Από το “Μνημόνια τέλος” στο …Long Live Memorandum; ΟΧΙ!

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ συλλ. «ο Αριστοτέλης»

           ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Με το σουγιά στο κόκαλο…

Η κυβέρνηση, δυστυχώς, υπέκυψε στους ωμούς εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα του ιερατείου της ΕΕ για παράταση του Μνημονίου και βρίσκεται πλέον σε καθεστώς αυστηρότατης επιτήρησης και εποπτείας από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Η υποχώρηση αυτή θα έχει ως συνέπεια τη διατήρηση όλης της υπάρχουσας μνημονιακής νομοθεσίας,  την προετοιμασία του εδάφους για ακόμη μεγαλύτερες υποχωρήσεις στο άμεσο μέλλον με τη λήψη   μέτρων υποτίμησης της εργασίας και περιορισμού του κοινωνικού κράτους, υποθηκεύοντας τις όποιες δυνατότητες για φιλολαϊκά μέτρα. Αποτελεί πρωτοφανή περιφρόνηση του παλλαϊκού πόθου για ανατροπή των μνημονίων, της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη που συνέτριψε τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις. 

Η κυβέρνηση μιλάει για έναν απαραίτητο συμβιβασμό. Πράγματι, είχε απέναντί της το σύνολο του ευρωπαϊκού κατεστημένου, τους Σοϊμπλε και τους Γιούνκερ, αυτούς τους περίφημους «εταίρους», που έριξαν όλο το βάρος τους με μοναδικό σκοπό να τιμωρήσουν το λαό, να τον εξευτελίσουν, ώστε να παραδειγματιστούν και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης και οι πολιτικές δυνάμεις που θα θελήσουν στο μέλλον να αμφισβητήσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.

Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι εξαρχής η στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης για επίλυση της κρίσης πάνω στο έδαφος της Ε.Ε και του ευρώ, ήταν προβληματική, γιατί υποτιμούσε το ταξικό ιμπεριαλιστικό περιεχόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στρατηγική που σήμερα αποδεικνύει τα πολιτικά της όρια σε σχέση με τις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Στο δίλημμα ευρωπαϊκοί κανόνες ή δημοκρατία, η πλάστιγγα έγειρε τελικά από την πλευρά των σιδερένιων εντολών της Ε.Ε και του ευρώ.

Ήδη από την Πέμπτη 19/2, η περίφημη επιστολή Βαρουφάκη, χαιρετίζει τις «αξιοσημείωτες προσπάθειες για την οικονομική προσαρμογή»  που κατέβαλε «τα τελευταία πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός», δεσμεύεται ότι «ο ελληνικές αρχές τιμούν τις οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς όλους τους πιστωτές» και ότι θα εργαστούν για την «επίτευξη της βιωσιμότητας του χρέους». Μιλάει για «κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα» και υπόσχεται ρητά ότι «οποιαδήποτε νέα μέτρα θα έχουν πλήρη χρηματοδότηση απέχοντας από μονομερείς ενέργειες οι οποίες θα υπονόμευαν τους δημοσιονομικούς στόχους» του Μνημονίου (ή όπως αλλιώς θα λέγεται). Δηλαδή: χαιρετίζει τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, αποδέχεται τις δεσμεύσεις τους, εγκαταλείπει επισήμως το αίτημα διαγραφής του χρέους και αποδέχεται την κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας!

…με το λουρί στο σβέρκο!

Η συνέχεια ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Στην κοινή δήλωση του Eurogroup, που συνυπογράφηκε από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το Eurogroup δέχεται την αίτηση της κυβέρνησης για παράταση της Κύριας Συμφωνίας για Οικονομική Βοήθεια που συνοδεύεται από μία σειρά υποχρεώσεων ενώ η κυβέρνηση δεσμεύεται να τηρήσει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις προς τους δανειστές και να απόσχει από την ανατροπή μέτρων και την μονομερή αλλαγή πολιτικών και δομικών μεταρρυθμίσεων που θα επιδρούν αρνητικά στους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοπιστωτική σταθερότητα «όπως τα εκτιμούν οι θεσμοί (της ΕΕ)». Ταυτόχρονα δεσμεύεται για την εμβάθυνση των “δομικών μεταρρυθμίσεων” που στην ορολογία της Ε.Ε και των διάφορων ιμπεριαλιστικών κέντρων δε μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο, παρά συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους. Τέλος γίνεται ιδιαίτερη μνεία στα εναπομείναντα κεφάλαια του ΤΧΣ τα οποία θα κρατηθούν στον EFSF (δηλαδή εκτός ελληνικής δικαιοδοσίας), θα χρησιμοποιηθούν μόνο για τις τράπεζες και θα εκταμιεύονται μόνο με άδεια της ΕΚΤ!

Επομένως η κυβέρνηση:

          αποκλείει "μονομερείς ενέργειες", δηλαδή κάθε μέτρο ή νομοσχέδιο θα υποβάλλεται προς έγκριση πρώτα στους «θεσμούς» (στην τρόικα με άλλο όνομα) και μετά, εάν και εφόσον γίνει αποδεκτό, στην ελληνική βουλή. Ακόμα και οι απαραίτητοι διορισμοί εκπαιδευτικών για να λειτουργήσουν με στοιχειώδεις όρους τα σχολεία, μπορεί να θεωρηθούν μονομερής ενέργεια! Ακόμη και οι μετριοπαθείς εξαγγελίες του προγράμματος της ΔΕΘ κινδυνεύουν να μείνουν στα χαρτιά.

      αναγνωρίζει το σύνολο του χρέους και συνεχίζει το φαύλο κύκλο «δανείζομαι για να αποπληρώσω ένα χρέος που διαρκώς αυξάνεται και χρησιμοποιείται από τους δανειστές για την όλο και πιο απόλυτη υποταγή της χώρας και υποθήκευση του λαού της»

     αναγνωρίζει την απολύτως επαχθή δανειακή σύμβαση, η οποία επιβλήθηκε στη χώρα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου από την κυβέρνηση Παπαδήμου και αποτελεί νόμο του κράτους. Στη δανειακή σύμβαση αναφέρεται δεκάδες φορές  ότι το Μνημόνιο και η Δανειακή Σύμβαση αποτελούν δυο κείμενα τα οποία βρίσκονται σε σχέση αδιάσπαστης ενότητας μεταξύ τους.

         αποδέχεται ότι τα χρήματα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Στήριξης δεν θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο της παρά το γεγονός ότι το ¼ από τα ποσά που απαιτούνται για την υλοποίηση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», θα αντλούνταν από αυτά.

Οι ψευδαισθήσεις για επωφελή και πολιτισμένη «συνεννόηση» με τους «εταίρους», σκόρπισαν σε μια νύχτα, όχι με τον πάταγο της ρήξης αλλά με το λυγμό της ταπείνωσης και της πολιτικής υποχώρησης. Έχει καταρρεύσει πλέον, ολόκληρη η στρατηγική του «καλού ευρώ», του διαχωρισμού δανειακής σύμβασης και Μνημονίων, της δυνατότητας να ανατραπεί η λιτότητα εντός των πλαισίων του ευρώ και της ΕΕ και των λύσεων τύπου “συμφωνίας του Λονδίνου” για το χρέος ή ανταλλαγής ομολόγων και χρονικής μετακύλισης της πληρωμής του με “ρήτρες ανάπτυξης” χωρίς μονομερείς ενέργειες διαγραφής και παύσης πληρωμών από τη μεριά του οφειλέτη. Όσες πολιτικές δυνάμεις καλλιέργησαν αυτές τις καθησυχαστικές αυταπάτες, φέρουν ευθύνες απέναντι στο κίνημα και απέναντι στους εργαζόμενους. Αντίθετα, η αντιπαράθεση με τους δανειστές προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός μπλοκ δυνάμεων που θα παλεύει και θα προωθεί τους κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς όρους ενός άλλου σχεδίου σε ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ.

Την Δευτέρα (23/2/2015) σύμφωνα με τις δεσμεύσεις, παρουσιάστηκε, από την κυβέρνηση ο κατάλογος μεταρρυθμίσεων με βάση τη νέα συμφωνία. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές ήδη εγκρίθηκαν από το eurogroup. 

·              Πρόκειται πρώτα απ’ όλα για μια σαφέστατη εξαγγελία νέου κύκλου περικοπών στις ήδη τραγικά μειωμένες δαπάνες κρίσιμων τομέων του δημοσίου. Η εξαγγελία για μείωση των «μη μισθολογικών και μη συνταξιοδοτικών δαπανών» ισοδυναμεί με μειώσεις μισθών, και συντάξεις αφού τα λεγόμενα «μη μισθολογικά επιδόματα» δεν είναι τίποτε περισσότερο από αποζημιώσεις για υπερωριακή απασχόληση, δαπάνες εκτέλεσης υπηρεσίας-μετακινήσεις εκτός έδρας και τα επιδόματα για τα οποία δεν καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές και στα οποία ισχύουν εισοδηματικά κριτήρια (ΕΚΑΣ, επιδόματα στήριξης τέκνων, τριτεκνικά και πολυτεκνικά επιδόματα του ΟΓΑ, φοιτητικό επίδομα των 1000€, επιδόματα ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, επίδομα πετρελαίου θέρμανσης)

·              Προβλέπεται ακόμη περικοπή των λεγόμενων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τη δήλωση ότι «δεν θα θιγούν δικαιώματα εργαζομένων γυναικών με ανήλικα, άτομα με ειδικές ανάγκες και εργαζόμενοι σε βαρέα ανθυγιεινά» και άρα οι υπόλοιπες κατηγορίες προφανώς θα θιγούν.

·              Δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για πάγωμα των προβλεπόμενων μειώσεων σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, της κατάργησης της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και την επαναφορά της 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους. Αντίθετα προβλέπει στενότερη «σύνδεση» εισφορών και εισοδημάτων και σε κάθε περίπτωση, είναι φανερή η επικράτηση της νεοφιλελεύθερης αντίληψης της σύνδεσης των συντάξεων με το εισόδημα. 

·              Αναφέρει ότι πρέπει «να αποσυμπιεστεί η κατανομή αμοιβών μέσω αύξησης της παραγωγικότητας» ή μ’ άλλα λόγια, σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας-αποδοτικότητας. Αντί για την άρση της απαγόρευσης μισθολογικής εξέλιξης, «διαρρέεται», ότι θα επιδιωχθεί η λεγόμενη «αποσυμπίεση» της κατανομής των μισθών στα μισθολογικά κλιμάκια, που σημαίνει ότι η κλιμάκωση των αμοιβών θα είναι πιο ευρεία με στόχο το άνοιγμα της ψαλίδας. Θα υπάρξει πιθανόν ένα νέο μισθολόγιο με εξίσωση μισθών υπαλλήλων με τα ίδια προσόντα και παραγωγικότητα σε όλο το δημόσιο αλλά και μείωση των μισθών στα μεσαία κλιμάκια (μέσω της αύξησης των υπαρχόντων βαθμών) ώστε να βρεθούν τα μπόνους των αρίστων, «χωρίς να μειωθούν οι ελάχιστοι μισθοί». Και για όλα αυτά αξιολόγηση, αλλά αυτή τη φορά «δίκαιη αξιολόγηση»!

·              Πρόβλεψη για αλλαγή του τρόπου επιλογής προϊσταμένων με «αξιοκρατική (πρωτότυπο!) τοποθέτηση ατόμων σε θέση ευθύνης».

·              Απέναντι στη δραματική συρρίκνωση των κοινωνικών δομών και τη διάλυση των υπηρεσιών που υπολειτουργούν με 250.000 εργαζόμενους λιγότερους, καμιά πρόβλεψη την ανάγκη για μόνιμες προσλήψεις κλπ. Η λύση που έχει επιλεγεί για το Δημόσιο είναι η παλιά καλή δοκιμασμένη συνταγή: Αξιολόγηση και μόνιμος μηχανισμός κινητικότητας, αλλά με «δίκαιες διαδικασίες»!

·              Οι ιδιωτικοποιήσεις παραμένουν. «Για να προσελκύσει επενδύσεις σε βασικούς τομείς και να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τα δημόσια αγαθά», η κυβέρνηση δεσμεύεται «να μην οπισθογυρίσουν ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη ολοκληρωθεί», καθιστώντας έτσι αδύνατη την αξιοποίηση προς όφελος του λαού εκείνης της δημόσιας περιουσίας που ξεπουλήθηκε την προηγούμενη περίοδο (π.χ. ΟΠΑΠ). Ταυτόχρονα δεσμεύεται ότι «όπου έχει ξεκινήσει η διαδικασία υποβολής προσφορών, η κυβέρνηση θα σεβαστεί τη διαδικασία σύμφωνα με το νόμο».

·              Η αγορά εργασίας θα εναρμονιστεί περαιτέρω με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η ελαστική εργασία θα επεκταθεί και το υπάρχον πρόγραμμα με τους «ωφελούμενους» θα εκτελεστεί. Η επαναφορά των ΣΣΕ θα γίνει «σταδιακά» με «έξυπνο» τρόπο, που θα ισορροπεί ανάμεσα σε «ευελιξία» και «δικαιοσύνη»! Η αύξηση του κατώτατου μισθού έχει μετατραπεί πλέον σε «φιλοδοξία», με προϋπόθεση ότι «θα διαφυλάσσει την ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές απασχόλησης», ενώ «η έκταση και το timing των αλλαγών στον κατώτατο μισθό θα γίνουν με διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Θεσμούς»!

·              Και η ανθρωπιστική κρίση; Η Ελληνική κυβέρνηση επιβεβαιώνει τα σχέδιά της να «διασφαλίσει ότι η μάχη ενάντια στην ανθρωπιστική κρίση δεν θα έχει αρνητική δημοσιονομική επίπτωση»!

Η σημερινή κυβερνητική υποχώρηση, ένα μήνα μόλις μετά τις εκλογές, στην κατεύθυνση της μονιμοποίησης της μνημονιακής πολιτικής υπονομεύει συνολικά όχι μόνο την πάλη του λαϊκού κινήματος, αλλά και την όποια  περιορισμένη διαπραγματευτική δυνατότητα μπορεί να έχει η κυβέρνηση, από εδώ και στο εξής, μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε.

Εμείς δεν ξεχνάμε !

Δεν ξεχνάμε, τους αγώνες που δώσαμε πέντε χρόνια τώρα, το ξύλο και τα δακρυγόνα, τις πλατείες γεμάτες λαό να πάλλονται: «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω», δεν ξεχνάμε τις επελαύνουσες φάλαγγες των ΜΑΤ και των ΔΙΑΣ, τον κόσμο που πεισματικά έμενε στους δρόμους, τις τριάντα γενικές απεργίες. Όλοι αυτοί οι αγώνες δεν έγιναν για το τίποτα.

Για δυο ολόκληρα χρόνια, μετά το 2012, ο λαϊκός παράγοντας προσανατολίστηκε από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις στην εκλογική αναμονή. Αυτή η επιλογή δεν αποδείχτηκε καθόλου αποτελεσματική. Σήμερα, απέναντι στα νέα δεσμά που ετοιμάζονται για τον κόσμο της εργασίας, πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος αγώνων, ένας νέος κύκλος άνθισης των εκπαιδευτικών, των εργατικών και λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι εκπαιδευτικοί, πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να συγκροτήσουν ένα πλατύ, ενωτικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής που θα αρνείται το μονόδρομο της πολιτικής που επιβάλλουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ και οι ντόπιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και θα οδηγεί στη ρήξη με καπιταλιστικούς θεσμούς και μηχανισμούς όπως η Ε.Ε., το ευρώ κι η ευρωζώνη, θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του και θα επιβάλει την παύση πληρωμής του. Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, μέσα από τα σωματεία τους, να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια, στον αγώνα για την κατάργηση των μνημονίων, τη διαγραφή τους χρέους, τη ρήξη/έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ.

Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος, δύσκολος και ανηφορικός, δρόμος που προϋποθέτει ένα λαό αποφασισμένο να αγωνιστεί και να συγκρουστεί, να δουλέψει και να παλέψει για την προκοπή, την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά του. Όμως, αν δεν προετοιμαστούμε γι’ αυτόν,  θα ζήσουμε χειρότερα κι εμείς και τα παιδιά μας.  Με μισθούς πείνας σε μια αποικία χρέους…

Το λόγο τον έχει τώρα το μαχόμενο ταξικό εργατικό κίνημα που πρέπει να οργανώσει στο επόμενο διάστημα με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες την πάλη του για την ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου-Ε.Ε-ΔΝΤ. Οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Π.Ε, το ρεύμα του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού,  θα συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις σε αυτήν την κατεύθυνση.

Οι λαοί δεν εκβιάζονται, δεν υποτάσσονται, αγωνίζονται, νικούν!