ΠΡΟΣΕΧΩΣ: Αξιολόγηση μέρος 2ο Από Δεκέμβρη στις σχολικές αίθουσες; Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη!!!, Ανεξάρτητη Αγωνιστική Κίνηση (Παρεμβάσεις)

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ συλλ. «ο Αριστοτέλης»

           ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Πλούσια η ελληνική γλώσσα κι όπως πάντα εφευρετική η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ! Την πρόταση του ΥΠΕΘ για την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων τιτλοφόρησε ως «Νέο Δίκτυο Δομών Υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου». Φυσικά, ο υπουργός Παιδείας, από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων του, μας προετοίμασε λέγοντας: «ας μην φοβόμαστε τη λέξη αξιολόγηση». Κι επειδή είδε τον Ιούνιο ότι ο κόσμος της εκπαίδευσης δεν πάτησε την πεπονόφλουδα και δήλωσε μαζικά απεργία-αποχή από τα αξιολογόχαρτα και η κυβέρνηση βλέπει τους δημοσίους υπαλλήλους να κάνουν το ίδιο όλους αυτούς τους μήνες, αποφάσισε να θολώσει τα νερά με τις ορολογίες. Αλλά καμία επικοινωνιακή προσπάθεια δεν μπορεί να αποκρύψει το πασιφανές! Η απόπειρα για (αυτο)αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών επανέρχεται σε συμφωνία με τους θεσμούς, τον ΟΟΣΑ και την ΕΕ! Άλλωστε, αποτελεί ένα από τα προαπαιτούμενα για την υλοποίηση του τρίτου μνημονίου στην εκπαίδευση.

Με την πρώτη ματιά γίνεται φανερό ότι δημιουργείται μια νέα περιφερειακή δομή η ΠΕΚΕΣ (Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού), με στόχο την επιτήρηση των σχολικών μονάδων. Και για να μην έχουμε καμία αυταπάτη διαβάζουμε:
«Οι πιθανοί ενδεικτικοί θεματικοί άξονες τίθενται μέσω σχεδίου προγραμματισμού το οποίο καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση και παρουσιάζεται στα σχολεία με οδηγίες συμπλήρωσης και ενημερωτικές συναντήσεις των διευθυντών των σχολείων με τα μέλη του ΠΕΚΕΣ... η έκθεση αποτίμησης αποστέλλεται στο τέλος στην ΠΕΚΕΣ». Τα νόστιμα περί τον αποφασιστικού ρόλου της παιδαγωγικής αυτονομίας πάνε αμέσως περίπατο!

Η ουσία είναι η εξής: επανέρχεται η αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου (αποτίμηση σήμερα) και θα πραγματοποιηθεί με βάση κεντρικά καθοριζόμενα κριτήρια και στη βάση συνεργασίας ΠΕΚΕΣ και σχολικών διευθυντών. Αξιολόγηση επομένως. Η ΠΕΚΕΣ και ο οργανωτικός της συντονιστής λογοδοτεί άμεσα στο ΙΕΠ, ενώ στόχος της νέας δομής όπως αποκαλυπτικά μας τονίζεται είναι η «η υλοποίηση της εκπαιδευτικής πολιτικής», την οποία όμως δεν διαμορφώνουν, όπως γνωρίζουμε, οι σύλλογοι διδασκόντων αλλά το κράτος. Η άμεση υπαγωγή των σχολικών μονάδων σε κεντρικές δομές και μάλιστα συγχωνευμένες, δημιουργεί ένα συγκεντρωτικό ιεραρχικό μοντέλο που διατηρεί ολόκληρη τη διοικητική ιεραρχία ενώ οι επικλήσεις στην παιδαγωγική αυτονομία και την παιδαγωγική ελευθερία ηχούν ως κακόγουστο αστείο στα σχολεία που στραγγαλίζονται από τον ασφυκτικό κεντρικό έλεγχο του myschool. Για ποια δημοκρατία του Συλλόγου Διδασκόντων μιλά η κυβέρνηση, όταν η ίδια πριν από δύο μήνες, με το ΠΔ 79 του αφαίρεσε ακόμα και αυτή την αρμοδιότητα της σύνταξης του εβδομαδιαίου ωρολογίου προγράμματος και την ανέθεσε αποκλειστικά στον διευθυντή;

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η αυτοαξιολόγηση (συγκρότηση των δομών «υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου») έρχεται να υπηρετήσει τις εκπαιδευτικές συντηρητικές αναδιαρθρώσεις που εξελίσσονται σταδιακά (νέα αναλυτικά προγράμματα, νέα σχολικά βιβλία το 2006, σχολείο ΕΑΕΠ, σχολείο Φίλη-Διαμαντοπούλου) και διαμορφώνουν το νέο ευέλικτο, φτηνό κι ανταγωνιστικό σχολείο της αγοράς, το σχολείο χυλός, όπου όλοι τα κάνουν όλα υπηρετώντας τον κατακερματισμό και τη δεξιότητα, με βάση τις επιταγές της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Το σχολείο των ταξικών ανισοτήτων και της σχολικής αποτυχίας.

Ορισμένες σημαντικές υποσημειώσεις ακόμα σχετικά με την πρόταση του Υπουργείου: 

α. Η σπουδή του ΥΠΕΘ να μας δηλώσει ότι καταργεί το ΠΔ152 και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δείχνει πόσο φοβούνται τη μαχόμενη εκπαίδευση και την δυνατότητα της να μπλοκάρει και να καθυστερεί σοβαρές αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις ως τώρα! Αλλά επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και κυρίως επειδή έχουμε πολιτική εκτίμηση ότι η κυβέρνηση προωθεί χωρίς αιδώ τα μέτρα ΕΕ-ΟΟΣΑ, τονίζουμε τα πρόσφατα ψέματα: 

20.000 μόνιμοι διορισμοί, καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, μείωση της αναλογίας των μαθητών ανά τμήμα στους 22 στην πρωτοβάθμια, 24.000 προσλήψεις αναπληρωτών. Όχι μόνο δεν υλοποίησαν αυτές τις εξαγγελίες αλλά κινήθηκαν σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση στα πλαίσια των συνολικών αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.

β. Ο ΟΟΣΑ στην ενδιάμεση έκθεση για την ελληνική εκπαίδευση, θέτει, σε αυτή τη φάση, το στόχο της «εμπέδωσης κουλτούρας αξιολόγησης» η οποία επιτυγχάνεται μέσω της αξιολόγησης στελεχών και της αυτοαξιολόγησης σχολικής μονάδας.

γ. Οι ομάδες σχολείων αποτελεί έμπνευση του ΥΠΕΘ επί εποχής Διαμαντοπούλου και αφορούσε την αναδιάρθρωση της διοικητικής δομής του δημόσιου σχολείου στα πλαίσια της γενικής ευελιξίας, αυτής δηλαδή που μετακινεί μαθητές σε όμορα για να μην προσχωρήσει σε χωρισμό τμημάτων, εκπαιδευτικούς σε 5-7 όμορα για συμπλήρωση ωραρίου και αύριο θα διευρύνει τα όρια ώστε να περικόπτει εκπαιδευτικό προσωπικό. Τα περί παιδαγωγικής συνεργασίας είναι το σύνηθες επικοινωνιακό τυράκι για να καλυφθεί η φάκα! 

δ. Τα νέα όργανα που δημιουργεί η πρόταση του ΥΠΕΘ, φτιάχνουν νέες γραφειοκρατίες και ιεραρχικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, και φυσικά δεν μας απαλλάσσουν από το ρόλο των διοικητικών στελεχών! 

Είναι πια φανερό! Η αξιολόγηση βλάφτηκε πολύ από την αδημονία του Μητσοτάκη να προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά στην επιτέλεση του οράματος του, δηλαδή τις απολύσεις και την διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών. Όμως για αυτό, σου λέει τώρα ο νέος υπουργός Γαβρόγλου και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν φταίει η αγαθή έννοια της αξιολόγησης αλλά ο κακός, νεοφιλελεύθερος Μητσοτάκης. Θα έρθω τώρα εγώ και θα πω σε σας τους δασκάλους, «μη φοβάστε, η αξιολόγηση δεν θα δαγκώνει πια, θα είναι καλή, μαλακή, θα σας κάνει καλύτερους». 

Η αξιολόγηση θα μας πει ότι είναι: διαδικασία αυτοπροσδιορισμού της σχολικής μονάδας, ενισχύει την αυτονομία και την αυτοοργάνωση της (είμαστε και αριστεροί, μην το ξεχνάμε), απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις που ασφυκτιούν κάτω από την πίεση του διοικητικού συγκεντρωτισμού, βελτιώνει τον καθένα μας και μάλιστα μέσα από συλλογικές διαδικασίες αναστοχασμού της εκπαιδευτικής μας πράξης, δίνει προστιθέμενη αξία στο έργο μας (κάτι σαν ΦΠΑ).

Θα μας πει και άλλα πολλά, πιο διανοουμενίστικα, πιο εύηχα και πιο πρωτοποριακά στα λόγια. Και θα μας δώσει πολλές λέξεις για να περιγράψει αυτή τη νέα και αγαθή αξιολόγηση, ακριβώς για να μας κάνει να ξεχάσουμε το παλιό της νόημα και να υποκύψουμε στο νέο, που θα πλασαριστεί σίγουρα καλύτερα. Καλύτερα στα λόγια γιατί στην πράξη και στην πραγματικότητα καμία αξιολόγηση δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε ένα μονοσήμαντο συμπέρασμα, είσαι ικανός-άξιος, δουλεύεις ή δεν είσαι ικανός-άξιος, απολύεσαι.

Είναι προφανές ότι η αξιολόγηση για να εγκατασταθεί στο ηθικό μας στερέωμα και να γίνει αποδεκτή πρέπει να επανανοηματοδοτηθεί. Πρέπει να ανοίξουμε μια πορτούλα στο νου μας που θα επιτρέψει την είσοδο του κακού με ένδυμα καλού. Αυτή την καλή πορτούλα επιχειρεί να κατασκευάσει ο νέος υπουργός.

Εμείς, η κακιά, οπισθοδρομική συντεχνία θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε από τη μεριά μας τα εξής:

· η αξιολόγηση έχει ένα και μοναδικό σκοπό, να διακρίνει μέσα από το σώμα των εκπαιδευτικών και να ορίσει ένα σώμα ανθρώπων, που θα είναι ανάξιο να εργάζεται, ανάξιο να πληρώνεται, ανάξιο να έχει δικαιώματα, ανάξιο να ζει

· η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, επιβάλλει κανόνες εργοστασιακής τυποποίησης προϊόντος, κανόνες επικίνδυνους για ανθρώπινες προσωπικότητες

Να θυμίσουμε επίσης ότι η μνήμη είναι όπλο των λαών. Η μάχη που δώσαμε με όλη μας τη δύναμη το 2014, δεν ήταν μάχη για την αξιολόγηση του Μητσοτάκη. Ήταν μάχη ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας, στον κανιβαλισμό των ανθρωπίνων σχέσεων, στην τυποποίηση της εκπαιδευτικής πράξης, στην υποδούλωση των δημιουργικών και δημοκρατικών δυνάμεων από τα ερωτηματολόγια, τους δείκτες και τα ποσοστά. Την ίδια μάχη θα δώσουμε και πάλι όποτε χρειασθεί, σε πείσμα των θεσμών, των αγορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των γραφειοκρατών που εξουσιάζουν τη ζωή μας.

Καλούμε τα ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ να μην συμμετέχουν σε καμία περίπτωση στη νέα απόπειρα εγκλωβισμού του εκπαιδευτικού κινήματος σε στημένες διαδικασίες «διαλόγου». Σε διαφορετική περίπτωση καθίστανται συνυπεύθυνοι και συνένοχοι συμπληρώνοντας στο κάδρο των αντιεκπαιδευτικών επιλογών της κυβέρνησης και τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες.

Δεν συνδιαλεγόμαστε – δεν συνδιαχειριζόμαστε την αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική. Συνεχίζουμε αταλάντευτα τον αγώνα:

Όχι στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση. Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών. Κατάργηση της ΑΔΙΠΔΕ. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ

ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΕ ΣΚΥΜΜΕΝΗ ΠΛΑΤΗ

ΔΕ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!