Η αντιπαράθεση περί αριστείας και σημαίας είναι πολύ παλιά. Δεν είναι καθόλου  τυχαίο το γεγονός, ότι  αυτή η συζήτηση  γίνεται ενιαία.
Κατά την κυρίαρχη άποψη,  η ουσία στην παιδεία, το κίνητρο και η επιβράβευση ταυτόχρονα,  είναι η «αριστεία» και η απόδοση τιμής σε αυτήν. Μια μορφή της τιμής είναι και το κράτημα της σημαίας. Το τελευταίο -τι σύμπτωση!- εμφανίζεται στενότατα συνδεδεμένο με  τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και τις εθνικές στρατιωτικές παρελάσεις.
Αν μη τι άλλο, είναι μια συζήτηση καθόλου αθώα.
Στην πιο χυδαία εκδοχή της, η περίφημη «αριστεία», σχετίζεται με κάποια βαθμολογική επίδοση:  Άριστος είναι αυτός με το μεγαλύτερο βαθμό.
Πότε ακριβώς όμως  κρίνεται κάποιος ως άριστος;


