Με τις/τους εργαζόμενες/ους και τη νεολαία ενάντια στην αυταρχική αντιεκπαιδευτική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης
Για τα δικαιώματα μας στον μισθό, στην εργασία, σε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, για αξιοπρέπεια και παιδαγωγική ελευθερία
Για να νικήσουμε μείς και οι ανάγκες μας!
Την περίοδο που διανύουμε η επίθεση της κυβέρνησης ΝΔ-κεφαλαίου στο βιοτικό επίπεδο, στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων οξύνεται σε πρωτόγνωρο βαθμό δοκιμάζοντας τα όρια και τις αντοχές της κοινωνίας. Με την αντιλαϊκή αντιεκπαιδευτική πολιτική της επιτίθεται στη ζωή, την εργασία και τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, στον βωμό της εξυπηρέτησης των κερδών και της δημοσιονομικής ευρωπαϊκής πειθαρχίας. Στα πλαίσια των επιταγών λιτότητας του Ταμείου Ανάκαμψης «λεφτά υπάρχουν» μόνο στα ταμεία των επιχειρήσεων και για την κοινωνική πλειοψηφία ακρίβεια και φτωχοποίηση, μισθοί πείνας, ανεργία και μισοαπασχόληση, ξεπούλημα όλων των κοινωνικών αγαθών. Στην Ελλάδα των ιδιωτικοποιήσεων, «μπαζώνουν» το έγκλημα στα Τέμπη, συγκαλύπτοντας τη δολοφονική πολιτική, εμπορευματοποιούν πλήρως την Υγεία και νομοθετούν το νόμιμο-κρατικό φακελάκι, χτυπούν εργασιακά δικαιώματα με τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη.
Διαλύουν και καταργούν το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης με μπαράζ αντιεκπαιδευτικών μέτρων ενάντια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (ιδιωτικά ΑΕΙ, αξιολόγηση, Νομοσχέδιο για Τεχνική Εκπαίδευση, νέα σκληρά ταξικά εξεταστικά συστήματα - Εθνικό Απολυτήριο με σκληρό σύστημα εξετάσεων, διαγωνισμό ΑΣΕΠ, «ελεύθερη» επιλογή σχολείων, αλλαγές στην ειδική αγωγή σε βάρος μαθητών και εκπαιδευτικών, κ.ά.) Εντείνουν την επίθεσή τους για την επιβολή της αξιολόγησης, με συνεχείς προσφυγές κατά της απεργίας προσπαθούν να σταματήσουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης , με απειλές και τρομοκρατικές εγκυκλίους επιχειρούν να επιβάλουν την πολιτική τους με απαγόρευση θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως η απεργία! Την ίδια στιγμή, η κερδοφορία κεφαλαίου- επιχειρήσεων ανέρχεται σε δις ευρώ, αλλά και οι δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα και στρατιωτικές αποστολές των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στο εξωτερικό είναι υπέρογκες, εμπλέκοντας παράλληλα τη χώρα μας σε άμεσο πολεμικό κίνδυνο, συμβάλλοντας σε γενοκτονίες λαών και παίζοντας ενεργό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Για όλα αυτά χρειαζόμαστε όχι μόνο μια απεργία στις 17 Απρίλη αλλά ένα συγκροτημένο αγωνιστικό σχέδιο ικανό να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και να αναμετρηθεί με την κυβερνητική και ΕυρωΕνωσιακή πολιτική.
Αντί γι’ αυτό η πλειοψηφία του υποταγμένου συνδικαλισμού στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ και στη συνέχεια οι ίδιες πλειοψηφίες σε ΔΟΕ/ΟΛΜΕ όχι μόνο δεν διαμόρφωσε ένα αγωνιστικό σχέδιο κλιμάκωσης με 48ωρη απεργία και άλλες πολύμορφες δράσεις, αλλά αποφάσισε να μην συμπορευτεί ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα στην απεργία στις 17/4. Από την αρχή και από κοινού σε ένα μέτωπο ο κυβερνητικός, υποταγμένος συνδικαλισμός των ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ στη ΔΟΕ κι αντίστοιχα σε ΑΔΕΔΥ κι ΟΛΜΕ, τοποθετήθηκε και ψήφισε ενάντια στην απεργιακή κινητοποίηση. Ακυρώνουν τη δυνατότητα πραγματοποίησης μιας γενικής πανεργατικής απεργίας στις 17/4 που θα δημιουργούσε ένα σοβαρό πολιτικό γεγονός και θα πίεζε ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση σε μια περίοδο που είναι στριμωγμένη πολιτικά, ενώ θα έδινε τον τόνο της αντίθεσης στην κυνική και προκλητική πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, των εξοργιστικών εξοπλιστικών δαπανών, των ιδιωτικοποιήσεων, της συγκάλυψης κρατικών εγκλημάτων, των απολύσεων, της καταστολής και του αυταρχισμού. Θα έδινε δυνατότητα να φανεί στο δρόμο η λαϊκή οργή και θα άφηνε παρακαταθήκη για παραπέρα πίεση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες για την κλιμάκωση του αγώνα. Με πρόσχημα την φιλοκυβερνητική και απαξιωτική στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία της ΑΔΕΔΥ 28/2, οι παραπάνω δυνάμεις έκαναν ακριβώς το ίδιο… Πέταξαν τη μπάλα στην …εξέδρα, βάζοντας μια ξεχωριστή απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 21/5 (!), δίνοντας χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση να συνεχίσει τη βάρβαρη πολιτική της τώρα που είναι στριμωγμένη από τους μεγάλους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας ενώ σε ΔΟΕ/ΟΛΜΕ αρνήθηκαν οποιαδήποτε συζήτηση.
Μάλιστα, στη ΔΟΕ, η ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ αγνόησαν πάνω από 70 Συλλόγους ΠΕ που είχαν αποφασίσει και προτείνει στην ολομέλεια προέδρων 48ωρη απεργία 16-17/4 με κλαδική την πρώτη μέρα και πανεργατική τη δεύτερη!
Συνάδελφοι,-ισσες, η στάση της πλειοψηφίας των ηγεσιών της συναίνεσης και της υποταγής σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, σε ΔΟΕ κι ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ) που κάνουν τα πάντα ώστε να μην ενωθούν τα ποτάμια της λαϊκής οργής σε ένα κοινό πανεργατικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής αποδεικνύει εξώφθαλμα ότι αποτελούν το συνδικαλιστικό βραχίονα κυβέρνησης-κεφαλαίου και ΕΕ, ώστε να επιβάλλουν την αντιδραστική πολιτική διασφάλισης των κερδών τους. Όπως, όταν έβραζε το καζάνι των φοιτητικών, εκπαιδευτικών, υγειονομικών και αγροτικών αγώνων στις αρχές Φλεβάρη, έβαλαν απεργία, η μεν ΑΔΕΔΥ στο τέλος του μήνα, η δε ΓΣΕΕ τον Απρίλη, καταψηφίζοντας την πρόταση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για άμεση απεργιακή κλιμάκωση στις 8 και 15/2, και συνέχιση στις 28/2, έτσι και τώρα δεν συναινούν ούτε στις 17/4 να απεργήσουν μαζί.
Μεγάλες ευθύνες έχει και το ΠΑΜΕ που δεν κλιμακώνει με βάση τις διαθέσεις του κόσμου, αλλά αρκείται σε αγώνες απλής διαμαρτυρίας κάποιων αποσπασματικών 24ωρων, χωρίς σχέδιο ενοποίησης και ανώτερης συμπόρευσης των αγωνιστικών μετώπων και κλιμάκωση για ουσιαστική αναμέτρηση με την αντεργατική πολιτική που θα ενίσχυε την αυτοπεποίθηση των μαχόμενων εργαζόμενων και νεολαίας, θα μπορούσε να αποσπάσει νίκες και θα έδινε ανάταση και καύσιμα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν το συνδικαλισμό στα χέρια τους. Με οργάνωση στη βάση, στις γενικές συνελεύσεις των σωματείων και των επιτροπών αγώνα, με δημιουργία πραγματικού συντονισμού σωματείων και συλλογικοτήτων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που θα ανεβάσει τον πήχη της αναμέτρησης με την βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, θα θέσει βάσεις για κίνημα μακράς πνοής και αποφασιστικούς και νικηφόρους αγώνες. Το παράδειγμα του κλίματος στη βάση των εκπαιδευτικών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που μπόρεσε να σηκώσει το βάρος του αγώνα ενάντια στην αντιδραστική αξιολόγηση, τη δεσποτική στάση της κυβέρνησης και την αντιαπεργιακή μέθη υπουργών και δικαστών, δείχνει πού βρίσκονται οι πραγματικές δυνάμεις για να πάνε τα πράγματα αλλιώς.
Απαντάμε στην απεργοσπαστική στάση των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού με τη συμμετοχή μας στη στάση εργασίας που έχει κηρύξει ο Αριστοτέλης στις 17/4, όπως και πολλά άλλα εκπαιδευτικά σωματεία σε όλη τη χώρα, για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, μόνιμη εργασία ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, προσλήψεις προσωπικού, μείωση του χρόνου εργασίας, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, δωρεάν πρόσβαση του λαού στα αγαθά της υγείας, παιδείας, πολιτισμού ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην εμπορευματοποίησή τους, λεφτά για τα δημόσια αγαθά και όχι για εξοπλισμούς και καταστολή, ελεύθερη συνδικαλιστική δράση χωρίς διώξεις και απολύσεις, κατάργηση των νόμων που εμποδίζουν το δικαίωμα στην απεργία και τη διαδήλωση, καμία αξιολόγηση του εκφοβισμού και της διάσπασης των εργαζομένων.
Οι αγώνες και οι απεργίες στα χέρια των εργαζομένων και όχι στα δεκανίκια των κυβερνώντων και του κεφαλαίου.
Πραγματικός συντονισμός και κλιμάκωση για την ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, των ιδιωτικοποιήσεων, του αυταρχισμού και του πολέμου και όποιων την εφαρμόζουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου