...για την απεργία που πουλήθηκε

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

http://aakaristotelis.blogspot.gr/                                          Σάββατο 18/5/2013

για την απεργία που πουλήθηκε

…ένα ηφαιστιακό ρήγμα γεννήθηκε!!!

Ένα ρήγμα φάνηκε να δημιουργείται μέσα στο βράχια. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί της Β/βμιας, κόντρα στην επιστράτευση και τη σιγή νεκροταφείου που θέλησε να επιβάλει η τρικομματική κυβέρνηση,  αποφάσισαν σε μαζικές Γ.Σ. ΑΠΕΡΓΙΑ!!!

Το μήνυμα ήταν τόσο ισχυρό, που για μια στιγμή θόλωσε το προσωπείο της «ισχυρής» κυβέρνησης που τα συστημικά ΜΜΕ κατασκευάζουν. Καθώς ο κόσμος της μαχόμενης εκπαίδευσης άνοιξε τον αγωνιστικό βηματισμό του, το ρολόι της μνημονιακής κυβέρνησης άρχισε να μετράει αντίστροφα. Και αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο. Έβαζε ξανά στο προσκήνιο τον λαϊκό παράγοντα, που μετά τις εκλογές του Ιουνίου κατάφεραν να τον εκτονώσουν, να τον απομονώσουν, να του στερήσουν τη δυνατότητα να διαμορφώνει δυναμικά τις πολιτικές εξελίξεις.  

Οι καθηγητές ψήφισαν μαζικά απεργία παρ’ όλο που:

·      Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε το πιο σκληρό χαρτί της, την επιστράτευση, με την απειλή της απόλυσης να την ακολουθεί

·      Ξεσηκώθηκαν οι καναλάρχες, συκοφάντησαν και λοιδόρησαν τους εκπαιδευτικούς.

·      Η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΣΕ αρνήθηκαν να κηρύξουν απεργία στις 17/5, πρώτη ημέρα των πανελλαδικών και προχώρησαν μετά από πρόταση του ΠΑΜΕ σε μια απεργία στις 14/5(!!!)

·      Η ΔΟΕ αρνήθηκε να αποφασίσει συμπόρευση με απεργία στις 17/5

·      Το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε την πρόταση για απεργία στις πανελλαδικές ως τυχοδιωκτική που εκβίαζε την κυβέρνηση μέσω της κοινωνίας

·      Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ δήλωνε στα κανάλια ότι (όταν και αν επιστρατευτούν) θα γυρίσουν στη δουλειά με το κεφάλι ψηλά και κοιτώντας τους απολυμένους συναδέλφους τους στα μάτια

·      Ο Τσίπρας αρνήθηκε να δώσει πολιτική κάλυψη για απεργία στους επιστρατευμένους εκπαιδευτικούς

Όλα συγκλίνουν σε ένα κοινό σημείο: στους καθηγητές δεν έπρεπε μόνο να απαγορευτεί να κάνουν απεργία. Έπρεπε πάση θυσία να μην την αποφασίσουν κιόλας!

Κι όμως, οι καθηγητές τόλμησαν να αψηφήσουν τη «σύνεση» της ηττοπάθειας και να προτάξουν τη θέση για παρατεταμένο διαρκή αγώνα ανατροπής του κυβερνητικού αυταρχισμού και της πολιτικής των απολύσεων, των συγχωνεύσεων των σχολείων, των αυθαίρετων μετακινήσεων, της εξαθλίωσης των εκπαιδευτικών, της ιδιωτικοποίησης και υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης. Δεν ήταν εύκολες αποφάσεις. Μέσα τους είχαν τον προβληματισμό και την ταλάντευση, όπως έχουν όλοι οι μεγάλοι αγώνες με ισχυρά διακυβεύματα. Οι αποφάσεις αυτές τροφοδότησαν μεγάλες ελπίδες σε σημαντικά τμήματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και του λαού. Τάραξαν τα παγωμένα νερά ενός βαρύ χειμώνα, ξανάφεραν στο βλέμμα την προσδοκία!

Το εργατικό κίνημα χρωστάει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κλάδο των καθηγητών για το θαρραλέο «ναι» στον απεργιακό αγώνα, σε αυτές τις συνθήκες και κόντρα σε «θεούς και δαίμονες», απειλές, κινδυνολογίες, προβοκάτσιες και υπονομεύσεις. Στην παρατεταμένη πολιτική μάχη, που θα συνεχιστεί και θα κορυφωθεί, ανάμεσα στην υπεραντιδραστική πολιτική ενός σύγχρονου μεσαίωνα που προωθεί η τρικομματική κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ και στον κόσμο της εργασίας, οι χιλιάδες μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, με μια βεντάλια προσεγγίσεων και προβληματισμών, πήραν θέση. Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι έχουν αστείρευτες δυνατότητες και αυτό το φάντασμα θα πλανάται για καιρό πάνω στα κεφάλια των λιπόψυχων και των τακτικιστών.

Το ιστορικό της αθλιότητας της πραξικοπηματικής αναστολής της απεργίας

Στη Γ.Σ. προέδρων της ΟΛΜΕ φάνηκε ότι όπου ο τρόμος της επιστράτευσης δεν είναι αρκετός, όπου δεν τα κατάφερε η συκοφάντηση και η υπονόμευση, αναλαμβάνει δράση η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΣΥΡΙΖΑ στη γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ συνασπίστηκαν για να ανατρέψουν την  απόφαση της βάσης των εκπαιδευτικών. Από κοινού πρότειναν τη διεξαγωγή διπλής ψηφοφορίας: στη μια οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ ψήφιζαν υπέρ ή κατά της απεργίας και στην άλλη αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την υλοποίησή της!!! Με το αντικαταστατικό πραξικόπημα της διπλής ψηφοφορίας έστρωσαν το χαλί για το ξεπούλημα του αγώνα.  Πρόδωσαν τη βούληση των χιλιάδων εκπαιδευτικών της βάσης που στις μαζικές Γ.Σ. των ΕΛΜΕ -με το χαρτί της επιστράτευσης στο χέρι- ψήφισαν συντριπτικά υπέρ της απεργίας, ψηλαφώντας ταυτόχρονα τους πολιτικούς όρους για το ξεδίπλωμα μιας συνολικής σύγκρουσης του κόσμου της εργασίας με την κυβέρνηση. Στην πρώτη ψηφοφορία το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό. 79 από τις 85 ΕΛΜΕ υπέρ της απεργίας. Η τρικλοποδιά της δεύτερης ψηφοφορίας ανέδειξε 18 ΝΑΙ, 9 ΟΧΙ και 57 λευκά στο ερώτημα αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την απεργία. Οι πρόεδροι δήλωσαν ότι δεν είναι εξουσιοδοτημένοι να ψηφίσουν ένα τέτοιο ερώτημα. Και εδώ όμως η πλειοψηφία των ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τη λύση. Αποφάνθηκε πως τα 57 λευκά πρέπει να πάνε με το ΟΧΙ …και κάπως έτσι έληξε η διαδικασία μέσα σε κλίμα αποδοκιμασιών στην πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, απογοήτευσης και θυμού.

Η στάση των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ

δε μας εκπλήσσει. Δεν είναι λίγες οι φορές που τις είδαμε να ξεπουλάνε τους αγώνες σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. Ποτέ δεν πίστεψαν στην αναγκαιότητα αυτού του απεργιακού αγώνα. Είναι απολύτως προσδεμένες στα κυβερνητικά σχέδια. Προσπάθησαν να διαχειριστούν και να εκτονώσουν την οργή των καθηγητών απέναντι στις υποχρεωτικές μεταθέσεις και τις απολύσεις. Ακολούθησαν την πρόταση των Παρεμβάσεων Δ.Ε. για απεργία μέσα στις εξετάσεις, γιατί καταλάβαιναν ότι κινδύνευε η ίδια η υπόσταση τους. Όταν όμως έπρεπε να απαντήσουν ξεκάθαρα, διάλεξαν πλευρά και στοιχήθηκαν πίσω από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό τους. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στην ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΣΕ άδειασαν στεγνά τους καθηγητές, υπονομεύοντας τον αγώνα και τροφοδοτώντας με τις δηλώσεις τους τον κοινωνικό αυτοματισμό.

ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στη ΔΟΕ

Στο έτερο εκπαιδευτικό συνδικάτο, η στάση τους δεν ήταν καλύτερη.

ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ πριν από τις Γ.Σ. των καθηγητών αρνούνται να ψηφίσουν το αίτημα της ΟΛΜΕ για κήρυξη απεργίας την πρώτη μέρα των πανελλαδικών. Αρνούνται συνειδητά να διευρύνουν το απεργιακό μέτωπο για να μη δώσουν ελπίδα στους καθηγητές ότι δεν είναι μόνοι τους. Λειτουργούν μόνο επικοινωνιακά. Ζητούν από την ΑΔΕΔΥ να κηρύξει απεργία όταν οι ίδιες δεν κηρύττουν. Μόνο όταν το στοίχημα έχει κριθεί και οι Γ.Σ. των καθηγητών έχουν ήδη αποφασίσει με τεράστια συμμετοχή, η ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στη ΔΟΕ παίρνουν απόφαση συμπόρευσης (Τετάρτη 15/5). Μάλιστα, ακόμα και τότε η απόφαση δεν είναι καθαρή (δεν ορίζει ως ημερομηνία την πρώτη ημέρα των πανελλαδικών όπως πρότειναν οι Παρεμβάσεις) γιατί απλά δε θέλουν ούτε τότε πλήρη δέσμευση συμπόρευσης. Μάλιστα, αυτή τη γραμμή τη θεωρούν συνετή κι υπεύθυνη στάση που δεν οδηγεί τον κλάδο σε αλόγιστες ενέργειες!!! Συνδικαλιστικές ακροβασίες! Δηλαδή, η πρότασή τους να κηρύξει η ΑΔΕΔΥ απεργία για τις 17/5 ήταν αλόγιστη πρόταση; Καταλαβαίνει κανείς με απίστευτη ευκολία τι θα κάνει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στη ΔΟΕ αν οι δάσκαλοι βρεθούμε αντιμέτωποι με απολύσεις και υποχρεωτικές μεταθέσεις.

Η αριστερά της γραμμής «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα»

Το άδειασμα της απεργίας με τη στάση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ-ΕΡΑ) είναι σε ευθεία στοίχιση με την κεντρική πολιτική του κομματικού της φορέα, της ενσωμάτωσης του εντός των ορίων. Η λογική του «ώριμου φρούτου», η μετατροπή της κατάληψης της κυβέρνησης σε αυτοσκοπό, η προσαρμογή στα συντηρητικά αντανακλαστικά της εν δυνάμει εκλογικής πελατείας, η εγκόλπωση του αστικού λόγου, πολύ απέχει από τις παραδόσεις  της αριστεράς και του εργατικού κινήματος.

Πάντα με μισόλογα, μια στο καρφί και μια στο πέταλο, πότε στήριζε τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών και πότε τους ζητούσε να μην έχουν απέναντί τους την κοινωνία. Πολύ περισσότερο, όταν με την επιστράτευση των καθηγητών από την κυβέρνηση, μπήκε επιτακτικά ζήτημα δημοκρατικής εκτροπής, ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να στρατευθεί σε έναν αγώνα για το σπάσιμο της επιστράτευσης με όρους μαζικού κινήματος. Η απόφαση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετέχει στο πραξικόπημα στη Γ.Σ. προέδρων της ΟΛΜΕ αναστέλλοντας μια απεργία που αποφασίστηκε μέσα από μαζικές Γ.Σ., είναι κεντρική πολιτική επιλογή του κομματικού τους φορέα.

Αναστολή της ταξικής σύγκρουσης λόγω εξετάσεων

Με το ΠΑΜΕ τα πράγματα βρίσκονται μεταξύ τραγωδίας και εγκληματικής πολιτικής ευθύνης. Για άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι σε πολιτικές στιγμές με δυνατότητες παροξυσμού της ταξικής αναμέτρησης και κλιμάκωσής της, διαλέγει στάση άρνησης συμμετοχής και καταγγελίας. Ανήκει σ’ αυτούς που έκαναν τα πάντα για να μη δοθεί καθόλου η μάχη. Περίμενε με έτοιμα τα συμπεράσματα να χαθεί αυτός ο αγώνας αντί να βάλει πλάτη ώστε να είναι νικηφόρος. Τροφοδοτεί την ηττοπάθεια και την καθήλωση. Όταν η κυβέρνηση εξήγγειλε την αύξηση του ωραρίου και τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, το ΠΑΜΕ πρότεινε στην ΟΛΜΕ 48ωρη συμβολική απεργία πριν τις εξετάσεις. Πρότεινε δηλαδή άλλη μια ντουφεκιά που όμως δε διεκδικούσε να ακυρώσει το κυβερνητικό σχέδιο. Κατήγγειλε την πρόταση των Παρεμβάσεων για απεργία στις εξετάσεις ως τυχοδιωκτική, λέγοντας ότι δε συμφωνεί να εκβιαστεί η κυβέρνηση μέσω των πανελλαδικών, γύριζαν τα κανάλια και έπαιρναν τα εύσημα των δημοσιογράφων για τη συνετή κι υπεύθυνη στάση τους,  κυκλοφόρησαν κείμενο προς τους μαθητές κατά της απεργίας όπου τους καλούν να αφοσιωθούν στα διαβάσματά τους!  Ρίχνει τόνους λάσπης και ψεμάτων για να κρύψει το κύριο που είναι ότι πολεμά λυσσαλέα όποια κίνηση των εργαζομένων δεν ελέγχει. Δεν προβληματίζεται ούτε καν από τη μαζική απόρριψη της πρότασής τους από τη βάση των καθηγητών στις Γ.Σ. Έτσι, ανερυθρίαστα διακινούν ότι οι Παρεμβάσεις στη Β’ βάθμια πρότειναν αναστολή της απεργίας, ενώ είναι απολύτως καταγεγραμμένο ότι η πρόταση για αναστολή της απεργίας πάρθηκε με ψήφους ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΣΥΡΙΖΑ, με τις Παρεμβάσεις να μειοψηφούν υπέρ της απεργίας και το ΠΑΜΕ να δηλώνει παρών και να μην ψηφίζει τίποτα.

Παραποιούν τα λόγια της εκπροσώπου των Παρεμβάσεων στην ΟΛΜΕ που είπε να βγουν μπροστά 500 συνδικαλιστές και να δηλώσουν ότι είναι απεργοί, να γίνουν έτσι το μπροστινό βαγόνι αυτής της αναμέτρησης.

Η στάση των παρατάξεων στον Αριστοτέλη

Η πρόταση της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Κίνησης για καταγγελία της ΑΔΕΔΥ και της ΔΟΕ για την άρνησή τους να κηρύξουν απεργία μαζί με τους καθηγητές βρίσκει την πλήρη άρνηση των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΠΑΜΕ. Την κρίσιμη ώρα όπου όλα τα σωματεία χρειάζεται να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους καθηγητές μια και η ΔΟΕ δεν προκηρύσσει απεργία, στον Αριστοτέλη ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΠΑΜΕ καταψηφίζουν την πρόταση της ΑΑΚ για κήρυξη στάσης εργασίας του συλλόγου μας.

...να συμβάλλουμε στις ηφαιστειακές εκρήξεις που θα λυτρώσουν τις ζωές μας

Η απεργία έπρεπε να προχωρήσει και η διαχείριση της να βρίσκεται στις γενικές συνελεύσεις και στις απεργιακές επιτροπές, στα χέρια του αγωνιζόμενου κλάδου που αυτός και μόνο αυτός είναι ο αρμόδιος να αποφασίσει! Η απεργία έπρεπε να περιφρουρηθεί! Εκεί στον αγώνα, ενάντια στην επιστράτευση όφειλαν να μπουν όλες οι δυνάμεις και κάθε αγωνιστής! Μέτωπο προστασίας μπορούσε να δημιουργηθεί στην πράξη! Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας όφειλε να είχε συνέχεια με πυρήνα τη δημιουργία ενός μετώπου Παιδείας Εργασίας Δημοκρατίας την κατάλληλη περίοδο!

Αυτό προς το παρόν αναβλήθηκε! Ωστόσο οι εικόνες που ζήσαμε, μιας μεγάλης αναμέτρησης που αναπτύχθηκε χωρίς να κορυφωθεί σε απεργιακό αγώνα, έρχονται από το μέλλον του κινήματος! Πρόκειται για πολιτικές εικόνες που πολύ σύντομα θα αποδειχτεί ότι υπερβαίνουν τα όρια των καθηγητών.

Η αναμέτρηση είναι μπροστά. Και οι απαντήσεις αναζητούνται. Είμαστε στην εποχή προσωρινής «ισορροπίας των αδυνάτων». Η κυβέρνηση αδυνατεί να συντρίψει τον κόσμο της εργασίας πολιτικά. Αλλά και το εργατικό κίνημα, αδυνατεί να αντεπιτεθεί και να ανατρέψει την αντεργατική πολιτική. Κινείται ακόμη με τα πολιτικά, κινηματικά και ιδεολογικά όρια του παρελθόντος. Όρος για την ανατροπή του κοινωνικού κανιβαλισμού, η ανατροπή αυτής της κατάστασης στο εργατικό κίνημα προς την κατεύθυνση του αποφασιστικού μαζικού ανατρεπτικού αγώνα, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, χωρίς σιγουράτζες, κοινοβουλευτικές αυταπάτες και ανοιχτές προδοσίες. Όρος, ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων με συντονισμό των σωματείων και οργάνωση της δράσης, η υπέρβαση του εργοδοτικού συνδικαλισμού και η μαχητική ταξική ενότητα των εργαζομένων.

Γιατί η πραγματικότητα είναι εδώ: η διάλυση του δημόσιου σχολείου, ο εργασιακός μεσαίωνας, οι απολύσεις, η κατάργηση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση διαλύουν το σκηνικό της αισιοδοξίας που καλλιεργεί η κυβέρνηση. Όλα αυτά αποτελούν την μαζική κοινωνική συνθήκη για να εκραγεί το ηφαίστειο.

Το κρίσιμο ζήτημα είναι αν θα προετοιμάσουμε από ΤΩΡΑ, πιο ώριμοι και πιο σοφοί μετά από την εξέλιξη με την απεργία των καθηγητών και των πολιτικών δυνάμεων στην εκπαίδευση και όχι μόνο, την επόμενη αποφασιστική σύγκρουση. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές χρειάζεται να συζητήσουν την πρόταση για απεργία το Σεπτέμβριο, ώστε να ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ σε όλη την εκπαίδευση.

Η μοίρα μας δεν είναι 

μια σκανδιναβική μακρά ολόμαυρη νύχτα

Ο κόσμος ανήκει στους παραγωγούς του πλούτου!