Την Τετάρτη 20 Μάρτη στην αίθουσα της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ παρουσιάστηκε η τετράτομη ιστορία της ΔΟΕ, παρουσία της πλειοψηφίας του Δ.Σ της. Φυσικά η τετράτομη ιστορία της ΔΟΕ δεν είναι η ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος γιατί πολλές φορές οι πιο μαχητικοί αγώνες που μας έκαναν περήφανες/ους δεν ταυτίστηκαν με τις θεσμικές εκπροσωπήσεις τους, πολλές φορές έγιναν ακριβώς γιατί πραγματοποιήθηκαν σε σύγκρουση με αυτές. Ειδικά τώρα, η εκδήλωση αυτή ήταν, στην πραγματικότητα, μια πολιτική φάρσα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, γιατί πραγματοποιήθηκε την ίδια στιγμή που η σημερινή πλειοψηφία της ΔΟΕ αδειάζει τον κλάδο, αρνούμενη τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, εσωτερικεύοντας μάλιστα στον κλάδο τον φόβο και την ηττοπάθεια που προωθεί ο κρατικός αυταρχισμός.
Η σημερινή αποχώρηση της ΔΟΕ από τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση που στρώνει τον δρόμο για την επιστροφή του επιθεωρητισμού, είναι βαθιά αναντίστοιχη με τις φωτεινές περιόδους του εκπαιδευτικού κινήματος, που σφραγίστηκαν από αγώνες για το δημόσιο σχολείο και από τις κρατικές διώξεις απέναντι σε κάθε μάχιμο εκπαιδευτικό τα τελευταία 100 χρόνια. Οι πιο λαμπρές στιγμές αυτής της ιστορικής πορείας γράφτηκαν από την ασυμβίβαστη πάλη των εκπαιδευτικών και όχι από τον «ρεαλισμό» της υποταγής στις κρατικές προτεραιότητες για το δημόσιο σχολείο.
Η ΔΟΕ αντί να αξιοποιήσει στο σήμερα τη μαζική συσπείρωση των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση, εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου σχολείου και τις ιστορικές παρακαταθήκες των αγώνων των προηγούμενων δεκαετιών και ειδικότερα της τελευταίας τετραετίας, λειτουργεί σε τελική ανάλυση σαν συνδικαλιστικός υποβολέας των διοικητικών απειλών Κόπτση, Κατσαρού, Κεραμέως και Πιερρακάκη . Αρνείται να αντιληφθεί τον ιστορικό χαρακτήρα της σημερινής αντιπαράθεσης για το μέλλον του δημόσιου σχολείου και διευκολύνει, σε τελική ανάλυση, την επιβολή του σχολείου της αγοράς, των μετρήσιμων δεδομένων και των πειθαρχικών απειλών.
Απέναντι σε αυτή τη ΔΟΕ στην εκδήλωση έδωσαν δυναμικό παρόν δεκάδες εκπαιδευτικοί, οι οποίοι με τα πανό τους απαίτησαν, με πολιτικά ξεκάθαρο τρόπο, την επαναπροκήρυξη της απεργίας αποχής και τη συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική νίκη. Με κεντρικό σύνθημα «Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή, εδώ και τώρα απεργία –αποχή» έδειξαν ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό στίγμα του εκπαιδευτικού κινήματος στη σημερινή συγκυρία. Η παρουσία
εκπαιδευτικών του αγώνα και της σχολικής τάξης τιμά και τις παρακαταθήκες του παρελθόντος, αλλά το σημαντικότερο υπογραμμίζει τα σημερινά καθήκοντα του εκπαιδευτικού κινήματος σε μια συγκυρία όπου η εργαλειοθήκη των ΟΟΣΑ- Ε.Ε επιχειρείται να αποτελέσει τη «φυσική κατάσταση» για το δημόσιο σχολείο και τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
Η μαχητική παρουσία τους στην εκδήλωση εκφράζει τις δεκάδες αποφάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων για επαναπροκύρηξη της Α/Α, για τη συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική νίκη. Οι αγώνες των εκπαιδευτικών δεν έχουν μια απλή συμβολική αξία, αλλά οφείλουν να είναι απειλητικοί και νικηφόροι απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό, στην κατάπνιξη της παιδαγωγικής ελευθερίας και στην αποθέωση της αγοράς. Σε αυτή την ιστορική πάλη ο καθένας και η καθεμιά μας επιλέγει με ποια πλευρά της ιστορίας επιθυμεί τελικά να στρατευτεί. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι αυτή του αγώνα για τη δημόσια εκπαίδευση ως κοινωνικό αγαθό και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας.
Η πλειοψηφία της ΔΟΕ αν επιθυμεί να μην εργαλειοποιεί και μετατρέπει την ιστορία από μια δυναμική διαδικασία κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων, σε συνδικαλιστικό επικήδειο παρελθοντικών αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος, έχει ένα καθήκον: να επαναπροκηρύξει την Α/Α ενάντια στον σύγχρονο επιθεωρητισμό, στέλνοντας ένα μήνυμα συνέχισης του αγώνα σε όλο τον κλάδο. Η πλειοψηφία του δ.σ πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν έχει ξεμπερδέψει με τη μάχη των τελευταίων 4χρονων ενάντια στον επιθεωρητισμό και ότι θα βρίσκει διαρκώς απέναντι της τον κόσμο της μαχόμενης εκπαίδευσης. Τον τελικό λόγο τον έχουν τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι γ.σ και ο συντονισμός του αγώνα.
του Γιώργου Καλημερίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου