Σε μια πολύ κομβική περίοδο για την εκπαίδευση πραγματοποιήθηκαν τα συνέδρια των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, που εκτός των άλλων εξέλεξαν και νέα ΔΣ. Στις εκλογές αυτές αναδείχτηκαν στη μεν ΔΟΕ πρώτη δύναμη η ΑΣΕ/ΠΑΜΕ 131 και 3 έδρες (106-2 έδρες), ΔΑΚΕ 104 και 2 έδρες (110-3 έδρες), ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ) 94 και 2 έδρες (100-2 έδρες), Παρεμβάσεις 85 και 2 έδρες (81-2 έδρες), Δίκτυο (ΣΥΡΙΖΑ) 67 και 2 έδρες (73-2 έδρες), Πρωτοβουλία 7 και καμία έδρα (7-0 έδρες), Προοδευτικά Ρεύματα 5 χωρίς έδρα (2-0 έδρες) και Αντεπίθεση 1 και καμία έδρα (1-0 έδρες). Ενώ στην ΟΛΜΕ ΔΑΚΕ 80-3 έδρες (78-3 εδρες), ΑΣΕ/ΠΑΜΕ 67-3εδρες (59-2 εδρες), ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) 60-2 έδρες (61-3εδρες), ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ 56-2 εδρες (58-2 εδρες), ΠΕΚ (ΠΑΣΟΚ) 26-1 έδρα (32-1 εδρα), Ακηδεμονευτοι Εκπαιδευτικούς 4-, Αγωνιστικες Κινησεις 2- (2-), Αντεπιθεση 1-(1-).
Οι έδρες στο ΔΣ της ΔΟΕ άλλαξαν, η ΑΣΕ και οι Παρεμβάσεις ήταν οι παρατάξεις που είχαν άνοδο, ενώ όλες οι άλλες πτώση, με τη ΔΑΚΕ ειδικά να χάνει την πρώτη θέση και μια έδρα στο ΔΣ. Αλλά ο πολιτικός συσχετισμός παρέμεινε υπέρ του κυβερνητικού συνδικαλισμού της συναίνεσης και της υποταγής μια και ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ)/Δίκτυο έχουν απόλυτη πλειοψηφία.
Οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις από την πρώτη στιγμή «μπήκαν» στα συνέδρια σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ με βασικό και διακηρυγμένο στόχο την απόφαση για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση απαιτώντας την επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής όσες φορές χρειαστεί και την επιβεβαίωση της περσινής ομόφωνης απόφασης. Στο συνέδριο της ΔΟΕ, η ΔΑΚΕ, η ΔΗΣΥ και το Δίκτυο χρησιμοποίησαν κάθε μέθοδο για να υπονομεύσουν μια τέτοια προοπτική. Άλλωστε, έχουν ήδη αποσυρθεί εδώ και μήνες από τον αγώνα, χρησιμοποιώντας τις τρομοαπειλές των δικαστικών αποφάσεων, όπως έκαναν και τον Μάρτιο. Ειδικά το Δίκτυο κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να μην υπάρξει απόφαση, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τα ενιαία κείμενα, αρνούμενο να επιβεβαιώσει την περσινή απόφαση, γνωρίζοντας ότι οι Παρεμβάσεις έχουν δημόσια διατυπωμένες διαφορετικές θέσεις γύρω από το θέμα της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, μια και πολλά σχήματά τους έχουν υπερασπίσει την επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής και σε αυτό το θέμα και όχι τα ενιαία κείμενα. Μπροστά στον κίνδυνο να μην υπάρξει απόφαση του συνεδρίου, οι Παρεμβάσεις ΠΕ ψήφισαν με ανοχή μαζί με την ΑΣΕ και το Δίκτυο τη νέα απόφαση, γνωρίζοντας ότι το βάρος πέφτει στους τοπικούς συλλόγους, τις επιτροπές αγώνα και τον συντονισμό τους για να τη μετατρέψουν -όπως έκανε μέχρι τώρα και η μαχόμενη εκπαίδευση- από αποφάσεις στα χαρτιά, σε μαζικό μαχητικό κίνημα ανατροπής.
Η απόφαση αυτή έχει τη σημασία της αλλά κανείς δεν έχει αυταπάτες ότι οι δυνάμεις που τη στήριξαν αποτελούν και τη δύναμή της. Κάθε άλλο. ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ και Δίκτυο γέμισαν τα ψηφοδέλτιά τους με αξιολογητές και τους εξέλεξαν και στην 93η Γενική Συνέλευση. Μέχρι και η ΑΣΕ διατήρησέ αξιολογητή διευθυντή να την εκπροσωπεί στο ΔΣ του ΣΕΠΕ Μεσσηνίας.
Πιστός στον ρόλο του ο εργοδοτικός συνδικαλισμός
Στο συνέδριο της ΟΛΜΕ, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός ΔΑΚΕ/ΣΥΝΕΚ/ΠΕΚ δυναμίτισε τις διαδικασίες με την αποχώρηση του, ώστε ελλείψει αμαρτίας να μην μπορεί να παρθεί απόφαση. Εξάντλησαν όλη τους την ευρηματικότητα σε τερτίπια για να μπλοκάρουν την απόφαση για απεργία-αποχή από όλες τις διαδικασίες της αξιολόγησης (οι ΣΥΝΕΚ ισχυρίστηκαν ότι χρειάζονται τα 2/3 υπέρ της απεργίας για να ισχύει η απόφαση). Είναι πολύ αποκαλυπτικό ότι είναι παθιασμένοι πολέμιοι της απεργίας-αποχής από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας.
Σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα τα συνέδρια ήταν εντελώς αναντίστοιχα με την περίοδο! Ενώ το υπουργείο Παιδείας έχει ανακοινώσει ότι φέρνει νομοσχέδιο «σκούπα» που θα περιλαμβάνει διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, εθνικό απολυτήριο, αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα, αλλαγές στην ειδική αγωγή, γονεϊκή επιλογή σχολείου κλπ, ούτε οι κυρίαρχες καθεστωτικές δυνάμεις αλλά ούτε η ΑΣΕ δεν έθεσαν αυτά τα κεντρικά επίδικα στη συζήτηση.
Την αίθουσα των συνεδρίων δεν την ακούμπησαν τα προβλήματα της ακρίβειας και των μισθών που ταλαιπωρούν δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς, ούτε η ελαστική εργασία και οι μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, πολύ δε περισσότερο δεν ασχολήθηκαν με τους πολεμικούς κινδύνους που χτυπούν την πόρτα μας, την εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς.
Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός ανταποκρίθηκε πλήρως στον ρόλο του, της δομικής πρόσδεσής του με το κράτος, τις κυβερνήσεις, την αστική πολιτική και το κεφάλαιο. Ειδικά στο συνέδριο της ΟΛΜΕ η απουσία του δεν ήταν συμβολική, ήταν πραγματική μια και απουσίαζαν από την αίθουσα όχι μόνο οι αντιπρόσωποι αλλά και τα μέλη του απερχόμενου ΔΣ της ΟΛΜΕ, απαξιώνοντας και εκφυλίζοντας πλήρως τις διαδικασίες.
Οι αντιπρόσωποι των Παρεμβάσεων ΠΕ και ΔΕ αποχώρησαν από την αίθουσα όταν ξεκίνησαν να τοποθετούνται οι ψευτοαιρετοί, δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την πλήρη αντίθεσή τους με τις ηλεκτρονικές κάλπες και τον νόμο Χατζηδάκη. Στο συνέδριο της ΔΟΕ, έκαναν ειδική παρέμβαση για να μην αναγνωριστούν οι εκλεγμένοι από τις ηλεκτρονικές κάλπες.
Προβληματική στάση της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ
Εντύπωση προκάλεσε η θέση της ΑΣΕ που, σε αντίθεση με πέρσι, δεν ζήτησε φέτος να μην αναγνωριστούν αυτοί οι αντιπρόσωποι αλλά μόνο να υπάρξει δέσμευση του συνεδρίου για δια ζώσης εκλογές στο μέλλον, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής της στις ηλεκτρονικές κάλπες αιρετών. Η στάση της αυτή δεν ήταν η μοναδική. Η ΑΣΕ/ΠΑΜΕ εμφανίστηκε στα εκπαιδευτικά συνέδρια ως η υπεύθυνη δύναμη, που στη ΔΟΕ δήλωσε ότι υπερψηφίζει τα πεπραγμένα ενώ στην ΟΛΜΕ όχι, μιλά στο όνομα της συνεννόησης χωρίς καν να αναφερθεί σε αγωνιστική συνεννόηση και γι’ αυτό ήταν πολύ φειδωλή στην κριτική της στη στάση των άλλων δυνάμεων. Ακολούθησε και στα συνέδρια την ίδια γραμμή της «κυβερνησιμότητας» στα συνδικάτα, απέφυγε κάθε αιχμηρή κριτική στις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού! Η τακτική της αυτή είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής της να θέτει με πρωτοφανή τρόπο τις εκλογικές αναμετρήσεις ως μέτρο της ταξικής πάλης, να μπαίνει στα αντιπροσωπευτικά αναλογικά προεδρεία και να διεκδικεί τον πρόεδρο στη ΔΟΕ, ενώ δεν έχει συνολικά ευνοϊκό συσχετισμό.
Είναι φανερό ότι έχει επιλέξει να ακολουθήσει την πολιτική γραμμή της καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής και όχι ενός κινήματος ρήξης και ανατροπής. Γι’ αυτό και κρατά πολύ χαμηλά τον πήχη των διεκδικήσεων, περιορίζοντας την πάλη των εκπαιδευτικών στα επιμέρους ζητήματα και μάλιστα αρνούμενη να τα συνδέσει με τα βασικά διακυβεύματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ΑΣΕΠ, που ενώ μιλά για αιτία πολέμου, την ίδια στιγμή αρνείται να ψελλίσει το παραμικρό για το προσοντολόγιο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διατύπωσε ούτε στοιχειωδώς μια άλλη γραμμή για το κίνημα, ούτε στη ΔΟΕ ούτε στην ΟΛΜΕ. Όλες οι τοποθετήσεις της αφορούσαν την πρωτιά και το εκλογικό κόντεμα της κυβέρνησης.
Ξεχωριστή και ελπιδοφόρα στιγμή και των δυο συνεδρίων υπήρξαν οι μαζικές και ζωντανές παρεμβάσεις του Συντονιστικού Αναπληρωτών κι Αδιόριστων Εκπαιδευτικών που με τοποθετήσεις παρουσίασε τα ζητήματα της αδιοριστίας, της ελαστικής εργασίας και της ομηρίας καθώς και των απαράδεκτων επαγγελματικών διακρίσεων που υφίστανται οι αναπληρωτές/τριες.
της Ντίνας Ρέππα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου