Τελευταίο σχόλιο για το καλοκαίρι του 2023…Τι να πρωτογράψει κανείς για αυτό το καλοκαίρι; Ένα καλοκαίρι που αντί να μαυρίσει το δέρμα μας ανέμελα κάτω από τον ήλιο, μαύρισε η ματιά μας για άλλη μια φορά από τα καμμένα και η ψυχή μας από το μίσος, τον ρατσισμό και τον φασισμό που φουντώνει και κατακαίει την ανθρωπιά μας.
Είναι μόλις 14 Ιούνη και το καλοκαίρι ξεκινά παρακολουθώντας ένα ναυάγιο να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια εγχώριων και ευρωπαϊκών αρχών, παρακολουθώντας ένα έγκλημα γνωστό και προμελετημένο, ένα πλοιάριο υπερφορτωμένο με 750 μετανάστες που πρόκειται να βυθιστεί. Από τους επιβαίνοντες σώζονται 104 άτομα, ανασύρονται 82 σοροί ενώ οι υπόλοιποι άντρες, γυναίκες και παιδιά χάνονται στην άβυσσο μιας θάλασσας που μαρτυρά χιλιάδες νεκρούς από την αρχή της μεταναστευτικής κρίσης. Η κυβέρνηση της Ελλάδας κηρύσσει τριήμερο πένθος με περίσσια υποκρισία αφού η πολιτική της, σε απόλυτη αρμονία με την πολιτική του φρουρίου της Ευρώπης, οδηγεί όλους αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους να κάνουν αυτό και τόσα άλλα μοιραία ταξίδια στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής…
Για το ναυάγιο αυτό, τις λεπτομέρειες και τις ευθύνες αναλώθηκε πολύ μελάνι στα μέσα ενημέρωσης, που επιδίωκαν να εστιάσουν στο δέντρο αποκρύπτοντας έτσι επιμελώς το δάσος, όπως και στην περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών λίγους μήνες πριν. Όσοι μίλησαν για το δάσος, τον κεντρικά και θεσμικά δηλαδή οργανωμένο αποκλεισμό και διωγμό των μεταναστών και προσφύγων που καταφεύγουν στην Ευρώπη από τις διαλυμένες από τις πολιτικές δεκαετιών του ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου χώρες τους, όσοι μίλησαν για την εξόφθαλμη και κατάφωρη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ευαγγελίζεται η δημοκρατία μας, χαρακτηρίστηκαν, αποκλείστηκαν και τιμωρήθηκαν από τη ‘δημοκρατική’ πολιτεία, όπως επιχειρείται τώρα να γίνει με τον διωγμό του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων από την δικαιωματική τους έδρα, μόνο και μόνο επειδή τόλμησαν να ασκήσουν κριτική στην πολιτική και στους χειρισμούς της κυβέρνησης σχετικά με αυτό το θέμα. Τόση δημοκρατία αντέχουν, λοιπόν οι θεσμοί, όση νομιμοποιεί και δοξάζει τις πράξεις τους, όση ασκείται δηλαδή από τα κανάλια της ‘ενημέρωσης’, η τρανταχτή πλειοψηφία των οποίων ελέγχεται από τους ίδιους τους κυβερνώντες και τον κύκλο τους. Κάπως έτσι η Ελλάδα κατατάσσεται πια στην κατηγορία των ‘ελαττωματικών δημοκρατιών’ στην ετήσια έκθεση ‘Δείκτης Δημοκρατίας’ που δημοσίευσε το Economist Intelligence Unit και στην 107η θέση στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, όπως δημοσιεύτηκε στον κατάλογο των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα.
Η αμηχανία των ΜΜΕ ήταν έντονα πρόδηλη σε ένα ακόμη έγκλημα που έλαβε χώρα την νύχτα της 7ης Αυγούστου στην Νέα Φιλαδέλφεια με τον 29χρονο Μιχάλη να πέφτει νεκρός από τα χτυπήματα των Κροατών Νεοναζί. Άλλο ένα προμελετημένο έγκλημα, αφού οι αρχές είχαν ενημερωθεί πολλαπλώς και από διάφορους διεθνείς φορείς για την έλευση των ταγμάτων εφόδου της Ντιναμό Ζάγκρεμπ που τελικά μπήκαν ανενόχλητοι στη χώρα, περπάτησαν με λοστάρια και καδρόνια στους σταθμούς του μετρό και αιματοκύλισαν τους δρόμους γύρω από το γήπεδο της ΑΕΚ. Καμία μέριμνα και καμία προστασία από το κράτος και την κυβέρνηση που βγήκε πρόσφατα στις εκλογές με το πρόσταγμα της ασφάλειας να φιγουράρει ψηλά στις εξαγγελίες της. Που άραγε πήγε η ζέση και το πάθος με το οποίο απαντούν οι αρχές και οι δυνάμεις καταστολής στους κατοίκους των Εξαρχείων, ή στους διαδηλωτές στο δρόμο…που πήγε άραγε η προστασία των συνόρων με την ανέγερση τειχών ενάντια στους ‘βαρβάρους’ εξ Ανατολάς που θέλουν να ‘εισβάλλουν’ στη χώρα; Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε στην περίπτωση των Νεοναζί της Ντιναμό, μιας οργάνωσης γνωστής και καθώς φαίνεται αποδεκτής από διεθνείς ποδοσφαιρικούς οργανισμούς, αφού επιτρέπουν τόσα χρόνια – από το 1986 – την ύπαρξή της παρά την επανειλημμένη εγκληματική δράση της. Η νεοναζιστική ιδεολογία και δράση της ομάδας αυτής υποβαθμίστηκε και από τα ελληνικά κανάλια, τα οποία παρουσίασαν το συμβάν αυτό ως οπαδική βία και τους δράστες – μεταξύ των οποίων και Έλληνες – ως απλούς χούλιγκανς. Μόνο μετά από την κοινωνική κατακραυγή και την αποκάλυψη στοιχείων μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα αναγκάστηκαν να πουν αυτό που συνέβη με το όνομά του, δηλαδή μια καλά οργανωμένη επίθεση νεοναζί, μια επίθεση βασισμένη πάνω στην εν γένει εγκληματική ιδεολογία του νεοναζισμού.
Το κακό όμως είχε συμβεί. Άλλο ένα έγκλημα που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, αλλά αντιθέτως οι αρχές και οι υπεύθυνοι άφησαν να συμβεί προσπαθώντας στη συνέχεια να αποκρύψουν την ευθύνη γι αυτό. Κάποιες παραιτήσεις, κάποιες δημόσιες συγνώμες και αυτά…
Όμως το επόμενο έγκλημα περιμένει στη γωνία…
Και δεν αργεί να ρθει δυστυχώς, όπως κάθε καλοκαίρι. Μέσα Ιουλίου ξεκινά η καταστροφική φωτιά στη Ρόδο που πρόκειται μέσα σε 5 μέρες να κάψει το μισό νησί με σύμμαχο τον γνωστό άνεμο του Αιγαίου και την ελλειπή αντίσταση του κρατικού μηχανισμού. Ταυτόχρονα ξεκινά το γαϊτανάκι των πολλαπλών εστιών σε Λουτράκι και Δερβενοχώρια. Οι δυνάμεις της πυροσβεστικής και τα εναέρια μέσα παρά την υπεράνθρωπη προσπάθεια στο πεδίο, έχουν αποδεκατιστεί τα τελευταία χρόνια από άποψη προσωπικού, υποδομών και εξοπλισμού, όπως σχεδόν όλοι οι τομείς σε αυτή τη χώρα. Ένα μεγάλο μέρος της δασοπυρόσβεσης καλύπτεται από εθελοντές και εποχικούς πυροσβέστες, ενώ η δασική υπηρεσία ουσιαστικά έχει καταργηθεί και η προληπτική δασοπροστασία έχει υποβαθμιστεί στην αποσπασματική λειτουργία εθελοντικών οργανώσεων. Καμία πρόβλεψη, καμία κρατική επένδυση, καμία οργάνωση για μια λαίλαπα που καταστρέφει τη χώρα κάθε καλοκαίρι. Η αποσάθρωση του μηχανισμού οδηγεί νομοτελειακά και στο τραγικό δυστύχημα με την πτώση του Canadair στην Κάρυστο την ώρα της κατάσβεσης της εκεί φωτιάς. Η πρώτη αντίδραση των μέσων και των ειδικών η αναμενόμενη…Μάλλον “ανθρώπινο λάθος” αποφαίνονται όλοι, παρακολουθώντας ξανά και ξανά το βίντεο της πρόσκρουσης με κλαδί δέντρου. Για άλλη μια φορά υποβαθμίζονται η πιθανή υπερεργασία και εξάντληση των χειριστών και το χειρότερο από όλα, η ηλικία και τα απαρχαιωμένα συστήματα πλοήγησης του αεροπλάνου που μετρά πάνω από 40 χρόνια ζωής παρουσιάζοντας, με βάση το ίδιο το αρχηγείο του πυροσβεστικού σώματος, πολλά προβλήματα και βλάβες. Άλλο ένα έγκλημα που στέρησε τη ζωή σε δύο νέους ανθρώπους και το οποίο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν η κυβέρνηση έδειχνε τον ίδιο ζήλο στην αγορά αεροπλάνων για τον υπαρκτό πόλεμο με τις φωτιές στα δάση μας, όπως επιμελώς δείχνει για έναν ανύπαρκτο πόλεμο τον οποίο προπαγανδίζει ανελλιπώς, ακολουθώντας τις επιταγές της πολεμικής βιομηχανίας των Rafale και των F16.
Η εμπρηστική λαίλαπα συνεχίστηκε με Κέρκυρα, Βοιωτία, Εύβοια και την τραγική πυρκαγιά στον Έβρο που για δεύτερη χρονιά κατακαίει το παρθένο δάσος της Δαδιάς απλώνοντας τις πύρινες γλώσσες της παντού μέχρι την πόλη της Αλεξανδρούπολης και τη Ροδόπη. Η οικολογική καταστροφή ανυπολόγιστη, αφού με βάση τις δορυφορικές αυτοψίες του Copernicus πάνω από 720.000 στέμματα κάηκαν στη φωτιά στον Έβρο καθιστώντας την τη μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί στην Ευρώπη εδώ και χρόνια. Ταυτόχρονα με βάση το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών αυτό το καλοκαίρι κάηκαν περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια στρέμματα, πολλά από τα οποία ξανά στο Λεκανοπέδιο με τη φωτιά στην Πάρνηθα ξανά να σαρώνει τον εθνικό δρυμό, στερώντας πια την τσιμεντούπολη των Αθηνών και προαστίων από τους τελευταίους πνεύμονες οξυγόνου της.
Πως απαντά η πολιτεία σε όλη αυτή την καταστροφή; Αν εξαιρέσεις τα μηνύματα 112 που ουρλιάζουν κάθε φορά, η λέξη ανυπαρξία ωχριά… Ο πρωθυπουργός περιορίζεται να υποδέχεται τον Ζελένσκι παρασύροντας τη χώρα όλο και πιο βαθιά στον πόλεμο των μεγάλων δυνάμεων, καθώς δημοσιογράφοι και πολιτικοί αρχίζουν να υφαίνουν τον ιστό ενός κυνηγιού μαγισσών, έτσι ώστε να διοχετεύσουν το άγχος και την οργή ενός λαού παρατημένου με τον πιο βολικό τρόπο για τους πραγματικά υπεύθυνους…
Πρωί 23ης Αυγούστου και ήδη ο βουλευτής ΝΔ Ροδόπης Στυλιανίδης αναφέρει ως πιθανούς εμπρηστές “ηθελημένα ή αθέλητα” του δάσους της Δαδιάς τους πρόσφυγες και μετανάστες που περνούν παράνομα στη χώρα. Κάπως έτσι εξηγεί και την εύρεση 18 απανθρακωμένων μεταναστών που εγκλωβίστηκαν στο καιγόμενο δάσος…Αναφέρεται μάλιστα εντέχνως στο αφήγημα του ‘υβριδικού πολέμου’ του 2020 (0:54, 4:00) για να δικαιολογήσει τη φωτιά στην συγκεκριμένη περιοχή εμπλέκοντας στη θεωρία του και την Τουρκία…όλα αυτά βέβαια εντελώς υποθετικά…Δεν περνούν πολλές ώρες και με φρίκη βλέπουμε αυτοσχέδιο βίντεο αυτοαποκαλούμενων ‘πολιτοφυλάκων’ με μετανάστες μέσα σε καρότσα που τους αποκαλούν “κομμάτια”…ένα ελεεινό πογκρόμ έχει αρχίσει…
Η δικαιοσύνη αναγκάζεται να επέμβει όμως η υποκίνηση σε πογκρόμ συνεχίζεται στις οθόνες και τα κοινωνικά δίκτυα με δηλώσεις, όπως αυτή του αρχηγού της ‘Ελληνικής Λύσης’ Βελόπουλου που απροκάλυπτα νομιμοποιεί το “δικαίωμα του καθενός στην προστασίας της γης του” την αυτοδικία των πανταχού ‘πολιτοφυλάκων’ δηλαδή. Ακολουθεί η δήλωση του Υπουργού Μετανάστευσης Καιρίδη για τους νεκρούς στο δάσος που θα έκανε περήφανο τον Γκέμπελς: “Παρά τις συνεχείς και επίμονες προσπάθειες των ελληνικών αρχών για την προστασία των συνόρων και της ανθρώπινης ζωής, η τραγωδία αυτή επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, τους κινδύνους της παράτυπης μετανάστευσης”. Με άλλα λόγια, αυτό που λέει ο υπουργός είναι ότι χτίσαμε το τείχος και ακολουθούμε την πολιτική της ‘Ευρώπης-φρουρίου’ για να προφυλάξουμε τους μετανάστες από τον εαυτό τους και τις επιλογές τους, για να πνίγονται στη θάλασσα και οπουδήποτε αλλού εκτός από δω…ενώ εμείς, όπως έχει δηλώσει, θα στοχεύσουμε στη “νόμιμη μετανάστευση, ελεγχόμενη, με βάση την ελληνική οικονομία […] για να συνεχιστεί η οικονομική μεγέθυνση.”
Η ηχώ από απολυταρχικά καθεστώτα του προηγούμενου αιώνα όλο και δυναμώνει τείνοντας να γίνει ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος, ανασταίνοντας τα φασιστικά φαντάσματα του παρελθόντος. Η συσσώρευση του συλλογικού άγχους ενός λαού που αισθάνεται παρατημένος από ένα κράτος που μειώνει συνεχώς τις δημόσιες δαπάνες προς τομείς ζωτικής σημασίας για την κοινωνία, ενός κράτους που απλά διαχειρίζεται τα προβλήματα με το να ‘κλείνει τρύπες’ – μην ξεχνάμε το “μεγαλεπήβολο” σχέδιο να συμβάλλει η πυροσβεστική στην έλλειψη οδηγών για τα νοσοκομειακά οχήματα του ΕΚΑΒ – ενός κράτους που απεμπολώντας τις δικές του ευθύνες, θρέφει την ανασφάλεια και τη μαζική υστερία και ωθεί την κοινωνία σε ανορθολογικές λύσεις όπως λιτανείες, εθνικιστικά παραληρήματα και ρατσιστικές διώξεις, καθώς όλοι ψάχνουν να ρίξουν το φταίξιμο σε κάποιον για το έγκλημα, ξεχνώντας τον ηθικό αυτουργό όλων όσων συνέβησαν αυτό το καλοκαίρι.
Ο Μιχάλης, οι πιλότοι Χρήστος και Περικλής, οι ανώνυμοι 18 άνθρωποι που κάηκαν στο δάσος, οι εκατοντάδες που πνίγηκαν ανοικτά της Πύλου, τα εκατομμύρια στρέμματα καμμένης γης και ο εθνικιστικός εκτροχιασμός της κοινωνίας είναι τα θύματα συγκεκριμένων πολιτικών, συγκεκριμένων επιλογών και προτεραιοτήτων, σκόπιμης παραμέλησης και αποδιοργάνωσης για χάρη συμφερόντων ξένων προς το δημόσιο, με αποτέλεσμα την παντελή απουσία πρόληψης και αντιμετώπισης των προβλημάτων που όλο και μεγαλώνουν.
Με ένα 112 στο χέρι γινόμαστε θεατές ενός ακόμη εγκλήματος που αναμένουμε να συμβεί…ενός προμελετημένου εγκλήματος που συνεχίζει να μένει χωρίς τιμωρία…
της Χατζοπούλου Σοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου