Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

Το σχόλιο της Δευτέρας: Το χρονικό του τρόμου…στις αιτήσεις αναπληρωτ(ρι)ών


Μιλάμε στα τηλέφωνα όλες αυτές τις μέρες. Λάθη στο ΟΠΣΥΔ, ήδη αποκλεισμός του 1/5 των αιτήσεων των ΕΒΠ, μηδενικοί διορισμοί θεατρολόγων, «κατανομή» γενικά κι αόριστα… Μέσα σε μια μέρα αναρτούνται στοιχεία στο ΟΠΣΥΔ και λίγο αργότερα οι πρώτοι νέοι πίνακες του προσοντολογίου και συνειδητοποιούμε ότι χάνουμε τη δουλειά μας για τα επόμενα τρία χρόνια…

Είναι το προσοντολόγιο…
Κανένας και καμία δεν κάνει την αίτηση χαλαρός και χαλαρή σπίτι του. Ο πέλεκυς της ανεργίας κρέμεται πάντα πάνω από το κεφάλι μας. Τα λογής υπουργεία τόσα χρόνια παίζουν το παιχνίδι της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ και της Τρόικα και τη μια λένε «λεφτά δεν υπάρχουν», την άλλη προσλαμβάνουν αστυνομικούς και αγοράζουν ραφάλ. Τη μια λένε «πιστώσεις δεν υπάρχουν» και την άλλη προσλαμβάνουν εκατοντάδες αναπληρωτ(ρι)ες με την εκβιαστική τρίμηνη σύμβαση Νοέμβρη και Γενάρη μήνα για να τους ανανεώσουν τελικά μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Ούτε «και τι να κάνουμε;», ούτε «η άλλη εναλλακτική είναι ο ΑΣΕΠ»

Μετά την εφαρμογή του προσοντολογίου, τα τελευταία χρόνια οι αναπληρώτριες και οι αναπληρωτές των 10 ετών ή των λίγων μηνών αλλά και οι νέες και νέοι απόφοιτοι, βιώνουν απανωτούς αποκλεισμούς. Η πιο ευάλωτη ομάδα στο σχολείο, οι αναπληρωτ(ρι)ες (και εσχάτως οι νεοδιόριστοι) βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο. Στόχος όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα να εξαθλιώσουν τους νέους εργαζόμενους και εργαζόμενες: να νιώθουμε ενοχικοί/ές που «έστω» έχουμε δουλειά και άρα τους χρωστάμε, φοβισμένες/οι για το αν θα δουλέψουμε την επόμενη χρόνια, μην και κάνουμε κανένα λάθος και πεταχτούμε εκτός, ανταγωνιστικοί/ές μεταξύ μας, λέγοντας μας ψέματα ότι δεν χωράμε όλες και όλοι και πως «κάπως πρέπει να μπουν στην δουλειά και οι νέοι/ες».

Κανένας και καμία δεν δουλεύει χάρη στο προσοντολόγιο

Γιατί ΔΕΝ δουλεύουμε; Επειδή αύξησαν τα παιδιά στα τμήματα. Επειδή κάνουν συγχωνεύσεις τμημάτων και κλείνουν σχολεία. Επειδή επιλέγουν να μην προσλάβουν εκπαιδευτικούς (ολοήμερα χωρίς δάσκαλο, ολόκληρες χρονιές χωρίς εκπαιδευτικούς ειδικότητας κυρίως στην επαρχία, 3 και 4 παιδιά με μια παράλληλη, τμήματα ένταξης που παραμένουν κενά, σχολεία φαντάσματα που δεν άνοιξαν ποτέ και υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, τάξεις που μένουν άδειες γιατί δεν μπορεί να σπάσει το τμήμα και άλλα πολλά).

Και τώρα μάλιστα ΔΕΝ δουλεύουμε ΕΞΑΙΤΙΑΣ του προσοντολογίου. Το προσοντολόγιο παίζει υπέροχα το παιχνίδι του φιλτραρίσματος: με ένα πλαστό επιχείρημα περί «αξιοκρατίας» που βολικά αποπροσανατολίζει, βάζει τους εκπαιδευτικούς στην αρένα των αξιολογικών του πινάκων. Είναι πανεύκολο να πεταχτείς έξω: ένα «λάθος», μια τεχνική αστοχία, ένα παράβολο, ένας κωδικός… Και έτσι ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ μας μαθαίνουμε το μάθημά μας: «προσοχή! Εσύ φταις! Εσύ έκανες λάθος και τώρα…». Επιδιώκουν να γαλουχήσουν γενιές εκπαιδευτικών με αυτή τη λογική… ΕΣΥ φταις για την ανεργία σου!

Ε λοιπόν, ΟΧΙ. Γιατί πριν το προσοντολόγιο δεν πετιούνταν με τέτοιο τρόπο εκπαιδευτικοί εκτός; Γιατί όταν δεν προσλάμβαναν τις νηπιαγωγούς και οι νέες απόφοιτες δεν υπήρχε περίπτωση να δουν το όνομά τους στον πίνακα πρόσληψης ήταν ξεκάθαρο ΠΟΙΟΣ έφταιγε: το υπουργείο και οι κυβερνήσεις!

Και δεν υποστηρίζω φυσικά πως μόνο του ένα κακό προσοντολόγιο ήρθε να μας διαλύσει… Μας διαλύουν οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων μέχρι τώρα και απλώς το προσοντολόγιο παίζει το παιχνίδι πολύ καλά. Όπως το έπαιζε και επιδιώκουν να το παίξει και ο γραπτός ΑΣΕΠ και πολλές άλλες πολιτικές τους. Τόσο καλά παίζεται αυτός ο ρόλος εδώ και χρόνια που ο υπερεθνικός οργανισμός ΟΟΣΑ βρίσκει τόσο πετυχημένο το θεσμό αυτό και προτείνει στην Ελλάδα τη διαιώνιση της ελαστικής εργασίας αλλά και τον κατακερματισμό ακόμα περισσότερο των συμβάσεων, με άλλο μισθό και άλλη σχέση εργασίας (μήπως μας θυμίζει την 3μηνη σύμβαση αυτό;).

Να τελειώνουμε με την ελαστική εργασία!

Η σταθερή και μόνιμη εργασία, η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων στην δουλειά και η ανθρώπινη εργασία που δεν εξαθλιώνει, δεν είναι ουτοπία! Είναι αυτό που ζητάμε μαζί με τις γιατρούς όλο αυτό τον καιρό της πανδημίας, με τους πυροσβέστες κάθε καλοκαίρι που οι φωτιές και τα «πράσινα» συμφέροντα κατακαίνε τα πάντα, με τις καθαρίστριες και με τόσους και τόσες άλλες στο δρόμο.

Κανείς και καμία μας δεν περισσεύει! Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/όλες!

της Δήμητρας Τάσσου

πηγή: https://selidodeiktis.edu.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου