ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Άρχισαν τα όργανα

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ συλλ. «ο Αριστοτέλης»

           ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Στις 23 Οκτωβρίου με εγκύκλιό του το Υπουργείο Παιδείας δηλώνει την πρόθεσή του να ξεκινήσει τη γενίκευση του θεσμού της αυτοαξιολόγησης σε όλες τις σχολικές μονάδες της χώρας. Πρώτο βήμα τα «επιμορφωτικά σεμινάρια» των στελεχών της εκπαίδευσης, που οι ημερομηνίες διεξαγωγής τους ανακοινώθηκαν ήδη.                                                                                                                                                             

 

      Πρόκειται για την  «αυτοαξιολόγηση της σχολικής  μονάδας» που  είχε ήδη απορρίψει σχεδόν στο σύνολό της η μάχιμη εκπαίδευση πριν από τρία χρόνια όταν εφαρμόστηκε πιλοτικά, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των συλλόγων διδασκόντων αρνήθηκε τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα αυτό.                                                                                                                                                                                                                             

      Τα «παχιά λόγια» για το πόσο βελτιώθηκε η εκπαιδευτική διαδικασία στα σχολεία που αποφάσισαν να συμμετέχουν στο πρόγραμμα -όπως διατυπώνεται στα «συμπεράσματα» που δημοσίευσε το Υπουργείο από την πιλοτική εφαρμογή του- ας τα πουν στους συναδέλφους των ΕΠΑΛ που βρέθηκαν εκτός σχολείου ακόμα κι εκείνα τα ΕΠΑΛ που εφαρμόστηκε ο θεσμός της αυτοαξιολόγησης ή στους χιλιάδες συναδέλφους που βρέθηκαν εκτός σχολείου λόγω των μηδενικών προσλήψεων.

 Η καρδιά της προτεινόμενης μορφής αξιολόγησης, από το Υπουργείο και όσων κατευθύνουν τις ενέργειές του,  είναι ότι η σχολική μονάδα είναι ο βασικός φορέας βελτίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης ενώ οι εκπαιδευτικοί,  οι μαθητές και οι γονείς με τις δράσεις τους είναι υπεύθυνοι για την αποτελεσματικότερη οργάνωση της διοίκησης και της διαχείρισης της σχολικής μονάδας. Είναι φανερό ότι η αυτοαξιολόγηση  έρχεται άμεσα να προλειάνει το έδαφος για την ουσιαστική αξιολόγηση που θα ακολουθήσει  τον αμέσως επόμενο χρόνο. 

                    Στις σημερινές συνθήκες της κρίσης και της κυριολεκτικής αποδόμησης του δημόσιου σχολείου επιχειρείται  «να βγουν λάδι» οι «κυβερνητικές» αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, αφού πάντα η αξιολόγηση εξατομικεύει και προσωποποιεί  στον εκπαιδευτικό την αποτυχία κάθε εκπαιδευτικής πολιτικής, συσκοτίζοντας τα αίτια και αποδίδοντας τις αστοχίες της , στις επιμέρους  σχολικές μονάδες .

Βρισκόμαστε μπροστά στην κορύφωση της γενικευμένης επίθεσης της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας στην προσπάθεια τους να υλοποιήσουν  άμεσα  τις  επιταγές των εντολοδόχων τους Ο.Ο.Σ.Α –Δ.Ν.Τ-Ε.Ε,  που στοχεύουν :    

· Στην δημιουργία  του απαραίτητου  εκείνου αποθέματος  εκπαιδευτικών  σε κινητικότητα - διαθεσιμότητα ώστε  να καλυφθεί,  στο χώρο της Παιδείας, ο «στόχος» των χιλιάδων απολύσεων που θα γίνουν συνολικά στο Δημόσιο και που θα έχει τη μορφή «στρατιωτικού νόμου» όπως δήλωσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αν οι απολύσεις είναι  η εντολή της «Τρόικας» και οι επιταγές του μνημονίου, η αξιολόγηση  αποτελεί την κυρίαρχη  μεθοδολογική συνταγή επιλογής. Αν όρος των μνημονίων είναι η εξοικονόμηση πόρων, η ποσόστωση στις προαγωγές των εκπαιδευτικών και η μισθολογική τους καθήλωση, το κλειδί είναι η αξιολόγησή τους.

· Στην προώθηση του «νέου» σχολείου της αγοράς, ενός σχολείου που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που οι γονείς θα βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη, που οι μαθητές θα μαθαίνουν μόνο όσα και ό, τι έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις.                                                                             

· Στο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών με ταυτόχρονη  μισθολογική και  βαθμολογική τους καθήλωση.                                                                                                                       

· Στη  μετάθεση της  ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση των σχολείων στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, ενοχοποιώντας τους για αδράνεια και "έλλειψη επιχειρηματικού πνεύματος", έτσι ώστε να μείνει στο απυρόβλητο η κρατική πολιτική και να στρωθεί το χαλί για την προώθηση της αξιολόγησης – χειραγώγησης.                                                                                                                                  

·                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Στο να προωθηθεί  η μετακύληση των ευθυνών και των δαπανών των δημόσιων σχολείων

κατευθείαν στους "πελάτες" (δηλ. στους γονείς) λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης.                                                                                                                        

· Στο να επιβληθεί στα στελέχη εκπαίδευσης και ειδικότερα στους διευθυντές, η εκσυγχρονισμένη εκδοχή του management, που αντιλαμβάνεται το σχολείο σαν προβληματική επιχείρηση που οφείλει να αναζητήσει χρηματικές πηγές, εισφορές από τους γονείς, δωρεές, ευεργέτες, φιλανθρωπίες κλπ.          

· Να πλήξουν δραστικά, συρρικνώνοντας και χειραγωγώντας  την παιδαγωγική και διδακτική αυτονομία των εκπαιδευτικών, μέσω της διευρυνόμενης τυποποίησης και ομοιομορφίας των διδακτικών τους πρακτικών, μέσω των πολλαπλών και αλλεπάλληλων διαδικασιών αξιολόγησης και απόδοσης λόγου αλλά και του πολύπλευρου πολιτικο-ιδεολογικού ελέγχου της διδακτικής πράξης από το κράτος και τους μηχανισμούς της αγοράς. 

· Να αποπροσανατολίσουν  από τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης φορτώνοντας στους εκπαιδευτικούς την ευθύνη για τις δυσλειτουργίες του Δημόσιου Σχολείου.                                                                                                                       Με το νέο αξιολογικό πλαίσιο αθωώνεται η καταστροφική πολιτική του μνημονίου στην εκπαίδευση και ενοχοποιείται ο ατομικός εκπαιδευτικός και το δημόσιο σχολείο, για όλα τα εκπαιδευτικά και κοινωνικά δεινά. Την ίδια στιγμή, που οδηγούν στην εξαθλίωση ένα ολόκληρο λαό, επιθυμούν να αξιολογήσουν τα σχολεία για τη σχολική διαρροή και την εγκατάλειψη της μόρφωσης από τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.                                                                                                                                           

Να αποδομήσουν το δωρεάν, δημόσιο και καθολικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, εντείνοντας τις ταξικές ανισότητες και κατηγοριοποιώντας σχολεία, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Τα παιδιά των μεταναστών και των εργαζομένων, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες θα αποτελούν εμπόδιο στον ανταγωνισμό των σχολείων για καλά αποτελέσματα και θετικές αξιολογήσεις ενώ τα σχολεία με εργατική κοινωνική σύνθεση είναι πιο πιθανόν να χαρακτηριστούν ως αναποτελεσματικά και να συγχωνευτούν ή να κλείσουν.  

 

Είναι προκλητικό σε μια περίοδο που :      

                                                                                                     

- Υπάρχουν ακόμα χιλιάδες κενά στα σχολεία μας με αποτέλεσμα να μην μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά, αφού μηδενίστηκαν οι προσλήψεις μονίμων και αναπληρωτών από τον προϋπολογισμό ενώ βασικό κομμάτι εκπαιδευτικών που καλύπτει τις ανάγκες των σχολείων προσλαμβάνεται μέσω ΕΣΠΑ

-    Υποχρεώθηκαν συνάδελφοί μας σε υποχρεωτικές μετακινήσεις ή που αναγκάστηκαν να μείνουν μακριά από τα σπίτια τους διαλύοντας οικονομικά χιλιάδες συναδέλφους μας

-    Τα σχολεία μας στενάζουν από την έλλειψη χρηματοδότησης

-    Οι μαθητές μας βιώνουν όλο και πιο έντονα την ανεργία των γονιών τους, την οικονομική εξαθλίωση.

Το Υπουργείο Παιδείας να δηλώνει ότι «η πολιτεία εμπιστεύεται τον εκπαιδευτικό, οικοδομεί έναν πολιτισμό εμπιστοσύνης και συνεργασίας» (!!!) όπως ανερυθρίαστα καταλήγει η έκθεση με τα συμπεράσματα της μέχρι τώρα εφαρμογής του προγράμματος.

 

 Ταυτόχρονα είναι προκλητικό το κόστος της εφαρμογής του προγράμματος – που φυσικά θα έχει και αυτό τη σφραγίδα του ΕΣΠΑ – να φτάνει τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ (!), όταν καλούνται συνάδελφοι με μισθούς της τάξης των 700 ευρώ να θέλουν τουλάχιστον το μισό τους μισθό για να πάνε στα σχολεία στα οποία βίαια μετακινήθηκαν.

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη!  Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα στέλεχος της εκπαίδευσης να έρθει να «μας ζητήσει και τα ρέστα» γιατί δήθεν δεν «πιάσαμε τους στόχους», γιατί δεν «ανταποκριθήκαμε στους δείκτες».

 Δεν πρέπει να αφήσουμε το φόβο να κυριεύσει, ούτε να έχουμε την αυταπάτη ότι «εγώ ελπίζω να τη βολέψω». Με τρόπο συλλογικό και αποφασιστικό πρέπει να δώσουμε τη μάχη ενάντια σε μια διαδικασία που θέλει ουσιαστικά να μας πείσει ότι «δεν χωράμε» στην εκπαίδευση γιατί «δεν το αξίζουμε». Να αφουγκραζόμαστε τις μορφωτικές αλλά και κοινωνικές ανάγκες των μαθητών μας, να αναζητούμε εκείνους τους δρόμους που θα τους οδηγούν στην καλλιέργεια κριτικής σκέψης και της χειραφέτησής τους.

 

Παλεύουμε για ένα σχολείο που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, θα αναπτύσσει την κριτική τους σκέψη, θα προωθεί την αγάπη για τη γνώση, θα τους  μάθει να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, θα τους  διδάξει αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα, με περιεχόμενο απαλλαγμένο από την παπαγαλία, το μυστικισμό, το ρατσισμό, ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς, ανοιχτό για όλα τα παιδιά, Έλληνες και μετανάστες. Ένα δημόσιο σχολείο για μια κοινωνία της κοινωνικής δικαιοσύνης, της σταθερής απασχόλησης, των κατοχυρωμένων εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας. 

Από αυτή την άποψη δίνουμε τη μάχη να μην περάσει η αξιολόγηση, να μπλοκάρουμε στην πράξη την εφαρμογή της. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε, με βάση και τις αποφάσεις  της ΔΟΕ: 

α. Τους διευθυντές των σχολικών μονάδων να μη συμμετέχουν στα επιμορφωτικά σεμινάρια για την αξιολόγηση και τους σχολικούς συμβούλους να μη συμπράξουν στην προετοιμασία τους. Δηλώνουμε ότι θα  συντονίσουμε τη δράση μας για να ακυρώσουμε στην πράξη τα σεμινάρια αυτά. 

β. Τους συλλόγους διδασκόντων να αρνηθούν τη συμμετοχή τους στην «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας,  επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά με κείμενό τους ότι απορρίπτουν κάθε μορφή αξιολόγησης.