Ανακοίνωση των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων για Αντιφασιστικό Σεπτέμβρη

Μπ. Μπρέχτ (απόσπασμα από το μονόπρακτο «Ο Σπιούνος», θεατρικό «Τρόμος & Αθλιότητα του Γ΄ Ράιχ»

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος 

που λούζεται στον ήλιο και στ” αγέρι

18 Σεπτέμβρη 2013 ήταν όταν τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής δολοφόνησαν τον αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Η δολοφονία αυτή ήρθε να συμπληρώσει τα δεκάδες χτυπήματα σε βάρος μεταναστών, αλλά και του εργατικού κινήματος που είχε στο 

ενεργητικό της η Χ. Α. κάνοντας τον περσινό Σεπτέμβρη να αποτελεί το μήνα –ορόσημο για τη δολοφονική δράση των φασιστών της Χ.Α., αφού με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η δολοφονική βία των μελών του ναζιστικού αυτού μορφώματος στρέφεται πια ανοιχτά και στους Έλληνες ιδεολογικούς αντιπάλους του Φασισμού και του ναζισμού.

Ένα χρόνο μετά η πολιτική της κυβέρνησης των Μνημονίων, της ανεργίας και του κρατικού αυταρχισμού συνεχίζει να τροφοδοτεί τη ναζιστική ιδεολογία, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία, διαμορφώνοντας ένα πολιτικό και ιδεολογικό συνεχές μεταξύ κράτους και παρακράτους. Ένα χρόνο μετά οι “αγανακτισμένοι γονείς” της Χ. Α. συνεχίζουν να επιδιώκουν να αποκλείσουν τα παιδιά των μεταναστών από τα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς και να καλλιεργήσουν το μίσος και την εθνικιστική υστερία.

Η Χρυσή Αυγή και ο νεοφασισμός δεν είναι αντισυστημικές δυνάμεις. Το ακριβώς αντίθετο. Πόσο αντιμνημονιακή και αντισυστημική είναι η συμμορία, φαίνεται από αυτούς που τη χρηματοδότησαν, επιχειρηματίες και εφοπλιστές, κυκλώματα της νύχτας και του ποδοσφαίρου – αλήθεια γιατί τόση σιωπή για τις πηγές χρηματοδότησης της συμμορίας; Επίσης, από αυτούς που τη συγκάλυπταν και την προωθούσαν, τους κυβερνητικούς/κρατικούς μηχανισμούς και την αστυνομία υπό την προστασία των οποίων εγκληματούσε. Όταν το σύστημα χάνει την αίγλη του στα μάτια της εργαζόμενης πλειοψηφίας,  όταν δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να ασκήσει τη σκληρή αντεργατική πολιτική, τότε οι φασιστικές οργανώσεις, όπως η Χ.Α. έρχονται να προβάλλουν ως «λύση» τις πιο βαθιές συστημικές τάσεις της εποχής μας, την καταπίεση, τον αυταρχισμό, την πλήρη κατάργηση των εργατικών και λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης, όπου το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκπρόσωποί του ακυρώνουν αστικές ελευθερίες του 20^ου αιώνα για να ασκήσουν την πολιτική τους, ο ρόλος της Χ.Α.  για περισσότερο και μεγαλύτερο κατασταλτικό κράτος διευκολύνει τον ολοκληρωτικό κοινοβουλευτισμό. 

Η Χρυσή Αυγή και ο νεοφασισμός εκφράζουν πολιτικά και ιδεολογικά στην πιο καθαρή μορφή τις νέες αντιδραστικές τάσεις του κεφαλαίου. Από εκεί απορρέει ο αντεργατικός ρατσισμός που ρίχνει τα μεροκάματα, οι «νέες» ιδέες ευθανασίας των αρρώστων και των γέρων, η γκετοποίηση και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής απλήρωτης εργασίας των μεταναστών και των ανέργων, ο ανορθολογισμός και ο πολυποίκιλος θρησκευτικός και ιδεολογικός μυστικισμός.

Πάνω από όλα, όμως, η Χρυσή Αυγή και ο νεοφασισμός εκφράζουν πολιτικά και ιδεολογικά το βαθύ φόβο του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου για τον κλονισμό του συστήματος και τη διεκδίκηση από τους εργαζόμενους μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση, μιας κοινωνίας εργατικής χειραφέτησης.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Χρυσή Αυγή αναβαθμίστηκε σε «επίσημο» πολιτικό κόμμα με δημόσια παρουσία. Δεν εμφανίστηκε από το πουθενά, είναι το βίαιο τέκνο της κρίσης του καπιταλισμού και του πολιτικού συστήματος. Και ενώ η ίδια η Χ. Α., υποκριτικά, καταγγέλλει το «σάπιο πολιτικό κατεστημένο» δεν λέει κουβέντα για το σάπιο οικονομικό κατεστημένο, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους -αυτούς που αποτελούν την πηγή της διαφθοράς- αλλά ούτε και για τις παχυλές επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν.

Σ’ αυτό το περιβάλλον της επίθεσης και του συντηρητισμού επιδιώκουν με κάθε τρόπο να εισβάλλουν στη συνείδηση της κοινωνίας και του λαού μας, να εισχωρήσουν στην εκπαίδευση, να ξαναγράψουν την ιστορία αυτού του τόπου απ’ την αρχή. Το Πολυτεχνείου, η χούντα, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το εργατικό κίνημα, διαστρεβλώνονται και χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν. Επιδιώκουν να αποσύρουν από τις μνήμες του λαού μας και να συκοφαντήσουν τους αγώνες για λευτεριά και δικαιοσύνη, ισότητα και πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση. Γιατί όλα τούτα, αφυπνίζουν τον αγώνα του σήμερα ενάντια στην Τρόικα και την εγχώρια και διεθνή τοκογλυφία, ενάντια στα μνημόνια και τους σύγχρονους δουλεμπόρους των Ελλήνων και ξένων εργατών.

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, και καθώς μαίνεται γύρω μας η καπιταλιστική κρίση και η φτώχεια πλημμυρίζει τα κοινωνικά υπόγεια, η δουλειά που είχαν αναλάβει οι χρυσαυγίτες  δεν έχει ξεπεραστεί ως ιστορική αναγκαιότητα  του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος. Μεταπολεμικά στην Ελλάδα ποτέ το παρακράτος δεν εξαρθρώθηκε από το κράτος. Ούτε σήμερα θα εξαρθρωθεί. Όπως στη δεκαετία του ’40 αλλά και αργότερα οι δοσίλογοι, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες ήταν χρήσιμοι στο αντικομμουνιστικό μέτωπο έτσι και σήμερα οι φασίστες είναι απαραίτητοι σε κυβέρνηση/κράτος/μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα για να χτυπήσουν τους λαϊκούς αγώνες και τα κοινωνικά κινήματα. 

Άλλωστε, ο ελληνικός φασισμός δεν ήρθε από το πουθενά, δεν έπεσε από τα σύννεφα. Ο εκφασισμός της ελληνικής  κοινωνίας έχει στρογγυλοκαθίσει σε μια πολύ ισχυρή οικονομική βάση συμφερόντων που διαμορφώθηκε αργά αλλά σταθερά πολύ πιο πριν, από τις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ακόμα. Οι χρυσές ημέρες του ελληνικού καπιταλισμού στηρίχθηκαν στην εκμετάλλευση, στον ιδρώτα και το αίμα, στις πλάτες μιας εργατικής τάξης που σε μεγάλο βαθμό είχε πολυεθνική προέλευση. Αυτές οι «ξένες πλάτες» που ακριβώς για να είναι φθηνές, για να είναι καμιά φορά ακόμα και «τζάμπα» πρέπει να ανήκουν σε ανθρώπους κυνηγημένους, παράνομους, χωρίς χαρτιά και δικαιώματα. Η δίκη της υπόθεσης της Μανωλάδας και η αθώωση των αφεντικών, είναι ένα μικρό μόνο επεισόδιο αυτής της πραγματικότητας. Ένα μεγάλο μέρος της αύξησης του ΑΕΠ που έκανε τους Χριστοδουλάκηδες και τους Αλογοσκούφηδες να τρίβουν τα χέρια τους και τους ψηφοφόρους τους να τζογάρουν στα χρηματιστήρια, προήλθε από αυτές ακριβώς τις «ξένες πλάτες».  Όλα αυτά τα υπόγεια ρεύματα αρπακτικού ρατσισμού και ξενοφοβίας που φούσκωσαν την περίοδο της ανάπτυξης δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου στις μέρες της κρίσης να βρουν ταυτότητα στη συμμορία των ναζί, να συγκλίνουν ως θαυμαστές, ψηφοφόροι, μέλη ή και στρατιώτες ακόμη στο μεγάλο ναζιστικό βαλτότοπο όπως όριζε η πολιτική επιλογή των κυβερνήσεων που χρησιμοποιούσαν κρατική καταστολή  και φασιστικοποίηση μαζί με μπόλικο  πολιτικό μάρκετινγκ, ώστε να περνάνε τα μέτρα και οι αντιλαϊκές πολιτικές χωρίς μεγάλες απώλειες.  

Ως εκπαιδευτικοί της δράσης δεν έχουμε καμιά αυταπάτη, ο φασισμός θα ηττηθεί μόνο από το οργανωμένο λαϊκό- εργατικό κίνημα και τους καθημερινούς αγώνες για ψωμί, παιδεία και ελευθερία. Από ένα μορφωτικό ρεύμα κριτικής συνειδητοποίησης και αλληλεγγύης που θα θέσει στο προσκήνιο τις εκπαιδευτικές και πολιτιστικές ανάγκες της νεολαίας και της εργαζόμενης πλειοψηφίας, που θα ανοίξει το δρόμο για τη δημοκρατία,  την κοινωνική δικαιοσύνη και τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων. Ο ναζισμός δεν έχει καμιά θέση στο δημόσιο σχολείο.

Ξέρουμε ότι η φασιστική ιδεολογία και τα κόμματα της,  επιδιώκουν να τα βάλουμε οι φτωχοί με τους φτωχούς για να κρυφτούν οι πραγματικοί ένοχοι για την καταβύθιση της ζωής μας, οι χορτάτοι αυτού του κόσμου και τα επιτελεία τους, κυβέρνηση, κράτος, κεφάλαιο, ΕΕ και ΔΝΤ.

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, συντονιζόμαστε και αντιστεκόμαστε στην φασιστική παρουσία σε χώρους δουλειάς, συλλόγους, σχολεία, και γειτονιές. Απονομιμοποιούμε τους απογόνους του Χίτλερ στη λαϊκή συνείδηση και τη νεολαία. Ο δικός μας δρόμος προβάλλει την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα και τον αγώνα. Προτάσσουμε τον κοινό αγώνα ντόπιων και ξένων εργατών απέναντι στην φτώχεια ,την ανεργία, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε σχολείο, κάθε γειτονιά οργανώνουμε αντεπίθεση, λαϊκού πολιτισμού και ιστορικής μνήμης για να ξεριζώσουμε το φασισμό και τους φασίστες.

Απαιτούμε την τιμωρία των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.

Υψώνουμε το ανάστημά μας μπροστά στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Χτίζουμε δεσμούς αλληλεγγύης και αγωνιζόμαστε για αξιοπρεπή ζωή, ελευθερία και πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά.

Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον

 Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισε τον

 
www.paremvasis.gr                                                                                                                                                                                                                                          Σεπτέμβρης  2014