Στις δυσοίωνες προοπτικές της ανθρώπινης κοινωνίας στέκονται πάντα άσβεστος φάρος ελπίδας τα παιδιά, η αθωότητα στα μάτια τους, η έμφυτη παρόρμησή τους για επικοινωνία και γνώση. Τα παιδιά που στέκουν αντικριστά στα συρματοπλέγματα που ορθώνουν οι μεγάλοι και “λογικοί”, και προσπαθούν να καταλάβουν γιατί “εγώ είμαι από δω κι εσύ είσαι από κει”, γιατί δεν μπορούν να κάτσουν και να παίξουν παρέα, τι είναι αυτό που τα χωρίζει. Δυο τέτοια παιδιά ανταμώνουν στο βιβλίο του Ιρλανδού συγγραφέα Τζον Μπόιν (John Boyne) “Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα”.

Ο εννιάχρονος Μπρούνο δεν έχει ιδέα για την Τελική Λύση ή το Ολοκαύτωμα και δεν γνωρίζει για τον εφιάλτη που ζουν οι λαοί της Ευρώπης εξαιτίας της χώρας του. Το μόνο που ξέρει είναι ότι αναγκάστηκε να μετακομίσει από το άνετο σπίτι του στο Βερολίνο σ’ έναν οικισμό σε μια απομονωμένη περιοχή όπου δεν έχει τίποτα να κάνει και κανέναν να παίξει. Όλα φαίνονται ήρεμα εκτός από τους πυκνούς καπνούς που αφήνει κάθε τόσο μια καμινάδα λίγο πιο κάτω. Σε μια από τις εξερευνήσεις του ο Μπρούνο θα γνωρίσει ένα αγόρι, τον Σμούελ, που ζει από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος και το οποίο, όπως και όλοι οι άλλοι άνθρωποι εκεί, φοράει μια ριγέ πιτζάμα. Η φιλιά του Μπρούνο και του Σμούελ θα τον οδηγήσει από την αθωότητα στην σκληρή πραγματικότητα μιας αποτρόπαιας κατάστασης.

Το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και η απόδοσή του στην ομώνυμη ταινία του 2008 αποτελεί μια εξαιρετική πηγή προβληματισμού και συζήτησης για μικρούς και μεγάλους, και μια πρόταση του Σελιδοδείκτη για την Παγκόσμια Ημέρα του Ολοκαυτώματος στα σχολεία. Η ταινία είναι διαθέσιμη και στο διαδίκτυο στην παρακάτω ιστοσελίδα:


To βιβλίο εκδίδεται από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Η παλιά του έκδοση από τις εκδόσεις Κέδρος περιείχε και εκπαιδευτικό οδηγό για το βιβλίο στη διεύθυνση:

https://www.kedros.gr/files/TO%20AGORI.pdf