Τατιάνα Χαλικιά, Μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τη 12χρονη και του ΣΕΠΕ Αριστοτέλης, κάτοικος Κολωνού, Σεπολίων
Οι εξελίξεις στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό, θύματος βιασμού και μαστροπείας, επιβεβαιώνουν τις αρχικές υποψίες και καταγγελίες των συλλογικοτήτων και των αλληλέγγυων της επιζώσας, για ύπαρξη οργανωμένου κυκλώματος εμπορίας παιδιών για σεξουαλική εκμετάλλευση, που ξεπερνά τα όρια της γειτονιάς, δρα με όρους μαφίας και είναι αποφασισμένο να προστατέψει τη μπίζνα και τα κέρδη του με κάθε τρόπο.
Η οικογένεια συνεχίζει να αφήνεται από το κράτος και τις κοινωνικές δομές του, στην οικονομική, στην ψυχολογική και ηθική εξαθλίωση, παρόλες τις εξαγγελίες και τις υποσχέσεις όλων των αρμοδίων. Η μητέρα του παιδιού, η οποία κατήγγειλε το γεγονός, βρίσκεται προφυλακισμένη εδώ και έξι μήνες. Είναι αυτή που κυρίως κρατούσε δεμένη την οικογένεια και έφερνε το μοναδικό εισόδημα στο σπίτι. Τα παιδιά βρίσκονται, μετά την καταγγελία, «μοιρασμένα» σε συγγενείς. Η οικονομική υποστήριξη από τον δήμο για την πολύτεκνη οικογένεια έχει τη μορφή ψίχουλων(2 πακέτα ρύζι, 2 πακέτα φακές, 3 κουτάκια γάλα, 1,5 λίτρο λάδι μηνιαίως).
Η ψυχολογική υποστήριξη στο κακοποιημένο παιδί άργησε πολύ και τώρα γίνεται με δύσκολους όρους (100 χιλιόμετρα απόσταση από το σπίτι), όπως και το δικαίωμά του στην εκπαίδευση. Ταχύτατα όμως είχαν καταφθάσει τα ΜΜΕ, όταν αποκαλύφθηκε το γεγονός, και εγκαταστάθηκαν όχι κάτω από τα σπίτια των βιαστών αλλά από το σπίτι του θύματος και της μητέρας που κατήγγειλε τους βιασμούς. Ταχύτατα έβγαιναν στη δημοσιότητα οι καταθέσεις του παιδιού, με όλες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες, ταχύτατα οι «έγκριτοι δημοσιογράφοι» μοίραζαν ευθύνες στη μάνα, στη γειτονιά, σε όλους και έσβηναν τα φώτα από τα πρόσωπα των βιαστών και του μαστροπού, αποσιωπούσαν τα κρούσματα τρομοκράτησης του παιδιού και της οικογένειας.
Σήμερα δεν μιλάμε πια ως αλληλέγγυοι μόνο για την υποστήριξη που χρειάζεται η επιζώσα και η οικογένειά της από όλες τις πλευρές αλλά και για την ανυπαρξία του κοινωνικού κράτους που έστειλε τα παιδιά στο «Χαμόγελο του Παιδιού», που δεν τήρησε τα πρωτόκολλα ανάκρισης της μικρής και την επανατραυμάτιζε ανεπανόρθωτα ξανά και ξανά. Το κράτος και οι δομές του δεν διερεύνησαν ποιος και γιατί δημοσιοποιεί τις καταθέσεις, δεν προσέφεραν μια αξιοπρεπή διαβίωση σε μια πολύτεκνη οικογένεια αλλά της κραδαίνουν δυο πακέτα ρύζια, σήμερα, όμως, μιλάμε κυρίως για τη ζωή του παιδιού.
Το κορίτσι δέχθηκε επαγγελματική επίθεση δολοφονίας μέσα στο σπίτι που διαμένει από άνδρα που είχε καλυμμένο το πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια και κρατούσε μαχαίρι. Αμύνθηκε, κραύγασε και σώθηκε αυτή τη φορά. Την επόμενη μέρα η ανακρίτρια δέχθηκε το αίτημα των δικηγόρων της, το οποίο είχε πριν λίγες μέρες απορρίψει, για συμπληρωματική κατάθεση για την αποκάλυψη και άλλων ονομάτων βιαστών ενώ με εισαγγελική παρέμβαση αποφασίστηκε η αυξημένη επιτήρησή της ασφάλειάς της.
Η υπόθεση του Κολωνού, μαζί με άλλες υποθέσεις παιδοβιασμών και trafficking, τραβάνε την κουρτίνα της λαμπερής καπιταλιστικής ανάπτυξης και της «ηθικής», πατριαρχικής κοινωνίας και αποκαλύπτουν το πραγματικό όραμα των υμνητών της ταξικής ανισότητας, της έμφυλης βίας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το όραμα που αντιμετωπίζει τα σώματα των ανθρώπων και των παιδιών ως… επενδυτικές ευκαιρίες και μετράει την ηθική με βάση το ποσοστό κέρδους.
Σ’ αυτό το όραμα της βαρβαρότητας τα σώματα για να εκμεταλλευθούν και να αποδώσουν κέρδος πρέπει να είναι ήδη φτωχοποιημένα, να έχουν απωλέσει οποιαδήποτε δυνατότητα υπεράσπισης του εαυτού τους και να βιαστούν πολλές φορές. Η επιζώσα του Κολωνού είναι παιδί βιοπαλαιστών πολύτεκνης οικογένειας. Ο Μίχος είναι επιχειρηματίας, επίτροπος της εκκλησίας, μέλος του κυβερνητικού κόμματος, φίλος δημάρχων, βουλευτών, περιφερειαρχών, αστυνομικών. Κι όμως η μητέρα κατήγγειλε τον βιασμό… Κι όμως ένα μέρος της γειτονιάς έγινε αγκαλιά για την οικογένεια… Κι όμως εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία και φεμινιστικές οργανώσεις υπερασπίστηκαν τα παιδιά… Κι όμως κάθε μέρα γινόμαστε περισσότερες συλλογικότητες, περισσότεροι αλληλέγγυοι και χτίζουμε δίχτυ προστασίας γύρω από αυτά τα παιδιά αλλά και από όλα τα παιδιά. Μαθαίνουμε, ενωνόμαστε, αμυνόμαστε και πολεμάμε. Στη βαρβαρότητα απαντάμε με οράματα δικαιοσύνης και συντροφικότητας. Για να υπερασπιστούμε το παιδί…
πηγή: https://prin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου