του Henry Α. Giroux*
μετάφραση: Σοφία Χατζοπούλου
Οι μαζικοί θάνατοι στη Γάζα είναι κάτι παραπάνω από μια ανθρωπιστική κρίση — πρόκειται για μια κατακλυσμιαία ρήξη στο ηθικό σύμπαν μας
Το μπρούτζινο άγαλμα της Marie Uchytilová, με τον τίτλο “Μνημείο στα Παιδιά Θύματα του Πολέμου,” το οποίο απεικονίζει τα 82 παιδιά από το χωριό Lidice της Τσεχίας που δολοφονήθηκαν το 1942, μας στοιχειώνει υπενθυμίζοντάς μας τη βαρβαρότητα των Ναζί στη Σφαγή του Lidice. Σε αντίποινα για τη δολοφονία του αναπληρωτή αρχηγού των SS, Reinhard Heydrich, οι Ναζί ισοπέδωσαν το χωριό Lidice, εκτέλεσαν τους άντρες και μετέφεραν τις γυναίκες και τα παιδιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η δολοφονία αυτών των παιδιών, τα πρόσωπά τους όπως αποτυπώνονται αιώνια στο γλυπτό της Uchytilová, αντηχεί βαθιά σήμερα, καθώς γινόμαστε μάρτυρες των βασανιστηρίων που υφίστανται τα παιδιά της Γάζας, όπου ο κύκλος της βίας συνεχίζει αμείωτος. Οι σφαγές των παιδιών, τότε και τώρα, αποτελούν δυνατά σύμβολα της συνεχιζόμενης τραγωδίας πολέμου και γενοκτονίας, συνδέοντας παρελθόν και παρόν σε μια αδιάσπαστη αλυσίδα ανθρώπινου πόνου.
