Κάποιοι ανθρωποι εχουν τη θαλασσα μεσα τους.
Πολλοι δυστυχως κουβαλανε το μεσαιωνα και καποιοι απ αυτους, ελπιζω λιγοι, μοιαζουν ετοιμοι να αναψουν φωτιες σε πλατειες και να ψησουν μαγισσες.
Τα σχολικα βιβλια των θρησκευτικων ( ιδιαιτερα αυτό της Δ ταξης Δημοτικου) πυροδοτησαν μια κατασταση που θα ηταν πολύ φαιδρη αν δεν ηταν τοσο θλιβερη.
Γονεις απειλουν με μαζικες μηνυσεις, υπογραφουν «πυρινες διακηρυξεις» ορθης πιστης, εκφραζουν τον αποτροπιασμο τους για τον ενδυματολογικο διασυρμο της Παναγιας, με γιαπωνεζικο κιμονο ή ινδιανικα χοντροπαπουτσα.
Είναι θλιβερη, κατ αρχην, μια δημοσια συζητηση για το τι πρεπει να περιεχει ένα σχολικο βιβλιο θρησκευτικων, ενώ δεν μπαινει καν το ερωτημα για το αν πρεπει να υπαρχει το μαθημα των θρησκευτικων στα σχολεια.
Η μεταφυσικη αναζητηση μπαινει στο ωρολογιο προγραμμα, βαθμολογειται και παιρνει αδικαιολογητη ή δικαιολογημενη απουσια. Αυτό, από μονο του, μετατρεπει τη μεταφυσικη αναζητηση (για οποιον την εχει αναγκη, περα από το φαινεσθαι και την υποκρισια) σε μια υποτιμημενη υποθεση, δυο ανα βδομαδα σαρανταπενταλεπτων, εγκυκλιακα τοποθετημενων προς το τελος του ημερησιου προγραμματος, μεσα στην ζωνη του σχολικου λυκοφωτος, δηλαδη του κορεσμου, της κουρασης, της χαβρας και της καζουρας που συνεπαγεται.
Ολη αυτή η εντεταλμενη, βασει προγραμματος, μεταφυσικη αναζητηση, ο «φιλοσοφικος πυρετος» που λεει και ο Μοντεσκιε, κοντα στο σχολασμα, βαθμολογειται με Α ή Β και αργοτερα από το 1 ως το 20, με βαση την καλη παπαγαλια, τη φρονιμα νυσταλεα παρακολουθηση μονολογων, τα επιτυχημενα copy paste εργασιων , ή τη διεκπεραιωσή τους από τους εγγραμματους γονεις, προκειμενου να μεινει χρονος στα κουρδισμενα παιδια για τα 150 φροντιστηρια και τα «σοβαρα» , πανελληνιως εξεταζομενα μαθηματα.
Ολη αυτή λοιπον η υποτιθεμενη μεταφυσικη αναζητηση μετατρεπεται, όχι μονο λογω ωρολογιων δεσμευσεων , αλλα συνειδητων επιβολων της εκκλησιαστικης ηγεσιας, σε μιαν ανιαρη κατηχηση. Εδώ είναι και ο λογος υπαρξης των θρησκευτικων στα σχολεια. Οι ιεραρχες κάθε βαθμιδας δεν είναι οι κοινωνικοι ποιμενες. Υπηρξαν καποιοι ελαχιστοι, με τριμμενα ρασα σε μακρινα χωρια και ψιχουλα ψωμιου μονο στις τσεπες. Το μεγα πληθος ασχολειται υπαλληλικα με τη θρησκευτικη τελετουργια και ανεθεσε το μερος της κατηχησης σε άλλο υπαλληλικο κλαδο.
Ετσι, η κατηχηση που θα πρεπε να είναι μερος της «ποιμενικης» προσφορας και να απορρεει από ποιμενες αφοσιωμενους στην ανακουφιση του ανθρωπινου πονου, ώστε η πραξη να ουσιαστικοποιει τη θεωρια, γινεται μια ποσοτικη υποθεση, από τη σελιδα ταδε ως τη σελιδα δεινα και με ΣΟΣαρες στις εξετασεις. Στα δωδεκα χρονια θητειας μου ως μαθητρια και στα πανω από τριαντα ως εκπαιδευτικος, εγινα μαρτυρας ακραια φαιδρων στιγμιοτυπων στο μαθημα των θρησκευτικων, από συζητησεις περι ανεμων και υδατων, εως πολύ ακατεργαστη και χυδην «σεξουαλικη αγωγη». Η ενωση θεολογων μαλιστα κυκλοφορει στο διαδικτυο, μια υπευθυνη δηλωση στην οποια: επικαλειται το συνταγμα και τους νομους. Ανερυθριαστα αναφερει το αρθρο του συνταγματος που μιλαει για «υπερασπιση των γνησιων στοιχειων της χριστιανικης παραδοσης», χωρις να ψελλιζει καν ότι αυτά είναι η αγαπη και η φιλαληθεια. Συνδαυλιζει τη μισαλλοδοξια, λεγοντας πως το βιβλιο «αποκρυπτει επιμελημενα διδασκαλιες που περιεχουν φανατισμο , ρατσισμο και μισος», πυροδοτωντας ετσι πρωτη το φανατισμο, το ρατσισμο και το μισος.
Θα μου ηταν λοιπον εντελως αδιαφορη η σημερινη μεσαιωνικη πυρα για τα σχολικα βιβλια των θρησκευτικων αν δεν υπογραμμιζε, ποσο αγεται και φερεται μια μεγαλη μεριδα ανθρωπων, με ορους απυθμενης υποκρισιας.
Κανενας τους δεν μετροφυλλισε τα βιβλια της ιστοριας για να βγαλει το αβιαστο συμπερασμα της υποκειμενικης και προχειρης γραφης. Κανενας δεν διαμαρτυρηθηκε για το μηχανιστικο τροπο με τον οποιο παραγεται η γλωσσα στα σχολικα εγχειριδια, με αποτελεσμα το αγλωσσους ενηλικες, κανενας δεν ειπε κουβεντα για το ποσο συμβατα με την κάθε ηλικια είναι τα βιβλια των θετικων επιστημων.
Οι αχθοφοροι του μεσαιωνα ενοχληθηκαν γιατι, τους ινδιανους μπορει να τους εσφαξαν χριστιανοι αλλα όχι και να τους εικονογραφουν. Η ινδιανα Παναγια σοκαρε πολύ περισσοτερο από το καιναιργιο οικονομικο σκανδαλο που αποκαλυφθηκε σημερα στην ορθοδοξη εκκλησια της Αμερικης ή το προηγουμενο της σεξουαλικης κακοποιησης μικρων παιδιων. Βεβαια κανενας δεν ασχοληθηκε με το ποιημα του Τζιανι Ρονταρι για την πανανθρωπινη αγαπη, που συνοδευει την ινδιανα Παναγια.
Ετσι, χουχουλιασμενοι στην υποκρισια και τη μισαλλοδοξια, το φανατισμο και την αγνοια, ξερναμε μεσαιωνα απ τα σπλαχνα μας.
Νινα Γεωργιαδου
πηγή: www.alfavita.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου