήθεια αλγορίθμων!), οργανώνοντας παρεμπιπτόντως την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα.
Με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, το σχολείο διδάσκει σήμερα στα παιδιά μας τηλεργασία, όπως τον δέκατο ένατο αιώνα το σχολείο έπρεπε να προετοιμάσει τα παιδιά για τη δουλειά στο εργοστάσιο. Ο Ζαν-Μισέλ Μπλανκέ δεν ασχολείται με την εκπαίδευση. Έχει το βλέμμα του στραμμένο στην κοινή γνώμη. Και όσο πλησιάζουμε στις προεδρικές εκλογές, τόσο αυτό ενισχύεται. Και δεν τον νοιάζει η πραγματικότητα. Αν και παρεκκλίνω λίγο, να επισημάνω ότι έκανε το ίδιο πράγμα με τον υποτιθέμενο αγώνα του κατά του διαχωρισμού όταν, ταυτόχρονα, το εκμεταλλευόταν για να προωθήσει τα καθολικά θρησκευτικά σχολεία. Λοιπόν, με το πρόσχημα της “καταπολέμησης της επιδημίας”, δημιούργησε και δημιουργεί, με τα πρωτόκολλα, τις τεχνικές, τις τεχνοκρατικές συνθήκες για τον αποκλεισμό των μαθητών από το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση. Όλα αυτά είναι εσκεμμένα.
Θα σκεφτόταν κανείς: είναι ηλίθιοι, ανίκανοι κλπ. Όχι, είναι έξυπνοι άνθρωποι, κι αυτό είναι το τρομερό. Όλα αυτά είναι εσκεμμένα, επειδή δεν είναι φτιαγμένοι να σκέφτονται διαφορετικά. Είναι φτιαγμένοι να λένε στον εαυτό τους: σε κάθε περίπτωση, θα υπάρξει ζημιά, και πρέπει να προχωρήσουμε με κάθε κόστος προς την επίτευξη του στόχου που έχει τεθεί, ο οποίος είναι αυτός της ιδιωτικοποίησης.
Αυτό είναι δουλειά του Μπλανκέ. Αυτός είναι ο στόχος του. Πρέπει να ανταποκριθεί στις παλιές κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ, να ιδιωτικοποιήσει το δημόσιο σχολείο, διότι αποτελεί πηγή κερδοφορίας, πηγή οικονομικής ανάπτυξης για τις αγορές. Και αυτό που συμβαίνει στο δημόσιο σχολείο είναι αυτό που συμβαίνει και στο δημόσιο νοσοκομείο: η οργάνωση της πτώχευσης του σχολείου και του δημόσιου νοσοκομείου. Αυτός είναι ο τρόπος οργάνωσης της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης του δημόσιου σχολείου.
“Είναι στο χέρι μας να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις του προσωπικού”
Ένα αίσθημα γενικής δυσαρέσκειας κυριαρχεί σε αυτή την επανέναρξη του Ιανουαρίου. Οι συνάδελφοι δεν αντέχουν πια και δεν καταλαβαίνουν πλέον τίποτα από τις ειδήσεις της τελευταίας στιγμής που εκσφενδόνισε ο υπουργός την Κυριακή στον Τύπο σχετικά με τις αλλαγές των πρωτοκόλλων. Όλοι βλέπουν ότι η κυβέρνηση θέλει οι εκπαιδευτικοί να επιστρέψουν στην εργασία τους επειδή δεν θέλει να διαθέσει τα μέσα για την αντικατάσταση των ασθενών, για τις άδειες μητρότητας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο απουσίας ή ασθένειας. Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε! “Τι περιφρόνηση για άλλη μια φορά! Έχω απαυδήσει να μας περνάνε για ηλίθιους”, μου είπε ένας συνάδελφος σήμερα το πρωί. Οι Γενικές Συνελεύσεις πραγματοποιήθηκαν σε κάποια λύκεια στην περιφέρειά μου. Οι συνάδελφοι συζήτησαν, συνέταξαν προτάσεις, μερικές φορές πήραν απόφαση για απεργία. Σε ένα σχολείο, βλέπω ότι ζητούν την ενίσχυση του υγειονομικού πρωτοκόλλου. Με κάνει να αναρωτιέμαι καθώς γνωρίζουμε ότι αυτό το πρωτόκολλο δεν έχει καμία σχέση με την προστασία του προσωπικού και είχε ως συνέπεια τον διχασμό του προσωπικού και την εκδίωξη των μαθητών από τα σχολεία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κανείς δεν αποδέχεται τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιστρέφουμε στα σχολεία.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΒΑΛΤΕ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ
Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να θυμηθούμε και να βάλουμε στο επίκεντρο τα αιτήματα: άμεση πρόσληψη όλου του απαραίτητου προσωπικού, απαραίτητες θέσεις και απαραίτητα μέσα, αύξηση των επαίσχυντων χαμηλών για χρόνια μισθών μας. Σε αυτό το πρωτοφανές πλαίσιο όπου εκατοντάδες μαθητές και δεκάδες εκπαιδευτικοί λείπουν σε κάποια λύκεια από τη Δευτέρα, προκύπτουν άμεσα ερωτήματα: πώς οργανώνουμε την αξιολόγηση των μαθητών με όλους αυτούς τους απόντες; Ε, ναι, αφού τώρα, το Μπακαλωρεά (απολυτήριο) γίνεται με συνεχείς ελέγχους χάρη στη μεταρρύθμιση του Μπλανκέ! Παρεμπιπτόντως, αυτή η μεταρρύθμιση δεν έχει ακόμη γίνει αποδεκτή από τους εκπαιδευτικούς και το ζήτημα της επιστροφής στις εθνικές, ανώνυμες και τελικές εξετάσεις που ξεκινάνε από τον Ιούνιο του 2022 τίθεται περισσότερο από ποτέ. Οι μαθητές χάνονται, μερικές φορές είναι μη διαχειρίσιμοι, δεν καταλαβαίνουν πλέον τίποτα. Η διδασκαλία γίνεται πολύ δύσκολη αν πιστέψω αυτά που μου λένε οι συνάδελφοί μου. Εναπόκειται σε εμάς να θέσουμε στην ημερήσια διάταξη τη διεξαγωγή συνελεύσεων του εκπαιδευτικού προσωπικού για να ανταλλάξουμε απόψεις, να καταρτίσουμε κατάλογο αιτημάτων και να πάρουμε αποφάσεις. Το συνδικάτο μου, μαζί με την FO, την CGT και τη Solidaires, καλεί σε μια διακλαδική απεργία στις 27 Ιανουαρίου για τους μισθούς· αυτό, επίσης, αξίζει να το συζητήσουμε.
1 Διευθύντρια Σύμβουλος Εκπαίδευσης: ιδιαιτερότητα του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος, οι Σύμβουλοι εκπαιδευσης μοιράζονται καθημερινά με τους εκπαιδευτικούς την παιδαγωγική και εκπαιδευτική παρακολούθηση των μαθητών. Ασκούν τα καθήκοντά τους σε στενή συνεργασία με διάφορες άλλες κατηγορίες προσωπικού (ψυχολόγους, νοσηλευτές, κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ.) και ως εκ τούτου είναι προνομιούχοι συνομιλητές των οικογενειών.
2 Το μεγαλύτερο συνδικάτο εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με 48.000 μέλη (43% των ψήφων), Εκπαιδευτικοί, Ανώτεροι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης, Σχολικοί Ψυχολόγοι και Διευθυντές, Κέντρων Πληροφόρησης και Προσανατολισμού, Βοηθοί μαθητών με αναπηρίες, Βοηθοί Εκπαίδευσης μόνιμοι και έκτακτοι.
«”Ελέγξτε τα τεστ των μαθητών την 2η και την 4η μέρα από την επαφή με κρούσμα, τα πιστοποιητικά … Δεν είναι δουλειά μου, δεν θα το κάνω. Οι μαθητές θα μείνουν στην τάξη! »
της Laurence, διευθύντρια σχολείου στις Βερσαλλίες (Υβλίν), συνδικαλίστρια FO1
Το απόγευμα της Κυριακής, παραμονή της επανέναρξης μετά τις διακοπές, ο υπουργός Μπλανκέ δημοσιεύει στον Τύπο ένα ακόμη υγειονομικό πρωτόκολλο που δεν έχει τίποτα το υγειονομικό πέρα από το όνομα, καθώς έχει ως στόχο πάνω απ’ όλα να διχάσει και να εξαντλήσει το προσωπικό και να διώξει τους μαθητές από το σχολείο.
Μια μέρα πριν την επανέναρξη μαθαίνω ότι δύο εκπαιδευτικοί του σχολείου μου θα απουσιάσουν. “Δεν υπάρχουν διαθέσιμοι αντικαταστάτες”, μου είπε η γραμματέας της επιθεώρησης τηλεφωνικά τη Δευτέρα το πρωί. Πρέπει λοιπόν να ανακοινώσω στους ενδιαφερόμενους γονείς στην είσοδο του σχολείου ότι τα παιδιά τους πρέπει να επιστρέψουν στο σπίτι τους και ότι το σχολείο δεν μπορεί να τα υποδεχτεί, αφού δεν πρέπει να αναμειχθούν τα τμήματα! Θυμός, παρεξηγήσεις, οι γονείς δεν καταλαβαίνουν.
“Πώς να οργανώσω τη ζωή μου με αυτήν την κατάσταση;” Οι οδηγίες του νέου πρωτοκόλλου για επαφές με τα κρούσματα διαφέρουν από τις οδηγίες του ασφαλιστικού φορέα: οι γονείς είναι χαμένοι.
Το αίτημα παραμένει το ίδιο εδώ και μήνες για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης: να προσληφθούν καθηγητές, μεταξύ άλλων από τον συμπληρωματικό κατάλογο. Και στα νοσοκομεία πρέπει να ανοίξουν κλίνες, να προσληφθεί προσωπικό.
Περνώ το υπόλοιπο πρωινό, προσπαθώντας να διαχειριστώ το πρωτόκολλο. Έχω την εντύπωση πως είμαι γραμματέας σε ιατρείο. Θα πρέπει να ελέγξω τα τεστ των μαθητών D + 2, D + 4, τα πιστοποιητικά. Αλλά δεν είναι αυτή η δουλειά μου, δεν θα το κάνω, οι μαθητές θα παραμείνουν στην τάξη.
Κατά τη διάρκεια μιας σύσκεψης το πρωί της Δευτέρας, η Επιθεώρηση Εκπαίδευσης μας είπε: «Να περιμένετε να διανύσετε μια περίπλοκη περίοδο μέχρι τις διακοπές του Φεβρουαρίου (α μάλιστα, έχουν ήδη υπόψη τους την κατάσταση διάδοσης και εξάπλωσης του ιού;) όπου οι μαθητές θα λείπουν από τις τάξεις και όπου θα είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η παιδαγωγική συνέχεια.
Α, η παιδαγωγική συνέχεια! Αυτή η εφεύρεση του Μπλανκέ και του Μακρόν για να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι το σχολείο μπορεί να γίνει από αλλού αντί για το σχολείο. Από το πρώτο λοκ ντάουν, κανείς δεν το θέλει, δάσκαλοι και γονείς, αλλά κάθε τόσο μας πιέζουν για να μας αναγκάσουν να το κάνουμε.
Και προσθέτει: «Πείτε σε όλους τους μαθητές ότι πρέπει να επιστρέψουν στο σπίτι τους το βράδυ με όλο τους τον εξοπλισμό, τα βιβλία και τα τετράδιά τους, για να μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι άν η κατάσταση το απαιτεί (περίπτωση επαφής με κρούσμα, κλείσιμο τάξης …). Οι συνάδελφοι στο σχολείο συμφωνούν μαζί μου, δεν θα επικοινωνήσουμε έτσι με τις οικογένειες.
“Έχω βαρεθεί την ψευτοδιαχείριση της υγειονομικής κρίσης και τα ανεφάρμοστα πρωτόκολλά τους”, μου είπε ένας συνάδελφος στην υποδοχή τη Δευτέρα το πρωί πίνοντας καφέ. Άλλωστε, όλοι είναι περήφανοι που πίνουν τον καφέ τους όρθιοι ως πράξη αντίστασης στις ηλίθιες διαταγές της κυβέρνησης!
Το σχολείο στο σύνολό του δέχεται επίθεση, απειλείται με διάλυση. Για άλλη μια φορά, με το πρόσχημα του Covid και της νέας μετάλλαξής του, η υποχρεωτική εκπαίδευση δεν θα έχει λόγο ύπαρξης. Θα πρέπει να συνηθίσουμε στο γεγονός ότι οι μαθητές θα έρχονται μόνο κάθε δεύτερη μέρα, ότι κάποιοι θα είναι πίσω από την οθόνη τους, άλλοι στην τάξη, ότι θα φορούν τη μάσκα όλη την ημέρα, στην τάξη, στην αυλή, στην καντίνα. Έκανα την καταμέτρηση στο σχολείο μου: μερικοί μαθητές έχουν ήδη χάσει 24 ημέρες μαθημάτων από τον Σεπτέμβριο, σχεδόν το ένα τέταρτο των μαθημάτων από την αρχή του σχολικού έτους!
Και η μη αντικατάσταση των εκπαιδευτικών πρέπει να γίνει ο κανόνας; Στο σωματείο μου, εντοπίζουμε όλες τις περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δεν έχουν αντικατασταθεί και τις πάμε στον επιθεωρητή της Ακαδημίας (Διεύθυνση Εκπαίδευσης), για να μας απαντήσει.
1 Confédération Générale du Travail Force Ouvrière (CGT-FO), (Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας-Εργατική Δύναμη), αριστερή γαλλική συνδικαλιστική ομοσπονδία που δημιουργήθηκε το 1947.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου