Παλαιστίνη, Γιουγκοσλαβία, Ιράν, Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Συρία, Κουρδιστάν, Ουκρανία, ένας κατάλογος ατελείωτος που μόνο προσθήκες μπορείς να κάνεις.
Εκατό δισεκατομμύρια ευρώ ζεστά-ζεστά για το νέο εξοπλιστικό της πρόγραμμα εξήγγειλε η Γερμανία. Το 2018, οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ανήλθαν σε 1,822 τρισεκατομμύρια δολάρια, καταγράφοντας αύξηση 2,6% σε ετήσια βάση σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI).
Πόσα παιδιά θα γλύτωναν από τις αρρώστιες, την πείνα και τη δίψα; Πόσα σχολεία θα χτίζονταν; Πόσα νοσοκομεία; Πόσα χαμόγελα θα άνθιζαν σε παιδικά πρόσωπα αποκτώντας ένα παιχνίδι ή ένα βιβλίο που δεν είχαν ποτέ;
«Να σκοτώνονται οι λαοί…», τα παιδιά να θάβουν τους γονείς, το ποτάμι της προσφυγιάς να φουσκώνει και κάποιοι σκ@τόψυχοι να αναρωτιούνται «γιατί δεν κάθονται στον τόπο τους να πολεμήσουν;».
«…για του αφέντη το φαΐ», και να μην τολμούν έτσι να ζητήσουν να αυγατίσει το δικό τους το φαΐ το λιγοστό έως και ανύπαρκτο. Να θεωρούν ντροπή μεγάλη να απαιτήσουν να ζουν με αξιοπρέπεια και όπως ακριβώς τους αξίζει.
«Μη ζητάς αυξήσεις τούτη την ώρα. Η πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω του πολέμου.»
Πονηρούληδες, υποκριτές του κερατά!
Η πατρίδα δεν βρίσκεται σε κίνδυνο όταν ο λαός υποφέρει από την ανέχεια σε έναν ανελέητο καθημερινό πόλεμο επιβίωσης και ισορροπίας ανάμεσα στην φθορά και την αφθαρσία, ανάμεσα στον εξευτελισμό και τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια;
Όταν δεν μπορεί να βγάλει ούτε τις πρώτες δέκα μέρες του μήνα;
Όταν δεν μπορεί να πληρώσει τη δόση για το σπίτι σε μια τράπεζα που την ξεχρέωσε τρεις και τέσσερις φορές με της ψυχής του το αίμα;
Όταν βγάζει τις μισές ηλεκτρικές λάμπες του σπιτιού για να μην ξεχνιούνται αναμμένες;
Όταν τυλίγεται με κουβέρτες και σιχτιρίζει τον καιρό που ακόμα να ζεστάνει γιατί η ανακοίνωση στο ασανσέρ της πολυκατοικίας λέει «πετρέλαιο τέλος»;
Όταν αναγκάζεται να αφήσει τα ψώνια πριν το ταμείο του σούπερ μάρκετ γιατί τα χρήματα δεν φτάνουν; Τι κι αν έχει κάρτα πιστωτική. «Ανεπαρκές το υπόλοιπο» αναγράφει η ένδειξη. Ανεπαρκής νιώθει κι ίδιος μα το καταπίνει κι ας μη χωνεύεται.
Η πατρίδα δεν βρίσκεται σε κίνδυνο όταν κάθε εργαζόμενος έχασε τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον 70.000 ευρώ λόγω μειώσεων, στους μισθούς και κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού;
Όταν εργαζόμενοι, αναγκάζονται να ζήσουν με 400 και 500 ευρώ το μήνα την ίδια στιγμή που το αφεντικό της ΔΕΗ πληρώνεται με 1.000 ευρώ τη μέρα;
Όταν είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο αλλά δεν μπορούν να βάλουν βενζίνη στο αυτοκίνητό τους για να πάνε στη δουλειά τους;
Όταν έχουν ξεχάσει πώς είναι να πάνε διακοπές;
Όταν η πρόσβασή τους στην παιδεία και στην υγεία για τους ίδιους και τα παιδιά τους, απομακρύνεται όλο και περισσότερο;
Όταν αυτοί που τους κυβερνούν ανακοινώνουν με θράσος τις μειωμένες τιμές των αγγουριών και πιάνονται στα πράσα με «αδιευκρίνιστα ποσά» εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στους λογαριασμούς τους;
Η πατρίδα δεν βρίσκεται σε κίνδυνο όταν οι νέοι της ικετεύουν «δεν αντέχω άλλο», και χάνονται από δρεπάνι που κρατούσε άλλος νέος αντίπαλης ποδοσφαιρικής ομάδας;
Όταν οι συντάξεις έχουν καταντήσει χαρτζιλίκι που ούτε τα φάρμακα δεν καλύπτουν;
Όταν τα ασφαλιστικά ταμεία καταληστεύτηκαν από αυτούς που έπρεπε να τα διαφυλάττουν;
Όταν αντί να δουλεύουμε λιγότερο και να ζούμε περισσότερο μας προγραμμάτισαν να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα για να μπορούνε κάποιοι λίγοι να ζούνε μέσα στη χλιδή;
Και είναι αυτοί οι ίδιοι που κάνουν τους πολέμους, είναι αυτοί οι ίδιοι που θα στείλουν τα δικά μας παιδιά να πολεμήσουν στον δικό τους πόλεμο.
Οι ζωές οι δικές μας και των παιδιών μας κανένα κοινό δεν έχουν με τις ζωές αυτών που οραματίζονται, σχεδιάζουν και κάνουν πολέμους.
Οι λαοί θέλουν ειρήνη και μισούν τους πολέμους.
Οι λαοί θέλουν τη ζωή τους ολόκληρη και αδιαπραγμάτευτη και όχι τα όπλα και τους εξοπλισμούς.
Όποιος θέλει την ειρήνη πολεμάει τον πόλεμο.
Οι πόλεμοι θα σταματήσουν όταν οι λαοί πάρουν τη ζωές τους στα χέρια τους.
του Χρ. Κυργιάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου